ជារៀងរាល់ឆ្នាំ នាចុងខែតុលា ឬដើមខែវិច្ឆិកា ពោលគឺនៅពេលទឹកទន្លេមេគង្គចាប់ផ្ដើមស្រកចុះទៅវិញ កសិករនៅឃុំកោះសូទិនមានភាពមមាញឹកក្នុងការដាំថ្នាំជក់ដោយមានការងារជាច្រើនដែលត្រូវធ្វើ ដូចជា រៀបចំថ្នាលដើម្បីសាបកូនថ្នាំ រៀបចំដីចម្ការដើម្បីហាលដីឲ្យស្ងួតជាដើម។ ចំពោះដំណាក់កាលនីមួយៗ នាងខ្ញុំនឹងរៀបរាប់ជូនដូចខាងក្រោម៖
ដំណាក់កាលសាប និងស្ទូងកូនថ្នាំ
ជាទូទៅ កសិករត្រូវលើករងជាថ្នាលសម្រាប់ការសាបកូនថ្នាំ បន្ទាប់មកគឺត្រូវយកគ្រាប់ថ្នាំដែលត្រូវសាបទៅដាក់ត្រាំទឹកមួយថ្ងៃមុន រួចទើបយកមកសាបដើម្បីឲ្យគ្រាប់ថ្នាំឆាប់ដុះ។ នៅពេលដែលយើងសាបរួច ត្រូវថែទាំស្រោចទឹករាល់ថ្ងៃរយៈពេលប្រហែលមួយខែ ទើបយើងដកកូនថ្នាំដែលសាបនេះយកទៅស្ទូងនៅលើថ្នាលថ្មីមួយទៀត។ ធ្វើបែបនេះដើម្បីឲ្យកូនថ្នាំស្ទុះធំលឿន។ នៅពេលស្ទូងរួច យើងត្រូវបាចអង្កាម និងយកក្រណាត់មកគ្របពីលើរយៈពេលម្ភៃថ្ងៃ កូនថ្នាំបានប្រវែងប្រហែលមួយចង្អាម ល្មមនឹងអាចដកកូនយកទៅដាំនៅចម្ការបាន ។
ដំណាក់កាលដកកូនថ្នាំទៅដាំនៅចម្ការ
នៅក្នុងដំណាក់កាលនេះ ប្រជាកសិករត្រូវភ្ជួរដីចម្ការ រាស់ឲ្យដីធូរ និងសម្អាតស្មៅ ឬសំរាមចេញ បន្ទាប់មកទុកដីឲ្យស្ងួត រួចហើយឆូតដោយនង្គ័លជាជួរៗ ដើម្បីបុករណ្ដៅប្រវែងកន្លះម៉ែត្រមួយៗសម្រាប់ដាំកូនថ្នាំ។ នៅពេលដែលដាក់ដាំរួច ត្រូវថែទាំដាក់ទឹក ដាក់ជី និងភ្ជួរឆូតដីនៅចន្លោះរងថ្នាំ ដើម្បីជ្រោយដីនៅតាមគល់ដើមថ្នាំ នៅពេលថ្នាំបានកម្ពស់ត្រឹមជង្គង់។ ជំហានបន្ទាប់ គឺយើងត្រូវក្រៀវត្រួយថ្នាំកុំឲ្យវាលូតខ្ពស់ជ្រុលពេក រហូតដល់ថ្នាំចាស់សន្លឹក អាចកាច់បាន យកទៅចំហុយនៅក្នុងឡ។
ដំណាក់កាលកាច់សន្លឹកថ្នាំយកទៅដាក់ឡចំហុយ
នៅពេលដែលសន្លឹកថ្នាំមានសភាពចាស់ ប្រជាកសិករទាំងអស់នាំគ្នាប្រមូលផល កាច់សន្លឹកថ្នាំយកមកផ្ទះ ជួលឲ្យគេដោតសន្លឹកថ្នាំចូលក្នុងចង្កាក់ដោយមួយចង្កាក់កំណត់យកត្រឹមប្រាំបីទៅដប់សន្លឹកតែប៉ុណ្ណោះ ។ នៅពេលដែលដោតសន្លឹករួច គឺត្រូវជញ្ជូនចូលទៅក្នុងឡដើម្បីចំហុយឲ្យឆ្អិនសន្លឹក ទៅជាសន្លឹកក្រៀមល្អ បន្ទាប់មករយៈពេលប្រាំថ្ងៃ ពេលដែលសន្លឹកថ្នាំឆ្អិនល្អហើយ យើងបញ្ចេញមកក្រៅឡ រួចហើយយកសន្លឹកថ្នាំឆ្អិននេះទៅគ្រីបដាក់ក្នុងជង្រុកទុកសម្រាប់លក់ឲ្យឈ្មួញ ឬក្រុមហ៊ុនទិញថ្នាំ។ សម្រាប់រាល់ឆ្នាំ ចំពោះតម្លៃ សន្លឹកថ្នាំលេខមួយ(ល្អ) មួយគីឡូតម្លៃប្រាំពាន់ ទៅប្រាំពីរពាន់រៀល រីឯសន្លឹកថ្នាំលេខបី(មធ្យម) ក្នុងមួយគីឡូ ត្រឹមតែបី ទៅបួនពាន់រៀលប៉ុណ្ណោះ។
បញ្ហាប្រឈមរបស់កសិករថ្នាំជក់
នៅចុងបញ្ចប់ ខ្ញុំនឹងរៀបរាប់ពីបញ្ហាប្រឈមមួយចំនួនរបស់កសិករថ្នាំជក់ ដោយពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ ខ្វះខាតកម្លាំងពលកម្ម ពិបាកក្នុងការស្វែងរកកូនឈ្នួលមកជួយ។ រីឯបញ្ហាប្រឈមទីពីរ គឺទាក់ទងនឹងតម្លៃ ឆ្នាំខ្លះបានតម្លៃថ្លៃ ប្រជាកសិករទទួលបានប្រាក់ចំណេញគួរសម សម្រាប់ធ្វើជាដើមទុនទៅឆ្នាំក្រោយ ប៉ុន្តែឆ្នាំខ្លះវិញក៏បានតម្លៃទាប (ថោក) ដែលធ្វើឲ្យប្រជាកសិករខ្វះខាតលុយធ្វើដើមទុនឡើងវិញ ដែលអាចឈានទៅដល់ការខ្ចីប្រាក់ពីមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុ ឬធនាគារ ដើម្បីធ្វើជាទុន និងសម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវភាពផងដែរ។
គេអាចនឹងចោទជាសំណួរថា បើធ្វើមិនចំណេញ ហេតុអ្វីក៏កសិករយើងនៅតែបន្តលើមុខរបរមួយនេះទៀត? កន្លងមកក៏មានអ្នកបោះបង់មុខរបរធ្វើចម្ការថ្នាំជក់ជាហូរហែដែរ ដោយសារពួកគេខ្លះបានធ្វើចំណាកស្រុកទៅធ្វើការនៅប្រទេសថៃ ខ្លះទៅធ្វើការ ឬរកស៊ីនៅខេត្តផ្សេងៗ ប៉ុន្តែ ក៏នៅមានអ្នកខ្លះបន្តតស៊ូលើមុខរបរនេះផងដែរ ដោយមិនចង់រស់នៅបែកបាក់គ្រួសារប្រពន្ធកូន ហើយម្យ៉ាងមុខរបរដាំថ្នាំជក់នេះជារបរបន្តពីដូនតាមក ។
សព្វថ្ងៃ ចំពោះកសិករដែលតស៊ូធ្វើចម្ការថ្នាំជក់ ពួកគាត់ខិតខំហត់ខ្លាំងណាស់ ដោយមានដាំជាដំណាំតាមរដូវកាលផ្សេងទៀត ដូចជា ពោត និងការចិញ្ចឹមគោ ជាដើម ដើម្បីបានចំណូលបន្ថែម៕