ក្នុងខួប៧ឆ្នាំនៃការបាញ់ប្រហារដោយគ្រាប់កាំភ្លើងទៅលើកម្មករ-កម្មការនីដែលធ្វើកូដកម្មនៅផ្លូវវេងស្រេង អង្គការលីកាដូបានចេញអត្ថបទខ្លីមួយបង្ហាញថា គ្រួសាររបស់ជនរងគ្រោះនៅតែទាមទាររកយុត្តិធម៌។
កាលពីថ្ងៃទី០៣ ខែមករា ឆ្នាំ២០២១ ដែលជាខួប៧ឆ្នាំនៃការវាយប្រហារនៅផ្លូវវេងស្រេង អង្គការលីកាដូបានចេញអត្ថបទខ្លីមួយស្តីអំពី «៧ឆ្នាំកន្លងផុតទៅ គ្រួសារជនរងគ្រោះនៅតែទាមទាររកយុត្តិធម៌លើករណីបាញ់ប្រហារនៅផ្លូវវេងស្រេង»។
ក្នុងអត្ថបទនោះបង្ហាញថា សហជីព សកម្មជនដីធ្លី និងសមាជិកសង្គមស៊ីវិលប្រមាណ៨០នាក់បានជួបជុំគ្នានៅការិយាល័យផ្ទះសាមគ្គីក្នុងរាជធានីភ្នំពេញដើម្បីប្រារព្ធពិធីរំឮកខួបនេះ។
ក្នុងហេតុការណ៍បាញ់ប្រហារនៅផ្លូវវេងស្រេងកាលពី៧ឆ្នាំមុននោះ សមត្ថកិច្ចបានវាយប្រហារដោយគ្រាប់កាំភ្លើងទៅលើកម្មករ-កម្មការនីដែលកំពុងធ្វើកូដកម្មបណ្តាលឲ្យមានអ្នកស្លាប់៤នាក់ បាត់ខ្លួន១នាក់ និងរងរបួស៣០នាក់ផ្សេងទៀត។
កម្មករ៤នាក់ដែលត្រូវបានបាញ់សម្លាប់មានឈ្មោះ លោក គឹម ផាលាប លោក សាម រ៉ាវី លោក យាន រឹទ្ធី និងលោក ផេង កុសល។ កម្មករម្នាក់ដែលបានបាត់ខ្លួនគឺលោក ខឹម សុផាត។ បន្ទាប់ពីបាត់ខ្លួនពីការបាញ់ប្រហារនោះមក លោកត្រូវបានឃើញចុងក្រោយនៅកន្លែងឃុំឃាំងរបស់កងកម្លាំងសមត្ថកិច្ចដោយមានរងរបួសគ្រាប់កាំភ្លើងផ្នែកពោះ។
ក្នុងអត្ថបទខ្លីរបស់លីកាដូបានស្រង់សម្តីរបស់អ្នកស្រី អ៊ីន លក្ខណា ម្តាយបស់លោក ខឹម សុផាត ដោយអ្នកស្រីបានអំពាវនាវឲ្យអាជ្ញាធរជួយស្វែងរកយុត្តិធម៌ជូនកូនរបស់គាត់។ អ្នកស្រីនិយាយដូច្នេះថា៖ «អស់រយៈពេល៧ឆ្នាំមកហើយដែលខ្ញុំបានទន្ទឹងរង់ចាំកូនរបស់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែមិនទាន់ឃើញមាន លទ្ធផលអ្វីទេ។ ខ្ញុំសូមសំណូមពរឲ្យអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលទាំងអស់ ទាំងជាតិនិងអន្តរជាតិជួយរកយុត្តិធម៌សម្រាប់កូនខ្ញុំផង »។ នេះតាមប្រភពដដែល។
ចំណែកអ្នកស្រី ឈីវ សារុន ភរិយាលោក យាន រឹទ្ធី បានសំណូមពរដូចគ្នាថា៖ «ខ្ញុំសំណូមពរឲ្យអង្គការទាំងអស់ ទាំងជាតិ និងអន្តរជាតិជួយរកយុត្តិធម៌សម្រាប់ប្តីខ្ញុំផង»។
លោក ឆាយ គឹមខឿន អគ្គស្នងការរងនគរបាលជាតិ បាននិយាយតាមទូរស័ព្ទកាលពីរសៀលថ្ងៃទី៤ ខែមករា ឆ្នាំ២០២១ ថាលោកមិនឆ្លើយជុំវិញបញ្ហានេះទេ។
លោក ជិន ម៉ាលីន អ្នកនាំពាក្យក្រសួងយុត្តិធម៌បានប្រាប់ Newsroom Cambodia នៅរសៀលថ្ងៃទី០៥ ខែមករា ឆ្នាំ២០២១នេះថា ការបាញ់ប្រហារនៅផ្លូវវេងស្រេងកាលពីប្រាំពីឆ្នាំមុននោះ គឺជាវិធានការក្នុងការទប់ស្កាត់ចលនាហិង្សានៅក្នុងប្រទេស មិនមែនជាការបាញ់ប្រហារនោះទេ។
លោកថា៖ «ទី១ មិនមែនជាការបាញ់ប្រហារ ឬក៏ជាការបង្រា្កបអីនោះទេ គឺជាវិធានការក្នុងការទប់ស្កាត់ចលនាហិង្សាក្នុងការផ្តួលរំលំរដ្ឋាភិបាល»។
លោកបន្តថា៖ «ទី២ សម្រាប់អ្នកដែលបានបាត់ខ្លួនឬបាត់បង់ជីវិតហ្នឹងគួរតែរកមេកើយ ក្រុមចលនាចាត់តាំងដែលនាំខ្លួនមកធ្វើបាតុកម្ម ធ្វើចលនាបះបោរហិង្សារ អ្នកណាដែលរៀបចំផែនការហ្នឹង អ្នកណាដែលនាំខ្លួនមកហើយនាំឲ្យមានការប៉ះទង្គិចជាមួយសមត្ថកិច្ច។ ចឹងអ្នកទទួលខុសត្រូវមិនមែនរដ្ឋាភិបាលទេ រដ្ឋាភិបាលបំពេញកតព្វកិច្ចទប់ស្កាត់នូវ ចលនា ការបះបោរ អំពើហិង្សាខុសច្បាប់ក្នុងការផ្តួលរំលំរដ្ឋាភិបាល»។
នៅថ្ងៃមុនបាញ់ប្រហារនៅលើមហាវិធីវេងស្រេងឆ្នាំ២០១៤ កងកម្លាំងទាហានប្រដាប់អាវុធមកពីអង្គភាពបញ្ជាការពិសេស៩១១ បានវាយដំកម្មករ និងចាប់ខ្លួន ប្រធានសហជីព និងកម្មករចំនួន១០នាក់នៅខាងមុខរោងចក្រយាកជីន ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ។ អ្នកតវ៉ាពេលនោះកំពុងធ្វើការទាមទារឲ្យមានប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមាចំនួន១៦០ដុល្លារ ។ ក្រៅពីការស្លាប់របស់មនុស្ស៤នាក់ និងបាត់ខ្លួន១នាក់ ការបង្រ្កាបនៅផ្លូវវេងស្រេងដែលបានកើតឡើងអំឡុងពេលគណបក្ស ជំទាស់ធ្វើពហិកាមិនចូលរួមប្រជុំសភា ដោយសារបញ្ហាចម្រូងចម្រាសនៃលទ្ធផលបោះឆ្នោតជាតិបានធ្វើឲ្យមនុស្ស៣៨នាក់រងរបួសធ្ងន់និងស្រាល និងត្រូវបានបញ្ជូនទៅមន្ទីរពេទ្យ។ នេះបើតាមអង្គការលីកាដូ៕
