ពិធីបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ ជាពិធីមួយ​ដែលពុទ្ធសាសនិកចំណាំ​ទៅ​វត្ត​ប្រគេន​ទេយ្យ​ទាន​ព្រះស​ង្ឃ  ស្ដាប់លោកសូត្រមន្ត និងឱវាទធម្មទេសនា។ អ្វីដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍នោះ គឺ​នៅ​​​​បច្ឆិមយាម ឬ​ពេលទៀបភ្លឺ ចាប់ពីបិណ្ឌ១ ដល់បិណ្ឌទី១៥ តាម​វត្ត​អារាម​ជាច្រើន​ ជាពិសេស​​នៅ​តាម​ជនបទ គេ​តែង​ឮ​សំឡេង​ស្មូតទំនួញ​ប្រេត និង​សូរ​សូត្រ​ធម៌​​ឮ​​រងំ​ ​បក់​មកតា​ម​ខ្យល់​ត្រជាក់​ធ្លាក់​ពេលទៀបភ្លឺ។ 

អមជាមួយនឹងសំឡេងមាន់រងាវ​ដាស់អស់អ្នកភូមិផងឱ្យ​ភ្ញាក់​ពីដំណេក​ ​រៀបចំ​ពូត​បាយ​ដំណើប ដើម្បីរូតរះ​ទៅ​បោះបាយបិណ្ឌ និងស្ដាប់លោកសូត្រធម៌​នៅ​ឯវត្តផង​នោះ ​សំឡេង​ព្រះសង្ឃ​ស្វាធ្យាយបរាភវសូត្រ ដែល​ពុទ្ធបរិស័ទ​នាំគ្នាស្ដា​ប់នូវព្រះសូត្រស្មូត​រណ្ដំ អម​ដោយ​សំរាយ​ជា​កាព្យ​តែង​បែប​ខ្មែរ​យ៉ាង​ពិរោះ ពេលរដូវបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ។

តើអ្វីជាបរាភវសូត្រ?

បរាភវសូត្រ ជា​ព្រះសូត្រ​មួយ​ដែល​មាន​សម្ដែង​ក្នុង​គម្ពី​រ​ព្រះត្រៃបិដក (សុតន្តបិដក ភាគ៥២ ត្រង់ទំព័រ​៣៦) មាន​រៀបរាប់​អំពី​ហេតុដែ​ល​នាំ​ឱ្យវិ​នាស​ទាំង​១២​ប្រការ ជា​ពុទ្ធដីកា​ដែល​បង្រៀន​​មនុស្ស​សត្វ​ឱ្យ​បាន​យល់​អំពី​សេចក្ដី​ចម្រើន និង​វិនាស។ មាន​តំណាល​ថា​ នាពេល​រាត្រី​មួួយ មាន​ទេវតា​មួយ​អង្គមក​ទូល​សួរ​ព្រះសម្មា​សម្ពុទ្ធ​នូវ​ប្រស្នា​ថា «អ្វីជា​ហេតុ ឬ​ប្រធាន​នាំ​ទៅ​រក​សេចក្ដី​វិនាស»?

ព្រះពុទ្ធ​​ទ្រង់​​សម្ដែង​នូវ​បរាភវសូត្រ ឬ​ហេតុ​នាំ​ឱ្យ​វិនាស​ទាំង​១២​ប្រការ​នេះ​ឡើង​ ដើម្បី​ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​ទេវតា និង​មនុស្ស​ទាំងឡាយបាន​ស្គាល់​នូវ​ការ​ទាំង​នោះ ហើយ​គប់​រកចម្រើន  ។

ហេតុអ្វីបរាភវសូត្រ?

ព្រះភិក្ខុ វជិរប្បញ្ញោ សាន សុជា  ព្រះអង្គ​ជា​ធម្មកថិក និង​ជា​វីរសង្ឃ​ដ៏​ឆ្នើម​មួយ​រូប​ក្នុង​ព្រះពុទ្ធ​សាស​នា ធ្លាប់​មាន​ថេរដីកា​ថា ទាក់ទង​នឹង​ការស្វាធ្យាយបរាភវសូត្រ​នៅ​ពេល​ទៀប​ភ្លឺ​នេះ   ជា​វិធី​សា​ស្រ្តល្អ​មួយ​ក្នុង​ការ​បញ្ជ្រាប​នូវ​ពុទ្ធឱវាទ​ដែល​និយាយ​អំពី​ហេតុ​នៃ​ក្ដី​វិនាស​ទាំង១២​ប្រការ  ហើយ​ងាក​មក​រក​សេចក្ដី​ចម្រើន​នៃ​មង្គល​៣៨​ប្រការ។ ​ពេល​ទៀបភ្លឺ​ ជា​ពេល​ដែល​ទំនេរ​ពី​កិច្ច​ការងារ​រ​បស់​ពុទ្ធបរិស័ទ ដូច្នេះ​ពួកគាត់​នាំ​គ្នា​មក​វត្ត​បោះ​បាយ​បិណ្ឌ​តាម​ទំនៀម​​ដូនតា​ខ្មែរ ឆ្លៀត​ឱកាស​ស្ដាប់​លោក​សូត្រ​​បរា ជា​ការ​ដាស់តឿន​ក្រើន​រំឮក​ប្រាជ្ញា​ស្មារតី​របស់​ពុទ្ធបរិស័ទ​ ឱ្យ​​យល់​អំពី​វិ​ធី​បដិបត្តិ​នាំ​ទៅ​រក​សេចក្ដី​សុខ​ចម្រើន។

នេះ​ជា​ទំនៀម​ទម្លាប់​មួយ​នៃ​ពិធី​បុណ្យ​ភ្ជុំបិណ្ឌ​ដែល​បុព្វបុរស​ខ្មែរ​បាន​បង្កើត​ឡើង​ ជាក់ស្ដែង ការសូត្រធម៌នេះ គឺ​មិន​មែន​សូត្រ​ឧទ្ទិស​ឱ្យ​ប្រេត​នោះ​ទេ គឺ​សូត្រ​ឱ្យ​មនុស្ស​រស់​ស្ដាប់​ប៉ុណ្ណោះ។

តែទោះបី​ជា​ក្នុង​ពេល​បច្ចុប្បន្ន​នេះមាន​​ការផ្សព្វផ្សាយ​កាន់តែ​ទូលំ​ទូលាយ ដែល​ពុទ្ធបរិស័ទ​អាច​ស្ដាប់​តាមរយៈ​ហ្វេសប៊ុក យូធូប ឬវិទ្យុជាដើម​​នៅគ្រប់​ពេល​សម្រាក​ពីការងារ​ក្តី​ ក៏​ពួកគាត់​មិន​ដែល​អាក់​ខាន​​ក្នុង​ការ​ទៅ​បោះបា​យ​បិណ្ឌ ឬស្ដា​ប់​លោក​សូត្រ​បរា​នៅ​តាម​វ​ត្ត​អារាម ដែល​ជា​កន្លែង​ជួបជុំ​រវាង​ពុទ្ធបរិស័ទ​តាម​ភូមិ ឬ​មក​ពី​ទី​កន្លែង​ផ្សេងៗ​គ្នា ពោរពេញ​ទៅ​សេចក្ដី​ជ្រះថ្លា និងរីករាយ​ឡើយ​៕