យុវជនគឺជាកម្លាំងចលករ ជាសារវ័ន្តដែលអាចរុញច្រាន ឬក៏នាំនាវានៃប្រជាជាតិមួយឆ្ពោះទៅកាន់ទីឋានវិបុលភាព និងសុខដុមនីយកម្មបាន។ ទន្ទឹមគ្នានេះផងដែរ ថាមភាពដ៏ខ្លាំងក្លានេះ ក៏អាចទាញនូវនាវានៃប្រជាជាតិមួយឲ្យលិចលង់ទៅក្នុងជ្រោះនៃភាពមហន្តរាយបានដែរ។
ដោយមើលឃើញសក្តានុពលភាពដ៏មហស្ចារ្យរបស់យុវជនបែបនេះហើយ ទើបយើងសង្កេតឃើញថា មេដឹកនាំទាំងឡាយនៅលើពិភពលោក តែងតែបង្អោននូវភាពខ្វល់ខ្វាយ ការយកចិត្តទុកដាក់ទាំងផ្នែកបញ្ញាស្មារតីរបស់ខ្លួនបាញ់ឆ្ពោះទៅរកការបណ្តុះ និងអភិវឌ្ឍន៍សមត្ថភាពយុវជនជាអាទិភាព។
ដោយហេតុថា នៅក្នុងសង្គមណាក៏ដោយ នៅពេលដែលមានធនធានយុវជនប្រកបដោយគុណភាព និងប្រសិទ្ធភាពលើផ្នែកចំណេះដឹង សង្គមមួយនោះនឹងប្រែក្លាយពីសង្គមមួយដែលវេញទៅដោយស្បៃអន្ធការ ទៅជាភ្លឺចិញ្ចែងចិញ្ចាច ពីឱនភាពទៅវឌ្ឍនភាពបាន។ ផ្ទុយមកវិញ នៅពេលណាធនធានយុវជនមិនមានលក្ខណៈពេញលេញ បានន័យថា មិនប្រកបដោយគុណភាព និងប្រសិទ្ធភាពទេ នោះភាពសម្បូរបែបនៃអសន្តិសុខ បក្សពួកនិយម អំពើពុករលួយ និងភាពអសីលធម៌ផ្សេងៗក្នុងសង្គម ប្រាកដជារីកស្គុះស្គាយដូចផ្សិតជាមិនខាន។
ហេតុអ្វីបានទៅជាធ្ងន់ធ្ងរដល់ថ្នាក់ហ្នឹង បើគ្រាន់តែចរន្តនៃគំនិតរបស់យុវជនបាំងបិទទៅដោយអន្លង់នៃអវិជ្ជាហ្នឹង? តើយុវជនមានជាប់ជំពាក់វាក់វិនអ្វីជាមួយបាបធម៌សង្គមទាំងអស់នេះ?
ជាការពិត យុវជន និងសង្គមជាតិគឺពិតជាមានទំនាក់ទំនងគ្នាយ៉ាងស្អិតរមួតមិនអាចកាត់ផ្តាច់ ឬក៏ពុះជ្រែកគ្នាបានឡើយ។ ជាសក្ខីកម្មជាក់ស្តែង សុភាសិតខ្មែរមួយបានលើកឡើងថា «យុវជនគឺជាទំពាំងស្នងឬស្សី»។ ដូច្នេះ ទោះចង់មិនចង់ យុវជនទាំងអស់នោះនឹងក្លាយទៅជាអ្នកបន្តវេនរបស់អ្នកជំនាន់មុននោះជាមិនខាន។
ចុះប្រសិនបើយុវជនដែលនឹងក្លាយទៅជាអ្នកបន្តវេននោះ មិនមែនជាធនធានមនុស្សពេញលក្ខណៈ?
យុវជនដែលល្ងង់ខ្លៅមិនស្គាល់អ្វីជាអត្តសញ្ញាណ វប្បធម៌ និងសង្គមធម៌របស់ជាតិសាសន៍ខ្លួនឯងហើយប្រកាន់នូវគំនិតបរទេសនិយមមកអនុវត្តន៍នៅក្នុងសង្គមដែលខ្លួនកំពុងរស់នៅដោយវប្បធម៌របស់បរទេសទាំងអស់នោះមិនមានភាពស៊ីសង្វាក់គ្នាជាមួយនឹងវប្បធម៌នៃជាតិខ្លួន? នោះគឺប្រាកដណាស់ថា ភាពរប៉ាក់រប៉ើក ភាពមហន្តរាយ ឬក៏វិនាសកម្មនៃប្រជាជាតិនោះនឹងប្រាកដឡើងជាមិនខានដោយចៀសមិនរួច។
ជារួមមក យុវជនត្រូវតែជាអ្នកហាត់ពត់ លត់ដំទាំងផ្នែកបញ្ញា ស្មារតីរបស់ខ្លួនឲ្យត្រូវទៅតាមក្រឹត្យក្រមនិយាមនៃសីលធម៌ និងចរិយាធម៌។ ហើយយុវជនត្រូវតែតាំងខ្លួនជាអ្នកជ្រោងទង់វប្បធម៌ និងសង្គមធម៌នៃជាតិរបស់ខ្លួនឲ្យរះចិញ្ចែងចិញ្ចាចទៅកាន់ពិភពលោកទាំងមូល បីដូចជាព្រះសូរិយាបញ្ចេញរស្មីភ្លឺសព្វភូមិឋានអញ្ចឹងដែរ៕
