បញ្ហាសំរាមនៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ មិនមែនជារឿងថ្មីៗ ហើយទើបតែកើតឡើងនោះទេ។ ប្រជាពលរដ្ឋដែលរស់នៅរាជធានីភ្នំពេញ តែងតែរអ៊ូរទាំ ចំពោះករណីមួយចំនួនដែលទាក់ទងទៅនឹងកាកសំណល់ ដែលមានការកើនឡើង ពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ។
បើតាមនិយមន័យ សំរាមគឺជាសំណល់ដែលគេបោះបង់ចោល ឬ ចាក់ចោលនៅទីកន្លែងផ្សេងៗគ្នា ដោយសារតែគេលែងត្រូវការ។ សំរាមគឺជាកាកសំណល់គ្រប់ប្រភេទដែលសល់ពីការប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃ ហើយត្រូវបញ្ចេញចោលតាមសកម្មភាពសព្វបែបយ៉ាងពីប្រភពផ្សេងៗ។ សំរាមអាចចែកជា៤ប្រភេទ គឺ សំណល់លំនៅស្ថាន សំណល់ទីផ្សារ សំណល់ឧស្សាហកម្ម និងសំណល់មន្ទីរពេទ្យ។
បើតាមរបយាករណ៍របស់ក្រសួងបរិស្ថាន បរិមាណសំរាមខ្ទង់១ម៉ឺនតោនក្នុងមួយថ្ងៃៗ ត្រូវបានបញ្ចេញចោលពីលំនៅឋាន និងរោងចក្រសហគ្រាសនានានៅទូទាំងប្រទេសដោយថា សំរាម៩០ភាគរយ មិនត្រូវបានយកទៅកែច្នៃឡើងវិញនោះឡើយ។
គ្រាន់តែរាជធានីភ្នំពេញមួយបានបង្កើតឱ្យមានកាកសំណល់ក្នុងបរិមាណចន្លោះពី ២,000 ទៅ៣,000តោនជារៀងរាល់ ដែលក្នុងនោះមាន៦00តោន គឺជាកាកសំណល់ប្លាស្ទិក។ រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ក៏តែងតែឧស្សាហ៍លើកបញ្ហានេះមកនិយាយ ប៉ុន្តែនៅតែគ្មានដំណោះស្រាយ។
និយាយអំពីផលប៉ះពាល់របស់សំរាមចំពោះសង្គមដោយយោងទៅតាមលក្ខណៈរូប និងលក្ខណៈគីមីនៃសំរាម ឬសំណល់ ប្រសិនបើយើងមិនបានបែងចែក និងគ្រប់គ្រងឱ្យបានត្រឹមត្រូវ ទៅតាមលក្ខណៈបច្ចេកទេសទេនោះ វានឹងអាចជះឥទ្ធិពលមកលើសុខភាព មនុស្ស សត្វ និងបរិស្ថាន ជាច្រើនដូចជាធ្វើឱ្យបាត់បង់សោភ័ណភាពទីក្រុង និងលំនៅដ្ឋាន ជាប្រភព និងទីជម្រកនៃពពួកមេរោគឆ្លង និងសត្វល្អិត បង្កឱ្យមានក្លិនស្អុយ ប៉ះពាល់ដល់អ្នករស់នៅក្បែរគំនរសំរាម និងបរិស្ថាន ការបោះបង់ចោលសំរាមរាយប៉ាយ អាចបង្កការស្ទះដល់ប្រព័ន្ធលូសាធារណៈ តាមរយៈការហូរនាំដោយទឹកភ្លៀងជាលទ្ធផល ខូចដល់សោភ័ណភាព និងសណ្ដាប់ធ្នាប់សាធារណៈ បាត់បង់ភ្ញៀវទេសចរណ៍ជាដើម។
ដើម្បីកាត់បន្ថយសំរាម និងផលប៉ះពាល់ដោយសារសំរាម ប្រជាពលរដ្ឋត្រូវកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ប្លាស្ទិក ដោយប្រើជំនួសមកវិញនៅរបស់ជ័រដូចជា ការប្រើកន្ត្រកយួរពេលទៅផ្សារម្តងៗ ប្រើដបទឹកដែលមានគុណភាពប្រើម្តងទៀតបាន យកចិត្តទុកដាក់ចំពោះ សេចក្តីជូនដំណឹង របស់សាលាក្រុងស្តីពីការគ្រប់គ្រងសំរាម និងត្រូវចេះបែងចែកសំរាមទៅតាមប្រភេទដែលអាចយកកែច្នៃបាន និងប្រភេទមិនអាចកែច្នៃបាន៕
