fbpx
Home Blog Page 141

ការចាប់ផ្តើម៤សប្តាហ៍ដំបូងក្នុងវគ្គបណ្តុះបណ្តាលសារព័ត៌មានវិជ្ជាជីវៈនៅCCIM

មុនចូលរួមវគ្គបណ្តុះបណ្តាលនៅCCIMខ្ញុំបានគិតថាការសរសេរព័ត៌មាន មានការងាយស្រួល ប៉ុន្តែក្រោយពេលសិក្សាបានរយៈពេល១ខែកន្លងមក

ទើបដឹងថាការផលិព័ត៌មានមួយទាមទារអោយអ្នកសារព័ត៌មានត្រូវប្រមូលប្រភពអោយបានគ្រប់ជ្រុងជ្រោយឬគ្រប់ភាគីដែលពាក់ព័ន្ធទើបធ្វើអោយព័ត៌មានយើងមិនលម្អៀង ឬអាចហៅថាមានវិជ្ជាជីវៈ។

ជាពិសេសនោះ លោកគ្រូក៏បាន បញ្ជាក់ផងដែរថា ក្នុងនាមជាអ្នកសារព័ត៌មាន គឺដាច់ខាតមិនត្រូវបញ្ចូលគំនិតផ្ទាល់ខ្លួនក្នុងអត្ថបទព័ត៌មានដែលយើងកំពុងតែសរសេរនោះឡើយ។​ យើងមិនមែនជាតុលាការ សមត្ថកិច្ច ឬអ្នកដោះស្រាយ

បញ្ហាក្នុងរឿងនោះទេ។ យើងមានសិទ្ធិត្រឹមតែ ផ្សាយពត័មានដែលពិត មិនលម្អៀង គឺគ្រប់គ្រាន់ហើយ។

នៅពេលដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមសរសេរព័ត៌មានលើកដំបូងគឺមានការលំបាកគួរសម។ ជាពិសេសគឺការ ប្រមូលព័ត៌មានពីភាគីដែលពាក់ព័ន្ធ ដោយប្រភពខ្លះគឺទាមទារអោយយើងអត់ធ្មត់ខ្លាំងការទាងទងធ្វើបទសម្ភាស។ ពេលទំនាក់ទំនង តាមទូរសព្ទមិនមានអ្នកលើក  ពេលខ្លះលើក ប៉ុន្តែគាត់រវល់។ គាត់អាចណាត់យើងសម្ភាសតាមម៉ោងណាមួយដែលគាត់ទំនេរ។ ដូច្នេះទាមទារអោយយើងមានការបត់បែន គ្រប់ពេល ដើម្បីបានព័ត៌មានពីពួកគាត់។

ខ្ញុំចាប់ផ្តើមយល់ខ្លះៗហើយពីភាពលំបាករបស់អ្នកសារព័ត៌មាន តែទោះយ៉ាងណា វាមិនមែនជាឧបសគ្គនោះទេព្រោះតែសេចក្តីស្រលាញ់ និង ចង់បង្ហាញអោយមហាជនបានទទួលព័ត៌មានពិត ច្បាស់លាស់។ ជាពិសេស ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំមានបេសកម្មមួយគឺ ចូលរួមប្រឆាំងនិង ព័ត៌មានបំពុល  ព័ត៌មានក្លែងក្លាយផងដែរ៕

Three Solutions for Working and Studying Effectively During Coronavirus

All over the world people are affected by Covid-19; more than 3 billion people in the world have changed their habits, both in their living and working.

These effects put many people in stressful situations. Countries’ borders have been closed, people have been blocked from living in other houses, and most hotels, restaurants, casinos and schools in Cambodia have been closed until the end of the year to prevent an outbreak of coronavirus.

But many students are pushing for online learning. It is a new thing for Cambodian students to adopt this type of education online. But they get bored and do not have meditation in learning. Moreover, they have a hard time catching up with the lessons and don’t know how to start. Another cause that makes students and people more stressed out is if they study or work online and there is spotty internet Wi-Fi or electricity at home.

My first solution to get more control over working and studying at home is to choose an appropriate place to study or work. Find a quiet place to ensure you can learn without being disturbed. It can be anywhere with Wi-Fi and electricity, like at home, in coffee shops, libraries and other places that you think have a good environment and it is easy to communicate in online meetings or studying without noisy sounds.

I think home is a safer place to learn or work than a coffee shop, because home is a private place and you can always clean and ensure good hygiene at all times to prevent viruses.

My second solution is to create a schedule for studying online or working and to keep the habit. Don’t have negative thoughts about online learning or working. This online study or work not only helps to protect students from infections of Covid-19, but it also helps to ensure that students are continuously learning and brings them more insights into new technological discoveries. Moreover, I encourage someone who is studying or working to use a laptop rather than a smartphone.

My third solution is spending time doing exercises everyday to build a strong body, and eating healthy food. Good health is very important to prevent the virus, especially Covid-19. No matter how busy you are, don’t forget to spend some time doing exercises or meditation to keep calm in the brain and feelings. I think it is not easy but you should change your activities day by day to establish good habits.

In conclusion, Covid-19’s effect on working, studying and your moods will not be as serious if you follow my three solutions: choose an appropriate place to work or study, create a schedule, and exercise.

Mine Casualties Drop in First Four Months of 2020

The number of casualties from landmines and other explosive remnants of war dropped to just 19 cases in the first four months of the year, a 60 percent decrease compared to the same period a year ago.

Dara Seng, deputy director of public relations at the Cambodian Mine Action and Victim Assistance Authority (CMAA), said casualties had fallen from 47 in January to April 2019 to 19 this year, but four people had still been killed during the first four months of 2020.

This year’s 19 casualties include seven victims of landmines and 12 who were killed or injured by other explosive remnants of war (ERW). This resulted in four deaths, six amputations and nine other injuries, Seng added.

Ny Nhar, CMAA’s deputy director of victim assistance, said there were 11 demining operators currently working in the country, an increase of two from last year. The increase was intended to speed up mine clearance and release more land for the community, as well as help reduce threats and the number of accidents, he said.

The operators included eight nonprofit humanitarian operators and three commercial operators, he added.

The landmines and explosive remnants were a legacy of war and internal conflict, Nhar said.

“The northwest provinces including Battambang, Banteay Meanchey and Pailin were severely contaminated by landmines, and ERW and cluster bombs [contaminated] eastern provinces such as Kratie, Kampong Cham and Tbong Khmum,” Nhar said. The explosives were scattered across the country largely during the armed conflicts of the 1970s and 1980s.

There have been 64,844 landmines and ERW casualties from 1979 to the end of 2019, Nhar added.

In the last 20 years, hundreds of millions of dollars have been spent in clearing the country’s landmines.

In February, Prime Minister Hun Sen reaffirmed his commitment to clear all known landmine contaminated areas in Cambodia by 2025. Hun Sen said Cambodia needs about $377 million to clear the remaining landmines, cluster munitions and explosive remnants of war over an area of 806 square kilometers.

My Experience During This Covid-19 Period

Hello, my name is Chakreya, a trainee at CCIM during Covid-19. It is like a nightmare during this period of Covid-19, sometimes I feel it is just a dream.

At the start, when the news broke several months ago, most of the people considered it to be fake news, until about February when things got more serious. Many people were affected, some countries decided to lock down, closing the borders and giving everyone a sense of chaos, disaster and being stuck.

Things are changing rapidly; some people around the world have gotten infected, and some have died.

The most awareness happened in Italy, after the situation in China had calmed. Then people started to become more cautious, and it spread all over the world especially in Europe, in the Western countries, Asia, and other continents as well .

Most people around the world are affected: Some business are closed, as are the places where many people gather — schools, entertainment places, shops, public transportation, airlines and so on.

A lot of people are losing their jobs, some have had their salaries reduced, some are struggling with job uncertainty. Some business owners face losing income every month, some have announced bankruptcy. People worry about earning an income for living. It makes people suffer, traumatized, especially from the fear of the virus causing death.

In Cambodia we do not have any deaths, but there is discrimination in society as with people around the world when they know we are infected. Other people involved thought some have not got the virus but they still quarantined for 14 days, which makes them and others more frustrated, depressed, wasting their time, and afraid of severe disaster.

Now things are a bit better than before, but they are still challenging to process. However, sometimes I feel lucky. Even though I lost my job during this period, at least I have not been infected with the virus, despite the fact that I had been traveling and went to different places and have the freedom to go any place in the country.

And I am still alive. Schools also allow online studies in part, and though there are some challenges with connections sometimes, it is fortunate that we can keep moving and improve our skills and capacities and have something to do.

I really appreciate CCIM for providing the opportunity for training and letting me in and supporting me. I am positive that after finishing this training I will find a good job, and believe things will turn to normal soon.

កសិករ​នៅ​ឃុំ​មួយ​នៃ​ស្រុក​​កោះធំត្អូញ​ត្អែរ​​ថា ថ្នាំ​​បាញ់​ស្មៅ​ប្រើ​យូរ​ទៅ​​កាន់​​តែ​​​គ្មាន​ប្រសិទ្ធភាព​

ប្រជាកសិករមួយចំនួន​នៅឃុំព្រែកស្ដី ស្រុកកោះធំ​ ខេត្តកណ្ដាល​ បាន​លើកឡើងថា ​ឆ្នាំ​នេះពួក​គាត់ធ្វើស្រែមិនសូវបានផល​នោះទេ ដោយ​សារ​បញ្ហា​ស្មៅដុះច្រើន ប៉ុន្តែ ពុំអាចរកថ្នាំណាដែលអាចសម្លាប់​ស្មៅទាំងនោះឱ្យ​មានប្រសិទ្ធភាព​​ឡើយ។

SOURCE: https://vodkhmer.news/2020/03/15/farmers-in-a-commune-of-koh-thom-district-complained-about-quality-of-herbicide/

អ្នក​នេសាទ​ខ្មែរឥស្លាម​មួយចំនួន​ បង្ខំចិត្ដ​ប្តូរមុខរបរ ក្រោយទិន្ន​ផលត្រី​ធ្លាក់ចុះ

ប្រជា​នេសាទ​ខ្មែរឥស្លាម​មួយចំនួន​ប្តូរមុខរបរ​របស់ខ្លួន ក្រោយ​ពីផលនេសាទ​ប្រចាំថ្ងៃធ្លាក់​ចុះបន្ត​បន្ទាប់ ក្នុង​រយៈពេល២​ទៅ៣ឆ្នាំ ចុង​ក្រោយនេះ។

អ្នកនេ​សាទខ្មែរឥស្លាម​តាមដងទន្លេ​បាសាក់ ក្នុង​ក្រុងតាខ្មៅ ខេត្ត​កណ្តាលបាន​អះអាង​ថា ផលនេសាទ​ប្រចាំថ្ងៃ បាន​ធ្លាក់ចុះជាង​ពាក់កណ្តាល ដែល​ធ្វើឲ្យពួកគេជួប​បញ្ហាជីវភាព​ប្រចាំ​ថ្ងៃ និងមាន​អ្នកខ្លះ​បង្ខំចិត្ត​បោះបង់​របស់នេសាទ ដែល​ជារបរប្រពៃណី​របស់ពួកគេ។​

លោក ម៉េត សា​ឡេះ អាយុ៦១ឆ្នាំ ជាខ្មែរ​ចូលសាសន៍​ ដែលមានប្រ​ពន្ធខ្មែរ​ឥស្លាម និងមា​នកូន៦នាក់ បាន​និយាយថា គ្រួសារ​របស់លោកពឹង​ផ្អែកលើការ​នេសាទត្រី​ទាំងស្រុង ដោយនេសា ទ​ក្នុងទន្លេ​បាសាក់ ក្នុង​ក្រុងតាខ្មៅ។ លោកថា​ ពីរឆ្នាំចុង​ក្រោយនេះ​ផលនេសាទ មានការធ្លាក់​ចុះជាង​ពាក់កណ្តាល បើ​ប្រៀបធៀប​ឆ្នាំមុនៗ។

លោក​ ម៉េត សា​ឡេះ និយាយថា៖ «ខ្ញុំដាក់​មងរាល់ឆ្នាំ តែងតែ​សង្កេតឃើញ​ថា ឲ្យតែ​ដល់ខែ១១-១២ និងខែ១ ខ្លះរហូត​ដល់ខែ២ទៀត ដឹងថា​ខែត្រីសំបូរហ្មង។ តែឆ្នាំនេះ​ដល់ខែត្រី​ហើយ រកត្រី​អត់បានទៀត។ ត្រីអត់​សូវមាន​ហើយ ទឹក​ទន្លេឆ្នាំនេះ​តូចទៀត»។

លោក​បានបញ្ជាក់​ថាកាល៥-៦ឆ្នាំ​មុន មានត្រីច្រើនក្នុងទន្លេ ដោយ​ដាក់មង១យប់​បាន៧-៨គីឡូក្រាម ប៉ុន្តែឥឡូវ​នេសាទ​បានតែ ២ទៅ៣គីឡូក្រាម ហើយ​លោកត្រូវ​បណ្ដែត៤ទៅ៥ជើង​បន្ថែមទៀត។

លោក ម៉េត សាឡេះ បាន​បន្តថា៖​ «ខ្ញុំបណ្ដែត​មងតាម​ក្រលា ក្រលា​តូចផង ក្រលា​ធំផង។ ខ្ញុំ​ចេញទៅ​តាំងម៉ោង២ ឬម៉ោង​៣យប់ រកបាន​ត្រីអស់​ហើយ ឥឡូវ២គីឡូ ទៅ៣គីឡូទេ។ លក់បាន​លុយ២-៣ ម៉ឺនរៀល អានឹងអត់​ទាន់ផាត់ថ្លៃ​សាំងផង»។

លោក ម៉េត សាឡេះ បាន​បន្ថែមថា នេសាទ​ត្រីបានតិច ​ធ្វើឲ្យគ្រួសារ​លោកជួបបញ្ហា​ជីវភាព។ គ្រួសារ​របស់លោក​បាននាំគ្នា​ទៅរាវ​លៀស និងរាវខ្ចៅ​លក់​បន្ថែម សម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសារ។​

ចំណែក​ឯអ្នកនេសាទ​ម្នាក់ទៀត អ្នក​ស្រី សា​ ម៉ាស់ អាយុ​៦៧ឆ្នាំ បានឲ្យដឹងថា រាល់ថ្ងៃអ្នកស្រីទៅ​នេសាទជា​មួយប្ដី នៅទន្លេបាសាក់​ក្រុងតាខ្មៅ។ អ្នកស្រី បាន​លើកឡើង​ថា ការនេសាទ​ត្រី​ប្រភេទ​ត្រីល្អិត ត្រីឆ្កែង ឬត្រីឆ្ពិន មាន​ការធ្លាក់​ចុះ ជាបន្ត​បន្ទាប់។

អ្នក​ស្រី សា ម៉ាស់ បាន​និយាយថា៖ «ឥឡូវដា​ក់មងអត់​បានលុយ​២ម៉ឺនរៀល​ផង ក្នុងមួយ​យប់ហ្នឹង។ ថ្ងៃខ្លះទៅខាត​សាំងទៀត។ មងត្រី​តូចក៏មិនត្រូវ ត្រីធំ​ក៏មិនត្រូវ​ដែរ»។

អ្នកស្រី សា​ ម៉ាស់ ​បានបន្ថែម​ដែរថា ២-៣ឆ្នាំចុង​ក្រោយនេះ អ្នកនេសាទ​ខ្មែរឥស្លាម​រកមិនសូវ​បាន និងអ្នកខ្លះ​មានវ័យចាស់ៗ​ទៀត។ អ្នកស្រីថា នៅក្នុងសហគមន៍អ្នកស្រី​មានអ្នកនេសាទ​ជិត២០០​ទូក តែឥឡូវ​នៅសល់​មិនដល់៥០​ទូកនោះទេ ដែល​កំពុងនេសាទ​ប្រចាំថ្ងៃ​ក្នុងទន្លេ។ អ្នកខ្លះ​បានប្តូរមុខ​របរទៅរត់​ម៉ូតូឌុប​ រក​ស៊ីនៅផ្សារ ​លក់ដូរនៅ​ផ្ទះ និងស៊ីឈ្នួល​គេចាក់មង​សំណាញ់​នៅផ្ទះ។

អ្នក​ស្រីបានបញ្ជាក់​ថា៖«អ្នកនេសាទ​ខ្មែរឥស្លាមមួយ​ចំនួនធំ ពួកគេមាន​វ័យចាស់ៗ​ផង និងរកមិន​សូវបានផង​ក្នុងទន្លេបានផ្លាស់​ប្ដូររបរនេះ រករបរថ្មី​ជំនួសវិញ ហើយ​មួយចំនួន​ទៀត រងចាំនេសាទ​ត្រី នៅពេល​ខែសំបូរ​ត្រីប៉ុណ្ណោះ»។

លោក ម៉ិច គឹម​ឈៀង អនុប្រធាន​ជលផលខេត្ត​កណ្ដាល​បានលើកឡើងថា ​ផលនេសាទធ្លាក់ចុះ​រយ:ពេល៤-៥ឆ្នាំមកហើយ ចាប់​តាំងពីការសាង់​សង់ទំនប់វារីអគ្គី​សនីប៉ែកខាងលើ នៃទន្លេមេគង្គ និង​បញ្ហាភ្លៀង​ធ្លាក់​មិនគ្រប់​គ្រាន់។ លោកថា ទឹកតូច មិន​អាចហូរចូល​បឹង និងព្រែកបាន​គ្រប់គ្រាន់ទេ ដែល​ជាហេតុនាំឲ្យត្រីខ្វះ​ជម្រក​ដើម្បីបង្ក​កំណើត។

លោក ម៉ិច គឹមឈៀង បាន​បញ្ជាក់ថា៖«មូលហេតុ​សំខាន់ អត់សូវ​មានត្រី វាមកពី​កត្ដាទឹកហ្នឹងហើយ។ បើទឹក​អត់ឡើងហើយ អញ្ចឹង​យើងចង់​បានយ៉ាង​ណា វាអត់មាន​ដែរ»។

លោក ម៉ិច គឹមឈៀង បាន​បន្ថែម​ថា បញ្ហា​ទឹកជំនន់កន្លង​មក គឺជាជំនន់ទឹក​ភ្លៀងឡើង​ខុសរដូវ​ត្រីពង បានបណ្ដាល​ឲ្យទិន្នផលត្រីមាន​ការធ្លាក់ចុះជាងមុន។ ចំពោះអ្នកនេសាទ​នៅតំបន់​ខាងលើ(ព្រែកព្នៅ)​អាចរកបាន គ្រាន់​ជាងអ្នកនៅ​ទន្លេបាសាក់ក្រុង​តាខ្មៅដោយ​សារត្រីវាចេញ​ពីបឹងទន្លេ​មក។

អ្នក​នេសាទម្នាក់ទៀត​ លោក នូ សារ៉ុ​ម អាយុជាង២​០ឆ្នាំ ជាខ្មែរចូល​សាសន៍ ប្រកបរបរសា​ទត្រីជាង​៥ឆ្នាំនៅទន្លេ​បាសាក់ក្រុងតាខ្មៅ បានឲ្យដឹងថា លោក​បានប្តូរពីនេ​សាទ ទៅធ្វើ​សំណង់វិញ ក្រោយ​ការនេសាទ​ត្រីធ្លាក់ចុះ។
លោក​ នូ សារ៉ុ​ម និយាយថា​៖«ឥឡូវ​លំបាកណាស់​ត្រីមិនត្រូវ​ដូចមុនទេ។ ពីមុន​ត្រូវតិចគ្រាន់​បានសន្សំ​ តែឥឡូវដូចវា​លេងបាន​ដូចមុ​នទៀត»។

Is drinking alcohol necessary to be a professional?

What I always hear from men in this society say is, “If you want to have a good job you must learn to drink!” And then the next sentence is, “If you don’t drink, it means you do not respect me!”

Alcohol seems to play an important role in relations between men. I used to think that alcohol for bonding only happens in some lines of business, but I changed my thinking when I went on a trip to cover news in Koh Kong with my mentor. I always thought that people who work for society don’t use alcohol to make friendships. Maybe I was too young to understand this world. Sitting there and listening to them talking and drinking, I pretended like I was fine and hoped I could go back to the hotel as fast as possible. When I’m the only one who is not drinking alcohol, I become a topic for them to judge.

I can drink alcohol but I don’t think I should take a risk and drink with people that I never knew before, especially when I am the only female in the group. But the endless judgment did not let me go; it really affects my feelings when one keeps repeating that sentence, “If you don’t learn to drink alcohol you can’t become a journalist.” Is it a big issue that all journalists need to do? I don’t get it!

In my previous workplace, they used to say that “drinking alcohol is an important thing that we all need to do when we want to get good relationships in business.” Some people get into family issues when they always come back home late at night drunk. Some people might have an accident when they drink and drive.

Most of the people who do this maybe don’t understand how their families feel, that they have someone waiting for them at home. Someone who can’t sleep because of worrying. I really get tired of this kind of situation, so that’s why I wanted to work in a new environment. Who knew it would turn out like that.

I felt very complicated when everyone said I have to drink with sources from whom I want to get information. If so, I’m not ready to do something like that. Finding a comfortable workplace is hard.

‘If We Don’t Hand Her a Smartphone, She Will Not Eat Rice’

Smartphone “addiction” among some Cambodian children is driving parents to frustration.

“It’s really, really hard to stop her from using electronic devices and watching YouTube,” says NGO worker Neang Sovantha of her 5-year-old daughter, Sovath Ousa.

“If we don’t hand her a smartphone, she will not eat rice.”

Sovantha says she is worried that excessive smartphone use will give Ousa poor eyesight, and that it is already leading to fewer interactions between mother and daughter.

“[She] becomes lazy, not wanting to talk or get involved with us,” Sovantha says. “It’s really bad.”

She has tried to persuade her daughter every way she could think of, but the 5-year-old’s thirst for YouTube remained until recently.

About three months ago, Sovantha and her daughter went to see an action comedy film at a movie theater. In one scene, a snake burst out of the protagonist’s eye. Her daughter was terrified.

“I took the chance and told her that if she looks at her smartphone too much, a snake will also come out of her eyes,” Sovantha says. “Since then, she only goes on her smartphone once or twice a week.”

She doesn’t feel good about manipulating her daughter, but it is hard to know what else to do, she says.

The American Association of Pediatrics has said that excessive time spent watching electronic media is linked to obesity, lack of sleep, school problems, aggression and other behavioral issues. It recommends less than one or two hours a day of “entertainment screen time” for children.

Last year, the World Health Organization also issued guidelines for children under 5 advising that “sedentary screen time should be no more than 1 hour; less is better.”

Replacing screen time with physical activity and interacting with caregivers would improve motor and cognitive development, WHO said.

“Some researchers are convinced that we are facing an addiction unlike any other,” a 2016 study in Frontiers in Psychiatry said, noting similarities between smartphone use and other addictions. “If we observe the equivalence of its symptoms with the criteria for substance addiction or pathological gambling, a great parallelism is confirmed … We consider that, in effect, we are facing an addiction.”

Rosdra Kanchaly, director of Caring Heart Daycare in Phnom Penh, says about 80 percent of children arriving at her center seems to have some trouble learning to speak, and suggests excessive smartphone use is to blame.

The center caters for children aged 3 months to 6 years, and Kanchaly says social interaction among children is key to their learning.

“Children who spend most of their time on screen might have problems with verbal communication or social interaction because for children if they use their eyes focusing too much on a phone, they lose their focus on speaking — [acquiring] speaking ability will be slow,” Kanchaly says.

The children also seem to have fewer social interactions in their living situations because in many households both parents need to work, she adds.

Hem Vibol, who has two children aged 7 and 3, says cutting smartphone use completely is too hard and seems counterproductive.

Instead, she tries to steer her children to watch educational videos and limit the time they spend on screens, she says.

“I let my kids watch videos on YouTube to learn English words, and to keep them silent when I’m busy,” Vibol says.

She acknowledges that without setting hard limits, her children’s appetite for YouTube is hard to control. So she puts a password on her phone and scolds her children if they don’t listen when she tells them to stop watching a video. Avoiding smartphone use at night has also helped, she says.

“If I let her watch videos before she sleeps, the first thing she asks for right after waking up is the phone again,” she says of her youngest. “It is no good.”

សកម្មជន​ការពារ​ព្រៃឈើ ​ស្នើក្រសួង​បរិស្ថាន ​ចាត់វិធាន​ការលើជនល្មើស ​កាប់បំផ្លាញ ​ព្រៃព្រះរការ

តំណាង​សហគមន៍​ចំនួន៣​មកពី​ខេត្តព្រះវិហារ​ និងសកម្មជន​ការពារ​ធនធម្មជាតិ ​ប្រមាណ​២០នាក់កាលពី​ចុងសប្តាហ៍មុន ​បានដាក់​ញត្ដិទៅ​ក្រសួង​បរិស្ថាន ​ដើម្បី​ស្នើសុំ​ពង្រឹង ​និងចាត់​វិធានការ​តាមផ្លូវច្បាប់​ចំពោះ​បទល្មើស​ព្រៃឈើ ​និងសត្វព្រៃ​ក្នុងដែន​ជម្រសត្វ​ព្រៃព្រះ​រការ ​ខេត្តព្រះ​វិហារ។

យោងតាម​ញត្តិដែលមាន​ស្នាមមេដៃ​ពលរដ្ឋ​ចំនួន១៤៤ ​ដាក់ទៅ​ក្រសួង​បានឲ្យ​ដឹងថា ​ចាប់ពី​ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០១៩​ ដល់ខែកុម្ភៈ​ ឆ្នាំ២០២០​ ក្រុមសហគន៍​ និងសកម្មជន​ការពារ​ធនធាន​ធម្មជាតិ​បានចុះ​ល្បាត ចំនួន០៩​លើក ដោយ​ប្រទះ​ឃើញបទ​ល្មើស៩៨​ករណី។

ក្នុងញត្តិ​ដដែល​បានឲ្យ​ដឹងថា ​សហគមន៍​ប្រទះឃើញ​ ប្រភេទ​ក្ដារបន្ទះ ​អារជ្រៀក​រួចមាន ​៤១៨បន្ទះ ដែលក្នុង​នោះរួមមាន​ប្រភេទ ​ឈើទាល ​គគីរ កកោះ​ ផ្ដៀក ពពេល​ និងស្រឡៅ​ជាដើម។

អ្នកស្រី ​ស៊ឹម សេត ​អាយុ៤៩ឆ្នាំ​ជាជនជាតិ​ដើមភាគតិច​កួយ ជា​អ្នកស្ម័គ្រចិត្ត​ដើរល្បាត​ព្រៃមកពី ​ភូមិប្រមេរ៍ ​ឃុំប្រមេរ៍​ ស្រុកត្បែង​មានជ័យ ​ខេត្តព្រះវិហារ​ បានប្រាប់​ឲ្យដឹងថា​អ្នកស្រី ​និងក្រុមល្បាត​បានអង្កត​ឃើញថា​មានការ​លួចកាប់​ព្រៃឈើ​ និងដាក់​អន្ទាក់​សត្វព្រៃ​ខុសច្បាប់​នៅតែបន្ត​កើតមាន​ឡើង នៅ​ដែនជម្រក​សត្វព្រៃ​ព្រះរការ​។ ដូចនេះ​ ពួកគាត់​បានសម្រេច​ចិត្តរួម​គ្នាមកដាក់​ញត្តិដើម្បី​ឲ្យក្រសួង​ជួយចាត់​វិធានការ ​ទៅលើ​ជនល្មើស​។

អ្នកស្រី​ ស៊ឹម សេត ​បាននិ​យាយថា​៖ «មកពីខ្ញុំ​ស្ដាយព្រៃ​ឈើ ព្រោះ​ថាទៅចុះ​ ល្បាតពេល​ណាក៏​នៅតែមាន​អាណាធិប​តេយ្យកាត់​រហូត​រាល់ថ្ងៃ»​

អ្នកស្រី​បានបន្ត​ទៀតថា​ ប្រជា​សហគន៍​នៅទីនោះ​រស់នៅ​ដោយពឹង​ផ្អែកលើ​ការប្រមូល​អនុផល​ព្រៃឈើ រួមមាន​ការប្រមូល​ជ័រទឹក​ជាដើម​។ អ្នកស្រីថា​ ការកាប់​ព្រៃឈើ​ខុសច្បាប់​ធ្វើឲ្យ​ប៉ះពាល់​ដល់ជីវភាព​ប្រចាំ​ថ្ងៃរបស់​ពួកគេ ​ដោយសារ​ដើមច្បោះ​ដែលធ្លាប់​ផ្ដល់ផល​ដល់អ្នកភូមិ​រស់នៅទីនោះ​មិនសូវ​មានដូច​មុននោះទេ​។

អ្នកស្រី​ ស៊ឹម សេត ​បន្ថែមថា៖ «​បញ្ហា​ប្រឈម​ខ្លាំង ទីមួយ​អាកាសធាតុ​ក៏ប្រែប្រួល​ មួយទៀត​បើអស់​ព្រៃឈើ​ភ្លៀងធ្លាក់​មិនគ្រប់គ្រាន់។​ ជីវភាព​ប្រចាំថ្ងៃ​ក៏វាថយចុះ​ព្រោះដើម​ច្បោះជ័រ​ហ្នឹងវា​ថយចុះ​ ព្រោះរាល់​ដងយកជ័រ​យកទៅ​លក់»

អ្នកនាំ​ពាក្យក្រសួង​បរិស្ថាន​ លោក ​នេត្រ សុភក្ក្រា​ បានប្រាប់​ឲ្យដឹងថា​ ក្រសួង​បានទទួល​ញត្តិពី​ក្រុមសហគមន៍​។ លោកថា ​ក្រសួង​បានបញ្ចូន​មន្រ្តីចុះ​ទៅដែន​ជម្រកសត្វ​ ព្រៃព្រះរការ​ ដើម្បី​ស៊ើបអង្កេត ​និងធ្វើរបាយ​ការណ៍​ជាក់ស្តែង​បញ្ចូនមក​ក្រសួង។ ​ប៉ុន្តែមក​ដល់ពេល​នេះ ខាង​ក្រសួង​មិនទាន់​ទទួល​របាយ​ការណ៍​ជាក់លាក់​នៅឡើយទេ​។

លោក ​នេត្រ សុភក្ក្រា ​មានប្រសាសន៍ថា៖​ «ខាងក្រសួង​បានទទួលញត្តិ​ហ្នឹងហើយ។​ ហើយក្រសួង​បានបញ្ចូន​មន្រ្តីចុះ​ទៅស៊ើប​អង្កេតហើយ​។ ហើយឥឡូវ​ខ្ញុំអត់ទាន់​ប្រាប់អី​បានទេ ​ទាល់តែ​គេឡើង​មកវិញ​ទើបមាន​របាយការណ៍​ជាក់ស្តែង ​ប្រហែល​ជាក្នុង​អាទិត្យហ្នឹង​បានដឹង»។

គួរបញ្ជាក់​ថា ដីព្រៃ​ព្រះរការ​មានទំហំ​ផ្ទៃដី​ ៩០,៣៦១ ​ហិកតា​។ រាជរដ្ឋា​ភិបាល​បានដាក់​ព្រៃព្រះ​រការជា​ដែនជម្រក​សត្វនៅ​ឆ្នាំ២០១៦​ ដើម្បីធានា​ឲ្យមានការ​ថែទាំ​ទីជម្រក​សត្វព្រៃ ​និងប្រព័ន្ធ​អេកូឡូ​ស៊ី ព្រម​ទាំងលើក​កម្ពស់ការ​ចូលរួម​របស់សហគមន៍​មូលដ្ឋាន ​និងសាធា​រណៈជន​ក្នុងការរួម​ចំណែក​ដល់ការ​គ្រប់គ្រង ​ការពារ ​និងអភិរក្ស​ជីវៈចម្រុះ​និងធនធាន​ជាតិក្នុង​តំបន់។

អតីត​បុគ្គលិក​សណ្ឋាគារ The Great Duke សម្រេច​ទទួល​យក​សំណងបីចំណុច

អតីតបុគ្គលិក​សណ្ឋាគារ The Great Duke ចំនួន១៣៩នាក់ បានសម្រេច​ចិត្ត ទទួលយក សំណង តាមសេចក្តី​សម្រេច របស់ ក្រុមប្រឹក្សា​អាជ្ញាកណ្តាល។

អតីតបុគ្គលិក​សណ្ឋាគារ លំដាប់ផ្កាយប្រាំ បានឈានដល់​ការព្រមព្រៀង ទទួល​យក​សំណងបី ក្នុងចំណោម ៤ចំណុច បន្ទាប់ពី ពួកគេធ្វើការទាមទារ រយៈពេលបីខែ ក្រោយពេល សណ្ឋាគារនេះ ប្រកាសបិទទ្វារ។​

ប្រធានសហព័ន្ធ​សហជីពកម្មករ និយោជិក​វិស័យ​ទេសចរណ៍​កម្ពុជា ប្រចាំនៅ​សណ្ឋាគារ The Great Duke លោក ទូច កុសល បានឲ្យដឹងថា ក្រុមប្រឹក្សា​អាជ្ញា​កណ្តាល នៃក្រសួងការងារ កាលពីថ្ងៃ ទី២០ ខែកុម្ភៈ បានសម្រេចផ្តល់សំណង រួមមាន ​ប្រាក់អតីត​ភាព​ការងារ​ ប្រាក់​ជូនដំណឹង​ និង ​ទូទាត់​ថ្ងៃឈប់​សម្រាក​ដែលនៅ​សល់ទៅ​ជាថវិការ​ ប៉ុន្តែ​ បដិសេធ​ផ្តល់ប្រាក់​សំណង​ជំងឺចិត្ត។​ ក្រុមប្រឹក្សាអាជ្ញាកណ្តាល ទុកពេលឲ្យ អតីតបុគ្គលិក រយៈពេល ៨ថ្ងៃ ដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្ត។​

លោក កុសល បានបញ្ជាក់ថា សេចក្តី​សម្រេច​របស់ ក្រុមប្រឹក្សា​អាជ្ញា​កណ្តាល បានចូលជាធរមាន កាលពីថ្ងៃ ទី២៨ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០២០ កន្លងមក ដោយសារ ពុំមាន ភាគីណាមួយជំទាស់លើ សេចក្តីសម្រចនេះ។

លោក កុសល និយាយថា៖ «នៅពេលដែល ភាគីអាជា្ញកណ្តាល បានទុក ពេលប្រាំបីថ្ងៃ ឲ្យជំទាស់ហ្នឹង អត់មានភាគីណាមួយ ជំទាស់ទេ ចឹងសេចក្តីសម្រេចហ្នឹង ត្រូវចូលជា ធរមានហើយ ។ចឹងយើងត្រូវ ធ្វើសម្រេចតាម​ហ្នឹងទៅ»

លោក កុសល បានបន្តទៀតថា កាលពីថ្ងៃ០១ ខែមីនា លោកបាន ពិភាក្សា ជាមួយខាងតំណាងមេធាវីសណ្ឋាគារ ដើម្បីរៀបចំ សំណងផ្តល់ អតីតបុគ្គលិក ទាំងអស់។​ លោកថា តំណាងមេធាវីសណ្ឋាគារ កំពុងរៀបចំ និតិវិធី ក្នុងការផ្តល់ ប៉ុន្តែ មិនទាន់ កំណត់ពេលវេលាជាក់លាក់ នៅឡើយនោះទេ។

​អតីតបុគ្គលិកម្នាក់ ដែលបម្រើការ អស់រយៈ ពេល២០​ឆ្នាំនៅសណ្ឋាគារនេះ លោក ចាន់ ម៉ន អាយុ៥០ឆ្នាំ បាននិយាយថា លោកមិនពេញចិត្ត ក្នុងការ​​ទទួលយក​សំណងនោះទេ ប៉ុន្តែ លោកគ្មានជម្រើស​នោះទេ។

លោក ចាន់ ម៉ន និយាយថា៖ «ការទទូលយកសំណងនេះ​ខ្ញុំមិនពេញចិត្ត​ក្នុងការទទួលសំណងទំាងនោះទេ។ ដោយខ្ញុំមិនចង់​វែងឆ្ងាយ​ជាមួយ​សណ្ឋាគារ​ដោយអូសបន្លាយពេលយូរ​និងបុគ្គលិកខ្លះដាច់បាយ​ក្នុងការចាំ​សំណង។ ចឹង​ក៏យក​តែម្តងទៅ​»​

អតីតបុគ្គលិករូបនេះ​បានបន្តទៀតថា បន្ទាប់ពីសណ្ឋាគារ​​បានបិទទ្វារ​លោកមិនអាចរក​ការងារផ្សេងទៀតឡើយ​ព្រោះ​ពេលនេះ​គាត់មានវ័យចំណាស់។ បញ្ហានេះ​បានធ្វើឲ្យមា​នការប៉ះពាល់ដល់​ជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ​និង​ការផ្គត់ផ្គង់​ដល់​គ្រួសារជាខ្លាំង។

លោក ចាន់ ម៉ន បានត្អួញត្អែរថា៖ ​«ខ្ញុំបានដាក់ពាក្យធ្វើការ​នៅកន្លែងផ្សេងៗ​ប៉ុន្តែមិនបានអ្នកក្រុមហ៊ុន​ណាទទួលទេ។ ខ្ញុំគិតថា​បើទទួលសំណងទាំងអស់ នៅថ្ងៃខាងមុខ​ លុយទាំងអស់ខ្ញុំនឹងទិញ​រ៉ឺម៉កកង់បីរត់ឌុប​ដើម្បី​ជីវភាពគ្រួសារ»​។

អតីត​បុគ្គលិក​ចំនួន​១៣៩នាក់​បានធ្វើការ​តវ៉ា​នៅមុខ​សណ្ឋាគារ​ The Great ​Duke​​​ បន្តបន្ទាប់ ក្រោយពីសណ្ឋាគារនេះ​បានប្រកាស​បិទដំណើរ​ការ ចាប់ពី​ថ្ងៃទី៣១​ ខែធ្នូ​ ឆ្នាំ២០១៩​ ដោយមូល​ហេតុ​សេដ្ឋកិច្ច។ សណ្ឋាគារ The Great Duke បានផ្លាស់ប្តូរឈ្មោះ​ពីសណ្ឋាគារ InterContinental កាលពី​ខែមករា ឆ្នាំ២០១៨។

Cleverer Than the Clouds

Recently, I felt as if I had been walking under a cloud, a dark cloud, for quite some time. That’s probably because am I not doing as well as I expected — or am I not ready to cope with the global warming of life? And I was wondering whether those moving clouds ever look down on me and say “let’s give her more thunder and storms,” or “let’s move on from this idiot.”

The riddle was solved after I traveled to the province to cover news and got to see many problems happening in my country and many people facing difficulties, and I was woken up by the brightness of their struggling smiles and the light of their positivity.

Would it be a sin to compare your life with others just to make yourself feel better? Actually, that is not what I’m trying to say; what I mean is sometimes we might feel that life is unfair, life is hard, life is complicated. But wouldn’t it be great if we look a little closer and a little more widely to see the bigger picture of problem and try to deal with it — rather putting the blame on life, while we are not the only one on Earth whose life will encounter problems and unpredictable bends?

Taking everything into consideration, life is a work of art. It is subjective. Each person will look at life and interpret it from different angles and calculate it in countless ways, just like a single piece of art.

Some people will turn to food and alcohol in times of crisis to get out of sadness, while some will run to something bad which might end up harming themselves and others. Afterward, one can feel even worse because those are only momentary pleasures. If we tend to resort to bad habits when things are not going well in our lives, we only double the problems in our lives. As long as we are living on Earth, everywhere is covered by clouds, a dark cloud or a white cloud. Don’t be lazy about using an umbrella if you see dark clouds, and be clever enough to apply sunscreen and enjoy the day if you see white clouds.

Clouds exist up in the sky and symbolize different things. They are the freest things in nature, floating around and having fun. Having enough of negative vibes and getting inspiration from my beloved people and horoscopes, I decided to be a cloud walker; so even the darkest cloud has nothing on me.

‘Art in the Park’ Transforms Plastic Waste Into a Dragon, Drooping Branches Into Butterfly Wings

Nine artists will be featured in an art exhibition, Art in the Park, at the French Embassy on March 7 to encourage people’s love of nature.

On Thursday, the artists introduced their work for the upcoming showcase, which features creations made from recycled materials.

Leang Seckon, one of Cambodia’s leading artists, presented a 140-meter-long dragon made of household plastic waste.

“I used plastic in connection with nature — as in our everyday lives, when we live with both plastic and nature,” Seckon said.

He wants to promote a sense of responsibility toward nature, he said. “As an artist, I must work on in-depth projects that can foster the beauty of the environment.”

Artist Sopheap Pich and French Embassy cultural officer Kor Borin stand in front of Pich’s ‘butterfly wing’ at the embassy in Phnom Penh on February 27. (An Khema)

Cambodian-American artist Sopheap Pich, meanwhile, fashioned butterfly wings out of the drooping branches of a large derm chrey tree on the embassy’s compound.

Pich said that in other countries he had seen the branches of old trees propped up by supports; unlike in Cambodia, where, he said, such branches would be trimmed or cut off.

“In China and Japan, they will use a pedestal to support the branch; but this tradition I have never seen in Phnom Penh so far,” he said.

A row of bamboo sticks placed under branches transforms them into wing-like walls.

Members of the public who wish to view the artworks on days other than March 7 are required to make an appointment with the French Embassy.

Embassy press officer Tung Soklim said that if there was high demand, the exhibition would be opened to the public for a second day.

French Ambassador Eva Nguyen Binh said the inventive pieces had brought the trees in the embassy compound to life.

“These trees, through artistic proposals, become at the same time beings to which we pay tribute for their beauty and their fragility, refuges, witnesses of memory. They are like immobile terminals giving meaning to life,” Nguyen Binh said.

Next week’s exhibition — the embassy’s second Art in the Park event — features Ouk Chim Vichet, Gregory Gosselin, Riem Monisilong, Mak Remissa, Leang Seckon, Srey Bandaul, Meas Sokhorn, Sopheap Pich and Veasna Tith.

Correction: A previous version of this article incorrectly stated that an appointment was necessary to view the art on March 7. An appointment is required only to view the art on other days.

ម្ចាស់​ដី​ត្អូញ​ត្អែរ​ ពី​ការ​ខកខាន​ទទួល​ថ្លៃជួល​ ពី​គ្រួសារ​​​​​ផ្ទះ​​បណ្ដែត​​ទឹក

ម្ចាស់ដី​ដែលបាន​ជួលដីចំការ​ទៅ​ឱ្យ​គ្រួសារ​វៀតណាម​ ខកខាន​ទទួល​ប្រាក់​ថ្លៃជួល​ដីជាង​មួយ​ឆ្នាំ​មកហើយ​ បន្ទាប់ពីអាជ្ញា​ធរ​ខេត្ដ​កំពង់​ឆ្នាំង​បាន​​ធ្វើការ​បំលាស់ទីពួកគេ​ពី​ទឹក​ឡើង​មក​លើគោក​កាលពី​ឆ្នាំ​២០១៨​កន្លង​។

អ្នកស្រី​ កាំង​ ចាន់​ស៊ីវ​ អាយុ​ ៦០​ឆ្នាំ​ ជា​ម្ចាស់ដី​ម្នាក់​ក្នុង​ចំណោម​ម្ចាស់ដី​ផ្សេងទៀត​ បាន​លើក​ឡើង​ថា​ អ្នកស្រី​មាន​ដី​ទំហំ​១​ហិកតា​កន្លះ​ និង​បាន​ជួលដី​នេះ​ទៅ​ឱ្យ​ជនជាតិវៀតណាម​ ចំនួន៤០គ្រួសារ​​ សម្រាប់សង់ផ្ទះស្នាក់នៅបណ្តោះអាសន្ន ប៉ុន្តែ ពួកគេខកខានក្នុងការបង់ថ្លៃជួលជាងមួយឆ្នាំមកហើយ។

អ្នកស្រី​ ចាន់​ស៊ីវ​​ បាន​លើក​ឡើង​ថា​ ​អ្នកស្រី​​បាន​​ជួល​​ឱ្យ​​នោះ​​ ក្នុង​​១ឆ្នាំតម្លៃ​៤០​ម៉ឺន​រៀល​ក្នុងមួយ​គ្រួសារ​​​។ ប៉ុន្ដែ​ កាល​ពីឆ្នាំ​​អ្នកមុន អ្នក​ស្រី​ទទួល​បាន​ចន្លោះ​​​ពី​​​៥​ម៉ឺនរៀល​​ ទៅ​១០ម៉ឺរៀល​ប៉ុណ្ណោះ​ក្នុង​មួយ​គ្រួសារ​​។ ដំបូង​ មាន​៤០​គ្រួសារ​បាន​ជួល​ដី​អ្នកស្រី​ ហើយ​ក្រោយ​មក​មាន​តែ​ ៣៨​គ្រួសារ​ប៉ុណ្ណោះ​។

​អ្នកស្រី​​បាន​ខកខាន​ទទួល​ប្រាក់​ថ្លៃជួល​ដី​ជាង​មួយ​ឆ្នាំ​មកហើយ​។​​ ពេល​ខ្លះ​​ អ្នក​ស្រី​រង​ការ​គំរាម​​ពី​អ្នក​ជួល​​ទៀត​ផង​ នៅ​ពេល​ដែលអ្នកស្រី​ទៅ​ប្រមូល​ថ្លៃ​ជួល​ម្តង​ៗ​។​

អ្នកស្រី​ កាំង​ ចាន់​ស៊ីវ​ និយាយថា៖ «អាដែរ​នែ៎​ ពេល​ខ្ញុំ​ចុះ​ទៅ​យក​លុយ​ហ្នឹង​ គឺ​ថា​ពិបាក​ណាស់​​។ មាន​អាខ្លះ​ហ្នឹង​វា​មិន​ឱ្យយើង​ទេ​ ហើយ​ថែមទាំង​ឈ្លោះ​ចង់វ៉ៃ​ខ្ញុំ​ទៀត​ផង​។ ហើយ​ដំណាំ​ស្អីៗ​របស់​ខ្ញុំ​ហ្នឹង​ក៏​មិន​សល់​ទេ​​ ពួកវា​បេះ​ និង​ឆក់​ខ្ទេចខ្ទី​អស់​ហើយ​»។

លោក​ យ៉​ យ៉ាំង​ដុង​ អាយុ​ ៦៣​ឆ្នាំ​ ជា​ជនជាតិ​វៀតណាម​ម្នាក់​ក្នុង​ចំណោម​គ្រួសារ​វៀតណាម​៣៨​ផ្សេង​ទៀត​ ដែល​បាន​ជួលដី​អ្នកស្រី​ កាំង​ ចាន់ស៊ីវ​ បាន​លើក​ឡើង​ថា​ លោក​មាន​ការលំបាក​ច្រើន​ បន្ទាប់​ពី​អាជ្ញាធរ​បាន​ធ្វើការ​បំលាស់ទី​ឡើង​មក​លើ​គោក​នេះ​។ ​ការ​ប្រកប​របរ​នេសាទ​ បាន​តិចតួច​ជាង​មុន​ ដែល​ជាហេតុ​​នាំឱ្យ​ប៉ះពាល់​ដល់​ជីវភាព​​គ្រួសា​រ​របស់​លោក។

ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​​ លោក​អះ​អាង​ថា​ ពុំ​ដែល​គេច​វេស​​ក្នុងការ​បង់​ថ្លៃ​ជួលដី​នោះ​ទេ​។ លោក​​រង​ចាំ​ម្ចាស់​ដី​មក​យក​ថ្លៃ​ជួល​ ប៉ុន្តែ​ពុំ​ទាន់​ឃើញ​មកយកនោះ​ទេ​។ ​

​លោក​បន្ដ​ថា​«​ខ្ញុំ​ពិបាក​ណាស់​អាឡូវ​! រក​អី​មិន​បាន​ទេ​ បើ​អាឡូវ​ទន្លេ​ក៏​មិន​វា​សូវ​មាន​ត្រី​ដូច​មុន​ដែរ​។ អា​ចឹង​ ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ធ្វើ​អី​កើត​ទេ​»។

​​​​អភិបាល​​រង​​ខេត្ដ​​កំពង់​ឆ្នាំង និងជាអ្នក​​នាំ​ពាក្យ ​​លោក​​ ស៊ុន​​ សុវណ្ណា​រិទ្ធិ​​​ បាន​​លើក​​ឡើង​​ថា​​​ លោក​​មិន​​ទាន់​​បាន​​ទទួល​​ព័ត៌មាន​​ពី​​ករណី​​ខាងលើ​​នេះ​នៅ​ឡើយ​ទេ​​។ លោក​​បន្ដ​ថា​​ ប្រសិន​​បើ​​ករណី​​នេះ​​មាន​​ពិត​​មែន​​ លោក​​ស្នើ​​សុំ​​ឱ្យ​​ម្ចាស់​ដី​​ទាំង​​នោះ​​ទាក់​ទង​​មក​​លោក​​ដោយ​​ផ្ទាល់​​។​​ ​​លោកនឹង​​ដោះស្រាយ​​ជូន​​​ម្ចាស់ដី។

លោក​ ស៊ុន​ សុវណ្ណា​រិទ្ធិ​ បាន​និយាយ​ថា៖ ​«វា​! ដូច​អត់​ទាន់​លឺ​ព័ត៌មាន​ហ្នឹង​។ ប្រសិន​បើ​មាន​ព័ត៌​មាន​ហ្នឹង​ មាន​មែន​ ឱ្យ​គាត់​ដាក់​ពាក្យ​មក ដើម្បី​យើង​សម្រប​សម្រួល​ជាមូយ​សមាគម​អី​ឱ្យ​»។

យោង​តាម​ការ​ជូន​ដំណឹង​របស់​​អ្នកនាំពាក្យ​រដ្ឋបាល​ខេត្ដ​កំពង់ឆ្នាំង​បានឱ្យ​ដឹង​ថា​ ការ​បម្លាល់​ទី​ផ្ទះ​បណ្ដែត​ទឹក​របស់​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​, ខ្មែរ​ឥស្លាម​ និង​អន្ដោប្រវេសន៍​វៀតណាម​ពី​ទឹក​ឡើង​មក​នៅ​លើ​គោក​វិញ​ សរុប​ប្រមាណ​​ ៤៥៦៣​គ្រួសារ​នៅ​ទូទាំង​ខេត្ដុ ​ ដោយ​ចាប់​ផ្ដើម​ធ្វើ​ឡើង​កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​០១​ ខែ​តុលា​ ឆ្នាំ​២០១៨​។​​ ការធ្វើបំលាស់ទីនេះ ក្នុង​គោល​បំណង​ការពារ​បរិស្ថាន​ក្រុង​ ទន្លេ​ លើក​ស្ទួយ​ជីវភាព​ និង​រៀប​ចំការ​រស់​នៅ​របស់​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ឱ្យ​មាន​និរន្ដរភាព​ជាដើម។

រដ្ឋ​បាលសាលា​​ខេត្ដ​កំពង់ឆ្នាំង​ កំពុង​រៀប​ចំ​​ដី​៤០​​ហិកតា​​​ សម្រាប់​ជួល​ឱ្យ​៤៥៦៣​គ្រួសារ​​ ដែល​បំលាស់​ទី​ពី​ទឹក​។

ការ​ចុះ​យក​ព័ត៌​មាន​តាម​ខេត្ត​លើក​​ដំបូង

​កាល​ឡើង​ចុះ​ខេត្ត​ញឹក​ញាប់​ជា​រឿង​ធម្ម​តា​ទេ​សម្រាប់​ខ្ញុំ​។​ ​រឿង​ដែល​ខ្ញុំ​ចង់​បង្ហាញ​នោះ​គឺ​សប្ដាហ៍​​នេះ​ខ្ញុំ​បាន​ចុះ​ទៅ​ខេត្ត​ស្ទឹង​ត្រែង​ ​ហើយ​មាន​អាជ្ញា​ធរ​ ​មក​សួរ​នាំ​ ​ថត​រូប​ ​និង​សុំ​បញ្ជី​វត្ត​មាន​​ជា​ដើ​ម​។

​ខ្ញុំ​គិត​ថា​មិន​ជា​ទាស់​ខុស​នោះ​ទេ​ ​ក្នុង​នាម​ជា​អ្នក​រក្សា​សុខ​សុវត្ថិ​ភាព​ជូន​ប្រជា​ពល​រដ្ឋ​ ​ប៉ុន្តែ​អ្វី​ដែល​ជា​រឿង​សំខាន់​នោះ​ក្នុង​នាម​យើង​ជា​សិក្ខា​កាម​ ​ឬ​ជា​អ្នក​សង្កេត​ស្ថាន​ការណ៍​ ​តើ​យើង​គួរ​ធ្វើ​ខ្លួន​បែប​ណា​?

​យើង​ត្រូវ​កំណត់​ព្រំ​ដែន​នៃ​វិជ្ជា​ជីវៈ​របស់​យើង​ ​ត្រូវ​រក្សា​សុវត្ថិ​ភាព​នៃ​ប្រភ​ព​ ​និង​សម្រប​ខ្លួន​ទៅ​ហ្នឹង​ស្ថាន​ការណ៍​ជា​ពិ​សេស​ឥ​រិយា​បថ​។

សហគមន៍​ព្រៃ​ឡង់​ ​និង​អង្គ​ការ​​សង្គម​​ស៊ី​វិល​ខក​ចិត្ត​អាជ្ញា​ធរ​រា​រាំង​ប្រារព្ធ​ពិ​ធី​បំបួស​ដើម​ឈើ​

បណ្ដាញ​​សហគមន៍​​ព្រៃ​​ឡង់​​ខេត្ត​​ស្ទឹង​​ត្រែង​ ​និង​សកម្ម​ជន​ព្រៃ​ឈើ​ជាង​១០០​នាក់​ ​ធ្វើ​ដំណើរ​តាម​គោយន្ត​ ​និង​មធ្យោ​បាយ​ផ្សេងៗ​ ​មក​ប្រមូល​ផ្តុំ​ក្នុង​ភូមិ​មួយ​ ​​ក្នុង​​ស្រុក​​ថា​​ឡា​ប​​រី​វា​ត់​ ​​ខេត្ត​​ស្ទឹង​​ត្រែង​ ​នៅ​ល្ងាច​ថ្ងៃ​ទី​២១​​ ​ខែ​កុម្ភៈ​ ​ឆ្នាំ​២០​២០​ ​ដើម​ត្រៀម​ខ្លួន​ចូល​រួម​ពិធី​បំបួស​ដើម​ឈើ​។

​មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន​ ​មាន​អាជ្ញា​ធរ​មូល​ដ្ឋាន​ ​នគរ​បាល​ ​និង​​មន្ត្រី​​បរិស្ថាន​ ​នៃ​ខេត្ត​ស្ទឹង​ត្រែង​ ​បាន​មក​សួរ​នាំ​ពួក​គេ​ ​ព្រម​ទាំង​ថត​រូប​ផង​ដែរ​។ ​នៅ​ពេល​យប់​ ​មាន​មន្ត្រី​បរិ​ស្ថាន​ខ្លះ​បាន​ចង​អង្រឹង​ក្រោម​ផ្ទះ​ប្រជា​ពល​រដ្ឋ​សម្រាប់​សម្រាក​ ​ដើម្បី​ឃ្លាំ​មើល​សកម្ម​ភាព​ផ្សេង​ៗ​របស់​បណ្ដាញ​​សហគមន៍​​ព្រៃ​ឡង់ ​ព្រះ​សង្ឃ​ ​និង​យុវ​ជន​​។​

​នៅ​ព្រឹក​ថ្ងៃ​បន្ទាប់​ ​បណ្ដាញ​​សហគមន៍​​ព្រៃ​​ឡង់​​ខេត្ត​​ស្ទឹង​​ត្រែង​ ​និង​សកម្ម​ជន​​ព្រៃ​ឈើ​ ​បាន​ត្រៀម​ខ្លួន​ចេញ​ពីភូមិ​ ​ដើម​ចូល​ព្រៃ​ឡង់​ ​ប៉ុន្តែ​ ​អាជ្ញា​ធរ​ឃុំ​កាំង​ចាម​ ​នគរ​បាល​ ​និង​​មន្ត្រី​​បរិស្ថាន​ ​​ប្រដាប់​​ដោយ​​​អាវុធ​​ប្រមាណ​​ជាង​​១០​នាក់​​ ​​រា​​រាំង​ពួក​គេ​​មិន​​ឲ្យ​​ចូល​​ព្រៃ​​ប្រារព្ធ​​កម្ម​​វិធីបុណ្យ​។ ​អាជ្ញា​ធរ​ ​បាន​គម្រាម​វាយ​ខ្នោះ​ ​ប្រសិន​​បើ​​ប្រ​ជា​​សហគមន៍​​ទទូច​​ចូល​​ព្រៃ​។​ ​ការ​ឃ្លាំ​មើល​​ ​និង​ការ​គំរាម​កំហែង​នេះ​ ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​មាន​ការ​បារម្ភ​ពី​សុវត្ថិ​ភាព​ ​ផ្ទាល់​ខ្លួន​។​

អ្នក​សម្រប​សម្រួល​បណ្ដាញ​សហគមន៍​ព្រៃឡង់​ខេត្ត​ស្ទឹង​ត្រែង​ ​កញ្ញា​ ឈាង​ លី​ ​បាន​និយាយ​ថា​ ​អាជ្ញា​ធរ​មូល​ដ្ឋាន​ ​និង​មន្ត្រី​បរិស្ថាន​បាន​រា​រាំង​សហគមន៍​ ​មិន​ឲ្យ​ចូល​ក្នុង​ព្រៃ​ឡង់​ដើម​ធ្វើ​ពិធី​បំ​បួស​ដើម​ឈើ​ ​ដែល​គ្រោង​ធ្វើ​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​​២៣​​ ​ខែ​កុម្ភៈ​ ​ឆ្នាំ​២០​២០​។ ​កញ្ញា​ថា​ ​អាជ្ញា​ធរ​គំ​រាម​វាយ​ខ្នោះ​ ​បើ​ពួក​គេ​នៅ​ទទូ​ច​ចង់​ចូល​ព្រៃ​។​ ​ដោយ​បារម្ភ​ពី​សុវត្ថិ​ភាព​ ​សហគន៍​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​លុប​ចោល​ ​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​ចូល​ព្រៃ​ឡង់​។

​កញ្ញា​ ​ឈាង​ ​លី​ ​និយាយ​ថា​៖ «គាត់​ហាម​មិន​ឲ្យ​ចូល​រួម​បុណ្យ​នុង​ទេ​ ​តា​ហ៊ាន​ទៅ​វ៉ៃ​ដាក់​ខ្នោះ»។

​កញ្ញា​ ​ឈាង​ ​លី​ ​បាន​សម្តែង​ការ​សោក​ស្តាយ​ចំពោះ​អាជ្ញាធ​រ​ ​ដែល​បាន​ចុះ​រា​រាំង​ពួក​គេ​ ​ហើយ​ការ​រា​រាំង​នេះ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ប៉ះ​ពាល់​ដល់​ផល​ប្រយោជន៍​សហគមន៍​។

​កញ្ញា​ ​ឈាង​ ​លី​ ​បន្ថែម​ថា​៖ «​ធ្វើ​ការ​រាល់​ថ្ងៃ​ជា​មួយ​ចឹង​វា​សាំ​ហើយ​ចំ​ពោះ​ការ​ហាម​ឃាត់​របស់​គាត់​។ ​អ្វី​ដែល​បណ្ដាញ​សហគមន៍​គាត់​គិត​ទាំង​អស់​គ្នាដោ​​យ​យល់​ឃើញ​ហ្នឹង​គឺ​គ្មាន​អ្វី​ក្រៅ​ពី​ធ្វើ​ឲ្យ​ប៉ះ​ពាល់​ដល់​ផល​ប្រយោជន៍​រួម​»។

​ក្រុម​​ស្នូល​​បណ្ដាញ​​សហគមន៍​​ព្រៃឡង់​​ ​លោក​ ​ខេង​ ​ខូ​ ​ក៏​បាន​​ស្ដែង​​ការ​​ខក​​ចិត្ត​​ជា​​ខ្លាំង​​ខណៈ​​ពេល​​ដែល​​អាជ្ញា​​ធរ​​មក​​រា​​រាំង​​មិន​​ឲ្យ​​ពួក​​គាគ់​​ជា​​ប្រ​ជា​​សហគមន៍​​​ ​ព្រះសង្ឃ​​​ ​និង​​យុវ​​ជន​​មក​​ពី​​គ្រប់​​ទិស​​ទី​​ចូល​​ព្រៃ​​ប្រារព្ធ​​កម្ម​​វិ​ធី​​បុណ្យ​​ព្រៃ​ឡង់​​ ​​និង​​បំ​​បួស​​ដើម​​ឈើ​នេះ​។

​លោក​ ​ខេង​ ​ខូ​ ​បាន​ជជែក​ជា​មួយ​អាជ្ញា​ធរ​ឃុំ​ ​និង​មន្ត្រី​បរិស្ថាន​ ​នៅ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ចុះ​មក​រា​រាំ​ង​ថា​លោក​និង​ក្រុម​ការងារ​ ​បាន​ដាក់​សំណើ​ជូន​ ​អាជ្ញា​ធរ​ពាក់​ព័ន្ធ​មុន​នឹង​ប្រារព្ធ​ពិធី​នេះ​ ​ប៉ុន្តែ​គ្មាន​ការ​ឆ្លើយ​តប​នោះ​ទេ​។

​លោក​ ​ខេង​ ​ខូ​ ​បាន​ថ្លែង​ថា​៖ «​ពួក​ខ្ញុំ​ឲ្យ​គាត់​យូរ​ហើយ​ ​ប៉ុន្តែ​គាត់​អត់​មាន​ការ​ឆ្លើយ​តប​។​ ចឹង​បើ​សិន​ជា​គាត់​មិន​ចង់​ឲ្យ​បណ្ដាញ​សហគមន៍​ព្រៃឡង់​ធ្វើ​ប្រារព្ធ​ពិធី​បុណ្យ​ ​ហេតុ​អ្វី​​លិខិត​ពួក​ខ្ញុំ​ដាក់​ទៅ​មិន​ធ្វើ​ការ​ឆ្លើយ​តប​​ឲ្យ​ផ្ដល់​ដំ​ណឹង​មុន​ ​ចាំ​បាច់​ដល់​ពេល​ពួក​ខ្ញុំ​ទៅ​ហើយ​ ​ពួក​គាត់​ធ្វើ​ការ​រា​រាំង​»។

​មេ​​ឃុំ​កាំង​ចាម​ ​លោក​ ​ឃឹម​ ​សុខា​ ​បាន​ឆ្លើយ​ឆ្លង​ជា​មួយ​សហគមន៍​ថា​ ​លោក​ពិត​ជា​បាន​ទទួល​លិខិត​អញ្ជើញ​ពី​សហគន៍​មែន​ ​ប៉ុន្តែ​អាជ្ញា​ធរ​ស្រុក​ ​បាន​បញ្ជា​ឲ្យ​លោក​ហាម​ឃាត់​។​ លោក​ ​អះ​អាង​ថា​ ​សហគមន៍​មិន​បាន​សហកា​រ​ជា​មួយ​អា​ជ្ញា​ធ​រ​ស្រុក​ ​និង​ខេត្ត​ ​ហើយ​​ជា​ពិសេស​ក្រសួង​បរិស្ថាន​។​

​លោក​ ​ឃឹម​ ​សុខា​ ​បាន​និយាយ​ថា​៖​ «ខាង​បណ្ដាញ​សហគមន៍​បាន​ដាក់​លិខិត​អញ្ជើញ​ខ្ញុំ​ចូល​រួម​មក​ដែរ​ ​ហើយ​ខ្ញុំ​មិន​បាន​បដិ​សេធ​ទេ​ ​និង​ប្រុង​រៀប​ចំ​ក្រុម​ប្រឹក្សា​ទៅ​ជា​មួយ​គ្នា​»។

លោក​ ឃឹម​ ​សុខា​ ​បន្ថែម​ថា​៖ «​ខ្ញុំ​ល្ងាច​មិញ​អភិ​បាល​គាត់​ចុច​មក​ឲ្យ​មក​សួរ​មក​នាំ​ទៅ​ ​បើ​មាន​ការ​ស្នើ​សុំ​ត្រឹម​ត្រូវ​គាត់​​ឲ្យ​ចូល​។ ប៉ុន្តែ​បើ​អត់​មាន​ការ​ស្នើ​សុំ​ត្រឹ​ម​ត្រូវ​ទេ​ ​គាត់​អត់​អាច​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ចូល​បាន​ទេ​ ​វា​ជា​បញ្ហា​។​ ខ្ញុំ​អត់​មាន​អី​ទេ​ ​ខ្ញុំ​នៅ​ក្រោម​បទ​បញ្ជា​ដែរ​»

​បណ្ដាញ​​សហគមន៍​​ព្រៃ​​ឡង់​​បួន​​ខេត្ត​​ ​គ្រោង​​នឹង​​ប្រារព្ធ​​ពិធី​​បុណ្យ​​បំបួស​ដើម​ឈើ​ ​​នៅ​​ថ្ងៃ​​​ទី​​២៣​​​ ​ខែ​​កុម្ភៈ​​ ​​ឆ្នាំ​​២០​​២០​​នៅ​​ចំណុច​​​ ​ក្នុង​តំ​បន់​​ព្រៃ​ឡង់​​​ ​ភូមិ​​សាស្ត្រ​​ព្រំ​​ប្រទល់​​ខេត្ត​​កំពង់​​ធំ​​​ ​ព្រះ​​វិហារ​​​ ​ស្ទឹង​ត្រែង​ ​និង​ក្រចេះ​​។ ​ពីធី​នេះ​ ​ធ្វើ​ឡើង​ក្នុង​​គោល​​បំណង​​ ​​រំលឹក​​គុណ​​ព្រៃ​​ឈើ​​ ​ ​​ ​ថែ​​រក្សា​​នូវ​​អត្ត​​សញ្ញា​ណ​​ជន​​ជាតិ​​ដើម​​​ភាគ​​តិច​​ ​​​ ​​បង្ហាញ​​នូ​វ​​សក្តា​​នុ​​ពល​​របស់​​ព្រៃ​​ឡង់​​​ ​ដល់​​សាធារ​ណ​​ជន​​ទូ​​ទៅ​​ដើម្បី​​រួម​​ចំណែក​​​ជា​​មួយ​​បណ្ដាញ​​សហគមន៍​​ព្រៃ​ឡង់​​ ​​និង​​ពង្រឹង​​កិច្ច​​សហ​ការ​​ជា​​មួយ​​រដ្ឋា​​ភិ​​បាល​​ក្នុង​​បុព្វ​​ហេតុ​​ការ​​ពារ​​ធន​​ធាន​​ធម្ម​​​ជាតិ​​​ ​និង​​ជីវៈ​​ចម្រុះ​​ក្នុង​​តំបន់​​ព្រៃ​​ឡង់​​។​

​ពិធី​បំបួស​ដើម​ឈើ​ ​ត្រូវ​បាន​លុប​ចោល​វិញ​ ​ក្រោយ​ពី​អាជ្ញា​ធរ​ខេត្ត​ទាំង​បួន​ ​បាន​ចុះ​រា​រាំង​ ​ដោយ​ចោទ​ថា​ សហគមន៍​ពុំ​បាន​សុំ​ការ​អនុ​ញ្ញាត​។

​អ្នក​នាំ​ពាក្យ​ក្រសួង​បរិស្ថាន​ ​លោក​ ​នេត្រ​ ​ភក្ត្រា​ ​​បាន​ចោទ​ ​បណ្តាញ​សហគមន៍​ព្រៃឡង់​ថា​​បាន​ធ្វើ​សកម្ម​ភាព​ដែល​មាន​ភាព​មិន​ស្មោះ​ត្រង់​ក្នុង​កិច្ច​សហការ​ ​និង​បង្កើត​ការ​អុក​ឡុក​ ​ស្ថាន​ការណ៍​ ​បង្កើត​របាយ​ការណ៍​បំភ្លៃ​សាធារ​ណ​មតិ​លើ​ការ​ងារ​គ្រប់​គ្រង​និង​អភិ​រក្ស​ធន​ធាន​ធម្ម​ជាតិ​។ ​លោក​ថា​ ​ការ​បំភ្លៃ​របាយ​ការណ៍​ ​នៃ​ការ​កាប់​បំផ្លាញ​ព្រៃ​ឈើ​គឺ​ដើម្បី​ ​ទទួល​បាន​ជំនួយ​ពីប​​រទេស​។​

​លោក​និយាយ​ថា​៖​ «ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត​ ​ក្រោម​ខ្សែ​ញាក់​របស់​ម្ចាស់​ជំនួយ​របស់​ខ្លួន​ ​ពួក​គេ​នៅ​តែ​បន្ត​ធ្វើ​សកម្ម​ភាព​ខុស​ច្បាប់​ដើរ​ចេញ​ពី​គន្លង​សមូ​ហ​ភា​ព​ដឹក​នាំ​គ្រប់​គ្រង​ ​និង​ព្យា​យាម​ចិញ្ចឹម​ទំនាស់​លើ​បញ្ហា​ព្រៃ​ឡង់​ ​តាម​រយៈ​ការ​លួច​ចូល​ល្បាត​ដោយ​អនា​ធិប​តេយ្យ​ ​លួច​ប្រើ​ប្រាស់​ ​Apps​ ​ដែល​គ្មាន​ការ​ទទួល​ស្គាល់​ជា​ផ្លូវ​ការ​ពី​អា​ជ្ញា​ធរ​មាន​សមត្ថ​កិច្ច​ ​បំ​ភ្លៃ​លើ​ទិ​ន្ន​ន័យ​នៃ​បទ​ល្មើស​ធន​ធាន​ធម្ម​ជាតិ​ ​រាប់​គល់​ឈើ​មួយ​ដើម​ថា​ជា​បទ​ល្មើស​មួយ​ដែល​គ្មាន​លក្ខណៈ​វិទ្យា​សាស្ត្រ​»

​អង្គ​ការ​​សង្គម​​ស៊ី​វិល​ប្រមាណ​​ជាង​១០០​​ស្ថាប័ន​ ​បាន​​ចេញ​សេចក្ដី​ថ្លែង​ការណ៍​រួម​ ​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២៥​ ​ខែ​កុម្ភៈ​ ​ឆ្នាំ​២០​២០​​ ​ដោយ​សម្តែង​ការ​សោក​ស្តាយ​ ​និង​ខក​ចិត្ត​​ចំពោះ​ការ​រឹត​ត្បិត​​សមា​ជិក​សហ​គមន៍​ ​ព្រះ​សង្ឃ​ និង​សកម្ម​ជន​បរិស្ថាន​រាប់​រយ​នាក់​ ​មិន​ឱ្យ​ចូល​ទៅ​តំបន់​ការ​ពារ​ព្រៃ​ឡង់​កាល​ពី​ចុង​សប្តាហ៍​មុន​។​

​សេចក្តី​ថ្លែង​ការណ៍​រួម​ ​លើក​ឡើង​ថា​៖ ​ការ​ប្រើ​ប្រាស់​​មន្រ្តី​ឧទ្យា​នុ​រក្ស​​ប្រដាប់​​ដោយ​កាំ​ភ្លើង​​​​ ​ដើម្បី​រា​រាំង​​​សមា​ជិក​​បណ្ដាញ​​សហគមន៍​​ព្រៃ​ឡង់​​ ​ពី​ការ​​ប្រារព្ធ​​ពិធី​បុណ្យ​​បំ​បួស​ដើម​ឈើ​​ប្រ​ចាំ​ឆ្នាំ​នៅ​ក្នុង​ព្រៃ​ ​​គឺ​​ជា​ការ​រឹត​ត្បិត​​មិន​សម​ហេតុ​ផល​​ទៅ​​លើ​សេ​រី​ភាព​​​ដើរ​ហើរ​​ ​និង​​បង្អាក់​​ការ​ខិត​ខំ​​ប្រឹង​ប្រែង​​អ​ភិ​រ​ក្ស​​ព្រៃ​ឈើ»​។

​សេចក្តី​ថ្លែង​ការណ៍​ ​បាន​បន្ថែម​ទៀត​ថា​៖ «​ការ​ហាម​ឃាត់​នោះ​ ​មិន​បាន​បង្ហាញ​អំ​ណះ​អំ​ណាង​​ត្រឹម​ត្រូវ​​​តាម​ច្បាប់​នោះ​ឡើយ​ ​បើ​ទោះ​បី​ជា​ការ​រៀប​ចំ​ពិធី​របស់​សហគមន៍​ពួក​គាត់​បាន​ជូន​ដំណឹង​​ទៅ​អាជ្ញា​ធរ​ក៏​ដោយ​»។

​គួរ​បញ្ជាក់​ផង​ដែរ​ថា​ ​រដ្ឋា​ភិ​បាល​បាន​ចេញ​អនុ​ក្រឹត្យ​លេខ​៧៤​ ​បង្កើត​ឡើង​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​០៩​ ​ខែ​ឧសភា​ ​ឆ្នាំ​២០​១៦​ ​ដែល​មាន​ ​ទំ​ហំ​៤៣​១,​៦​៨​៣​ហិច​តា​ ​ស្ថិត​ក្នុង​ភូមិ​សាស្ត្រ​ ​ខេ​ត្ត​ស្ទឹង​ត្រែង​ ​ក្រចេះ​ ​កំពង់​ធំ​ ​និង​ព្រះ​វិហារ​ ​ជា​តំ​បន់​ការ​ពារ​ ​ដែន​ជម្រក​សត្វ​ព្រៃ​«​ព្រៃឡង់​»​។​

ពលរដ្ឋ​មានជម្លោះ​ដីធ្លី​នៅកោះកុង នឹងបន្ត​ទាមទារ​ដំណោះ​ស្រាយ ក្រោយក្រសួង​ដែនដី​បដិសេធ

សហគមន៍​ចំនួនបី​ ដែលមាន​ជម្លោះ​ដីធ្លី​ ក្នុងខេត្ត​កោះកុង​ ប្រកាស​បន្តទាមទារ​រកដំណោះស្រាយ​ ក្រោយពីក្រសួង​​រៀបចំ​ដែនដី​ ​ចេញ​សេចក្តី​ប្រកាស​ ពុំទទួល​ដោះ​ស្រាយ​រឿង​បញ្ហា​ដី​ធ្លី ជូនពួកគេ។

ក្រសួង​រៀប​ចំ​ដែន​ដី​ បាន​​ប្រកាស​ កាលពីសប្តាហ៍មុនថា ​ក្រសួង​​ពុំ​ទទួល​ដោះ​ស្រាយ​​សំណើ​រ​ជម្លោះ​ដីធ្លី​បីករណី​​របស់​​ប្រជា​​ពល​រដ្ឋ​នៅ​ក្នុង​​ស្រុក​​ស្រែ​​អំបិល​ ​ខេត្ត​​កោះ​កុង​ ដោយក្រសួងអះអាងថា បានដោះស្រាយ​ជួនពួកគេ​រួចរាល់​ហើយ។

ការប្រកាសនេះ​បន្ទាប់ពី​​ ប្រជាពលរដ្ឋ​ទាំងបី​សហគមន៍ បានឡើង​មកតវ៉ា​នៅទី​ស្ដីការ​ក្រសួង​ កាលពីថ្ងៃទី១៤ ​ខែកុម្ភៈ​ ​ឆ្នាំ២០២០ ​ដើម្បីជម្រុញ​ឲ្យក្រសួង​ដែនដី​ ​ដោះស្រាយ​ទំនាស់​ដីធ្លី​ ១៥​គ្រួសារ​​ដែលបាន​ស្នើសុំ​ឲ្យចេញ​បណ្ណតាម​ភូមិសាស្ត្រ ​តាមការ​ទាមទារ​របស់ពួកគាត់។​

ហើយពីរករណី​ផ្សេងទៀត​ ក្រុម​ប្រជាពលរដ្ឋ​៧៣០គ្រួសារ​ទាមទារដី​សង្គមកិច្ច​ និងករណី​ក្រុមប្រជា​ពលរដ្ឋ​១៩៧គ្រួសារ ​ប្តឹងទាមទារ​ដីដែលមាន​ជម្លោះ​ជាមួយ ក្រុមហ៊ុន​ស្ករអំពៅ ​ហេង ហ៊ុយ​។​

អ្នក​ស្រី​​ ​ផាវ​ ​ញើង​ ​អាយុ​៤៤​ឆ្នាំ​​ ​ជា​ប្រ​ជា​ពល​រដ្ឋ​​ ​ដែល​មាន​បញ្ហា​ជំម្លោះ​ដី​ធ្លី​​ ១២ឆ្នាំ នៅ​​​ភូមិ​​​ ​ព្រែក​​ជីក​​ ​ឃុំ​​ ​ជី​ខ​​ក្រោម​​ ​ស្រុ​ក​​ស្រែ​​អំបិល​​ ​ខេត្ត​​ ​កោះ​កុង​​ ​​និងប្រជាពល​រដ្ឋសហគមន៍​ផ្សេងទៀត​ បានច្រាន​ចោល​សេចក្តីប្រកាស​​របស់ក្រសួង។​

ពួកគេ​នឹងបន្ត​ធ្វើការ​ទាមទារ ​ដោយជួប​ជុំគ្នា​នៅថ្ងៃទី១ ​ខែមិនា ខាងមុខនេះ ​ដើម្បី​ពិភាក្សា​ក្នុងការ​ប្រារព្ធ​​​ «ទិវា​សិទ្ធនារី​អន្តរជាតិ» ​ដោយជ្រើសរើស​យកថ្ងៃទី៥​ ខែមិនា ​ជំនួសឲ្យ​ថ្ងៃទី៨​ មិនា។ ​ក្នុងពិធីនោះ ​ ពួកគេ​នឹងថ្លែង​អំពីបញ្ហា​របស់​ពួកគេ​ រួមមាន​ បញ្ហា​ជម្លោះ​ដីធ្លី ​​ការរំលោភ​បំពានសិទ្ធិ​ និងជា​ពិសេសស្ត្រី។

​អ្នកស្រី ផាវ​ ​ញើង​ និយាយថា៖ «ពួកយើង​មិនព្រមទទួល​យកទេ​ ពីព្រោះ​សេចក្តី​ប្រកាសនោះ​ មិនត្រូវ​នូវអ្វី​ដែលពួកយើង​ចង់បានទេ​»

អ្នកស្រី ​បន្ថែម​ថា៖​ «ពួកយើង​នឹងបន្ត​ធ្វើការ​ទាមទារ»

អ្នក​ស្រី​​ ផាវ​ ​ញើង បាន​បន្ថែមទៀតថា ​​កាល​ពី​ឆ្នាំ​២​០០៧ ​ពួក​គាត់​ធ្លាប់​មាន​បញ្ហា​ដី​ធ្លី​ជា​មួ​យ​នឹង​លោក​ ​សុខ​ ​ហុង​​ ​និង​បាន​ប្រឈម​នឹង​បញ្ហា​រុះ​រើស​ផ្ទះ​អស់​ប្រាំ​មួយ​ខ្នង​​ តែ​បញ្ហា​ត្រូវ​បាន​បញ្ចប់​ដោយ​មាន​​ការ​តវ៉ា​​ ​ទប់​ស្កាត់​ពី​ប្រជា​ពល​រដ្ឋ​។

ក៏​ប៉ុ​ន្តែ​កំឡុង​ពេល​ឆ្នាំ​២០០៩​​ លោក​​ ហេង​ ​ហ៊ុយ​​ ​បាន​​យក​អនុ​ក្រឹត្យ​លេខ​៣៦​ ​របស់​រាជ​រដ្ឋ​ភិបាលបាន​ប្រគល់​ដី​​ ៧៧៩​​ហិ​ចតា​ ដើម្បី​អភិ​វឌ្ឍន៍​ភូមិ​​ ឃុំ​​ និ​ង​ចេញ​ប័ណ្ណ​ដី​ធ្លី​ឲ្យ​ប្រ​ជា​ព​ល​រដ្ឋ​ ​និង​អភិវ​ឌ្ឍន៍​សហគមន៍​ ​ប៉ុន្តែ ​លោក​​ ​ហេង​ ​ហ៊ុយ​​ ​បាន​យក​អនុ​ក្រឹត្យ​ទៅ​ក្លែង​បន្លំ​ដាក់​ថា​ ​ភូមិឈូក​ ​ទៅវិញ​។ ​

អ្នកស្រីបាន​ទាមទារឲ្យ​​ក្រសួង​មហា​ផ្ទៃ​ចេញ​សេចក្តី​ប្រកាស​ថាពិត​ជាបាន​ដូរទីតាំង​មែន​ ​ឬក៏​អត់។ ​កាល​ថ្ងៃទី៨​ ​ខែតុលា​ឆ្នាំ២០១៧​​ គឺពួកគាត់​មិនបាន​ទទួល​ឯកសារ​អី្វ​បញ្ជាក់​ច្បាស់​ ​ក្រៅពី​ការធ្វើ​កំណត់​ហេតុណ៍​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​ ​និងថតចម្លង​ស​ខ្មៅឲ្យ​ពួកគាត់​។

​អ្នកសម្រប​សម្រួល​​អង្គការ​លីកាដូ ​ប្រចាំ​ខេត្តកោះកុង ​លោក ​ហ៊ូ ​អ៊ីន ​បានប្រាប់​ឲ្យដឹង​ពីបញ្ហា​ជំម្លោះ​ដីធ្លី​របស់អ្នកស្រី ផាវ ​ញើង​​ និងប្រជា​ពលរដ្ឋ​ផ្សេងទៀត​ជាមួយ ​លោក ហេង ហ៊ុយ ក្នុងឃុំ​ជីខ​ក្រោម ​ស្រុក ស្រែអំបិល ​ខេត្ត កោះកុង បានកើត​ឡើងជា​ច្រើនឆ្នាំ ប៉ុន្តែ​មិនទាន់​មានដំ​ណោះស្រាយ​។ លោកថា​អ្នកស្រី ​ផាវ ​ញើង ​បានទាមទារ​ឲ្យអាជ្ញា​ធរចុះ​បញ្ជី​ដីធ្លី​តាមភូមិ​សាស្ត្រ​ ហើយអាជ្ញាធរ​គួរបញ្ជាក់​ជូនគាត់​ឲ្យបាន​ច្បាស់លាស់។​

លោក ហ៊ូ​ ​អ៊ីន ​បាននិយាយ​​ថា​៖ «​ក្រសួង ក៏​ដូចជា​អាជ្ញាធរ​គួរតែ​បង្ហាញ​ផែនទី​ជាក់ស្តែងថា ​ដីរបស់​អ្នកស្រី ផាវ ញើង​ ស្ថិតនៅ​ក្នុងភូមិ​ព្រែកជីក​ ឬក៏​ភូមិឈូក​»

ក្រសួង​ក៏បាន​បញ្ជាឲ្យ​អាជ្ញាធរ​ខេត្តកោះកុង​ ចុះធ្វើ​ការអប់​រំដល់​ពលរដ្ឋ​ និងស្វែ​រកអ្នក​នៅពីក្រោយ​ពួកគេ​ ដើម្បី​ចាត់វិធាន​ការផ្លូវច្បាប់។​

Latest News