fbpx
Home Blog Page 142

កម្ពុជា​ចាប់​ផ្តើមយុទ្ធ​នាការ «គ្រួសាររឹងមាំ»​ ដើម្បីបញ្ចប់​ហិង្សា​លើកុមារ និងការបំបែក ចេញពីគ្រួសារ

អង្គ​​ការយូនី​សេហ្វ(Unicef) សហកា​​រជាមួយ​ ក្រសួ​ងសង្គមកិច្ច ធ្វើយុ​ទ្ធនា​ការ «​គ្រួសា​ររឹង​មាំ» ដើម្បី​បញ្ចប់​អំពើ​ហិ​ង្សាលើ​កុមារ និ​ងការបំ​បែកកុ​មារចេញពី​គ្រួសា​រ ដោយ​មិនចាំបាច់នៅ​កម្ពុ​ជា។

យុទ្ធ​​នាការ «គ្រួសា​ររឹងមាំ» ចាប់ផ្តើម កាលពីសប្តាហ៍មុន ក្រោយពីអង្គ​​ការយូនី​សេហ្វ​ និងក្រសួ​ងសង្គមកិច្ច រកឃើញថា កុមារក្រោមអាយុ១៨ នៅតែប្រឈមនឹងអំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារ​ ហើយការបំ​បែកកុ​មារចេញពី​គ្រួសា​រ ក៍ជាបញ្ហាប្រឈមដែលត្រូវដោះស្រាយ។

ប្រធានអង្គការ​យូនីសេហ្វ​ប្រចាំកម្ពុជា លោកស្រី គ្រីស្ទៀន ម៉ុនឌ័រតេ (Cristian Munduate)បានមាន​ប្រសាសន៍ថា តាមការ​សិក្សាស្រា​វជ្រាវ របស់​យូនីសេហ្វ បានបង្ហាញថា បញ្ហាហិង្សាលើកុមារ​ក្នុងគ្រួសារ នៅតែជា​បញ្ហា​ប្រឈម ហើយ​ត្រូវរកដំណោះស្រាយ​ដើម្បីបញ្ចប់។​

លោកស្រីក៏បានលើកឡើងផងដែរថា គ្រួសារមួយចំនួន នៅតែបញ្ជូនកូនៗរបស់ពួកគេ ទៅរស់នៅក្នុងមណ្ឌលថែទាំ។ កុមា​រដែលរស់​នៅក្នុងម​ណ្ឌលថែទំា ​ប្រឈមនឹងហានិភ័​យនៃអំពើ​ហិង្សា កា​រកេង​ប្រវ័ញ្ច និ​ងការមិ​នអើពើ ដែ​លអាចបង្ក​ផលប៉ះ​ពាល់ យ៉ាងធ្ង​ន់ធ្ងរដល់ការអភិ​វឌ្ឍ​កុមារ។

លោកស្រី គ្រីស្ទៀន ម៉ុនឌ័រតេ មានប្រសាសន៍ថា៖ «អំពើហិង្សាប៉ះពាល់យើងគ្រប់គ្នា។ យុទ្ធនាការនេះជាឱកាស ដើម្បីកៀរគរប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជាទាំងអស់ឲ្យនិយាយថាទេ ចំពោះអំពើហិង្សា និងថែរក្សាបរិស្ថានឲ្យមានសុវត្ថិភាព និងសុខភាពល្អសម្រាប់កូនៗ និងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ»

យោងតាមសេចក្តីប្រកាសរួមរបស់ អង្គ​​ការយូនី​សេហ្វ និងក្រសួងសង្គមកិច្ច បានឲ្យដឹងថា ​បច្ចុ​​ប្បន្នចំនួនកុ​មារក្នុងមណ្ឌលថែទាំ ត្រូវបានកាត់​បន្ថយគួរឲ្យ​កត់សម្គាល់។ ជា​លទ្ធផលដោយ ក្រ​សួង ​សហការជាមួយ អង្គ​ការយូនី​សេហ្វ បានធ្វើសមា​ហរណកម្មកុ​មារចំនួន ៣០ភា​គរយ ពីមណ្ឌ​​លថែទាំកុមា​រ។ ទោះបី​យ៉ាងណាក៏ដោ​យ នៅមានកុមារប្រមាណជា​ ១៧០០០នា​ក់ កំពុង​រស់នៅតា​មមណ្ឌល​ថែទាំនៅឡើយនៅ​ក្នុងឆ្នាំ២០​១៨។

រដ្ឋម​ន្ត្រីក្រសួងសង្គម​កិច្ច លោក វង សូត្រ បានមានប្រាសាសន៍ថា រដ្ឋាភិបា​ល បាននឹងកំពុងសហកា​រជាមួយដៃ​គូអភិវឌ្ឍ​ន៍ ដើម្បីទប់ស្កាត់អំពើហិង្សា​ក្នុងគ្រួ​សារ។ លោកថា អំពើហិង្សា​ធ្វើឲ្យប៉ះ​ពាល់ដល់​ការអភិវឌ្ឍរ​បស់កុមារ សីល​ធម៌សង្គម សេចក្តីថ្លៃថ្នូរ និងការអភិវឌ្ឍធ​នធានមនុស្សនា​ពេលអនា​គត។​​

លោ​ក វង សូត្រ មានប្រសា​សន៍ថា៖ «រា​ជរដ្ឋាភិបា​លកំពុងសិ​ក្សាបង្កើ​តច្បាប់​ស្តីពីកិច្ចកា​​រពារកុមារ សំដៅធានានូវកិច្ចការ​ពារពិសេ​សសម្រា​ប់កុមារឱ្យបានកាន់​តែល្អប្រ​សើរឡើង ព្រម​ទាំងមានកិច្ចការពា​រច្បាស់​លា​ស់ក្នុងកិ​ច្ចការពារកុមា​រ»​។

យោងតាម​សេចក្តីថ្លែងការណ៍​រួមដដែល​បានបង្ហាញ​ថា កុមារ​ស្នាក់​នៅមណ្ឌល​ថែទាំ​ចាប់ពី៧៥%ទៅ៨០% ជាកុ​មារមាន​ឪពុកម្ដាយ។

អតីត​​បុគ្គលិក​​ សណ្ឋាគារ​ The Great​​ Duke​ មិនទាន់​សម្រេច​យកសំណង

អតីត​​បុគ្គលិក​ សណ្ឋាគារ​ The Great​​ Duke​ ​បាននឹង​កំពុង​​ពិចារណា​ទទួលយក​ សំណង​បី​ក្នុង​បួនចំណុច​ដែលបាន​សម្រេច​ផ្តល់ជូន​ដោយក្រុម​ប្រឹក្សា​អាជ្ញា​កណ្តាល​។​

ក្រុមប្រឹក្សា​អាជ្ញា​កណ្តាល​​​​​នៃក្រសួង​ការងារ​​ កាលពី​ថ្ងៃទី២០​ ខែកុម្ភៈ​ ឆ្នាំ២០២០​ បានសម្រេច​ផ្តល់ដំណោះ​ស្រាយ បី​ចំណុច​​ និងបដិសេធ​មួយចំណុច​ទៅលើសំណង​ជំងឺចិត្ត​ដែលអតីត​បុគ្គលិកបាន​ធ្វើការ​ទាមទារ​បន្ទាប់​ពីសណ្ឋាគារ​មួយនេះ​បានបិទ​ទ្វារកាល​ពីដើម​ឆ្នាំ២០២០​កន្លងមក។​

​​ ប្រធាន​​សហព័ន្ធ​​សហជីព​កម្មករ​​ និយោជិក​​វិស័យ​​​ទេសចរណ៍​​កម្ពុជា ​​ប្រចាំ​នៅ​​សណ្ឋាគារ​​ ​ The Great Duke ​លោក​ ​ទូច​ កុសល​​ បានឲ្យ​ដឹងថា​​ ក្រុមប្រឹក្សា​អាជ្ញា​កណ្តាល​ បានផ្តល់​ជូនបី​ចំណុច ​រួមមាន ​ប្រាក់អតីត​ភាព​ការងារ​ ប្រាក់​ជូន​ដំណឹង​ និង ​ទូទាត់​ថ្ងៃឈប់​សម្រាក​ដែលនៅ​សល់ទៅ​ជាថវិការ​ ប៉ុន្តែ​ បដិសេធ​ផ្តល់ប្រាក់​សំណង​ជំងឺចិត្ត។​

ក្រោយពី​ការសម្រេច​របស់​ក្រុម​ប្រឹក្សា​អាជ្ញាកណ្តាល​ តំណាង​សហជីព​ កាលពី​​ថ្ងៃទី២៤​ ខែកុម្ភៈ​ បានជួប​ប្រជុំ​ជាមួយ​អតីត​បុគ្គលិក​ ៧៥នាក់​ ក្នុងចំណោម​១៣៩​​ នាក់ ​ដើម្បី​បោះឆ្នោត​សម្រេច​ទទួល​ ឬមិន​ទទួលយក​។​ អតីត​បុគ្គលិក​ ៦០នាក់​ ក្នុងចំណោម​ ៧៥​​ នាក់បាន​យល់ព្រម។​​

លោក​​ ទូច​ កុសល​​ បាននិយាយថា​៖ «​សេចក្ដី​សម្រេច​ហ្នឹងគេ​ឲ្យតែ​បីទេ​ គេអត់​ព្រមឲ្យ​ប្រាក់សង​ជំងឺចិត្ត​​។ ហើយម្សិល​មិញខ្ញុំ​​បានជួប​ប្រជុំជា​មួយបុគ្គលិក​ចំនួន​៧៥នាក់​ និងបាន​ធ្វើការ​បោះឆ្នោត​ស្ទង់មតិ​៦០នាក់​គេយល់ព្រម​ ​តែ១៥​នាក់ទៀត​គេអត់​ទទួល​សេចក្តី​បង្គាប់ទេ​»។​​

លោក​ ទូច​​ កុសល​ បានបន្ថែម​ទៀតថា ​មូលហេតុ​ដែលបុគ្គលិក​​ផ្សេងទៀត​ដែលមិនបាន​ចូលរួម​ក្នុងការ​ស្ទង់មតិនេះ​ ព្រោះពួកគេ​មានការងារ​ថ្មីធ្វើ ​និងមាន​ការពិបាក​ក្នុងការ​សុំច្បាប់។​​ ចំនែក​បុគ្គលិក១៥​នាក់ទៀត​មិនទទួល​យកសេចក្ដី​សម្រេចនេះ​ ដោយសារ​ពួកគាត់​យល់ថា​ តាមផ្លូវ​ច្បាប់​ពួកគាត់​គួរតែ​ទទួលបាន​នូវប្រាក់​សំណង​ជំងឺចិត្ត​ដែលមាន​ក្នុងមាត្រា​ទី៩១។​​ 

យ៉ាងណាមិញ​ លោកយល់​ថា​បុគ្គលិក​ទាំងអស់​គួរតែទទួល​បានប្រាក់​សំណង​តាមមាត្រា​ទី៩១ ​ប៉ុន្តែដោយ​សារការ​តវ៉ាមាន​ភាពអូស​បន្លាយកាន់​តែយូរ​ដែលជា​ហេតុធ្វើ​​អោយបុគ្គលិក​ភាគច្រើន​ចាប់ផ្ដើម​ពិចារណា​ទទួលយក​ការសម្រេច​របស់ក្រុម​ប្រឹក្សា​អាជ្ញា​កណ្តាល។​ 

លោក ​ទូច​​ កុសល ​បាននិយាយថា​៖ «​បើនិយាយ​មែនទែន​ទៅបើ​យើងទារ​បានបួន​ចំណុច​ហ្នឹងទើប​ពេញចិត្ត​ពេញចិត្តថ្លើម​​ តែដោយ​មើលទៅ​ដូចអត់ចង់​អូសបន្លាយ​ពេលវេលា​ទៅមុខ​ទៀតទេ​​ ចង់ថា​យកតែ​ប៉ុណ្ណឹងទៅ​ កុំអោយ​វែងឆ្ងាយ​ទៀត»។​ 

ក្រុមប្រឹក្សា​អាជ្ញា​កណ្តាល​ ទុកពេល​ឲ្យអតីត​បុគ្គលិក​ ចំនួន​ប្រាំបី​ថ្ងៃ ​​ដើម្បី​ឲ្យសម្រេច​ចិត្ត។​ នៅក្នុង​សប្តាហ៍នេះ​ តំណាង​សហជីព នឹងជួប​ប្រជុំ​ជាមួយ​អតីត​បុគ្គលិក​ម្តងទៀត​ ដើម្បី​សម្រេច​ចិត្ត។​

លោក​ ទូច​​ កុសល​ បានបន្ថែម​ថា តាម​ការប៉ាន់​ប្រមាណ​របស់លោក​ រង្វង់ទឹក​ប្រាក់ទាំង​អស់​ដែល​ត្រូវសង​ដល់បុគ្គលិក​ប្រហែល​៧០ម៉ឺន​ ទៅ១​លានដុល្លារ។​​

គួររំលឹក​ឡើងវិញថា​ អតីត​បុគ្គលិក​ចំនួន​១៣៩នាក់​បានធ្វើការ​តវ៉ា​នៅមុខ​សណ្ឋាគារ​ The Great Duke​​​ បួនលើក​ធំៗ ​បន្ទាប់​ពីសណ្ធាគារ​បានប្រកាស​បិទដំណើរ​ការ ចាប់ពី​ថ្ងៃទី៣១​ ខែធ្នូ​ ឆ្នាំ២០១៩​ ដោយមូល​ហេតុ​សេដ្ឋកិច្ច។​​​

GMAC ​ស្នើ​សហភាព​អឺរ៉ុប​ ពិចារណា​ឡើង​វិញ​ នូវ​ការ​សម្រេច​ព្យួរ​ផ្នែក​ខ្លះ​នៃ​ EBA

សមាគម​រោង​ចក្រ​កាត់​ដេរ​នៅ​កម្ពុជា​(GMAC) ស្នើ​គណៈ​កម្ម​ការ​ និង​សមា​ជិក​សភា​អឺរ៉ុប​ ពិចារណា​ឡើង​វិញ​ចំពោះ​សេចក្ដី​សម្រេច​ការ​ព្យួរ​ដោយ​ផ្នែក​នៃ​ប្រពន្ធ័​អនុ​គ្រោះ​ពន្ធ​លើ​គ្រប់​មុខ​ទំនិញ​លើក​លែង​តែ​គ្រឿង​សព្វា​វុធ​(EBA)សម្រាប់​កម្ពុជា​ ដែល​បាន​អនុ​វត្ត​ជិត​២០​ឆ្នាំ​មក​ហើយ​។

សមាគម​រោង​ចក្រ​កាត់​ដេរ​កម្ពុជា​ កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​១៧​ ខែ​កុម្ភៈ​ ឆ្នាំ​២០​២០​​ ​បាន​ចេញ​សេចក្តី​ថ្លែង​ការណ៍​មួយ​​ដោយ​លើក​ឡើង​ថា​ កា​រ​សម្រេច​​របស់សហភាពអឺរ៉ុប នៅថ្ងៃទី​១២​ ខែ​កុម្ភៈ​ ឆ្នាំ​២០២០ ​ដោយ​ព្យួរ​ផ្នែក​ខ្លះ​នៃ​ប្រពន្ធ័​អនុ​គ្រោះ​ពន្ធ​ (EBA)​​​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ប៉ះ​ពាល់​ដល់​ជីវ​ភាព​របស់​កម្ម​ក​រ និង​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​ពួក​គេ​។

សមាគម​នេះ​ បាន​សម្តែង​ការ​ខក​ចិត្ត​ចំពោះ​ការ​សម្រេច​ព្យួ​រ​ និង​ស្នើ​ឲ្យ​ពិ​ចា​រណា​ឡើង​វិញ​​ដើម្បី​ចូល​រួម​កាត់​បន្ថយ​ភាព​ក្រី​ក្រ​​ របស់​ប្រ​ជា​ជន​កម្ពុជា​។

សេចក្តី​ថ្លែង​ការណ៍ ​លើក​ឡើង​ថា​៖ «សមាគម​សូម​ជំរុញ​គ​ណៈ​កម្ម​កា​រ និង​សមា​ជិក​សភា​អឺរ៉ុប​ សូម​ពិចារ​ណា​ឡើង​វិញ​ចំពោះ​សេចក្ដី​សម្រេច​​ដោយ​ពិចារ​ណា​ទៅ​លើ​គុណ​តម្លៃ​នៃ​កម្ម​វិធី​នេះ​ ដែល​បាន​អនុ​វត្ត​ជិត​២០​ឆ្នាំ​កន្លង​ទៅ​ ជំនួយ​អភិ​វឌ្ឍន៍​ ការ​កាត់​បន្ថយ​ភាព​ក្រី​ក្រ​ និង​សេចក្ដី​ថ្លៃ​ថ្នូ​ការ​ងារ​»។

សមាគម​ បាន​បន្ថែម​ថា​ ការ​ផ្ដល់​ការ​ងារ​ក្នុង​វិស័យ​កាត់​ដេរ​ដែល​គាំទ្រ​ដោយ​កម្ម​វិធី​អនុ​គ្រោះ​ព​ន្ធ​EBA មាន​​ចំនួន​លើស​៧៥​ម៉ឺន​នាក់​ និង​បាន​រួម​ចំណែ​ក​ទាញ​ប្រជា​ជន​កម្ពុជា​រាប់​លាន​នាក់​ចេញ​ពី​ភាព​ក្រី​ក្រ​។ កម្ម​ករ​ភាគ​ច្រើន​បំផុត​ជា​ស្ត្រី​ដែល​ជា​អ្នក​គ្រប់​គ្រង​គ្រួសារ​ មើល​ថែ​សុខ​ភាព​ និង​សុខ​មាល​ភាព​កូន​ៗ​ ​ដែល​ផ្ដល់​ប្រាក់​ចំណូល​ដោយ​ផ្ទាល់​ដល់​គ្រួសារ​មាន​២០​ភាគ​រយ​ នៃ​គ្រួសារ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​។

កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​១៨​ ខែ​កុម្ភៈ​​ ឆ្នាំ​២០២០​ ​លោក​ ​នាយក​រដ្ឋ​មន្ត្រី​ ហ៊ុន​ សែន​ ​ បាន​ថ្លែង​ក្នុង​ពិធី​ចែក​សញ្ញា​បត្រ​ថា​​ ​កម្ពុជា​ ​នឹង​មិន​ចេញ​សេចក្តី​ថ្លែង​ការណ៍​ចំពោះ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​របស់​សហ​ភាព​អឺរ៉ុប​ក្នុង​ការ​ព្យួរ​ផ្នែក​ខ្លះ​ នៃ​EBA​នោះ​ទេ​។​

សហ​ភាព​អឺរ៉ុប​ ​កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​១២​ ​ខែ​កុម្ភៈ​ ​បាន​សម្រេច​ព្យួរ​ដោយ​ផ្នែក​នៃ​ប្រពន្ធ័​អនុ​គ្រោះ​ពន្ធ​លើ​គ្រប់​មុ​ខ​ទំនិញ​លើក​លែង​តែ​គ្រឿ​ង​សព្វា​វុ​ធ​(EBA) ​ដោយ​សារ​កា​រ​រំលោភ​សិទ្ធិ​មនុស្ស​​ ​និង​​បំពាន​លិទ្ធិ​ប្រជា​ធិ​ប​តេ​យ្យ​ ​ដែល​បង្ក​ឡើង​ដោយ​​រដ្ឋា​ភិ​បាល​កម្ពុជា​។

​សហ​ភាព​អឺរ៉ុប​បាន​សម្រេច​យក​ពន្ធ​លើ​ទំនិញ​កម្ពុជា​​៤០​មុខ​ ​ដែល​មាន​ទំហំ​ទឹក​ប្រាក់​ជាង​១​ពាន់​លាន​ដុល្លារ​។ ​ទំនិញដែ​ល​ជាប់​ពន្ធ​ទាំង​នោះ​​រួម​មាន​ ​​ផ្នែក​ខ្លះ​នៃ​ផលិត​ផល​សម្លៀក​បំពាក់​ ​ផលិត​ផល​ធ្វើ​​ដំណើរ​ ​និង​ស្ករ​ស​ទាំង​ស្រុង​។ ​ការ​សម្រេច​នេះ ​នឹង​ចូល​ជា​ធរ​មាន​ ​ចាប់​ពី​ខែ​សីហា​ ​ឆ្នាំ​២០២០​។

ក្រសួងកសិកម្ម រឹតបន្តឹង ការនាំចូល បក្សី ពីវៀតណាម ក្រោយពី មានការ ផ្ទុះជំងឺ ផ្តា សាយបក្សី

ក្រសួងកសិកម្ម ចាប់ផ្តើមរឹតបន្តឹង ក្នុង​ការ​នាំចូល​បក្សី ដើម្បី​ទប់ស្តាត់ ការឆ្លង ជំងឺ ផ្តាសាយ បក្សី បន្ទាប់ពី​មានការ ផ្ទុះជំងឺនេះ ជាថ្មី នៅប្រទេស​វៀតណាម។

ក្រសួងកសិកម្ម កាលពីម្សិលមិញ បានដាក់ ចេញនូវ សារាចរ ណែរនាំ​​ដល់ មន្ត្រី នៅតាម ព្រំដែន កម្ពុជា-វៀតណាម ឲ្យរឹតបន្តឹង ក្នុងការនាំចូល បក្សី ពីប្រទេស វៀតណាម ក្រោយពីទទួល ព័ត៌មានថា មាន ករណី ផ្ទុះជំងឺ ផ្តាសាយ បក្សី។

ក្នុងសារាចរណែនាំ នេះបាន លើកឡើង ថា ក្រសួង បានទទួល ព័ត៌មាន ការផ្ទុះ ឡើងវិញម្តងទៀត នៃជំងឺ ផ្តាសាយ បក្សីនេះ ចេញពី ប្រទេសវៀត ណាម ខេត្តត្រាវិញ នៃភាគខាងត្បូងដែល​បង្កឡើង​ដោយ​វិរុស​ប្រភេទ A/H5N1។ នៅតំបន់នោះ អាជ្ញាធរ​បានដុត​កម្ទេច​សត្វ​មាន់ប្រមានជាង ៥៥,០០០ក្បាល ដើម្បីបង្កា​ការឆ្លងនេះ។

ដើម្បីបង្ការ និង ទប់ស្កាត់ ការឆ្លងរាល​ដាល​នៃជំងឺ​ផ្តាសាយ​បក្សី​នេះ ក្រសួង រុក្ខា ប្រមាញ់ និង នេសាទ បាន​ដាក់​ចេញ​នូវវិធានការ ៩ប្រការ ឲ្យមន្ត្រី​របស់​ខ្លួនអនុវត្ត ក្នុងនោះ​រួមមាន រឹតបន្តឹងការនាំ​ចូល​បក្សី​នៅតាម​ច្រក​ព្រំដែន​កម្ពុជា-វៀតណាម ការធ្វើ​ចរាចរណ៍​សត្វ​បក្សី​ និង​ពិនិត្យឲ្យបាន​ហ្មត់ចត់​នូវ​ស្តង់​ដារអនាម័យ​នៅកន្លែង​ចិញ្ចឹម​សត្វ និង ប្រមូល​ផ្តុំសត្វ។

សារាចរណែនាំ បានលើកឡើងថា«ក្នុងករណី មិនអនុវត្ត​ត្រឹមត្រូវឬ​មានការ​ថ្លោះធ្លោយ​ដោយប្រការណា​មួយ មន្ទីរកសិកម្មរុក្ខា​ប្រមាញ់​និងនេសាទ​ក៏ដូច​ជាការិយាល័យ​ផលិតកម្ម​និងបសុព្យាបាល​រាជធានី​ខេត្ត​ត្រូវទទួល​ខុសត្រូវ​ចំពោះមុខ​ក្រសួង​កសិកម្មរុក្ខា​ប្រមាញ់​និងនេសាទ​និង​ចំពោះ​មុខច្បាប់»

ក្នុងនោះ​ក្រសួងបាន​សង្កត់​ធ្ងន់ថា រាល់ការចរាចរណ៍​សត្វបក្សី ត្រូវមាន​លិខិត​អនុញ្ញាត វិញ្ញា​បនបត្រ​អនាម័យ​សត្វស្រប​តាមបទ​ដ្ឋាន​បច្ចេក​ទេស ហើយ​រាល់ពេល​មានបញ្ហា​អ្វីមួយ​ទាក់ទងនឹងរឿងនេះ ត្រូវធ្វើ​ការសហការគ្នា​ជាមួយ​មន្រ្តី អាជ្ញាធរ និង​ក្រសួង​ពាក់ព័ន្ធ។យោងតាមព័ត៌មាន VOD បានចុះផ្សាយកាលពី ០៩ កុម្ភៈ ២០១៧ បានអោយដឹងថា ចាប់តាំងពីឆ្នាំ ២០០៥ ដល់ ២០១៦ កម្ពុជា​ធ្លាប់កើត​មានជំងឺ​ដែល​បាន​ឆ្លងពីសត្វបក្សីមកមនុស្សចំនួន៥៦ករណីដែលក្នុងនោះ បណ្តាល​ឲ្យមនុស្ស៣៧នាក់ ស្លាប់។

My Eternal Valentine

I still remember the time I laid down by your side and listened to your childhood, the toothless smile you made when we joked around, how charming you were as a child, how satisfied you were after I shaved your hair, and the complaints you made as you were embarrassed for all your granddaughters still unmarried in their 20s and the cute sound you made whenever you were angry. I profoundly remember every little thing about you.

But very last time we met you were sleeping on your bed beautifully wearing all your favorite clothes and the new shoes that my sister just bought for you, silently and peacefully, but you didn’t wake up to say hello to me as you always do. So tears started streaming down my face and I could feel the pain in my chest; it was a feeling that is hard to describe, and I wish I will never experience it again. Yes, you are gone, I know you are gone for good but it was unexpected and too soon because you were just so energetic and talkative just a month before you gave us your forever farewell.

As your granddaughter, there are many more things that I want to show you; there are more gifts I wish I could bring you after coming back from every trip, and I still need you to have my back every time I fight with your son. Sadly, now that you are gone, I will not be able to go around and tell people how lucky I am to have such a supportive and atypical grandma again.

HAPPY VALENTINE’S DAY GRANDMA, I am really happy that we meet today. Even though I regret not having spent more time with you like other granddaughters and not telling you this when you were here, I really hope you can hear it from above and you must know that you will always be remembered and loved.

Practice What You Preach

I’ve heard people gossip about someone doing things in an improper way, but then those people often don’t see what they are doing themselves.

This was not the first time that police fined me. I always feel fear when I see traffic police along the road. Whenever I see them I feel like I am shaking, without any reason to be scared of them. I’ve asked some of my friends and they also feel the same way.

On Saturday afternoon, I left from my work. I’m not really busy after work, so I just wanted to explore a new road that I’ve never taken.

Midday, under the strong sunshine, it was too hot for me and everyone. People were waiting at the traffic light, complaining about the weather and the crowded road, sweating and smelling the pollution from vehicles.

The green light told people to continue, and the sound of horns pressured me from behind. I started to increase my speed.

After about two minutes I needed to turn left. Suddenly, police appeared in front of me. They stopped me and asked me to get off my motorbike.

I was shocked, because I really didn’t know what I had done wrong.

The traffic police told me I could not turn left onto that road. At that moment I saw the sign: “NO LEFT TURN.”

OK. I was wrong. I didn’t say anything.

The police officer told me what I needed to do and pay. He said: “I’m fining you 25,000 riel ($6.25), but you need to pay at the police station with your motorbike registration card and identity card.”

He asked me to stay close to him and said, “If you don’t want to go there and pay the full price, we can discuss with each other and you can pay me here.”

I replied: “I want to pay the full price and get the ticket, but I have only my identity card. Is it possible to pay here?”

He said: “No we cannot do that to you. But you can pay me a lower price than you will pay at the police station.”

I felt like I was bargaining at the market. I still disagreed about paying him and asked to pay at the police station. Immediately, his face changed.

I think he was mad at me that I didn’t do what he wanted. The reason was because he needed to drive me to the police station, a 10-minute drive from there.

I got there, and then I needed to go back to my house to get my motorbike registration card.

I called a PassApp. And the policeman who brought me there also needed to go back to the place where he fined me. So I called him to go with me by PassApp. This time I brought him to his place. When other police officers saw, they were surprised by me.

The problem was solved after I got my motorbike registration card from home and went back to the police station to pay them in the proper way.

I am appreciative for the lesson. Be honest and practice everything that needs changing in society.

I Felt Like a Real Journalist Going to the Field With a British Mentor

If you study at school, you might just sit inside the class or do assignments in the library or coffee shop somewhere. But exploring a new environment is more important.

It is rare to get such a good opportunity. Here, studying with CCIM, I can see myself becoming more active in writing and speaking, two months after settling into the newsroom and going around Phnom Penh to get the news. CCIM has given me the opportunity to go to the field with a mentor.

Here I want to share with you my experience in the province. My mentor and I went to Pursat province to do a cultural story new about the oldest Buddha. It sounds interesting and we wondered how we could reach there, because we needed to go into the forest and climb up the mountain.

We left Phnom Penh at 4 a.m. in the morning and arrived there at 6 a.m. After that we continued alongside people in the community by motorbike. We needed people to lead us to the place we were going.

We drove the motorbikes through a mess of dirt. We reached Kong Va mountain. To get to the top of the mountain was a bit of a challenge because we needed to stretch across rocks to get there. We could have fallen easily if we were careless.

I could see the amazing Buddha statue laying down on the sandstone. It is unknown when people made it. But the Buddha seemed old and was made well. The Buddha looks incredible and alive.

I needed to translate for my mentor. So I noted some techniques from my mentor about how he asks people to get more details about the story related to the Buddha, and I asked him about his experiences. I spent the whole day with my British mentor on the mountain and sightseeing around the community. I felt I improved my English speaking skills and felt more confident connecting with people.

We met different people to interview around Kbal Domry. I felt like a real journalist.

ព្រះអាទិត្យ និង ព្រះចន្ទ

«ជីវិត​គឺជាការ​តស៊ូ»​ ប៉ុន្តែ​ការតស៊ូ​ខ្លះ​ហាក់​បីដូចជា​ គ្មាន​ទីបញ្ចប់ ស្រពិច​ស្រពិល គ្មានកោះគ្មានត្រើយ​ និង​នឿយ​ហត់ ឥតស្រាកស្រាន ទោះបីជា​ជីវិតនោះជិតអស់​ទៅវិញ​ទៅហើយក៏ដោយ។

ជារៀងរាល់​ព្រឹក​ប្រសិនបើ​អ្នកធ្វើដំណើរ​តាមតំបន់​ផ្សារផ្សេងៗ​នៅតាម​ទីក្រុង​ភ្នំពេញ ជាពិសេស​នៅតំបន់ផ្សារចាស់​និងផ្សារកណ្តាល អ្នកច្បាស់​ជាបានឃើញ​អ្នករត់ស៊ីក្លូ​ដែលមានវ័យចំណាស់ៗ​ជាច្រីន អង្គុយនៅលើ​ស៊ីក្លូ​រង់ចាំភ្ញៀវ​ដោយ​ទឹកមុខ​នឿយហត់​លាយឡំជាមួយ​និងក្តីសង្ឃឹម​នៅក្នុង​ចិត្ត។ ចំនែក​ឯពេល​រាត្រី​វិញ អ្នក​ក៏​ប្រហែលជា​អាច​ឃើញ​ពួកគាត់​នៅម្តុំ​នោះដូចគ្នា ប៉ុន្តែ​ស៊ីក្លូ​របស់​ពួកគាត់​បាន​ប្រែក្លាយ​ជាគ្រែ​និងផ្ទះ​របស់​ពួកគាត់​ទៅវិញ។ មួយចំនួនធំ គឺពួកគាត់​សម្រាក​នៅលើស៊ីក្លូ​របស់​ពួកគាត់​ដោយ​យក​ដៃ​ជាខ្នើយ​កើយ យក​អា​វធ្វើ​ជាភួយ  ជាមួយ​នឹង​ការ​ប្រើ​បន្ទប់​ទឹក​សាធារណៈ​សម្រាប់​តម្រូវ​ការ​ប្រចាំថ្ងៃ។

សម្រាប់​អ្នកប្រកបរបរ​ជា​អ្នកធាក់​ស៊ីក្លូ គឺជា​ឆ្នាំងបាយ ជាផ្ទះ ជាមិត្តភក្តិ និងជាក្តីសង្ឃឹមសម្រាប់​ខ្លូនឯង ក្រុមគ្រួសារ និងថ្ងៃអនាគត។ អ្នកប្រកបរបរ​នេះ​ភាគច្រើន​មកពីបណ្តា​ខេត្តឆ្ងាយៗ ដែលពួកគាត់​មានបញ្ហា​​ជីវភាពខ្វះខាត​ខ្លាំង ហើយ​ពួកគាត់​ភាគច្រើន​មានវ័យ​ចំណាស់ ចាប់ពីអាយុ ៥០ ដល់ ៨០ឆ្នាំប្លាយ។​ដោយសារ​កត្តា​ធនធាន ចំណេះដឹង និង កម្លាំង​ថាមពល​មានកម្រិត ពួកគាត់​មានឱកាស​តិចតួច​ណាស់​ក្នុង​ការស្វែង​រកការងារ​ល្អដែល​មាន​ប្រាក់ចំណូល​សមរម្យ ហេតុនេះ​ទើប​ពួកគាត់​បានសម្រេច​ចិត្ត​ចាប់​អាជីព ជាអ្នកធាក់ស៊ីក្លូ​ដែល​មាន​ប្រាក់​កម្រៃ​តិចតួច ជាមួយ​និងការ​ស្នាក់នៅ​លើស៊ីក្លួ​ក្រោមសំយាប​ផ្ទះអ្នកដ៏ទៃ។

ជាក់ ស្តែង ដូច ជាលោកតា ងួន សុខ មកពីខេត្ត ស្វាយរៀង ដែល មាន សក់ ស ជ្រោង និង សម្លេង មិនសូ វច្បាស់ ដោយ សារក្នុង វ័យ៨៨ឆ្នាំ ទៅហើយ នោះ បានប្រកប របរ នេះចាប់តាំងពី​ជំនាន់​ប៉ុល​ពត​បាន​បញ្ចប់។​ជីវិតលោកតា​នាពេលនេះ​គឺពឹងផ្អែក​ទាំងស្រុង​ទៅលើរបរនេះ​ព្រោះលោកតា​មានវ័យ​ចំណាស់ ហើយមិនអាច​រកការងារ​អ្វីផ្សេង​បានទៀត​ទេ មានតែកម្លាំង​បាយ។ ចំណែកឯ​ការងារ​ស្រែចំការ​វិញគឺលោក​រឹតតែពិបាក​នឹងធ្វើ​ព្រោះវាត្រូវការ​កម្លាំង​ខ្លាំង​និងប្រាក់​កាស​ជាច្រើន។

មូលហេតុ​ចម្បង​នៅពីក្រោយ​ជីវិត​តស៊ូ ជូរចត់ ធ្វើការ​តាំងពី​ព្រលឹម​ទល់​ព្រលប់នេះ​គឺលោកតាងួន សុខ ត្រូវរក​ប្រាក់ដើម្បី​ព្យាបាល​ជំងឺ​ប្រពន្ធ​របស់​គាត់​គឺលោក​យាយ ម៉ា ឡៃ អាយុ ៧៧ ឆ្នាំ ដែល​មានជំងឺ​ដំបៅជើង អស់រយៈ​ពេលជាច្រើន​ឆ្នាំមក​ហើយ មក​ទល់​ពេលនេះ​អាការៈរបស់​លោកយាយ​នៅតែមិនទាន់​មានភាព​ប្រសើរ​ឡើង​នូវឡើយ​ដោយសារ​បញ្ហាលទ្ធភាព។ គាត់មិនអាច​ទទួល​បាន​ការព្យាបាល​ទៀងទាត់​និង​ត្រឹមត្រូវ។

អាជីព​នេះមិន​អាច​ផ្តល់នូវ​ប្រាក់ចំណូល​គ្រប់​គ្រាន់​ក្នុង​ការរស់​រាន​មាន​ជីវិត​នៅ​ក្នុង​ទីក្រុងស៊ី​វិល័យ​ និង​ធ្វើការ​ប្រកួត​ប្រជែង​ជាមួយ​ទីផ្សារ​នាពេលបច្ចុប្បន្ន​ដែលពោរពេញ​ទៅដោយ​វិធីសាស្ត្រ​ទំនើប​ក្នុងការ​ធ្វើដំណើរ​បានលឿន​និងឆាប់​រហ័ស​បានឡើយ។​ ជាហេតុ​ដែល​ធ្វើអោយលោក​តានិង​អ្នកធាក់​ស៊ីក្លូដ៏ទៃ​ទៀត​មានការព្រួយ​បារម្មណ៍​ជាខ្លាំង​ ព្រោះ​ចំណូល​ពីមួយថ្ងៃទៅ​មួយថ្ងៃ​កាន់តែតិច​ទៅៗ។ ចំណែក​ឯការ​ចំណាយកាន់​តែខ្ពស់​ទៅៗ ជីវិត​នាពេល​នេះប្រៀប​ដូចជា​ហែលក្នុង​ទឹក​សមុទ្ទ​ដ៏ធំ​ល្វឹងល្វើយ ហើយ​កាន់​តែជ្រៅទៅៗ​ ឆ្ងាយទៅៗ​ មើលកោះ​មើល​ត្រើយពុំឃើញ។​ ខ្សែជីវិត​របស់គាត់​នាពេលនេះ​កំពុង​ប្រឈម​ជាខ្លាំង​ក្នុងការហូប​ចុកប្រចាំ​ថ្ងៃ គ្មាន​កន្លែង​រស់នៅ​ដែល​សមស្រប ការថែ​ទាំសុខភាព​ឱ្យបាន​ត្រឹមត្រូវ ដូចជន​ដ៏ទៃដែល​គួរតែទទួល​បានការ​ទំនុប​បម្រុង​ពីក្រុមគ្រូសារ និងសង្គម ព្រោះ​ក្នុងវ័យ​មួយដែល​ចាស់​និងធ្វើការ​អស់​ជាច្រើន​ទសវត្ស​មកហើយ​នោះ គប្បី​ទទួល​បានការ​សម្រាក​ទាំងផ្លួវកាយ​និង​ផ្លូវចិត្ត។

យ៉ាងណាមិញ​អ្នកធាក់​ស៊ីក្លូ​នៅកម្ពុជា​ក៏បានទទួល​ជំនួយ ជាលុយ​កាក់​​ចំនួន​៧០០០រៀលក្នុងមួយថ្ងៃនិងបណ្ណ​សមាជិក​សម្រាប់​សេវាសុខភាព​ដោយ​ឥតបង់ថ្លៃ ពី​រដ្ឋាភិបាល និង ជំនួយផ្សេងៗ​ពីអង្គការ​មនុស្សធម៌ និង សប្បុរសជន​ផងដែរ។ 

ប៉ុន្តែ​បើយើង​ក្រឡេកមកមើលស្ថានភាព​បច្ចុប្បន្ន និងជិវិតពិត តើចំណូល​ប្រចាំថ្ងៃ​និងជំនួយ​ឧបត្ថម្ភ​ទាំងនោះ​អាចឱ្យពួកគាត់​ហែលឆ្លង​សមុទ្ទជីវិត ដែលពោរពេញ​ទៅដោយ​ព្យុះភ្លៀង បោកបក់​នេះបាន​ដែរ​ឬទេ? តើក្បូន​ជីវិត​ដែល​មានទម្ងន់​នៃទុក្ខ​ដ៏ធ្ងន់​នេះ ​នឹង​ត្រួវ​បានរសាត់​អណ្តែត ឬ លិចបាត់​ទៅដល់​ទីណា?

អាជ្ញាធរនិងពលរដ្ឋនៅឃុំ​ពន្លៃថា​អំពូល​សូឡា​បំភ្លឺបំពាក់​​តាម​ផ្លូវ​ជួយបង្កើនសុវត្ថិភាព​ភូមិ​ឃុំ​

អ្នកភូមិ និងអាជ្ញាធរ​ក្នុង​ឃុំ​ពន្លៃ​ ខេត្តតាកែវ លើកឡើងស្រដៀងគ្នា​ថា​ការ​បំពាក់​អំពូលពន្លឺព្រះអាទិត្យ ឬហៅថា​អំពូលសូឡា មិនត្រឹម​តែជួយបំភ្លឺដល់​អ្នកធ្វើ​ដំណើ​រក្នុងពេល​រាត្រីប៉ុណ្ណោះ​ទេ ប៉ុន្តែវា​ថែម​ទាំង​ជួយទប់ស្កាត់បញ្ហា អសន្តិ​សុខក្នុងមូលដ្ឋាន​ទៀតផង។

Source: https://vodkhmer.news/2020/02/09/local-authority-and-villagers-agrees-solar-lights-help-to-safe-commune/

អ្នក​កាសែត ជា​អ្នកតស៊ូ​ប្តូរ​សុត្ថិភាព និងក្តី​សុខ​ផ្ទាល់​ខ្លួនកកាយ​រឿង​ពិត​ដើម្បី​ឲ្យ​មនុស្ស​បានយល់​បានដឹង

អ្នកកាសែត​មិន​ខុស​ពី​អ្នក​កាត់​ក្តី​ទេ គឺ​ត្រូវ​នៅ​លើ​ប៉ូល​ត្រឹមត្រូវ រឺ​ប៉ូល​មិន​លុះ​ក្នុង​អគតិ​ទាំង​៤ មាន៖

១ មោហាគតិ ៖​ សរសេរ​ដោយ​មិន​បាន​សិក្សា​ប្រភព​ច្បាស់លាស់ រឺ​រក​ប្រភព​ពត៌មាន​គ្រប់​ជ្រុងជ្រោយ

២ ទោសាគតិ៖ សរសេរ​ដោយ​ផ្អែក​លើ​ភាពសម្អប់ មិន​ចូល​ចិត្ត បើ​ទោះ​គេ​ត្រូវ​សោះ​ក៏​ចិត្ត​ទាញ​អោយ​ខុស​ដែរ ។

៣ ភយា​គតិ៖ គេ​គម្រាម ​រឺ​ខ្លាច​មាន​រឿង​ដល់​ខ្លួន មិន​ហ៊ាន​សរសេរ​ការ​ពិត ។

៤ លោ​ភោ​គតិ៖ សរសេរ​ព្រោះ​ចិត្ត​ផ្អែក​លើ​លុយ​កាក់​ជា​ធំ

បើ​ស្ថិត​ក្នុង​គោល​អគតិ​ទាំង​៤​ខាងលើ​នេះ ណា​មួយ មាន​ន័យ​ថា អ្នក​កំពុង​ស្ថិត​ក្នុង​ប៉ូល​មិន​ត្រឹមត្រូវ​ហើយ។ដូច្នេះ​ទើប​ខ្ញុំ​តែង​និយាយ​ថា បើ​ចង់​រក​លុយ​ទេ កុំ​មក​រៀន​អី ព្រោះ​វា​ប្រឈម​ខ្លាំងណាស់ ហើយលំបាក។ បើមិនដូច្នោះទេ អ្នកត្រឹមជាអ្នកកាសែតក្លែងក្លាយប៉ុណ្ណោះ។ អ្នក​កាសែត ជា​អ្នកតស៊ូ​ប្តូរ​សុត្ថិភាព ក្តី​សុខ​ផ្ទាល់​ខ្លន កកាយ​រឿង​ពិត​ដើម្បី​អោយ​មនុស្ស​បានយល់​បានដឹង។

សប្តាហ៍​នេះ​ខ្ញុំ​បាន​រៀន​ច្បាប់​ស្តី​ពីរបប​សារ​ព័ត៌​មាន

ខ្ញុំឈ្មោះ យី សារ៉ាត់ ជា​សិក្ខាកាម​CCIM​ជុំនាន់ទី២។

នៅ​ក្នុង​សប្តាហ៍៧​នេះខ្ញុំ​បាន​ចំណះ​ដឹងបន្ថែម​ដោយ​បាន​លោកមេធាវី សេក សុភ័ណ្ឌ បង្រៀន​ច្បាប់​ស្តីពី​របប​សារព័ត៌​មាន​ដល់​ខ្ញុំឲ្យយល់​ដឹង​បន្ថែម​ពីការ​ធ្វើ​ព័ត៌​មាន​ឲ្យស្រម​ទៅនឹង​ច្បាប់​ដោយ​មិន​ឲ្យ​ចាក​ពីច្បាប់​នេះ​ឡើយ។

លើស​ពីនេះ​ទៅទៀត​គាត់​បាន​បង្រៀន​បន្ថែ​មនឹង​ពន្យល់​ច្បាប់​ផ្សេងៗទៀត​សម្រាប់​ឲ្យ​ខ្ញុំយល់នឹង​រៀន​ស្រាវ​ជ្រាវ​ដោយ​ខ្លួន​ឯង​ដឹម្បី​ឲ្យងាយ​ស្រួល​សម្រាប់​ធ្វើ​ការងារ។

ការ​យល់ដឹង​ពីមូលដ្ឋាន​ច្បាប់​ស្ដី​ពីរបបសារព័ត៌មាន

នៅក្នុង​បន្ទប់​ព័ត៌មាន​(NEWSROOM)​កាលពីម្សិលមិញ ខ្ញុំជាមួយ​នឹងមិត្ដ​រួមជំនាន់​របស់ខ្ញុំ បានទទួល​ការបណ្ដុះបណ្ដាល​វគ្គ​ខ្លីមួយ​អំពី​«មូលដ្ឋាន​ច្បាប់ស្ដីពី​របបសារព័ត៌មាន»​ ដែលធ្វើបទបង្ហាញ​ដោយ​លោក​មេធាវី សេក សុភ័ណ្ឌ។

ជាមួយ​នឹង​មេធាវី​ដែលមាន​បទពិសោធ​ច្រើនឆ្នាំ និងមាន​សមត្ថភាព​ខ្ពស់ គាត់បានធ្វើ​ឱ្យខ្ញុំទទួល​បា​នចំណេះដឹង​ច្រើនអំពី​ស្មារតី និងមូលដ្ឋាន​ច្បាប់​ស្ដីពីរបបសារព័ត៌មាន និងច្បាប់រដ្ឋធម្មនុញ្ញា​នៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា។ ហើយអ្វីដែល​ពិសេសទៅទៀត​នោះ គឺលោក មេធាវី សេក សុភ័ណ្ឌ បានពន្យល់យ៉ាងល្អអំពីសិទ្ធិ និងតម្លៃរបស់​មនុស្ស។ មនុស្ស​មាន​គំនិត បញ្ញា ស្មារតី ដែលជា​សិទ្ធិ​មិន​អាចហូតបាន។ ហើយការ​មិន​គោរព​មតិ​ណាមួយ ស្មើនឹង​ការមិន​គោរព​សិទ្ធិមនុស្ស ព្រោះមតិគឺជាមនុស្ស។

ក្រៅពីនោះ ពួកយើង​ក៏បាន​ជជែកពី​នេះពីនោះ​ដែលពាក់​ព័ន្ធ​នឹងច្បាប់ និង ការអនុវត្ដនាពេល​កន្លងមក បានបង្កើត​ឱ្យមាន​បរិយាកាស​សប្បាយរីករាយ​លាយឡំ​នឹងសម្លេង​សើចដែលទប់​សំណើច​មិនរបស់ពួកយើង។ «អរគុណសន្ដិភាព!!»៕

តំណាង​សហជីព​គ្រោង ដាក់លិខិត​ស្នើសុំ​ក្រសួងការងារ ផ្អាក​វិសោធនកម្មច្បាប់​កាត់បន្ថយ​ប្រាក់ឈ្នួល​វេនយប់

តំណាង​សហជីព គ្រោង​នឹងដាក់​លិខិត​ស្នើទៅ​ក្រសួងការងារ និង បណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ ដើម្បីសុំឲ្យក្រសួងនេះ ផ្អាក​វិសោធន​កម្មច្បាប់​ស្តីពីការងារ ដោយ​កាត់បន្ថយ​ប្រាក់ឈ្នួល​កម្មករវេនយប់​ពី១៣០ភាគរយ មកត្រឹម ១០០ភាគរយ។

ក្រសួងការងារ​ កាលពីថ្ងៃទី១៧ ខែមករា បានរៀប​ចំកិច្ច​ប្រជុំត្រីភាគី លើកទី១ ដើម្បីពិគ្រោះ និងផ្តល់យោបល់ ក្នុងការ​ធ្វើវិសោធន​កម្មច្បាប់​ស្តីពី​ការងារ ហើយក្រសួង គ្រោងនឹង ប្រជុំលើកទីពីរ ក្នុងពេល​ប៉ុន្មាន​ខែខាង​មុខនេះ។ ប៉ុន្តែតំណាង​សហជី​ការងារ និងកម្មរ ជំទាស់ទៅនឹង​ការធ្វើវិ​សោធន​កម្មច្បាប់នេះ។

ប្រធាន​សហភាព​ការងារ​កម្ពុជា លោក អាត់ ធន់ បានមានប្រសាសន៍ថា នៅសប្តាហ៍នេះតំណាង​សហជីព ​នឹង ដាក់លិខិត ទៅក្រសួងការងារ ស្នើសុំផ្អាក ការធ្វើ​វិសោធន​កម្មច្បាប់ស្តីពីការងារ ដើម្បីកាត់​បន្ថយ​ប្រាក់ឈ្នូល​កម្មករ​វេនយប់។ លោកថា ការធ្វើវិសោធន​កម្មច្បាប់​នេះ​នឹង​ធ្វើឲ្យ​ខាតបង់​ផលប្រយោជន៍​កម្មករវេនយប់។

លោក អាត់ ធន់ មានប្រសាសន៍ថា៖ «ខាងសហជីព​កំពុងរៀបចំ​ដាក់លិខិត​ស្នើសុំ​រដ្ឋាភិបាលឲ្យផ្អាក​… និងចេញ​សេចក្តី​ថ្លែងការណ៍​រួមមួយ​មិនគាំទ្រ​នឹងសេចក្តី​ព្រាងច្បាប់នេះទេ»

លោក លោកអាត់ ធន់ បានបន្ថែមថា ការដាក់លិខិតនេះ គឺជាការបង្ហាញ​ជំហរមិន​គាំទ្រ​ទៅលើវិសោធនច្បាប់ថ្មី​របស់​ក្រសួងការងារ​នេះ។ លោកថា ក្រសួងបាន​ធ្វើការកែប្រែ​ច្បាប់កាត់ប្រាក់ឈ្នួល ចំនួន៣ដង ដោយគិតទាំងលើកនេះ គឺចាប់ពី២០០ភាគមក​ ត្រឹម១០០ភាគរយ ។

ចំណែកឯ លោក សៀង​ រិទ្ធី​ ប្រធាន​សម្ព័ន្ធសហជីព​អំណាច​យុវជនកម្ពុជា បានលើកឡើងថា លោកមានការ សោកស្តាយ ដែលក្រសួង​អសតម្ថភាព​ក្នុងការទាក់ទាញ​អ្នកវិនិយោគ បែរជាមកធ្វើ​វិសោធន​កម្មច្បាប់​ដែលនាំ​ឲ្យប៉ះពាល់ដល់​ផល្រយោជន៍​កម្មករ​ទៅវិញ ។

លោក សៀង​ រិទ្ធី​ មានប្រសាសន៍ថា៖ «ច្បាប់គេបង្កើតដើម្បីការពារប្រជាពលរដ្ឋ ការពារផលប្រយោជន៍កម្មករ បែរជាក្រសួង ពីមួយពេល ទៅមួយពេល កែពីច្បាប់ល្អ ទៅជាច្បាប់កាន់តែ អាក្រក់ទៅៗ។ បើនិយាយពីច្បាប់ វាបញ្ច្រាស់ជាមួយនឹងស្មារតីនៃច្បាប់បាត់ទៅហើយ»

យោងតាមសារព័ត៌មាន VOD ដែលបាន​ស្រង់សម្តី រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងការងារ​ លោក​ អ៊ិ​ត សំ​ហេង​ ក្នុងសិក្ខាសាលា លើកទី១ កាលពីពាក់កណ្តាល ខែមករាថា ការ​ធ្វើ​វិសោធនកម្ម​ច្បាប់​ការងារ ​ដើម្បី​ការ​កែសម្រួល ​បទប្បញ្ញត្តិ​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​កម្មករ​ធ្វើការ​វេន​នេះ​ គឺ​ដើម្បី​បង្កើន​ភាព​ទាក់ទាញ​ឧស្សាហកម្ម​ទំនើប​ បង្កើន​ការងារ​ជូន​ប្រជាពលរដ្ឋ​ ទៅតាម​ជម្រើស​ និង​តម្រូវការ​ជាក់ស្តែង​របស់​ពួកគេ​។

នៅក្នុងអង្គប្រជុំ បានពិភាក្សាអំពី កាត់បន្ថយប្រាក់ឈ្នួល ចំពោះអ្នកធ្វើការវេនយប់ មកស្មើនឹងអ្នកធ្វើការវេនថ្ងៃ កាត់ថ្ងៃឈប់សម្រាក​ចំថ្ងៃអាទិត្យ និងបញ្ចូលវិវាទបុគ្គល ទៅអាជ្ញាកណ្តាលកាត់ក្តី។

អគ្គលេខាធិការរង នៃសមាគម​​រោង​ចក្រកាត់ដេរ​កម្ពុជា លោក កាំង មូនីកា មានប្រសាសន៍ថា តំណាងសហជីព គួរពិចារណា ឲ្យបានច្បាស់លាស់មុននឹងស្នើទៅកាន់ក្រសួងដើម្បីសុំផ្អាកការធ្វើវិសោធនកម្មច្បាប់ស្តីពីការងារ។ លោកថា ការកែប្រែច្បាប់នេះ នឹងអាចជួយ បង្កើតការងារ ឲ្យប្រជាជនកម្ពុជាកាន់តែច្រើន និងធ្វើឲ្យសេដ្ឋកិច្ចប្រសើរឡើង។

លោក កាំង មូនីកា មានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំគិតថា​វាជាចំណុច​ល្អ​សម្រាប់​សេដ្ឋកិច្ច​ជាតិ និងសម្រាប់​បងប្អូន​យើងទេ ពីព្រោះវាជា​ឱកាសមួយ​សម្រាប់​បង្កើត​ការងារ​ថែមទៀត។ បើយើងនៅតែប៉ុណ្ណឹង នៅតែ​តឹងរឹងចឹង វិនិយោគ​នៅតែ​ប៉ុណ្ណឹង វាអាចប៉ះពាល់​ដល់សេដ្ឋកិច្ច​ទាំងមូល»

អ្នកនាំពាក្យក្រសួងការងារ លោក ហេង សួរ មិនអាច ទាក់ទង ធ្វើការអត្ថាធិប្បាយ​បាននោះទេ។

គួរ​រំលឹក​ផង​ដែរថា ការ​ធ្វើវិសោធនកម្ម​ច្បាប់ ​កែប្រែប្រាក់​ឈ្នូល របស់កម្មករ ​ដែល​ធ្វើការ​២វេន​នេះ ក្រសួង​ការងារធ្លាប់​បាន អនុមត័​កែប្រែម្តង​រួចមក​ហើយ កាល​ពីឆ្នាំ២០១៨ ដោយ​កាត់​បន្ថយពី​១៥០ភា​គរយ មក​ត្រឹ​ម១៣០​ភាគរយ។

អតីតបុគ្គលិក ស៊ីនទ្រី ជាង១០០នាក់ ទទួលប្រាក់សំណងពីសាលារាជធានីភ្នំពេញ

សាលារាជធានី​ភ្នំពេញ​សម្រេច​ផ្តល់សំណង​ជំនួស ដល់អតីតបុគ្គលិក​ក្រុមហ៊ុន​ស៊ីនទ្រី​ជាង១០០នាក់ ដែលបានបញ្ឈប់​ពីការងារ កាលពីចុងខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៩ ប៉ុន្តែបដិសេធ​ផ្តល់​ការងារនៅ រដ្ឋករស្វយ័ត។

អតីត​បុគ្គលិក​ក្រុមហ៊ុន​ប្រមូល​សំរាម ស៊ីនទ្រី ១០៦នាក់ បានទទួលប្រាក់សំណងបញ្ចប់ការងារ៥០ភាគរយ តាម​ការសន្យារបស់​សាលារាជធានីភ្នំពេញ កាលពីរសៀលថ្ងៃចន្ទ និង​៥០ភាគរយ​ទៀតនៅ​ខែក្រោយនេះ ដើម្បី​បញ្ចប់​ការតវ៉ា​របស់ពួកគេ។

លោក ឆន ដានី ជាតំណាងអតីត​បុគ្គលិក ស៊ីនទ្រី បានឲ្យដឹងថា សាលារាជធានីភ្នំពេញ បានសម្រេច ផ្តល់កញ្ចប់​ថវិកា​របស់ខ្លួន ដើម្បីសងជំនួសក្រុមហ៊ុន​ស៊ីនទ្រី ដល់អតីបុគ្គលិកទាំង១០៦នាក់ នៅរសៀលថ្ងៃចន្ទ ប៉ុន្តែត្រូវបង់ពីរដំណាក់កាល។ លោកថា ក្រុមអតីតបុគ្គលិក បានយល់ព្រម និងបញ្ឈប់ការតវ៉ា ព្រមទាំង បើក​ទ្វារ​ក្រុមហ៊ុនវិញ។

 លោក ឆន ដានី បញ្ជាក់ថា៖ « ពួកខ្ញុំ​ទទួលបាន​ប្រាក់សំណង​បញ្ចប់ការងារ៥០% ជាមុនសិន និង៥០%ទៀត សាលា​រាជធានី​នឹងប្រកាស​ប្រាប់មុន១ខែ»។

អតីតបុគ្គលិក ក្រុមហ៊ុនស៊ីនទ្រី បានធ្វើការ​តវ៉ា​បិទផ្លូវ​លើកទី២ រយៈពេល៣ថ្ងៃ ចាប់ពីថ្ងៃ២៩-៣១​​ ខែមករា ឆ្នាំ២០២០។ ពួកគេ បានទាមទារ ពីរចំណុច គឺប្រាក់​សំណង​១០០ភាគរយ និងផ្ទេរទៅ​ធ្វើការ​ដូចដើមនៅ​រដ្ឋករស្វ័យត រាជធានីភ្នំពេញ។ ប៉ុន្តែ សាលា​រាជធានី​ភ្នំពេញ ផ្តល់តែប្រាក់សំណង តែប៉ុណ្ណោះ។ ពួកគេ បានយល់ព្រម ដោយសារ​តែគ្មាន​ជម្រើស និងមិនចង់​អូសបន្លាយ​ពេលវេលា​បន្តទៅទៀត។

លោក មន ចាន់វាសនា ជាអតីត​បុគ្គលិក​ស៊ីនទ្រី​មួយរូប បានរៀបរាប់ថា ពួកគាត់ បានបើកប្រាក់​សំណង​៥០ភាគរយ រួចរាល់​ហើយ ក្រោយពីតំណាងបុ​គ្គលិកបាន​ទទួលយក​ការសម្របសម្រួលនេះ ជាមួយ​សាលា​រាជធានី​ភ្នំពេញ។

លោក មន ចាន់វាសនា និយាយថា៖ «ប្រាក់ដែល​ទទួលបានអាច​ជួយដោះ​បញ្ហាគ្រួ​សារបានមួយរយៈ ព្រោះឥឡូវ​កំពុងជួប​បញ្ហា កូនរៀន និងមិនទាន់​មានការ​ងារ​ធ្វើ»។

អ្នកនាំពាក្យ​សាលារាជធានី​ភ្នំពេញ លោក​ ម៉េត​ មាស​ភក្តី បានមានប្រសា​សន៍ថា​ ដើម្បីបញ្ចប់ការតវ៉ា និងការបិទផ្លូវ របស់អតីតបុគ្គលិក ស៊ីនទ្រី សាលារាជធានីភ្នំពេញ បានផ្ដល់ជូនប្រា​ក់សំណ​​ងបញ្ចប់ការងារ ដល់ពួកគេ ជំនួស​ក្រុ​មហ៊ុ​ន ស៊ីន ទ្រី ជា​បណ្តោះអា​សន្ន​។​ លោកថា ភាគីទាំងពីរ បានយល់ព្រម ក្នុងការផ្តល់ និងទទួលប្រាក់៥០ភាគរយជាមុនសិន​ និងផ្តល់ជូន៥០ភាគរយទៀត នៅខែក្រោយ។ ប៉ុន្តែ លោក មិនអាច​បញ្ជាក់​ចំនួនទឹកប្រាក់​សរុប ដែលផ្តល់ជូន​នោះទេ។

លោក ម៉េត​ មាស​ភក្តី ​មានប្រសាសន៍ថា៖​ «​បញ្ហានេះត្រូ​វបានដោះ​ស្រាយរួចហើយ ។​បុគ្គលិក​ទាំងអស់ មានការពេ​ញចិត្ដ សប្បា​យចិត្ដ ទទួ​លយកកា​រដោះស្រា​យយើ​ង បា​ន​ធ្វើរួចមកហើ​យ»។

គួរបញ្ជាក់ថា ការតវ៉ារបស់​អតីត​បុគ្គលិក​ស៊ីនទ្រីជាង១០០​នាក់ធ្វើឡើង បន្ទាប់ពីក្រុមហ៊ុនប្រកាសបញ្ឈ​ប់ពួកគាត់ កាល​ពីថ្ងៃទី៣០ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៩។ កាលពីខែតុលា ឆ្នាំ២០១៩ លោក នាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ប្រកាសដកសិទ្ធ ប្រមូលសំរាមពីក្រុមហ៊ុននេះ យកមកគ្រប់គ្រង ជាបណ្ដោះអាសន្ន ដោយអះអាងថា ដើម្បីជំរុញការធ្វើ កំណែទម្រង់ ពីការសម្អាតទីក្រុង។

Cyclo Grandpas: The 80-Year-Olds Living, Pedaling Without a Roof

Every day, before the sun shines, sweat starts to slowly stream down his forehead. His feet push hard on the pedals to make the cyclo go. His shaking hands steer cautiously to his destination.

And every night, when the moon is beaming, the coldness of the night will run through his soul. And the whole tired body will get stiff, bent over in the cyclo frame that is not built for sleeping, especially not for an old man.

This is the typical life of a cyclo driver, working painstakingly from dawn till dusk to earn every penny for a living.

At the age of 88, Ngeoun Sok is a should-be-retired cyclo driver. He has been doing this job since the collapse of the Pol Pot regime in 1979. He is still barely surviving in poverty, without proper shelter, food or clothing, in the modern city of Phnom Penh.

He can’t afford to stop, he says. His 71-year-old wife, Ma Lai, has a chronic leg disease and hasn’t been able to walk for some years. She lives in Svay Rieng province while he toils in Phnom Penh, visiting each other just a few times a year. Sok spends every night in the capital on his cyclo in front of the Angkor Hotel near Phsar Kandal market with other drivers.

“I cannot sleep well at night since there are many mosquitoes flying around. Sometimes, there is a gangster or drug user who wants to steal something from me while I sleep. so I need to be careful and stick close to other cyclo drivers,” he says.

The income from the work is meager. The rise of more modern means of transportation has left little demand for the cyclo. Motodops, tuk-tuks and taxis have long overtaken cyclos in popularity. But Sok says they are too expensive for drivers to get started with, and it’s too late for him now.

He works so his wife can go to hospital, he says. But he can’t afford good doctors and her condition hasn’t improved.

He can earn 20,000 riel ($5) on a good day; after expenses, he might have 6,000 riel ($1.5) left. He wants to send at least 100,000 riel ($25) home a month, maybe as much as 200,000 riel ($50), but it isn’t easy.

Sok Kheng, another of the city’s aging cyclo drivers, is 86. Every day begins by circling Central Market, looking for customers. When he speaks, he shows a toothless mouth.

Before becoming a cyclo driver about a decade ago, Kheng worked as a manual laborer. Originally from Kampong Speu province, he spent his days as a farmhand, or carried people’s shopping around markets for a small fee. But as he got older, he couldn’t find those jobs anymore.

As an elderly, uneducated man, he moved to Phnom Penh to become a full-time cyclo driver, work he had done from time to time in the past, he says.

He makes at most 15,000 riel a day ($3.75), he says, but even that is dwindling as fewer people see the need for the old, slow cyclo.

As he waits for customers near Central Market, around 10 a.m., he wonders if he will be able to break even that day.

“So far today, I haven’t even made 5,000 riel ($1.25),” he says. “I need to spend at least 10,000 riel ($2.5) daily.”

The loss of the cyclo’s popularity has been a long time coming. Motorized tuk-tuks, originally known as remorques, began to controversially flood the city in the early 2000s. In recent years, smaller, metal-frames tuk-tuks, tied to smartphone taxi apps like PassApp and Grab, have overtaken the older vehicles.

Nevertheless, Long Sokhouy, 41, founder of the Cambodia Cyclo Association, says cyclos continue to have a unique role as a job of last resort for elderly men without money, skills or education.

Most cyclo drivers are older, typically in their 50s to 80s, and their living conditions are poor. Age and limited resources leave no other choice for many, she says.

Cyclos provide “a small window of employment opportunities for old people in need.” It is one way of addressing poverty in society, she says.

“The general income of cyclo drivers is 10,000 to 20,000 riel ($2.5 to $5 a day), which is really low compared to other jobs. Most of the uncles are sleeping on their cyclos, using public toilets and eating what they can find near the market,” Sokhouy says.

She says using cyclos can still be a convenient option for people who need goods transported for only a small distance from markets. But most remaining demand for cyclos is from tourists.

A slump in tourists from Europe and the Americas last year — arrivals from those two regions fell 5.9 and 6.1 percent, respectively, for the first nine months of 2019 — led to an even-worse-than-usual year for cyclo drivers last year, she says, estimating the drop in demand to be as much as 50 percent.

Both the cyclo — and drivers’ livelihoods — are in danger of disappearing, she says.

Her association, established in 2013, has about 150 members, and they receive help securing bookings with travel companies, renting and repairing cyclos, and getting extra support from the government.

About two years ago, the government began providing 7,000 riel a day to cyclo drivers in an effort to alleviate their hardship.

Sokhouy says the government also talked about providing shelters for cyclo drivers, but there has yet to be any action.

“In the last few years, government officers have said they want cyclo drivers to stay in pagodas, but there has been no update,” she says.

City Hall spokesman Meth Measpheakdey did not respond to questions about the proposal.

The cyclo is everything to a cyclo driver: job, house and hope. So through their roofless lives, the drivers persevere.

“My life here is really hard,” says Sok, the 88-year-old. But the cyclo is all he has to depend on.

“It’s my rice pot,” he says. “Without the cyclo my life would be a disaster, because I don’t know what else I could do at this age. I will continue doing this until the day I cannot hit the pedals.”

The Stress of Working on Sensitive Topics

When I work as a lifestyle journalist, I write easy articles. I don’t care too much about sources, interviews or quotes. Writing from press releases and other content, the writing is often related to promoting products and services.

But when I started the professional journalism training course at the Cambodian Center Independent Media (CCIM), it was 180 degrees different from my previous experience. I must be careful with the questions that I prepare for politicians, ministers, lawyers, judges and victims etc.… (Sounds so stressful right???) YES… This week me and my classmates were very stressed with political articles.

On Wednesday and Thursday the Phnom Penh Municipal Court held the third week of opposition leader Kem Sokha’s trial. My classmates and I were assigned by our teachers to observe the VOD team at work, and the main objective was to see Mr. Nhim Sokhorn, a senior reporter at VOD, do a live video report. We saw the joys and challenges of live video streaming.

After coming back from the Phnom Penh Municipal Court, Sylong, Sopich and I were sitting down trying to figure out our news angle, but it was a headache understanding the issue around Kem Sokha’s use of the word “they,” and this was very sensitive. Many media outlets pursued the same angle. Finally, we got an explanation from our teacher Chhorn Chansy about this case and we were able to create a  good angle for our article. Sylong completed the article on time and we released it on Newsroom Cambodia.

Latest News