fbpx
Home Blog Page 134

អ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហមមួយចំនួន មិនចាប់អារម្មណ៍នឹងការស្លាប់របស់អតីតមេគុកទួលស្លែង

អ្នក​​​​​រស់​​រាន​​​មាន​​​ជី​​វិត​ពី​របបឃោរឃៅ​​ខ្មែរ​​ក្រហ​ម ​និង​ជនរងគ្រោះ​​​មន្ទីរស២១ បាននិយាយក្នុងសប្តាហ៍នេះថា ពួកគាត់មិនបានចាប់អារម្មណ៍ នឹងការស្លាប់របស់អតីតមេគុកទួលស្លែង លោក​​ កាំង​ ហ្គេច​អ៊ាវ​​ ហៅ​ ឌុច កាលពីពេលថ្មីៗនោះទេ ដោយសារពួកគាត់យល់ថាបានទទួលយុត្តិធម៌ខ្លះហើយ។

មុខរបរ​ជា​គ្រូបង្រៀន និងជាអតីតប្រធានសន្តិសុខ ស-២១ លោកឌុច ដែលបានស្លាប់កាលពីថ្ងៃពុធ ទី២ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០២០ នៅមន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពកម្ពុជា សូវៀត គឺជាមេដឹកនាំខ្មែរក្រហមដំបូងគេបង្អស់ ដែលត្រូវបានគេយកមកកាត់ទោស ដោយសាលាក្តីកូនកាត់ដែលគេហៅថាអង្គបុរេជំនុំជម្រះវិសមញ្ញក្នុងតុលាការកម្ពុជា។

សាលាក្តីកូនកាត់មួយនេះ បានសម្រេចផ្តន្ទាទោសលោកឌុច ក្នុងឆ្នាំ២០១០ ដាក់ពន្ធនាគាររយៈពេល៣៥ឆ្នាំ ពីបទសម្លាប់រង្គាល និងមនុស្សឃាត ក្រោយបានរកឃើញថា ក្នុងរយៈពេលគ្រប់គ្រងមន្ទីរស-២១ រយៈពេល៣ឆ្នាំរបស់គាត់ គឺបានបណ្តាលឲ្យមានអ្នកស្លាប់ ជាង១២,២៧២នាក់។

ក៏ប៉ុន្តែ​នៅក្នុងកិច្ចសម្ភាសន៍ជាមួយ Newsroom Cambodia ​នៅថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី៣ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០២០នេះ អ្នក​​​​រស់​​រាន​​មាន​​ជី​​វិត ​និង​ជនរងគ្រោះ​​​មន្ទីរស២១ ​មិនមានការភ្ញាក់ផ្អើល​ចំពោះ​ដំណឹង​ស្លាប់​របស់លោកកាំង ​ហ្គេច​អ៊ាវនោះទេ។

លោកជុំ ម៉ី អាយុ៩០ឆ្នាំ អ្នក​នៅរស់​រាន​មាន​ជីវិត​ពី​គុក​ទួល​ស្លែងបាននិយាយដូច្នេះថា​៖ «បើគាត់ទៅចឹងហើយ ឲ្យគាត់ទៅឲ្យផុតទៅ ហើយ​ឲ្យ​គាត់ ​ចាប់​ជាតិ​ក្រោ​យ ​កុំសម្លាប់គេអញ្ចឹងទៀត»។

លោកជុំ ម៉ី គឺអ្នកនៅរស់រានជីវិតតែប្រមាណបីនាក់ទេ ពីគុកទួលស្លែង ហើយលោកធ្លាប់បានអះអាងថា គាត់អាចរស់បាន ក៏ដោយសារចេះជួសជុលម៉ាស៊ីនភ្លើង​ឲ្យពួកទាហានខ្មែរក្រហម។

លោកជុំ ម៉ីបាននិយាយបន្តថា៖ ​«ខ្ញុំថាយុត្តិធម៌វាបានហើយ ព្រោះតុលាការ​បានកាត់ទោសគាត់​​អស់មួយ​ជីវិត ឥឡូវ​​គាត់អស់ជីវិតហើយ នៅអនុវត្តទោស​អីកើត​ទៀត​?»។

ចំណែកឯពលរដ្ឋ​​ម្នាក់​ទៀត ដែលធ្លាប់បាន​ឆ្លង​កាត់របប​ខ្មែរ​ក្រ​ហ​ម​ដែរ​នោះ ​លោក នុត ម៉ី អាយុ៨៤ឆ្នាំ បានមាន​ប្រសាសន៍ថា លោក​ហាក់​មិន​បាន​ចាប់​អា​រ​​ម្មណ៍ ​​និងក៏មិន​បាន​ដឹង​សោះឡើយពី​ការ​ស្លាប់​របស់លោក​ឌុច​។​

លោក នុត ម៉ី បាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំស្គាល់តើឌុច តែអត់ដឹងផង អត់បានដឹងថា​គាត់ស្លាប់ផង»។​

ជា​មួយ​គ្នា​នេះដែរ​ ​​ពល​រដ្ឋ​បី​រូប​ដែល​នៅ​ក្បែរ​នោះដែល​អះអាង​ថា​​សុទ្ធ​តែ​ជា​អ្នក​ដែល​ធ្លាប់ឆ្លង​កាត់របប​ខ្មែរ​ក្រហម ​​ថ្លែង​ប្រាប់​ Newsroom Cambodia ដូច​ៗ​គ្នា​ថា ពួកគាត់ពុំបាន​ដឹងសោះ​ឡើយ​ពីមរណភាព​របស់​ឌុច​ ហើយហាក់​មិ​ន​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើលនោះ​ទេ​ ពេលអ្នកយកព័ត៌មានបាន​ប្រាប់​គាត់​ពីដំណឹង​​នេះ​៕

ដំណើររួមចំណែកជួយសង្គ្រោះជីវិតកុមារ

ខណៈ​ព្រះសុរិយា​កំពុង​ជះ​ពន្លឺ​ក្រហម​ព្រឿងៗ​ពី​ទិស​ខាង​កើត ហាក់បីដូច​ជា​នាំ​យក​មក​ជាមួយ​នូវ​ពេល​វេលា​ដ៏​ល្អ​ដ​​ល់ព្រះ​សង្ឃ និស្សិត រួម​ជាមួយ​សប្បុរសជន​មួយក្រុម ក្នុង​ការជួបជុំ​គ្នា​ត្រៀម​ដំណើរ​ឡើង​រថយន្ត​​ទៅខេត្ត​សៀម​រាប។ រថយន្ត​​កំពុង​ចត​ចាំ​ក្រុម​អ្នក​ធ្វើ​ដំណើរ​ តាម​បណ្តោយ​​ដ​​ង​​មហាវិថី​ព្រះនរោត្តម  ខាងត្បូងវិ​មានឯករាជ្យ  ក្បែរ​សាកល​វិទ្យា​ល័យ​​មួយ​ ដែល​គេ​តែងតែ​ស្គាល់​ថា​ជា​កន្លែង​បណ្ដុះ​ទាំង​ចំណេះ​ជំនាញ​ទាំង​គុណធម៌​ដល់​​និស្សិត នោះ​គឺ​សាកល​វិទ្យាល័យ​បញ្ញាសាស្ត្រ​កម្ពុជា។

ការធ្វើដំណើរ​អស់​រយ:ពេល​មួយ​ព្រឹក​តាម​បណ្ដោយ​ផ្លូវ​ជាតិ​លេខ​៦ អស់​រយៈពេល​ប្រមាណ​ជា​បួន​ម៉ោង​ពីភ្នំពេញ​រហូត​ដល់​ទឹក​ដី​អង្គរ​ខេត្តសៀមរាប នោះ​គឺជា​ដំណើរ «សង្គហធម៌ ឬ​ដំណើរ​សង្គ្រោះ​ជីវិត​កុមារ» ដែល​ដឹកនាំ​ដោយ​សាកល​វិទ្យាល័យ​បញ្ញាសាស្ត្រ។ ដំណើរ​សង្គហធម៌ ​នោះ ធ្វើ​ឡើង​ក្នុង​គោលបំណង​នាំ​យក​​ថវិកា​មួយ​ចំនួន​ដែល​បាន​មក​ពី​កម្មវិធី​បុណ្យផ្កា​ប្រាក់​ប្រមូល​ថវិកា​ទៅ​ចូលរួម​ជួយ​មន្ទីរពេទ្យ​កុ​មារ​អង្គរ​ខេត្តសៀមរាប  កាល​ពី​ថ្ងៃទី៣០  ខែសីហា  ឆ្នាំ​២០២០​កន្លង​ទៅ ក៏​ដូច​ជា​ការរួម​ចំណែក​ក្នុង​ការជួយ​សង្គ្រោះ​ជីវិត​កុមារ​រាប់​រយ​នាក់​ដែល​សម្រាក​ព្យាបាល​នៅ​ទីនោះ  ស្រប​ពេល​ដែល​សង្គម​កំពុង​ជួប​វិបត្តិ​ជំងឺ​​កូវី​ដ​១៩។

ជា​ការ​ពិត​ណាស់  ជម្ងឺកូវីដ​១៩​ មិនមែន​ជា​ជម្ងឺ​គួរ​ឲ្យ​ខ្លាច​ជាង​ជម្ងឺ​នៃ​វិបត្តិ​គុណធម៌ សីលធម៌ របស់​មនុស្ស​ក្នុង​សង្គម​​នោះ​ទេ ពីព្រោះបើ​ខ្វះ​ការ​យល់​ដឹង​ពី​តម្លៃ​​គុណធម៌  ពួកគេ​អាច​នឹង​ធ្វើ​អំពើ​អបាយ​មុខ​គ្រប់​សព្វ​បែបយ៉ាង មាន​សេព​សុរា លួច​ឆ​ក់​ប្លន់ កុហក​បោក​ប្រាស់  បៀតបៀន​ជីវិត​អ្នកដទៃ​ជាដើម។ ​នេះបើ​​តាម​ប្រសាសន៍​រប​ស់​លោក​បណ្ឌិត  កុល  ផេង  ស្ថាបនិក​សាកល​វិទ្យាល័យ​បញ្ញាសាស្ត្រ​កម្ពុជា។

លោក​បណ្ឌិត​តែង​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖ «ជីវិ​ត​កើត​មក​ពុំ​មាន​ន័យ​ទាល់​តែ​សោះ  បើ​ពុំ​បាន​ជួយ​អ្នក​ដទៃ (Life is meaningless without helping others)»។ នេះ​គឺ​ជា​ពាក្យ​ដ៏​មាន​អត្ថន័យ ដែល​លោក​តែងតែ​អប់​រំ​ដល់​និស្សិត​គ្រប់​រូប​ឲ្យ​ចេះចូលរួម​កិច្ចការ​ស្ម័គ្រចិត្ត ជួយ​សហគមន៍​ដោយ​ចិត្ត​ស្មោះស សង្គ្រោះ​មេត្តា​ប្រណី ជាពិសេស​ដល់​អ្នក​ដែល​ខ្វះខាត​ហើយ​ត្រូវ​ការជំនួយ។   ដូច្នេះ​ហើយ  បាន​ជា​និស្សិត​នៅ​សាក​ល​វិទ្យាល័យ​បញ្ញាសាស្រ្ត​កម្ពុជា​ភាគច្រើន​តែងតែ​មាន​គម្រោង​ចុះ​សហគមន៍ ដូចជា​ការចែក​រំលែក​ការអប់រំ  និង​ការសង្គ្រោះ​ដោយ​សង្គហទាន​ដល់​អ្នក​ដែល​ខ្វះខាត ។ 

​លោក សំបូរ ម៉ាណ្ណារ៉ា​ សាស្ត្រាចារ្យ​ផ្នែក​សិក្សា​អំពី​ខ្មែរ និង​ប្រវត្តិសាស្ត្រ​នៅ​សាកល​វិទ្យាល័យ​បញ្ញាសាស្ត្រ​​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖ «សូម​មេត្តា​​រំលែក​បាយ​មួយម៉ាត់ សម្រាប់​ឆ្អែត​ជួយ​សង្គ្រោះ​ជីវិត​ដល់​អ្នក​ដែល​ត្រូវ​ការរស់​ផង»។ វា​ពិត​ជា​សំខាន់​ណាស់​ក្នុង​ការចែក​រំលែក​សេចក្ដី​សុខ​របស់​យើង​​មួយ​​ចំណែក​ដើម្បី​បណ្ដុះ​គុណធម៌​ភាព​ជា​មនុស្ស និង​ការរស់នៅ​​ក្នុង​សុខ​សន្តិភាព គ្មាន​ការរើស​អើង ឱ្យ​ចេះស្រលាញ់​វប្បធម៌ និង​សង្គម​ជាតិ​របស់​ខ្លួន។

ព្រះតេជគុណ  សំ សោភ័ណ  ប្រធាន​សមណ​និស្សិត​សង្គហធម៌​នៃ​សាកល​វិទ្យាល័យ​បញ្ញា​សាស្ត្រ (PSDS) មាន​សង្ឃ​ដីកា​ថា ​ព្រះសង្ឃ​​​មាន​តួនាទី​សំខាន់​ណាស់​ក្នុង​ការអប់រំ ដូច្នេះហើ​យ​បាន​ជា​ក្រុម​សមណ​និស្សិត​សង្គហធម៌​បញ្ញាសាស្ត្រ ត្រូវ​បាន​បង្កើត​ឡើង​ក្នុង​ការចូលរួម​ចំណែក​​ការងា​រ​មួ​យ​នេះ។

«មនុស្សល្អ​គឺ​ជា​មនុស្ស​ដែល​មាន​ចំណេះដឹង មាន​ទាំង​គុណធម៌ ចរិយាធម៌ និង​សុជីវធ​ម៌​ជា​គ្រឿង​អម ដើម្បី​ក្លាយ​ជា​មនុស្ស​ល្អ​ម្នាក់ ឬ​ហៅថា​សប្បុរស​ជន។ ការសិក្សា​អប់រំ​មាន​ច្រើន​ប្រភេទ ទាំង​កិច្ចការងារ​ជួយ​សង្គម ក៏​ជា​កត្តា​មួយ​ក្នុង​ការជួយ​ឱ្យ​យើង​មាន​អត្តចរិត ឥរិយាបថ​ល្អ និង​មាន​តម្លៃ តាមរយៈ​ទឹកចិត្ត​នៃ​ការចេះ​ជួយ​សង្រ្គោះ​គ្នា​ក្នុង​សង្គម»។

បើតាម​ព្រះ​តេជគុណ សំ សោភ័ណ កម្មវិធីបុណ្យផ្កាខាងលើ បាននាំថវិកាសរុប​ចំនួន​២,៦៦៤,០០០​រៀល និង​១,២៤៧​ដុល្លារ ដើម្បីជួយដល់មន្ទីពេទ្យកុមារអង្គរ។

អតីតនិស្សិតរៀនថ្នាក់សិក្សាអំពីខ្មែរ និងថ្នាក់ប្រវត្តិសាស្រ្តម្នាក់ លោក​ ជ័យ ខាវ ​លើកឡើង​ថា កម្មវិធី​សង្គហេធម៌​នេះ ​​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​យល់​កាន់​តែ​ច្រើន​អំពី​តម្លៃ​ការងារសង្គម។

«ពីមុន​ខ្ញុំ​ជា​មនុស្ស​ម្នាក់​ដែល​មិន​ដែល​សូម្បី​តែ​ដឹង​ថា​អ្វី​ទៅ​ជា​ការងារ​សង្គម។ តើ​ការងារ​សង្គម​បា​ន​ផ្តល់សា​រៈ​ប្រយោជន៍​អ្វីខ្លះ។​ ថ្នាក់​ប្រវត្តិសាស្ត្រ ឬ​សិក្សាអំ​ពី​ខ្មែរ លោកគ្រូ​​តែងតែ​​អប់​រំ​​ដាស់​តឿន ក្រើនរំឮក​ដល់​និស្សិត​​គ្រប់ៗ​គ្នា​ឲ្យ​ចូលរួម​ចំណែក​ក្នុង​ការងា​សង្គម។ លោកគ្រូ​សាស្ត្រាចារ្យ​​មិ​ន​​ត្រឹម​តែ​​ប្រាប់​​នោះ​​ទេ ថែម​​ទាំង​​បាន​​ចូល​ខ្លួន​​ដឹកនាំ​​និស្សិត​​ចុះ​​ទៅ​​សហគមន៍​ផ្ទាល់​​ទៀត​​ផង។ ទាំង​នេះ​​ហើយ​​គឺជា​​បទ​ពិសោធន៍​​របស់​​ខ្ញុំ​​ផ្ទាល់​​ចំពោះ​​ថ្នាក់​​ទាំងពីរ​​នេះ។

អតីត​​និស្សិត​​មក​​​ពី​​ថ្នាក់​​បណ្តុះ​​គុណ​ធម៌ កញ្ញា តី ថានិត លើក​ឡើង​​ថា ការចូលរួម​​​ចែក​​​រំលែក គិត​ និង​ធ្វើ ស្មើ​​នឹង​ការអភិវឌ្ឍ​ខ្លួន​ឯង​ គ្រួសារ​ សង្គម​ និង​ប្រទេស​ជាតិ​។

«មាន​ចំណេះដឹង និង​សីលធម៌​តែ​ខ្វះ​នូវ​គុណ​ធម៌ ប្រៀប​ដូច​ចំណី​ដែល​គេ​ឧទ្ទិស​ឲ្យ​សាក​សព។ ការព្យាយាម​សិក្សា​រៀន​សូត្រ​ស្រូប​យក​សីលធម៌ និង​ចំណេះ​ដឹង​ខំប្រឹង​លាចាក​នូវ​ភាព​អវិជ្ជា​គឺជា​រឿង​ដ៏​ប្រពៃ ក៏ប៉ុន្តែ​ចំណេះ​​ដឹង​មាន​តម្លៃ​ទៅ​បាន​លុះត្រាតែ​យើង​ប្រើ​វា​ប្រកប​ដោយ​គុណ​ធម៌»។

ការចេះ​​ចែក​រំលែក​សេចក្ដី​លំបាក​ផង​គ្នា​នៅ​ក្នុង​សង្គម​ជាតិ​មួយ ​ជារឿង​សំខាន់​ណាស់​ក្នុង​កាលើក​កម្ពស់​តម្លៃ​សីលធម៌​របស់​មនុស្ស និង​ការរស់នៅ​ដោយ​សុខ​សន្តិភាព  ដោយ​មិនមាន​ការរើសអើង​ប្រកាន់​គ្នា​ឡើយ។ លើស​ពី​នេះ សង្គហធម៌​ ការចេះ​ជួយ​សង្គ្រោះ អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​​មាន​​សេចក្ដី​ថ្លៃថ្នូរ  រៀន​លះកាត់​សេចក្ដី​កំណាញ់​លោភលន់  សួនតួ​អាត្មា​និយម  ជា​ហេតុ​នាំ​ទៅ​រក​សេចក្ដី​ទុក្ខ​ទោស​អន្តរាយ​ដល់​ខ្លួន និង​សង្គម​ជាតិ  ។

ពេលខ្លះ​មាន​តែ​សញ្ញាបត្រ​មក​ពី​ក្នុង​សាលា​មិន​ទាន់​គ្រប់គ្រាន់​ទេ  សម្រាប់​បំពេញ​នូវ​អត្ថន័យ​នៃ​ជីវិត​ជា​មនុស្ស​​ល្អ ជាពលរដ្ឋ​ល្អ​រស់នៅ​ក្នុង​សង្គម​។ ដូចពាក្យ​របស់​មហាត្មៈគន្ធី  បាន​លើកឡើង​ត្រង់​ចំណុច​មួយ​នៃ​បាបធម៌​សង្គម គឺ «ចំណេះដឹងមិន​ជ្រាប​ជា​ចរិត» នោះ​មាន​ន័យ​ថា​​ ការសិក្សា​​មា​ន​តែ​ចំណេះ​ជំនាញ តែ​ប្រាសចា​ក​សីលធម៌ និង​គុណធម៌ គឺ​អាច​នឹង​ប្រើប្រាស់​ចំណេះ​នោះ​ក្នុង​ផ្លូវ​ខុស​មច្ឆា​ជីវៈ ឬ​អាច​នឹង​ឈាន​ដល់​នាំ​ទុក្ខ​ទោស​ដល់​ខ្លួន និង​សង្គម​ជាតិ​ទៀត​ផង​៕

Vox Pop: ការយល់ឃើញរបស់ប្រជាពលរដ្ឋជុំវិញការលិចទឹកក្រោយភ្លៀង នៅទីក្រុងភ្នំពេញ

ភ្លៀងលិចផ្នែកខ្លះនៃរាជធានី​ភ្នំពេញ​ ក្លាយជាទម្លាប់ទៅហើយ ពោលគឺនៅរាល់រដូវវស្សា។ បញ្ហាទាំងនេះ អាចមក​ពីការអភិវឌ្ឍ និងខ្វះការគ្រប់គ្រងសំរាម និងការលុបបឹង​ដើម្បី​ពង្រីកតំបន់​ជាដើម។​

ការលិចទឹក បង្កផលវិបាក​យ៉ាង​ខ្លាំង​ចំពោះប្រជាជន ​និង​ធ្វើឱ្យប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំងដល់ជីវភាពរស់នៅ ​ព្រមទាំងមានបញ្ហាសុខភាពផ្សេងៗ។

សំណួរ​ទាំង​៣​នេះ ត្រូវ​បាន​សួរ​ទៅ​កាន់​ប្រជាពលរដ្ឋ​ដែល​រស់​នៅ​តំបន់​ដែលប៉ះពាល់​ដោយ​ការ​លិច​ទឺក​៖​

១.​តើ​មាន​ផល​ប៉ះ​ពាល់​អ្វី​ខ្លះ​ចំពោះ​ការ​លិច​ទឹក​?​

២.​​​​​តើ​យល់​ឃើញ​យ៉ាង​ណា​ចំពោះ​បញ្ហា​ទាំង​នេះ​? ហើយ​ស្ថានភាព​នេះ​មាន​ជា​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ​ ឫ​យ៉ាង​ដូច​ម្ដេច​ដែរ​?​

៣.​តើ​អ្នក​មាន​សំណូមពរ​ទៅ​កាន់​សាលា​ក្រុង​ ឫមន្រ្តី​ពាក់ព័ន្ធ​អ្វី​ខ្លះ​?​

….

កញ្ញាស្រី មាស អាយុ២៦ឆ្នាំ មុខរបរជាអ្នកលក់ដូរ នៅម្ដុំវត្តសន្សំកុសល

«ផលវិបាក​នៅ​ពេល​មាន​ភ្លៀង​ធ្លាក់​ម្ដងៗ​ មាន​ការ​លំបាក​ខ្លាំង​ដោយ​សារ​ការ​ស្ទះ​លូ​​ដែល​ធ្វើ​​ឲ​្យទឹក​ច្រាល​ឡើង​បង្ក​ឲ្យ​មាន​​ក្លិន​ស្អុយ​ ប៉ះពាល់​ដល់​បរិស្ថាន​ និង​សុខភាព​ខ្លាំង​មែន​ទែន ​ហើយ​ក៏​មាន​ការ​ប៉ះពាល់​ដល់​ការ​រកស៊ី​របស់​ខ្ញុំដែរ​»។

«អ្នក​ដំណើរ​ធ្លាប់​តែ​ឆ្លង​កាត់​តំបន់​នេះ​មក​មិន​រួច​ ធ្វើ​ឲ្យ​អីវ៉ាន់​របស់​ខ្ញុំ​អេ លក់​មិន​ដាច់​»។

«ខ្ញុំយល់ឃើញថាមូលហេតុបណ្ដាលឲ្យមានបញ្ហានេះ បណ្ដាលមកពីការទុកដាក់សំរាមរបស់ប្រជាពលរដ្ឋមិនមានការវេចខ្ចប់ត្រឹមត្រូវ និងទាក់ទងជាមួយបញ្ហាប្រព័ន្ធស្ទះលូ ហើយស្ថានភាពកើតឡើងរៀងរាល់ឆ្នាំ ប៉ុន្តែសម្រាប់ឆ្នាំនេះ លិចខ្លាំងជាងរាល់ដង»។

«ជាចុងក្រោយ ខ្ញុំសំណូមពរទៅកាន់ប្រជាពលរដ្ឋ ចេះទុកដាក់សម្រាមឲ្យបានត្រឹមត្រូវ និងមន្ត្រីពាក់ព័ន្ធធ្វើការស្តារប្រព័ន្ធលូឡើងវិញ»។

….

លោក ភាង វិបុល អាយុ ២៥ឆ្នាំ មុខឮរបរជាអ្នករត់ តាក់ស៊ី នៅម្ដុំផ្សារដើមគ

«ផលវិបាក​នៃ​ការ​លិច​ទឹក​ធ្វើ​​ឲ​ខ្ញុំ​ពិបាក​ក្នុង​ការ​ធ្វើដំណើរ​ទៅ​យក​ម៉ូយ​ វា​អាច​បណ្ដាល​​ឲ​ទឹក​ចូល​ក្នុង​រថយន្ត​ដែល​ជា​បញ្ហា​ឆ្លង​ដល់​ចរន្ត​អគ្គិសនី ​បណ្តាល​ឱ្យ​រថយន្ត​ខូចខាត​ពេល​រកស៊ី​ ភ្ញៀវ​ក៏​មាន​ការ​ធ្លាក់​ចុះ​»។

​​«ចំពោះ​ស្ថានភាព​ទាំង​នេះ​ បណ្ដាល​មក​ពី​ការ​ចោល​សំរាម​ពាស​វាល​ ពាស​កាល​របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ​ ដែល​ឆ្លង​កាត់​ និង​លក់​ដូរ​នៅ​តំបន់​ផ្សារ​ដើមគរ​ ដូច្នេះ​ពេល​ភ្លៀង​ធ្លាក់​ ធ្វើ​ឲ​្យសំរាម​ហូរ​ទៅ​ក្នុង​លូ​ ទើប​បណ្ដាល​អោយ​លូ​ស្ទះ​ ទឹកហូរ​មិនទាន់​ ហើយ​បញ្ហា​នេះ​តែង​តែ​កើត​មាន​រាល់​ពេល​ភ្លៀង​ខ្លាំង​»។​

«ខ្ញុំ​មាន​សំណូមពរ​ទៅ​កាន់​សាលាក្រុង​ និងអាជ្ញាធរ​ជួយ​ដោះស្រាយ ​ដោយ​មាន​ការ​បូម​លូ​ និង​សម្អាត​សំរាម​ក្នុង​ការ​ទប់ស្កាត់​ កុំ​​ឲ្យស្ទះ​»។

….

លោកចាន់ ប៊ុនហេង អាយុ ៥២ឆ្នាំ មុខរបរជាអ្នករត់កង់បីឥណ្ឌា ម្ដុំផ្សារដើមគ

«ចំពោះ​ផល​វិបាក​នៃ​ភ្លៀង​លិច​គឺ​ធ្វើ​​ឲ្យ​អ៊ំ​មិន​បាន​រត់​រ៉ឺម៉ក​ទេ​ ព្រោះ​តែ​ភ្លៀង​លិច​ផ្លូវ​ អញ្ចឹង​​ត្រូវ​រង់​ចាំ​ទាល់​តែ​ទឹក​ស្រក​អស់ បាន​រត់​វិញ​ ដោយ​សារ​ខ្លាច​ប៉ះពាល់​ដល់​គ្រឿង​ម៉ាស៊ីន​ដែរ​»។

«​សម្រាប់​អ៊ំ​យល់​ឃើញ​ថា​ ឲ្យ​តែ​ពេល​ភ្លៀង​មក​លិច​ អាច​បណ្ដាល​មក​ពី​បញ្ហា​ស្ទះ​លូ​ និង​បញ្ហា​សំរាម​ គ្មាន​ទំនុក​បម្រុង​ក្នុង​ការ​កាយ​សំរាម​ចេញ​ពី​មាត់​លូ​»។

«​សម្រាប់អ៊ំ អ៊ំ​មិន​ដឹង​ថា​សំណូមពរ​បែប​ណា​ទេ ព្រោះ​ថា​អ្នក​ដែល​ចុះមក​ ​ក៏​ឃើញ​ស្រាប់​ហើយ​តាំង​តែ​ពី​កូវីដ​មក អ៊ំ​ក៏​រក​មិន​សូវ​បាន​ដែរ​»។

….

កញ្ញា​យង់​ ដា​​​​លីន​​​​​ អាយុ​​ ២៨ឆ្នាំ​ អ្នកលក់ដូរ​ នៅ​ម្តុំ​បឹងទំពន់​

«ចំពោះ​អ្នក​លក់​ដូរ​ដូច​ជា​ខ្ញុំ​ វា​មាន​ផលលំបាក​ខ្លាំង​ណាស់​ព្រោះ​បង្កឱ្យ​មាន​កខ្វក់​បរិស្ថាន​ ឬ​កខ្វក់​មុខ​ផ្ទះ​ខ្ញុំ​ ធ្វើ​ឱ្យ​​អ្នក​ទិញ​គាត់​មក​មើល​ឃើញ​ថា​មាន​ភាព​កខ្វក់​អញ្ចឹង​ គាត់​អត់​ហ៊ាន​ញ៉ាំ​របស់​យើង​អញ្ចឹង​​។​ នៅ​ម្តុំ​នេះ​ឲ្យ​តែ​មាន​ភ្លៀង​ គឺ​លិច​ហ្មង​ វា​លិច​រាល់​ឆ្នាំ​»​​​។​

«សំណូមពរ​ឱ្យ​មន្ត្រី​ដែល​ពាក់ព័ន្ធ​​​នៅ​កន្លែង​នេះ​ ឱ្យ​ពួ​ក​គាត់​ជួយ​សម្អាត​លូ​ កុំ​ឱ្យ​បង្កលិច​ថ្ងៃ​ក្រោយ​​ទៀត​​អញ្ចឹង​»។

….

អ្នកស្រី​​​ ​ទួន​ សុផាត​ អាយុ៦៨​ អ្នក​លក់​ភេសជ្ជៈ ម្ដុំ​ផ្សារ​ដើមគ​​

«វា​ប៉ះពាល់​ខ្ញុំ​លក់ដូរ ​រកស៊ី​ ពេល​ភ្លៀង​មក​អណ្តែត​អាធុង​ទឹក​ហ្នឹង​។​ ឡាន​គេ​បើក​មក​ត្រឹម​នេះ​ៗ​ (ចង្កេះ)​ វា​លិច​ វា​​ពិបាក​ហ្មង​ និយាយ​រួម​ពិបាក​ហ្មង»។

«​ទឹកស្អុយ​អណ្តែត​មក​ទាល់​តែ​អស់​វិញ​ទៅ​ ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ដែរ​ អត់​ចេះ​អត់​ដឹង​ទេ​កន្លែង​ហ្នឹង​​ បើ​ភ្លៀង​តិច​វា​អត់​លិច​ទេ​កូន​ តែ​បើ​ភ្លៀង​ធំបាន​លិច​។ មាន​តែ​សំណូម​ពរ​ធ្វើ​ម៉េច​កុំ​ឱ្យ​តែ​ភ្លៀង​មក​លិច​អញ្ចឹង​ទៅ​ណា​កូន​ រៀប​ចំ​ឱ្យ​បាន​ប្រជាជន​រកស៊ី​ស្រួល​បួល​ វា​អរ​ណាស់​ហើយ​»។

Conquer Natural Barriers in Myself

Time helps me to overcome obstacles. By nature I am a calm person who dares not to speak a lot. How can I conquer my nature?

Honestly, I would like to share with all of you that now I can speak in front of many people and improve my relations by volunteering with community works. I prefer sharing Buddhist teachings and my experiences to students in the community and talking Dharma to the Buddhist followers in my village. Moreover, I can have more friends by improving my relationship style.

How did I do it?

Fortunately, I started to engage in community work during high school in Siem Reap. That pushed me to develop myself relating to my weaknesses. It is good to know your weaknesses. Volunteering pushed me to speak and connect with others, even though I did not do it well.

Who am I now?

Today, I can speak confidently in front of lots of students in the community, and I can talk Dharma better than before. An important one, I can make connections with more people. I have friends in many provinces. Now I am a student majoring in international relations.

Actually, I learned from many people around me that I worked with, and I often observe their styles of speaking and communicating when I participate in social works. Therefore, I can duplicate their performance and knowledge to improve myself.

Finally, I am very thankful to Buddhism and the community works that caused me to improve my negative actions. I am the son of a farmer, from a poor family, but I never lose motivation. I would like to encourage all of you to participate in community activities, not only share your interests but also develop yourself. You are the result of what you did in the past and the present. We are the result of what we have thought, says the Buddha.

Vox Pop: ទស្សន:​យុវជន​ចំពោះ​ការ​ប្រើ​ប្រាស់​អក្សរ​ឡាតាំង​ជា​សំនៀង​ខ្មែរ​​

ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ​ មានយុវជនមួយចំនួននិយមប្រើប្រាស់ភាសាឡាតាំង​ជាសំនៀងខ្មែរ ក្នុងការប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នាតាមបណ្ដាញសង្គម ជំនួសឲ្យការសរសេរតួរអក្សរខ្មែរ។

ខណៈ​ដែល​យុវជន​មួយ​ក្រុម​ប្រើប្រាស់​អក្សរ​ឡាតាំង​ជា​សំនៀង​ខ្មែរ​ ក៏​មាន​យុវជន​មួយ​ក្រុម​ទៀត​​​បាន​និង​កំពុង​​ព្យាយាម​លើក​កម្ពស់​អក្សរ​ខ្មែរ​ផង​ដែរ​ ​តាម​រយៈ​ការ​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​ និង​ការ​ប្រើ​ប្រាស់​នូវ​ភាសា​ជាតិ​របស់​ខ្លួន​។​

នេះ​នាំ​ឲ្យ​មាន​ទស្សនៈ​ពីរ​ផ្ទុយគ្នា ​ក្នុងចំណោម​យុវជន​ដែល​កំពុង​តែ​កើត​មាន​ឡើង​នៅ​តាម​បណ្ដាញសង្គមនានា។

ក្នុងកិច្ចសម្ភាសន៍ជាមួយ ភិន រតនា នន់ រិទ្ធី និង គីម ស៊ីនៀន ដែលជាសិក្ខាកាម Newsroom Cambodia យុវជនចំនួនមានការយល់ឃើញលើប្រធានបទនេះខុសៗគ្នា។

សំនួរចំនួន២ ដូចខាងក្រោមនេះ ត្រូវបានសួរទៅពួកគាត់៖

១. តើអ្នកមានទស្សន:យ៉ាងណាចំពោះការសរសេរអក្សរឡាតាំងជាសំនៀងខ្មែរ ជំនួសឲ្យការសរសេរអក្សរខ្មែរដែលជាអក្សរសាស្រ្តជាតិ?

២. តើអ្នកគាំទ្រឲ្យមានការសរសេរបែបនេះបន្តទៀត ឬយ៉ាងណា?

ហេង សៀកមុង(ឆ្វេង) និង យី ដឹកហាន់​ (ស្ដាំ) រូបភាពដោយ៖ នន់ រិទ្ធី

យី ដឹកហាន់ និស្សិតសាកលវិទ្យាល័យ

«សម្រាប់ខ្ញុំ ខ្ញុំគិតថា គួរតែសរសេរ ៥០/៥០ អីចឹងទៅ ដូចនិយាយខាងដើមដែរ សម័យឥឡូវជាសម័យកំពុងអភិវឌ្ឍន៍ យើងក៏គួរតែដើរតាមហ្នឹងទៅ។ ហើយនៅពេលទៅមុខទៀត វាក៏មិនជាថ្វីប៉ុន្មានដែរ វាសំខាន់នៅលើយើង ថាយើងត្រូវប្រើជាអក្សរខ្មែរ ឬជាឡាតាំងសូរសព្ទខ្មែរ​។ វាមិនអីទេ»។

ហេង សៀកមុង និស្សិតសាកលវិទ្យាល័យ

«ខ្ញុំគិតថា វាមិនសូវជាបញ្ហាប៉ុន្មាននោះទេ អាហ្នឹងវាស្រេចទៅលើបុគ្គលខ្លួនយើងម្នាក់ៗ ថាយើងត្រូវឆាតបែបម៉េចៗ។ បើគាត់ចង់សរសេរលឿន គាត់ត្រូវធ្វើការផ្លាស់ប្តូរទៅតាមបែបការវិវឌ្ឍន៍របស់សង្គមយើងបច្ចុប្បន្ន។ ដូចគាត់ (យី ដឹកហាន់) និយាយអីចឹង វាងាយស្រួលយល់ និងលឿនជាងការសរសេរជាអក្សរខ្មែរ ហើយអ្នកឆាតជាមួយយើង ក៏មានភាពងាយស្រួលដែរ ដូចជាមិត្តភក្តិរបស់យើង ឬអ្នកផ្សេងៗជាដើម»។

«ចំណែកផលប៉ះពាល់ដល់អក្សរសាស្រ្តខ្មែរវិញ ខ្ញុំគិតថា វា​នឹងមិនផ្ដល់ផលប៉ះពាល់អីខ្លាំងនោះទេ ព្រោះអីក្មេងដែលគ្រប់អាយុ គឺគ្រួសារគាត់មានលទ្ធភាពបញ្ជូនគាត់ឲ្យចូលរៀន ហើយពេលចូលរៀនពួកគេ នឹងរៀនអក្សរ ឬស្រៈខ្មែរមុនហើយ មិនមែនអក្សរឡាតាំងនោះទេ»។

….

(កណ្ដាល) កញ្ញា លឹម ឡាយហៀង និងមិត្តភក្តិ រូបភាពដោយ៖ ភិន រតនា

កញ្ញាលឹម ឡាយហៀង និស្សិតឆ្នាំទី១ ផ្នែកទំនាក់ទំនងអន្តរជាតិនៅសាកលវិទ្យាល័យបញ្ញាសាស្រ្ត៖

«សម្រាប់ខ្ញុំវិញ បើមានអ្នកណាឆាតមកសរសេរជាឡាតាំង ខ្ញុំនឹងតបជាភាសាឡាតាំង តែបើសរសេរជាភាសាខ្មែរ ខ្ញុំនឹងតបជាភាសាខ្មែរវិញ បើជាភាសាអង់គ្លេសវិញ ខ្ញុំក៏តបដូចគ្នាតាមកាល:ទេស:។ ហើយបើតាមគំនិតខ្ញុំ យើងជាជនជាតិខ្មែរអីចឹង ការសរសេរ ប្រើប្រាស់ជាភាសាខ្មែរ វាពិតជាមានសារ:សំខាន់ខ្លាំងណាស់។ ខ្ញុំក៏ធ្លាប់សរសេរជាឡាតាំងដែរ ព្រោះវាមានភាពងាយស្រួល ឡាតាំងពុំចាំបាច់ត្រូវដាក់ជើងដូចភាសាខ្មែរ សរសេរជាឡាតាំងអាចនិយាយបានថាវាលឿនជាង»។

«ប្រសិនបើការប្រើប្រាស់ឡាតាំងសំនៀងជាស៊ីងខ្មែរកាន់តែច្រើនពេញបណ្ដាញសង្គម ពេញទូទាំងស្រុកខ្មែរទៅ នោះអនាគត នឹងធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ខ្លាំង អាចថាអក្សរខ្មែរយើង នឹងអាចបាត់បង់ ហើយជំនួសដោយអក្សរស៊ីញខ្មែរជាភាសាអង់គ្លេសវិញ»។

«សម្រាប់ខ្ញុំ ខ្ញុំគិតថាអត់ចង់ឲ្យមានការប្រើប្រាស់អញ្ជឹងទេ ព្រោះអីជាបទពិសោធន៍ខ្ញុំផ្ទាល់ ពេលដែលខ្ញុំប្រើប្រាស់អក្សរឡាតាំងជាសំនៀងខ្មែរច្រើន នាំឲ្យខ្ញុំភ្លេចពាក្យខ្មែរថាត្រូវសរសេរយ៉ាងម៉េច អាហ្នឹងវាពិតជាធ្ងន់ធ្ងរមែនទែន។ ខ្ញុំគិតថាការកាត់បន្ថយ ឬក៏មិនឲ្យមានការសរសេរបែបហ្នឹងតែម្តង គឺកាន់តែល្អ»។

….

ព្រះតេជគុណឆាត សីហាក់ នៅក្នុងហាងកាហ្វេមួយក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ រូបភាពដោយ៖ ភិន រតនា

ព្រះតេជគុណឆាត សីហាក់ សមណនិស្សិត មកពីសាកលវិទ្យាល័យន័រតុន៖

«តាមគំនិតអាត្មា ពេលឃើញគេប្រើអក្សរឡាតាំងភាគច្រើន គឺអាត្មាមានអារម្មណ៍ថាអស់សង្ឃឹមលើយុវជនខ្មែរ ដែលបែរមកនិយម សរសេរជាអក្សរឡាតាំង។ ប៉ុន្តែបើក្រឡែកមើលមកប្រទេសយើង គឺយើងមានអក្សរជាតិរបស់យើងគឺអក្សរខ្មែរ ក៏ប៉ុន្តែពួកគាត់បែរជាអត់យកមកប្រើវិញ»។

«ពួកគាត់ចាប់ផ្ដើមប្រើជាអក្សរឡាតាំងពេលដែលគាត់ដឹងក្ដី ឬចូលវ័យជំទង់ៗ អញ្ចឹងទៅវានាំឲ្យបាត់បង់អក្សរខ្មែរយើង ឬអក្សរជាតិរបស់យើង ដែលអ្នកប្រាជ្ញពីមុនៗ ដូចជាសម្ដេចជួន ណាត គឺលោកប្រឹងប្រែងណាស់ ធ្វើម៉េចឲ្យមានអក្សរជាតិយើងជារបស់ខ្លួនឯង»។

«និយាយទៅបើយុវជន ឬប្រជាជនខ្មែរ និយមប្រើជាអក្សរឡាតាំង វានឹងធ្វើឲ្យបាត់បង់ភាសារបស់យើង ឬក៏អត្តសញ្ញាណ​ជាតិ​របស់យើង»។

….

កញ្ញា ពុត សុភាណា(ខាងស្ដាំ) នៅលើបង់មួយជាមួយមិត្តភក្តិរបស់កញ្ញាក្នុងសួនច្បារវត្តបុទុមវតី រូបភាពដោយ៖ នន់ រិទ្ធី

កញ្ញាពុត សុភាណា សិស្សថ្នាក់ទី១២ ពីវិទ្យាល័យប៉ុនរ៉ានីផ្សារដើមថ្កូវ៖

«ខ្ញុំគិតថា ការប្រើអក្សរឡាតាំងជាសំនៀងខ្មែរ អាចថាវាស្រួលម្យ៉ាងដែរ តែបើគិតទៅការសរសេរជាឡាតាំងច្រើន​​ យូរទៅនឹងនាំឲ្យអក្សរសាស្រ្តខ្មែរយើងធ្លាក់ចុះ លែងមានអ្នកប្រើ កូនខ្មែរលេងសូវស្គាល់។ ដូចពេលអត់រៀនឥលូវអីចឹង (ក្នុងពេលកូវីដ១៩) នាំឲ្យយើងភ្លេចរបៀបសរសេរពាក្យខ្មែរ បុកជើងមិនត្រូវអីចឹង»។ 

«វាអាចប៉ះពាល់ច្រើន ទីមួយ កូនខ្មែរជំនាន់ក្រោយអត់អាចស្គាល់ ហើយក៏អត់សូវប្រើ ហើយអក្សរសាស្រ្តធ្លាក់ចុះហ្មង។ ជាក់ស្ដែងដូចបច្ចុបន្ន ភាគច្រើនគេសរសេរជាឡាតាំងអង់គ្លេស ហើយប្រសិនបើគេមិនសរសេរ គេផ្ញើសារជាសម្លេង (send ជា voice) ហើយអ្នកលក់តាមអនឡាញខ្លះសរសេរជាស៊ីញទៀត និយាយទៅគឺភាគច្រើនសរសេរជាឡាតាំងតែម្ដង»។

….

 

និស្សិតចាន់ មាន រូបភាពដោយ៖ ភិន រតនា

ចាន់ មាន ​និស្សិតឆ្នាំទី១ ផ្នែកគ្រប់គ្រង ពីសាកលវិទ្យាល័យជាតិគ្រប់គ្រង៖

«ចំពោះមតិផ្ទាល់ខ្លួនខ្ញុំ ការសរសេរអង់គ្លេស ស៊ីញខ្មែរហ្នឹង វានឹងមានផលប៉ះពាល់ដល់អក្សរសាស្រ្តខ្មែរ​ អាចនឹងខូចអត្តសញ្ញាណជាតិខ្មែរនៅថ្ងៃអនាគត អាចនឹង (ធ្វើឲ្យ) អក្សរសាស្រ្តខ្មែរបាត់បង់នៅរយ:ពេលវែងខាងមុខ​ បើខ្មែរយើងមិនចូលរួមថែរក្សា»។

«ខ្ញុំមិនចង់ឲ្យយុវជនខ្មែរមានការសរសេរបែបហ្នឹងទេ ខ្ញុំចង់ឲ្យយើងរួមគ្នាអភិរក្សអក្សរខ្មែរឡើងវិញ។ កត្តាសំខាន់ដែលយើងគួរចូលរួមអភិរក្សហ្នឹង ដោយសារតែយើងជាជនជាតិខ្មែរ យើងត្រូវតែស្រឡាញ់អក្សរសាស្រ្ត ស្រឡាញ់ទឹកដី ស្រឡាញ់នូវអ្វីដែលដូនតាយើងបន្សល់ទុក បានខំថែរក្សា​ និងលើកតម្កើងការពារ»។

«យើងមានតែចូលរួមផ្សព្វផ្សាយ អរិយធម៌យើងឲ្យបរទេសបានដឹង មិនមែនត្រូវលុបបំបាត់ ឬប្រើអក្សរភាសាដទៃដែលនាំឲ្យកូនខ្មែរកាន់តែភ្លេចគិតពីអក្សរសាស្រ្តជាតិនោះទេ»៕

Angkor Site Land of Releasing Stress

Angkor Wat has been known as an archaeological site in South-East Asia. Angkor Archaeological Park is a forest area, containing the magnificent architecture that remains as one of the masterpieces in the period of the Khmer Empire from the early 9th to the 15th century. This site has been recognized by the World Heritage List on December 14, 1992. Angkor Archaeological Park welcomes around 2 million international tourists every year.

A picture of me taken by my friend (Som Pichchanraksmey), at Beng Mealea

Siem Reap is one of my options that I have drafted on my plan list. Angkor Site is the only place that I prefer to visit as a quick escape. This ancient land brought the natural vibes which I can say that no other province can replace. I suggest that if you are stressed because of the cacophony in the city, Angkor Site is the medicine that can cure your conditions.

I stayed in Siem Reap for three days. I have visited plenty of famous tourist sites such as Angkor Wat, Bayon temple, Preah Khan temple, Ta Prohm temple, Banteay Srei temple, and Beng Mealea Temple. Among all those temples, Beng Mealea temple is my favorite, so I would like to recommend other people to visit. Along the way, it is surrounded by the fresh green plant resulting from the rainy season. You will have to spend around 3 hours if you ride a motorcycle. It will be really fun if you ride a motorcycle because it’s the only chance you can feel the fresh livelihood of the countryside. You will reach Beng Mealea temple, riding about 60 kilometers. There are not many people visiting there since the temple is far from the capital of Siem Reap. The 60 kilometers ride is really worth spending. Since there are only a few visitors, you will enjoy your vacation peacefully.

On the way to Beng Mealea temple there are also many other temples you can stop by and pay a visit. Therefore, I decided to stop by Banteay Srei temple to get some drinks, walk around the temple, and capture the landscape. About an hour of the ride, you will reach Troav Kot Lake, which also has a small number of tourists visiting there. However, I guarantee that you will love the view along the lake because they are like the masterpiece artworks. There are also some stalls on the side of the road selling products made by local people to tourists.

A quick selfie before we start our ride. However, traveling during the pandemic, wearing a mask is a must

After a long day’s ride, it really helps me a lot to forget the overload tasks. Furthermore, visiting this site can be part of a cure to your mental health problem by releasing the stress out from your workplace, family, and love. I would name this short vacation at Angkor Site as “releasing stress trip” since it can decrease my level of stress. So the fact is that when we back from the vacation we still need to finish all those reminding works.

មួយសប្តាហ៍ដំបូងរបស់ខ្ញុំក្នុងវគ្គសិក្សានៅ Newsroom Cambodia

សួ​ស្តី​អ្នក​ទាំង​អស់​គ្នា ​ខ្ញុំ​បាទ​តារា ជា​សិក្ខា​កាម ​ជំនាន់ទី៤ នៃវគ្គសិក្សារសារព័ត៏មានរបស់ Newsroom Cambodia។

ថ្ងៃ​នេះ ខ្ញុំ​មាន​សេច​ក្តី​រីក​រាយក្នុង​ការចែក​រំលែក​ពី​ចំណាប់អារម្មណ៍និង​បទ​ពិ​សោធន៍​របស់​ខ្ញុំ​ក្នុង​រយៈ​ពេល​មួយ​សប្តាហ៍​ដំបូងនៃថ្នាក់​សិក្សា​រនៅ​ Newsroom Cambodia។

នេះជា​លើក​ដំបួង​របស់​ខ្ញុំ ​ក្នុងការសិក្សា​អំពី​វិជ្ជាជិវៈសារព័ត៌មាន ហើយពេលចូលមកដល់ថ្នាក់ភ្លាម ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាប្លែកៗក្នុងចិត្ត ហើយក៏រំភើបណាស់​ដែរ ​ព្រោះ​នេះ​ជា​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​ស្រលាញ់​ និងចង់រៀនជា​យូរ​មកហើយ។​

ពួកយើង​មាន​គ្នាទាំង​អស់ ១៥​នាក់ ដែល​មក​​ពី​ស្ថាប័ន​ខុស​ៗ​គ្នា រួមមាន​ព្រះសង្ឃ បីព្រះ​អង្គ​ផងដែរ។​

ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ពួកយើងឆាប់​និ​យាយ​ចុះ​សម្រុ​ងគ្នា​ណាស់ ​ព្រោះ​ត្រឹម​តែ​ប៉ុន្មាន​ថ្ងៃ​ប៉ុណ្ណោះពួក​យើង​ស្គាល់​គ្នា​អស់ទៅហើយ​។​

ខ្ញុំសប្បាយចិត្ត​ក្នុង​ការ​សិក្សា​ជាមួយ​លោកគ្រូ​ អ្នក​គ្រូ​ររបស់​ខ្ញុំ ​ទាំង​៣នាក់។​ ពួកគាត់រួសរាយ​ ព្រម​ទាំង​បាន​ចែក​រំលែក​នូវ​ចំណេះ​ដឹង និងបទពិសោធន៍​ល្អៗ របស់​ពួកគាត់ដល់ពួក​យើងដោយ​រីករាយ​។​​

ទោះ​បី​ពេល​ខ្លះ​លំបាក​បន្តិចមែន ​​ដោយសារ​តែវិជ្ជាជីវៈសារព័ត៌មាន ជា​ចំណេះ​ដឹង​ថ្មី​របស់ខ្ញុំ​ តែខ្ញុំរីករាយ​នឹងមកទី​នេះ​។​

ខ្ញុំមិន​ដែល​គិត​ថា ​នឹង​ត្រូវ​ចុះ​ទៅ​យក​ព័ត៌មានផ្ទាល់ក្នុង​ពេល​លឿន​យ៉ាង​នេះទេ។​សិក្សា​បាន​ តែ​៣ថ្ងៃ​ ខ្ញុំនិង​សិក្ខាកាម​ដទៃ បាន​ចុះទៅយក​ព័ត៌មាន​នៅ​តាម​ទី​តាំង​រៀងៗ​ខ្លួន​​ ដែល​នេះជា​ផ្នែក​មួយនៃ​កិច្ច​ការដែល​លោកគ្រូ អ្នកគ្រូ​បានដាក់​ក្នុងគោលបំណងអនុវត្តផ្ទាល់បន្ទាប់​ពី​សិក្សា​ទ្រឹស្តីរួច​។​​

អារម្មណ៍​ភ័យផង សប្បាយផង ព្រោះជា​ការ​ចុះ​ទៅ​យក​ព័ត៌មាន​លើក​ដំបូង ​តែអ្វីៗដំណើរការ​ទៅបាន​​រលូន​។ ​ខ្ញុំ និងសិក្ខាកាមដទៃ បានសម្រេច​គោលដៅ​បាន​យ៉ាង​ជោគ​ជ័យ។

សរុប​មក​មួយ​សប្តាហ៍​ដំបូង​នៅ​ ​​Newsroom Cambodia ជាបទពិសោធន៍ជីវិត​ដ៏ថ្មីសន្លាង​មួយ​និងជា​ការ​ចង​ចាំមួយ​ដ៏​ល្អ។​

ខ្ញុំរំពឹង​នឹង​ទទួល​បាន​ចំណេះដឹង​ ព្រម​ទាំង​បទពិសោធន៍​ល្អៗ​ជា​ច្រើន​ទៀតពីលោក​គ្រូ​ អ្នក​គ្រូ​នៅ​ក្នុង​រយៈ ពេល​៣​ខែ​​។​

Vox Pop: ទស្សនៈរបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរមួយចំនួនលើការស្រលាញ់ភេទដូចគ្នា

កា​រ​​ស្រ​លា​ញ់​​ភេ​ទ​​ដូ​ច​​គ្នា ​នៅ​​ក្នុ​ងប្រទេស​​កម្ពុជា​​ប​ច្ចុ​ប្ប​ន្ន​ ហាក់​​​មា​នការ​​បើ​ក​​ចំ​ហ​​ខ្លាំ​ង ​​គួ​រ​​ឲ្យ​​គ​ត់​​ស​ម្គា​ល់ ក៏​​ប៉ុ​ន្តែ​នៅ​​តែ​​មា​​ន​​កា​រ​រើ​ស​អើ​ង ​និ​ង​ភា​ពមិ​ន​​ពេ​ញ​​ចិ​ត្ត ​​ពី​ប្រ​ជា​ព​ល​រ​ដ្ឋ​មួ​យ​ចំ​នួ​ន។

ខា​ង​​ក្រោ​ម​​នេះ ​​​គឺ​​ជាកិច្ចសម្ភាសន៏ ស្តី​កា​​រ​យ​ល់​ឃើ​​ញ​ រ​ប​​ស់​ប្រ​ជា​ព​ល​រ​ដ្ឋមួយចំនួនលើប​ញ្ហា​នេះ​។

ក្នុ​ង​ប​ទស​ម្ភា​ស៍នេះ​ មា​ន៣​សំ​ណួរ​សួ​រ​​​​ទៅ​កាន់​ពួ​ក​គាត់​៖​

១​.​ តើ​អ្ន​កធ្លា​ប់​ឃើញ​ និ​ង​ស្គាល់​អ្ន​កស្រ​លា​ញ់ភេ​ទដូ​ច​គ្នាឬ​ទេ​? យល់​ដូច​ម្ដ៉េច?

​២​. ​តើ​អ្នក​យ​ល់យ៉ា​ងដូចម្តេច​ទៅ​លើកា​រ​​លើ​ក​ឡើ​ង​​មួ​យ​ដែ​​ល​​ថា​ ​​កា​រ ​​ស្រ​លា​​ញ់​ភេ​​ទ​ដូ​​ច​គ្នា ​​ធ្វើ​ឲ្យ​​មា​ន​កា​​រ​ផុ​​ត​ពូ​​ជ​ម​​នុ​ស្ស ​​និ​ង​​មិ​ន​​មា​នកា​​រ​អ​​ភិ​​វ​ឌ្ឍ​ន៍​​ក្នុ​​ង​ស​​ង្គ​​ម​?​​

​៣.​ ​​​​តើ​អ្ន​​ក​មា​ន​កា​​រ​គាំ​ទ្រ​ទៅ​​លើ​​​ច្បា​​ប់​កា​រ​​ពា​រ​​អ្ន​ក​​ស្រ​លា​ញ់​ ភេ​ទ​ដូ​​ច​​គ្នា​ឬ​​ទេ​? ​ហេ​​តុ​អ្វី​​?​

…..

យុវជន ​​ព្រី​ ​វិ​​​​សា​​ល​ ​វ័​​យ​​​​២​០​​​​ឆ្នាំ ​ជា​​​​និ​ស្សិ​​ត​​​ឆ្នាំ​​​​ទី​​​​១ ​​​កំ​​ពុ​​ង​សិ​​ក្សា​ជំ​នា​​​ញ​វិ​​​​​​ស្វ​​​​ក​ម្ម​​​

​​​វិ​ទ្យា​សា​ស្រ្ត​​ នៅ​សា​ក​ល​វិ​ទ្យា​ល័​យ​ភូ​មិ​​ន្ទ​ភ្នំ​ពេ​ញ​​​​​​ ​ម​​ក​ពី​ខេ​​ត្ត​បា​ត់​​ដំ​ប​ង​​

​ស្រុ​ក​សំ​ពៅ​លូ​ន​។

​កំ​ពុ​ងតែ​ដើ​​រកំ​សា​ន្ត​ក្បែរ​ព្រះ​ប​រម​រា​ជ​វាំ​ង ​លោក​វិ​​សាល​ បានយ​ល់​ឃើ​ញ​ថាកា​រ

ស្រ​លា​ញ់ភេ​ទដូ​ចគ្នា​​ ​មិ​ន​មា​ន​អ្វី​ខុ​សទេ​ ​ប៉ុ​ន្តែ​មិន​សូ​វ​សម​ស្រ​ប​ទៅ​តាម​​ប​រិប​ទ​ស​ង្គ​ម​​ខ្មែ​រ​។​​

លោកព្រី វិ​​សាល បាននិយាយថា​៖​ ​«​ខ្ញុំ​ធ្លា​ប់​មាន​មិ​ត្ត​ជាអ្ន​កស្រ​លា​ញ់​ភេទ​ដូ​ច​គ្នា កា​ល​ពី​នៅរៀ​ន​វិ​ទ្យា​ល័​យ ​តា​ម​កា​រ​យល់ឃើ​ញរ​ប​ស់ខ្ញុំ​ ​កា​រស្រ​លា​ញ់​ភេ​ទដូ​ច​គ្នា មិ​នខុ​ស​ទេ​ ​ប៉ុន្តែ​វា​មិ​ន​សូ​វ​ត្រូ​វ ​នឹ​ង​ប​រិ​ប​​ទ​ស​ង្គ​ម​​ខ្មែ​រ​ ​ព្រោះ​​ធ​ម្ម​តា ម​នុ​ស្ស

​ស្រ​លា​​ញ់​គ្នា​ តែ​ង​តែ​ មា​ន​ប្រុ​ស ​និ​ង​ស្រី​ដើ​ម្បី​ ប​ន្ត​ពូ​ជ​ ណា​មួ​យ​ទៀ​ត ​វា​ខុ​​ស​នឹ​ង​ធ​ម្ម​ជា​តិ​»។

លោក​ព្រី វីសាល បានបន្តទៀតថា៖ ​«​ខ្ញុំ​មា​ន​គំ​និ​​ត​គាំ​ទ្រ​ប​ន្តិ​ច​ និ​ង​​អ​ត់​​ប​ន្តិ​ច​​​ ​​ពី​​ព្រោះ​​វា​​គឺ​ជា​ចំ​ណ​ង់​ចំ​ណូ​លចិត្តរបស់បុគ្គល យើងមិនអាចហាមពួកគាត់ទេ»។

…..

លោកនាង សុភ័ណ្ឌដារ៉ា វ័យ៥៤ឆ្នាំ ជាមន្រ្ដីនរគបាលបរមរាជវាំងនៃនាយកដ្ឋានអង្គរក្ស កំពុងតែបំពេញការងារនៅក្រៅបរិវេនព្រះបរមរាជវាំង បានបញ្ចេញជាមតិយោបល់ថា គួរតែមានច្បាប់ប្រឆាំង នឹងអ្នកដែលស្រលាញ់ភេទដូចគ្នា។

លោកនាង សុភ័ណ្ឌដារ៉ា បានមានប្រសាស៍ថា៖ «ខ្ញុំធ្លាប់លឺ និងបានឃើញរឿងបញ្ហាអ្នកស្រលាញ់ភេទដូចគ្នា ខ្ញុំគិតថាគួរបង្កើតច្បាប់មួយ មិនឲ្យអ្នកទាំងពីរហ្នឹង ស្រលាញ់ភេទដូចគ្នាទេ នេះនៅក្នុងចិត្តខ្ញុំផ្ទាល់ ពីព្រោះថាមនុស្សយើង កើតមកសម្រាប់ផ្សំផ្គុំ ជាមួយភេទផ្ទុយគ្នា មានញី មានឈ្មោល បើនិយាយពីសត្វ មានប្រុស មានស្រី បើនិយាយពីមនុស្ស»។

…..

កំពុងបំពេញកិច្ចការសាលានៅហាងកាហ្វេមួយកន្លែង និស្សិតឈ្មោះ កញ្ញាសែម សូម៉ាលីដា វ័យ២០ឆ្នាំ សិក្សាឆ្នាំទី១ជំនាញអក្សរសាស្រ្តអង់គ្លេស នៅវិទ្យាស្ថានភាសាបរទេស សាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ រស់នៅខណ្ឌពោធិ៍សែនជ័យ​ រាជធានីភ្នំពេញ​។

នៅក្នុងបទសម្ភាសន៍ កញ្ញាសែម សូម៉ាលីដា បាននិយាយថា គួរតែមានច្បាប់ការពារ និងច្បាប់​អនុញ្ញាតិឲអ្នកស្រលាញ់ភេទដូចគ្នា អាចរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍បាន ដូចមនុស្សប្រុស និងមនុស្សស្រីដែរ។

កញ្ញាសែម សូម៉ាលីដា បាននិយាយដូច្នេះថា៖ «​​ខ្ញុំ​គិត​ថា​​យើង​​​ គួរ​តែ​បង្កើត​ច្បាប់​ការ​ពារ​​បុគ្គល​ម្នាក់​ៗ​ ដែល​គាត់​​ស្រលាញ់​ភេទ​ដូច​គ្នា​​ ​ជាក់​ស្ដែងខ្ញុំធ្លាប់លឺនៅក្នុងវិទ្យុ អេប៊ីស៊ី គាត់ស្រលាញ់ប្រុសដូចគ្នា ម្នាក់ដើរតួជាប្រុស ម្នាក់ទៀតដើរតួជាស្រី ខាងស្រីមានលុយមានកាក់ក៏ទៅនៅជាមួយផ្ទះខាងប្រុស ដល់ពេលគាត់ជួបបញ្ហា ខាងប្រុសបោះបង់គាត់»។

កញ្ញាសែម សូម៉ាលីដា បន្ថែមទៀតថា៖ «ចឹងចង់ឲ្យមានច្បាប់ការពារបុគ្គលទាំងពីរហ្នឹង ស្មើគ្នា ទោះបីគាត់ ស្រលាញ់ភេទដូចគ្នាដ៏ដោយ ណាមួយនេះ ក៏ដូចជាទំនួលខុសត្រូវរបស់សង្គមដែលត្រូវធ្វើជូនពលរដ្ឋខ្លួនដែរ»។

…..

កញ្ញា វណ្ណា រស្មី វ័យ២៣ឆ្នាំជានិស្សិតឆ្នាំ​ទី៤ ដេប៉ាតឺម៉ង់អក្សរសាស្រ្តខ្មែរ មកពីខេត្តត្បូងឃ្មុំ​ បានលើកឡើងថា អ្នកស្រលាញ់ភេទដូចគ្នា រងសម្ពាធ និង​មានការរើសអើងក្នុងសង្គមជានិច្ច បើទោះ​បីជា​គេនិយាយថា ​មិនឲ្យរើសអើងក៏ដោយ។

កញ្ញា វណ្ណា រស្មី ​បានលើកឡើង​​ថា​៖ «វាមិនមែន​ជា​បញ្ហាក្នុង​​សង្គម​ខ្លាំង​នោះ​ទេ ព្រោះ​វាជា​ទំនាក់ទំនងផ្ទាល់​​ខ្លួន​របស់​ពួកគាត់ ​ហើយពួកគាត់ ក៏មិនបានបង្កការលំបាកដល់ពួក​យើងដែរ​»។ កញ្ញា វណ្ណា រស្មី បន្ដថា៖ «ប៉ុន្ដែពួកគាត់អាចរងសម្ពាធ​មានការរើសអើងក្នុងសង្គមជានិច្ច បើទោះ​បីជា​គេនិយាយថា​មិនឲ្យរើសអើងក៏ដោយ​»។

…..

លោក រិទ្ធ​ ​សុ​ធា​ ​ម​ក​ពី​ខេត្ត​ព្រៃ​វែង​ ​បញ្ចប់​ប​រិ​ញ្ញា​បត្រ​​​នៅ​សាលាភូ​មិ​ន្ទ

​ភ្នំ​ពេ​ញ​ ផ្នែ​ក​ប្រ​វ​ត្តិ​វិ​ទ្យា បានយ​ល់​ឃើ​ញ​ថា​ ការ​ស្រ​លា​ញ់​ភេទ​ដូ​ច​គ្នា​ មិន​ទា​ស់​ខុ​សទេ​ ​ប៉ុ​ន្តែ​វា​ប៉ះ​ពាល់​ដ​ល់​ប្រ​ពៃ​ណី​ ​ប្រ​សិ​ន​បើ ​ពួក​គាត់​​​បំ​ផុ​សបំ​ផុ​ល​ថែ​ម​ទៀ​ត​។​​ ​

​លោក រិទ្ធ​ ​សុ​ធា​ ​ ​និ​យាយ​ថា​៖​ «​កា​រ​ស្រ​លាញ់​ភេ​ទ​ដូ​ចគ្នា ​ធ្វើ​ឲ្យបា​ត់​ប​ង់​តំណ​ពូ​ជ​ បា​ត់​បង់​ធ​ន​ធាន​ម​នុ​ស្ស​​​​​​ ​លោក​មិន​ពេ​ញ​ចិត្ត​ចំ​ពោះ​រឿង​ហ្នឹ​ង​ទេ​​ ​គួ​រ​តែមា​ន​ច្បាប់​កុំ​ឲ្យ​រឿង​​​ហ្នឹ​ងកា​ន់​​​​តែ​រី​​ក​​​ធំ​ទៅៗ​»។​ គា​ត់​ប​ន្ថែម​ថា​៖​ «​ពេ​ល​​​ខ្លះ​​ គ្រួ​​សា​​រ​​​ក៏​​​​បាត់​​​ប​ង់​​​​សេដ្ឋ​​កិច្ច​​ ​​​ព្រោះ​​​មិ​ន​​​ហ៊ា​ន​​​ចេញ​​​​មុ​ខ​​ក្នុង​​សង្គម ​ដោយ​​សារ​​មាន​​កូន​ ​ជា​អ្នក​​ស្រលាញ់​​ភេទ​​ដូច​គ្នា​»។

…..

កញ្ញា​គឹម​ ចាន់​លា​ភី​ វ័យ​​១៨​ឆ្នាំ​​ ​កំ​ពុង​សិ​ក្សា​ឆ្នាំ​ទី​១​ជំ​នា​ញ​វិ​ស្វ​រ​ក​ម្ម​វិ​ទ្យា​សា​ស្រ្ដ​ ​​នៅ​សា​ក​ល​វិ​ទ្យា​ល័​យ​ភូ​មិ​ន្ទ​ភ្នំ​ពេ​ញ​ ​មក​ពី​ខេ​ត្ត​តា​កែ​វ​ ​​បា​ន​ប​ញ្ចេ​ញ​ជា​មតិ​យោ​ប​ល់​ថាស្រីៗស្រលាញ់គ្នា ដោយសារប្រុសៗ សាវ៉ាពេក។

កញ្ញា​គឹម​ ចាន់​លា​ភី បានលើកឡើងថា៖ «ជួនកាលស្រីៗស្រលាញ់ភេទដូចគ្នា មកពីមនុស្សប្រុសសាវ៉ាពេក ធ្វើឲ្យខូចចិត្ត ហើយមាននារីលួងលោម ក៏ត្រូវគ្នាហើយ​ក៏​ស្រលាញ់​ភេទ​ដូ​ចគ្នា»។​ កញ្ញា​យល់​ឃើញ​ថា​ ​សម័យ​​ទំនើប​​បច្ចុប្បន្ន​ បើ​ទោះ​ជាស្រលាញ់​ភេទ​​ដូច​​គ្នា ​ក៏​ពួក​គេ​​​នៅ​តែអាច​មាន​កូន​បាន​ដែរ ដូច្នេះ​គួរ​តែ​បង្កើត​ច្បាប់​ការពារពួកគាត់ ​ពីព្រោះការបំបែកបំបាក់អ្នកស្រលាញ់ភេទដូចគ្នា ក៏ជាឧក្រឹដ្ឋកម្មមួយដែរ។

Finding What I love

My third time as a freshman at the university started when I had passed the scholarship entrance examination at the Department of Media and Communication (DMC), Royal University of Phnom Penh.

I finished Grade 12 at Chea Sim Samaky High school in 2017, which has been three years already. However, I still study in year one now. I am a double-major student. I am a sophomore in International Studies and a freshman in Media and Communication. The reason that I write this blog about Finding What I Love is that I want to show the process of my journey toward what I love.

Back to the worst year ever in my life: it was when I freshly finished high school. I was lost. I didn’t know what major I would love. Therefore, I followed my mother’s wish to study accounting at a university near my house. I enrolled in the course and kind of slightly enjoyed it for only the first few months of semester one. Then, I decided to drop.

After that I passed the entrance examination at the Institute of Foreign Languages (IFL), majoring in International Studies. I was a little excited because I got to study at the university again after a really long rest at home without studying anything. Anyway, I did some volunteering to kill my time. The second time as a freshman was kind of better than the previous one because International Studies was the major I wanted to take when I was 14 years old. However, I still felt not enough and was not really satisfied with what I was doing. Instead of dropping this course, I decided to add one more major study which is Media and Communication.

The result was out in October 2019. I passed the scholarship entrance exam at the DMC. That time was a noticeable moment when I realize that I got to study what I love. And my expectation met what I had received. I love it when it is time to go to school, how my classmates are passionate to study with, and how I found out why all these years I was so miserable.

Through back to those years I wasted my time when it was time to go to school, I felt tired already. I was absent from classes a lot and did not have any specific purpose in life. As I said, I was lost, and I knew it. Still, I did not know what to do.

However, I really enjoy going to school so much after taking courses at the DMC. This is what I notice about myself. I get happier every day, unlike before.

Half of my classmates and me in front of the school. Shot by film camera.

The process of me finding what I love dedicates that finding yourself takes time, a long or short period of time depends on yourself, whether or not you give it up. Be patient and hopeful on the way to figure things out. Sometimes, you feel lost and do not want to continue. But remember that one day or day 1, you will find something that burns a fire in your soul. Someday, when things are figured out, you will look back and feel proud that you did not give up.

អ្នកទេសចរណ៍ខ្លះ រអ៊ូរទាំពីបញ្ហាអត់បន្ទប់ទឹកស្អាតនៅតាមឆ្នេរ ក្នុងក្រុងព្រះសីហនុ

(ក្រុងព្រះសីហនុ)៖ អ្នកទេសចរណ៍ និងអ្នករស់នៅតំបន់ឆ្នេរសមុទ្រក្រុងព្រះស៊ីហនុ បានរអ៊ូរទាំ ពីបញ្ហាអត់មានបន្ទប់ទឹកស្អាត សម្រាប់អ្នកដើរកំសាន្តនៅតាមឆ្នេរ បើទោះបីជាឆ្នេរជាទូទៅ ស្អាតជាងមុន ក៏ដោយ។

អ្នកនាងឆៀវ លីនអាយុ៣០ឆ្នាំ និងនារី៤​ ទៅ៥នាក់ទៀត បានមកកំសាន្ត​ នៅឆ្នេរអូត្រេស ហើយបានអះអាងថា បើទោះបីជាឆ្នេរនៅទីនោះ មានភាពប្រសើឡើងក៏ដោយ បន្ទប់ទឹកគឺនៅតែមិនទាន់ស្អាត ហើយក៏មិនឃើញមានអ្នកសំអាតផងដែរ។

អ្នកនាងឆៀវ លីនបាននិយាយដូច្នេះថា៖ «បន្ទប់ទឹកសាធារណឲតែបានសំអាតឲស្អាតក៏បានដែរ តែវាគគ្រិចខ្លាំង ប្រើអត់កើតហ្មង។»

គាត់ បានបន្ថែមថា ការមិនទាន់មានបន្ទប់ទឹកស្អាត វាបង្កការលំបាកសំរាប់ពួកគាត់ជានារីភេទ ពេលចង់ចូលបន្ទប់ទឹកម្តងៗព្រោះថា បើចង់ចូល ត្រូវដើរទៅសណ្ឋាគារ ដែលមានចំងាយឆ្ងាយ។

អ្នកនាងឆៀវ លីនបាននិយាយដូច្នេះថា៖ «ចុះអ្នកនេះបានអីចូលបន្ទប់ទឹក  ដូចពួកខ្ញុំរកបន្ទប់ទឹក ឡើងវ៉ល់។»

អ្នកនាងញ៉ន ស៊ី អាយុ៤០ឆ្នាំ អ្នកមកលេងកំសាន្តឆ្នេរសមុទ្រ ក្រុងព្រះសីហនុកាលពីពេលចូលឆ្នាំថ្មីកន្លងទៅនេះ បានយល់ស្របថាឆ្នេរពិតជាស្អាតជាងមុនមែន ពោលគឺមិនសូវមានសំរាមច្រើនដូចមុន ក៏ប៉ុន្តែបង្គន់សាធារណៈ មិនសូវស្អាត ម្យ៉ាងក៏ដោយសារអ្នកប្រើខ្លះ ក៏មិនខ្វល់នឹងការថែរក្សាអនាម័យ ដោយបោះចោលសម្រាមពាលវាល ពាសកាល។

អ្នកនាងញ៉ន ស៊ី បាននិយាយដូច្នេះថា៖ «បន្ទប់ទឹកឯកជន គេមានអ្នកអនាម័យគេ តែពេញ​ គេយកទៅចាក់ចោល ហើយ គេបោស គេលាងល្អ យើងចូលទៅដូចអត់សូវឃើញគគ្រិច»។

កញ្ញាស្រីល័ក្ខ អាយុ១៦ឆ្នាំ ដែលមកកំសាន្តនៅឆ្នេរអូត្រេស កាលពីឆ្នាំមុនជាមួយសាច់ញាតិ បាននិយាយថា ខណៈដែលតូបលក់ដូរ ត្រូវបានរុះរើចេញ ក៏នៅតែមានអ្នកលក់តាមរទេះតូចៗ មានតុ និងកៅអីតូចៗ ឲភ្ញៀវអង្គុយ និងកម្មង់ម្ហូបផងដែរ។

សម្រាប់កញ្ញស្រីល័ក្ខ ព្រៃនៅក្បែរឆ្នេរអូត្រេស គឺជាបន្ទប់ទឹក។ កញ្ញាស្រីល័ក្ខ បាននិយាយដូច្នេះថា៖ «ទៅក្នុងព្រៃហ្នឹង ទៅម្នាក់ម្តង បើចង់បត់ជើងធំ ទ្រាំសិនចាំទៅផ្ទះវិញ ព្រោះអត់ទឹក»។

លោកសែន កុសល អាយុ៥០ឆ្នាំ អ្នកបើករម៉កកង់បីដឹកភ្ញៀវទេសចរនៅឆ្នេរអូរឈើទាល បានអះអាងថា នៅឆ្នេរដ៏ស្អាតមួយនេះ ក៏មិនមានបង្គន់សាធារណៈដែរ។

ដោយប្រកបរបរនេះ ជាង១០ឆ្នាំមកហើយ លោកសែន កុសល បាននិយាយថា៖ «ភ្លៀវអង្គុយលេង ទាល់តែនៅហាងណាបានហាងហ្នឹងមានបង្គន់បន្ទប់ទឹក បើភ្ញៀវអង្គុយលេងនៅឆ្នេរ អត់មានទេ»។

លោក បានបន្តថា៖ «ពិបាក សូម្បីតែភ្ញៀវ ពេលឡើងពីកោះមក ក៏ពិបាក សួរគេទៅ គេប្រាប់ឲសុំតាមអូតែល កាស៊ីណូទៅ ខ្លះហ៊ាន ខ្លះមិនហ៊ានទៅ មិនដឹងគាត់ទៅណា ទៅណី»។

អ្នកទទួលភ្ញៀវនៅសណ្ឋាគាមួយទល់មុខឆ្នេរអូត្រេស លោកជា គា អាយុ៣០ឆ្នាំ បាននិយាយថាពេលអត់មានបន្ទប់ទឹកសាធារណៈគ្រប់គ្រាន់ បានធ្វើឲអ្នកដំណើរ និងអ្នកលក់ដូរ បន្ទោរបង់ នៅទីកន្លែងសាធារណៈ បង្កើតឲមានក្លិនស្អុយ ប៉ះពាល់ដល់បរិស្ថានជុំវិញ និងទេសចរយ៉ាងខ្លាំង។

លោកឯម ខេមរា ប្រធានកម្មវិធីសមាគមន៍ធាងត្នោត បានមានប្រសាសន៏ថា កម្ពុជាមិនទាន់មានបង្គន់សាធារណៈគ្រប់គ្រាន់នៅតាមតំបន់ឆ្នេរ និងតាមសួនសាធារណៈនៅឡើយទេ។

បន្ទប់ទឹក គឺមានភាពចាំបាច់ណាស់ សម្រាប់ប្រជាជនទូទៅ ក៏ប៉ុន្តែ សម្រាប់ក្រុងព្រះសីហនុជាពិសេស បន្ទប់ទឹកវារឹតតែសំខាន់មែនទែន ព្រោះជាក្រុងទេសចរ។​ នេះបើយោងតាមការអះអាងរបស់លោកឯម ខេមរា។

លោកឯម ខេមរា បាននិយាយដូច្នេះថា៖ «ខ្ញុំគិតថាបើសិនជា រាជរដ្ឋាភិបាលគិតគូរឲបានច្រើនអំពីបង្គន់ ឬបន្ទប់ទឹក វាជាការចាប់ផ្តើមមួយ ដ៏ល្អសំរាប់ជួយក្នុងការរួមចំណែកក្នុងការអភិវឌ្ឃន៍ទីក្រុងឲមានសោភ័ណ្ឌភាព ហើយក៏អាចជួយលើកកម្ពស់វិស័យទេសចរ»។

លោកតាំង សុចិត្រគ្រឹស្នា ប្រធានមន្ទីរទេសចរណ៍ខេត្តព្រះសីហនុ បានមានប្រសាសន៍ថា ទីក្រុង និងក្រសួងពាក់ព័ន្ធកំពុងសិក្សាសាងសង់ស្តង់ដាបន្ទប់ទឹកថ្មីៗ ជាង១០ និងសាងសង់តាមតំបន់ឆ្នេរ ហើយបន្ទប់ទឹកមួយចំនួន ក៏បានកែច្នៃល្អ​ ប្រសើរហើយដែរ។

អ្នកនាំពាក្យរដ្ឋបាលខេត្តព្រះស៊ីហនុ លោកឃាង ភារម្យ បានមានប្រសាន៍ថា ក្រុងគ្រោងផែនធ្វើបង្គន់អនាម័យតាមស្តង់ដាតំបន់ទេសចរណ៍ ដោយមិនគិតកំរៃ ចំនួន១៤បន្ទប់ និងបង្គន់នៅតាមបណ្តោយឆ្នេរអូរឈើទាលទី២ ទៅដល់ អូត្រេសទី១ អូត្រេសទី២ និងឆ្នេរជំទាវម៉ៅ។

How to make compost

Compost is a significant part of making every kind of plants grow naturally, without chemicals needed, and which produces an extremely good output. Generally, it is being used in urban agriculture, organic farming, horticulture, landscaping, and gardens.

The compost provides many benefits for land and crops and it is useful as a fertilizer, providing humic acids, soil conditioner, and natural pesticides for soil. Making compost can lessen some refuse — such as kitchen waste and vegetable waste — in landfills where methane, a potent greenhouse gas, is released.

It is a simple process for making compost, requiring only to combine kitchen waste and green wastes, such as grass, leaves, coconut shells, sugarcane, and food scraps. After that, it is needed to combine the mixed waste with sawdust and then wait for the material to break down to humus after one or two months, depending on how many times that we mix it.

ពលរដ្ឋក្នុងភូមិ១ ក្រុងព្រះសីហនុត្អូញត្អែរថា ក្រុមហ៊ុនឯកជនមួយធ្វើទំនប់ទប់ទឹកស្អុយមិនឲ្យហូរបណ្តាលឱ្យលិចផ្ទះពួកគេ

(ខេត្តព្រះ​សីហនុ)៖ បរិស្ថាន​ក្រុង​ព្រះសីហនុ​​​បាន​និងកំពុង​ស្តារ និង​អភិវឌ្ឍន៍​​ឡើងវិញ​ពី​មួយ​ថ្ងៃ​ទៅ​មួយ​ថ្ងៃ ប៉ុន្តែ​ការវិនិយោគ​លើ​ដី​សមុទ្រ ការ​សង់​អគារ​ខ្ពស់ៗ​ នៅ​តែ​គគ្រឹក​គគ្រេង​ដដែល។ ស្របពេល​ដែល​ការអភិវឌ្ឍ​ក្នុង​ខេត្ត​ជាប់​មាត់​សមុទ្រ​មួយ​នេះ​កំពុង​បន្ត  ​ប្រជាពលរដ្ឋ​មួយ​ចំនួន​ ក្នុង​ភូមិ​១ សង្កាត់​លេខ​១  ក្រុង​ព្រះ​សីហនុ បាន​ត្អូញ​ត្អែរ​ថា ​ការធ្វើ​ទំនប់​​​​របស់​ក្រុម​ហ៊ុន​អាន​កូ ទប់​មិន​ឲ្យ​ទឹក​ស្អុយ​ហូរ​ចូល​សមុទ្រ បាន​​​ធ្វើ​​ឱ្យ​លិច​​ផ្ទះ​របស់​ពួកគេ ​​អស់​រយៈពេល​បី​ឆ្នាំ​មក​ហើយ។

អ្នកស្រី ឈួន ផល្លី ពលរដ្ឋម្នាក់​ដែល​អះអាងថា​​ផ្ទះរបស់​អ្នកស្រី​ត្រូវ​លិច​ដោយ​សារ​ការ​បិទ​ទំនប់​​របស់​ក្រុម​ហ៊ុន​អាន​កូ ប្រាប់ Newsroom Cambodia ​កាលពី​ថ្ងៃ​ទី​១២ ខែសីហា ថា​ ក្រុមហ៊ុន​អានកូបានសង់ទំនប់​ទឹកនៅក្នុងភូមិ១ សង្កាត់១ ក្រុងព្រះសីហនុ ដើម្បី​កុំ​ឱ្យ​ទឹក​កខ្វក់​ហូរ​ចូល​ទៅ​ប្រភព​ទឹក​ស្អាត​ កាលពីឆ្នាំ២០១៧។ អ្នកស្រី​បន្ត​ថា ក្រុមហ៊ុនអានកូ​បាន​សន្យា​ថា ពេ​​​ល​ធ្វើ​​ទំនប់​​ហើយ គឺ​​មិន​​ឱ្យ​​លិច​​ផ្ទះ​ប្រជាពលរដ្ឋ​ទេ​ ប៉ុន្តែ​អ្នកស្រី​ថា ពីមួយ​ឆ្នាំ​ទៅ​មួយ​ឆ្នាំ ទឹក​កាន់​តែ​លិច​​។

«បើ​​កន្លែង​​ខ្ពស់​​លិច​​ត្រឹម​​ជង្គង់ បើ​​កន្លែង​​ទាប​​លិច​​ត្រឹម​​ចង្កេះ ទឹកនោះ​​ហូរ​​ចេញ​ពី​​រោងចក្រ បង្គន់ បើ​​ខែ​​ប្រាំង​រឹត​តែ​ខ្លាំង​ទៀត​ ទឹក​ស្អុយ​ដក់ ហើយ​ឡើង​ដង្កូវ​ទឹក​ពេញ​ហ្នឹង។ ​ពួក​ខ្ញុំរស់នៅ​ដោយ​ត្រាំ​ទឹក​ស្អុយ​រាល់​ថ្ងៃ​ហ្នឹង គាត់​អត់​គិត​ទេ​ថា ជីវិត​ពួក​ខ្ញុំ​ហ្នឹង មិនមែន​ជា​មនុស្ស​ទេ​ឬ?»។

អ្នកស្រី ផល្លី បន្ថែមថា ពលរដ្ឋ​តែង​​ដាក់​ពាក្យ​​ប្តឹង​​ទៅ​ស្ថាប័ន​ពាក់ព័ន្ធ  តែ​​មិន​​ដែល​ទទួល​បាន​​ដំណោះ​ស្រាយ​​​នោះ​ទេ​ ។

«ពួកខ្ញុំ​ធ្លាប់​និយាយ​ជាមួយ​សាលា​ក្រុង​ដែរ​ តែ​ពួកគា​ត់​ថាកំ​ពុង​តែ​សិក្សា ហើយ​ឥឡូវ​ហ្នឹង​រដ្ឋាភិបាល​កំពុង​តែ​អត់​លុយ ទាល់តែ​ពិភាក្សា​ជាមួយ​អានកូ និង​មន្ទីរ​បរិស្ថាន ប៉ុន្តែ​នៅ​ពេល​ដែល​ពួកខ្ញុំ​សួរ​ខាង​ខេត្ត ខេត្ត​ថា​អានកូ អានកូ​ថា​ខេត្ត»។

ពលរដ្ឋ​ម្នាក់ទៀត​ដែលអះអាង​ថា​​រងផល​ប៉ះពាល់​ពី​ទំនប់​ចម្រោះ​ទឹ​​កស្អាត​ដែរ​ អ្នកស្រី នី សុខថាច ប្រាប់ Newsroom Cambodia ថា ក្រុ​មហ៊ុនអានកូ​​បាន​សន្យា​មិន​ឱ្យ​លិច​ផ្ទះ​របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ​នោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​អ្នកស្រី​ថា​ ផ្ទះ​របស់​អ្នកស្រី​នៅ​តែ​លិច​ដដែល​ ដោយ​មិនមាន​ដំណោះ​ស្រា​យ ។ អ្នកស្រីបន្ថែមថា ពលរដ្ឋ​តែង​​ដាក់​ពាក្យ​​ប្តឹង​​ទៅ​ស្ថាប័ន​ពាក់ព័ន្ធ  តែ​​មិន​​ដែល​ទទួល​បាន​​ដំណោះ​ស្រាយ​​​នោះ​ទេ​ ។

«ពីមុនគេធ្វើទំនប់ដែរ តែគេធ្វើនៅឆ្ងាយពីផ្ទះខ្ញុំ​ ហើយផ្ទះរបស់ខ្ញុំលិចយូរៗម្តង ប៉ុន្តែ​ឥឡូវ​គេ​ធ្វើ​ទំនប់​នៅ​ជិ​ត​ផ្ទះខ្ញុំ ហើយ​ផ្ទះខ្ញុំ​លិច​សឹង​តែ​រាល់​ថ្ងៃ។ ពេល​ភ្លៀង​ម្តងៗ​ពិបាក​ខ្លាំង​ត្រង់​ថា ឥវ៉ាន់​ក្នុង​ផ្ទះខូចច្រើនណាស់ និយាយទៅគឺខ្លាចឆក់ខ្សែភ្លើង»។

អ្នកស្រី សុខថាច បន្តថា ផ្ទះ​របស់​អ្នកស្រី​ដែល​កំពុង​សាង​សង់ ត្រូវ​​ផ្អាក​ដោយសារ​តែ​ទឹក​លិច។

ពលរដ្ឋម្នាក់ទៀត លោក យីន គីមហុង ​ប្រាប់​ថា ការ​បិទ​ទំនប់​នោះ​កើត​មាន​​រយៈពេល៣ឆ្នាំ​មក​ហើយ ហើយ​លោក​ថា លោក​បានសំណូមពរ​ជា​ច្រើន​ដង​ទៅ​ខាងសាលាខេត្ត សាលាក្រុង រហូតដល់ក្រសួងបរិស្ថាន ​ប៉ុន្តែនៅ​តែ​មិនមាន​ដំណោះស្រាយ​។

«ពួកខ្ញុំ​បាន​ប្តឹង​ទៅ​សាលា​ខេត្ត ហើយ​ប្តឹង​ទៅ​ដល់​រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​បរិស្ថាន ពួកគេ​ដឹង​ឮ​អស់​ហើយ ហើយ​ធ្លាប់​ចុះម​ក​មើល​ដែរ ប៉ុន្តែ​នៅតែ​​​មិនទាន់​មាន​ដំណោះស្រាយ»។

បើតាម​ប្រជាពលរដ្ឋ​អះអាងថា ក្រុមហ៊ុន​អានកូ គឺជា​ក្រុមហ៊ុន​ឯកជ​ន​មួយ​ដែល​វិនិយោគ​លើ​ប្រព័ន្ធ​​​ផលិតទឹក​ស្អាត ដោយ​លក់​ដុំ​ទឹក​ស្អាត​ទៅឱ្យ​ខា​​ង​រដ្ឋាករ​ទឹក​ខេត្ត​ព្រះសីហនុ តាំង​ពី​ឆ្នាំ​២០១៨។​

អ្នកស្រី​ ជៀប សុភារី ​មន្ដ្រី​សម្រប​សម្រួល​សមាគម​អាដហុក​ប្រចាំ​​​ខេត្ត​​ព្រះ​សីហនុ មាន​ប្រសាសន៍​​ថា​ ក្រុម​ហ៊ុន​អាន​កូ​បាន​បិទ​ទំនប់​ធ្វើ​ឱ្យ​ទឹក​ស្អុយ​​ជន់​លិច​ផ្ទះ​ប្រជាពលរដ្ឋ​នៅ​ក្នុង​ភូមិ​១ សង្កាត់​លេខ​១ រយៈពេល​៣ឆ្នាំ​មក​ហើយ​ និង​បាន​​ធ្វើ​ឲ្យ​ប៉ះពាល់​ដល់​គ្រួសារ​​ប្រមាណ​ជា​១៤០​។

អ្នកស្រី​បន្ត​ថា​ «បញ្ហា​ធ្ងន់ធ្ងរ​គឺ​ទំនប់​ទឹក​ស្អាត​អាន​កូ ដែល​ជា​ក្រុមហ៊ុនមួយ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​ក្នុង​ការផ្គត់ផ្គង់​ទឹក​ស្អាត​សម្រាប់​ក្រុង​ព្រះសីហនុ​ហ្នឹង គាត់​បាន​បិទ​ទំនប់​ធ្វើ​ឱ្យ​ទឹក​ស្អុយ ទឹក​កខ្វក់​នឹង​ជន់​លិច​ផ្ទះ​ប្រជាពលរដ្ឋ​នៅ​ក្នុង​ភូមិ​១ សង្កាត់​លេខ​១ រយៈពេល​៣ឆ្នាំ​មក​ហើយ រហូត​មក​ដល់​ឥឡូវ​នៅ​មិន​ទាន់​មាន​ដំណោះស្រាយ​នៅ​ឡើ​យ»។

ប្រធាន​មន្ទីរ​បរិស្ថាន​ខេត្ត​ព្រះសីហនុ លោក សាមុត សុធារិទ្ធ ប​ដិសេធមិន​ធ្វើ​អត្ថាធិប្បាយ​លើ​ករណី​នេះ ដោយ​គ្រាន់តែ​បញ្ជាក់​ថា៖ «ខាង​ក្រសួង​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ដឹកនាំ​ប្រជុំ​ម្តង​ហើយ ប៉ុន្តែ​ប្លង់​ដែល​យើង​កំពុង​តែ​សិក្សា​មិន​ទាន់​លម្អិត​ច្បាស់​លាស់ យើងមិ​​ន​អាច​បរិយាយ​ពី​បញ្ហា​ហេដ្ឋា​រចនា​សម្ព័ន្ធ​លូ​បាន​ទេ»។

លោក ឃាង ភារម្យ អ្នកនាំពាក្យ​រដ្ឋបាល​ខេត្ត​ព្រះសីហនុ​មានប្រ​សាសន៍​ថា បច្ចុប្បន្ន​ក្នុង​ខេត្ត​ព្រះ​សីហនុ​មាន​​ប្រព័ន្ធ​លូទឹ​ក​ភ្លៀង លូ​ទឹក​កខ្វក់ និង​អាង​ចម្រោះ​មួយ​ទៀត​នៅ​ចុង​ឆ្នេរ​អូរ​ឈើ​ទាល​។ លោក​បន្ត​ថា កន្លង​មក​ខាង​អន្តរ​ក្រសួង និង​រដ្ឋបាល​ខេត្ត​បាន​ ក៏​​បាន​ធ្វើ​អាង​ស្តុក​ទឹក​លូ ហើយ​បូម​ចេញ​ទឹ​ក​ស្អាត​ចូ​ល​សមុទ្រ ដើម្បី​ទប់​កុំ​ឱ្យ​ទឹក​កខ្វក់​ហូរ​ចូល​ទៅ​សមុទ្រ ចំនួន​​៤​កន្លែង និង​​កំពុង​ធ្វើ​២​កន្លែង​បន្ថែម​ទៀត ។

លោក ឃាង ភារម្យ ទទួល​ស្គាល់​ថា​ ក៏នៅ​​មាន​កន្លែងខ្លះ​នៅ​មាន​ទឹក​ស្អុយ​ហូរ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​សមុទ្រ នៅ​មិន​ទាន់​ល្អ​មួយ​រយភាគរយ​​នៅ​ឡើយ​។

«អាង​ប្រព្រឹត្តកម្ម​ធំ​របស់​យើ​ង​នៅ​សង្កាត់​លេខ​៤ វា​អាច​ជួយ​ច្រោះ ហើយ​បង្ហូរ​ចេញ​ទៅ​សមុទ្រ ប៉ុន្តែ​អាង​ប្រព្រឹត្តកម្ម​របស់​យើង​នូវ​មិន​ទាន់​ឆ្លើយតប​នឹង​បរិមាណ​ទឹក​ស្អុយ​នៅ​ឡើយ»។

លោក ថុន រដ្ឋា​ សកម្មជន​មាតា​ធម្មជាតិ​និយាយថា ប្រសិន​បើ​​អាង​ប្រព្រឹត្តកម្ម​នៅ​ខេត្ត​ព្រះ​សីហនុ​​មិន​​ទាន់​​ធ្វើ​​រួ​ច​​រាល់​​ នោះ​ទឹ​​កស្អុយ​នូវ​តែ​បង្ហូរ​ទៅ​សមុទ្រ​។ លោក​បន្ថែម​ថា ទឹកស្អុយ​ដែល​ហូរ​​ចូល​ទៅ​សមុទ្រ​មាន​បាក់​តេរី​ច្រើន​ដែល​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​​ប៉ះពាល់​ដល់​សុខភាព​មនុស្ស និង​ជីវៈ​ចម្រុះ​ផ្សេងៗ។

«បាក់តេរី​ទាំងអស់​ហ្នឹង​ហើយ​ដែល​វា​ធ្វើ​ឱ្យ​​ប៉ះពាល់​ដល់​ត្រី និង​ជីវចម្រុះ​​នៅ​ក្រោម​​ទឹក ជា ​ពិសេស​​​បញ្ហា​​ខ្យល់​​បរិសុទ្ធ​​ហ្នឹង វា​​ក្លាយ​​​ជា​​ខ្យល់​​មិន​​ល្អ ដែល​​ប៉ះពាល់​​ដល់​​អ្នក​​ដើរ​លេង​ និង​អ្នក​ដែល​ប្រកប​របរ​នៅ​ក្បែរ​ឆ្នេរ​សមុទ្រ​ជាដើម»៕​

កង្វះបង្គន់សាធារណៈ រំខានដល់អ្នកធ្វើដំណើរនៅតាមមាត់ទន្លេរាជធានីភ្នំពេញ

(ភ្នំពេញ): មាត់ទន្លេ រាជធានី​ភ្នំពេញ គឺ​ជា​ទី​មនោរម្យ​សម្រាប់​មនុស្ស​ម្នា​ដើរ​កំសាន្ត ស្រូប​យក​ខ្យល់​អាកាស និង​ធ្វើ​​លំហាត់​ប្រាណ ប៉ុន្តែ​ពេល​ខ្លះ​អ្នក​ដើរ​លំហែរ​តាម​ផ្លូវ​ត្រូវ​ស្រូប​យក​ក្លិន​​ដែល​​​បណ្តាល​ម​ក​ពី​ការបន្ទោរ​បង់​​​​​​តាម​ច្រាំងទន្លេ​​​។

កំពុងអង្គុយនៅតាម​ច្រាំង​នៃ​មាត់ទន្លេ ខាង​មុខ​វត្ត​ឧណ្ណាលោម លោក ថុល ចាន់ណារ៉ា អ្នក​ហាត់​ប្រាណម្នាក់​​និយាយ​ថា រាល់​ពេល​ដែល​លោក​រត់​ហាត់​ប្រាណ ពេល​ខ្លះ​​ខ្យ​ល់​បក់​នាំ​ក្លិន​​ឆ្អេះ​ ជះ​​​ពី​​ច្រាំង​ទន្លេ​ និង​បរិយាកាស​នៅ​ជុំវិញ​ខ្លួន​មិន​ល្អ។ លោក​បន្ត​ថា​ការណ៍​នេះ​ឲ្យ​លោក​មាន​អារម្មណ៍​មិនល្អ​ និង​ប៉ះពាល់​ដល់​ខ្យល់​ដង្ហើម​ រហូត​ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​លែង​ចង់​​​មក​​​ហាត់​ប្រាណ​នៅ​ទីនោះ​ទៀត។​  

បុរស​ដែល​រស់​នៅ​ម្តុំ​ផ្សារ​កណ្តាល​រាជធានី​ភ្នំពេញ​រូបនេះ​​បន្ថែម​ថា បង្គន់​អនាម័យ​ពី​មួយ​កន្លែង​ទៅ​មួយ​កន្លែង​​ឆ្ងាយ​ពី​គ្នា​រហូត​ដល់​១គីឡូ​កន្លះ​ទៅ​ពី​រ​គីឡូម៉ែត្រ ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​​ពិបាកដើរ​រក​​ពេល​លោក​ចង់​​ចូល​បន្ទប់​ទឹក​ម្តងៗ។  

«ខ្ញុំ​ពេល​ដឹង​ថា​អត់ស្រួល [ចង់ប្រើបន្ទប់ទឹក] ដើរ​ទៅ​ផ្ទះ​វិញ សុំ​គេ គេ​មិន​ឲ្យ​ចូល​ទេ បើ​ទៅ​ជា​លក្ខណៈ​ភ្ញៀវ​ចេះ​តែ​ទៅ​បាន​ហើយ បើ​សុំ​គេ​ចូល​បត់​ជើង​គេ​មិន​ឲ្យ​ចូល ពេល​ខ្លះ​គេ​មិន​កំណាញ់ តែ​មិន​ទំនង វា​មិន​សម ដូច​គ្មាន​សីល​ធម៌»។

លោក​បាន​បន្ថែម​ដោយ​សំណូមព​រ​ឲ្យ​មាន​បង្គន់​អនាម័យ​បន្ថែម​ ដើម្បី​ងាយស្រួល​សម្រាប់​អ្នក​ហាត់​កីឡា និង​​ស្រ្តីមាន​ផ្ទៃពោះ បើ​ទោះបី​ជា​ត្រូវ​បង់​លុយ​ក្តី។ 

«ពីមុនមា​ន​កន្លែង​នោះ​មួយ តែ​ឥឡូវ​មិន​ដឹង​​គេដក​ទៅ​ណា នៅ​ពេល​ខ្លះ​ឧស្សាហ៍​ឃើញ​អ្នក​ពោះ​ធំ​ឈឺ​បត់​ជើង​តូច គាត់​សួរ​​ខ្ញុំ​ បន្ទប់​ទឹក​នៅ​ឯណា? ​ខ្ញុំ​ចង្អុល​ប្រាប់​គាត់​នៅ​នោះ ពេល​ងាក​ទៅ​បាត់ៗ​​»។​

កំពុង​ដើរ​ដឹក​ដៃ​កូន​ពីរ​នាក់​តាម​មាត់​ទន្លេ អ្នកស្រី  សាង អុន និយាយថា នៅពេល​ដែល​អ្នកស្រី ចង់​ប្រើបន្ទប់​ទឹក អ្នកស្រី​តែង​ដើរ​ទៅ​កន្លែង​លក់​ទំនិញ ឬ​បន្ទប់​ទឹក​នៅ​វាលមេរុ។ អ្នកស្រី បន្ថែម​ថា អ្នកស្រី​​ចង់បាន​បន្ទប់​ទឹក​ស្អាត និង​មាន​អនាម័យ បើទោះបី​ត្រូវ​ចំណាយ​លុយបន្តិច​ក៏​ដោយ។​

«ក្លិនតែងតែមានខ្លះ អត់ខ្លះបើកន្លែងនេះអត់សូវអី បើកន្លែងនោះជះ ធម្មតា​មនុស្ស​នោម​ទៅ​វា​មិន​អាច​ថា​មិនមាន​ក្លិន​ឡើយ។ បើ​ចង់​ឲ្យ​ក្លិន​បាត់​ទាល់​តែ​សំអាត​អ្នក​ហ្នឹង​កុំ​ឲ្យ​មាន​អ្នក​គគ្រិច​នៅហ្នឹង​បាន​វាបាត់​»។

ចំណែក​ស្រី្តលក់​ភេសជ្ជៈ​ម្នាក់​វ័យ​៧០ឆ្នាំ​ប្លាយ ​​កំពុ​ង​អង្គុយ​ហូប​បាយ​ខ្ចប់​ថង់​ជាមួយ​ត្រីចៀន​ គៀន​បង្កាន់​ដៃ​បន្ទប់​ទឹក​​ខាង​មុខវាលមេរុ​លើកឡើងថា ពេលយប់​អ្នកស្រី​សម្រាក​ជិត​បន្ទប់​ទឹក​ហើយ​ងើប​ដើរ​លក់​​ចាប់​ពី​ម៉ោង​៥កន្លះ​ភ្លឺ​ ដល់​យប់។ អ្នកស្រី​ថា អ្នកស្រី​​មិន​ចូល​បន្ទប់​ទឹ​ក​នេះ​ញឹកញាប់​នោះ​ទេ ​ដោយសារ​បន្ទប់​ទឹក​ន​ត្រូវ​បង់​លុយ​៥០០​រៀល រាល់​ពេល​ប្រើប្រាស់។  

«យប់ឡើងដេកនៅហ្នឹង បន្ទប់ទឹក​ខ្ញុំមិន​សូវ​ចូល​ហ្នឹង​ទេ ទៅ​កន្លែង​​នោះ​ ទៅ​​កន្លែង​ដន្លង​ខ្ញុំ​នៅ»។​

លោកតូច ចាន់នី អគ្គនាយកដ្ឋាន​បច្ចេកទេស​ក្រសួង​សង្គម​កិច្ចអតីត​យុទ្ធជន និង​យុវនីតិ​សម្បទា​មាន​ប្រសាសន៍​ថា សាលា​រាជធានី​គួរ​ធ្វើ​បន្ទប់​ទឹក​អនាម័យ​បន្ថែម​ទៀត និង​មិន​យក​ប្រាក់​ ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​អ្នក​ក្រីក្រ និង​ជន​អនាថា​មិន​ហ៊ាន​មក​ចូល​ប្រើ​បន្ទប់​ទឹក​ដូច្នេះ​រដ្ឋាភិបាល ឬសាលា​រាជធានី​ភ្នំពេញ​គួរ​គិត​គូរសាងសង់​បង្គន់​ មិន​យក​លុយ​សម្រាប់​ពួកគាត់។

«ជន​អនាថា​ អ្នក​សុំទាន​គាត់​អត់​មាន​លុយ​ទេ​ អញ្ចឹង​គាត់​អត់​ហ៊ាន​ចូល​ទេ គាត់​ទៅ​បន្ទោរ​បង់​នៅ​កៀន​ចន្លោះ​ណាស្រេច​តែ​ចិត្ត​របស់​គាត់។ នេះ​ជា​បញ្ហា​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ពិបាក​គ្រប់គ្រង​អញ្ចឹង។ បើ​អញ្ចឹង​សាលា​រាជធានី​ភ្នំពេញ​គួរ​ធ្វើ​បង្គន់​កុំ​យក​លុយ​ឲ្យ​ពួកគាត់​បាន​ចូល​ដោយ​មិន​បាច់​បង់​លុយ»។

Newsroom Cambodia មិនអាច​ទាក់​ទង​សុំ​ការ​អត្ថាធិប្បាយ​ពិ​លោក​ ម៉េត មាស​ភក្តី អ្នកនាំពាក្យ​សាលា​​រាជធានី​ភ្នំពេញ​បាន​ទេ។

បើតាម​ការ​ផ្សាយ​របស់​គេហទំព័រ​សាលារាជធានី​ភ្នំពេញ គិត​ត្រឹម​ខែ​មករា ឆ្នាំ​២០២០នេះ នៅ​​រាជធានី​ភ្នំពេញ​មានបន្ទប់ទឹក​សាធារណៈ​​​ចំនួន​១២កន្លែង។ ក្នុងនោះរួមមាន នៅមុខវត្តបទុមវត្តី​២កន្លែង​ សួនក្រមង៉ុយ តំបន់កំពង់ដអរិយក្សត្រ ខាង​លិច​រង្វង់មូលសម្ដេចជួនណាត បញ្ជរ​ទេស​ចរណ៍ សួនច្បារ​ក្រសួងការពារជាតិ សួនច្បារវត្តភ្នំ បេនឡានក្រុង ឬ​ទីលាន​ប្រជា​​ធិបតេយ្យ​​ខណ្ឌ​​ឬស្សីកែវ​ សួនព្រះនាងប្រាជ្ញា​បារមី​នៅទីលានប្រជាធិបតេយ្យចាស់ ខាង​ក្រោយ​ក្រសួង​សាធារណៈការ និង​ដឹកជញ្ជូន​ និងសួនច្បារយាយពេញ៕

ជីគីមីមានផលប៉ះពាល់ច្រើន តែកសិករគ្មានជម្រើសដោយសារខ្វះជីធម្មជាតិ

ជី​ជាផ្នែក​មួយ​សំខាន់​សម្រាប់​ការដាំ​ដុះ បាច​សាច​​ទៅ​លើ​វា​ល​ស្រែ ដើម្បី​ឱ្យ​ដំណាំ​ស្រូវ​លូត​លាស់ និង​បាន​ទិន្នផល​ល្អ។ ជី​ដែល​កសិករ​និយម​ប្រើប្រាស់​ស្ទើរ​គ្រប់​កន្លែង​គឺ​ជី​គីមី ដោយសារ​ងាយស្រួក​រក​ទិញ ងាយ​ស្រួ​​ល​ដឹក​ជញ្ជូន និង​មាន​តម្លៃ​ថោក។ ជី​អាចម៌​សត្វ និង​ជី​កំប៉ុស្ត​ដែល​អាច​រក​បាន​តាម​ផ្ទះ មិន​គ្រប់គ្រាន់​សម្រាប់​ការផ្គត់ផ្គង់​ដល់​ការដាំដុះ​នោះ​ទេ ដូច្នេះ​កសិករ​បាន​ជ្រើសរើស​យក​ការប្រើប្រាស់​ជី​គីមី​ដើម្បី​បង្កើន​ទិន្នផល។

ប៉ុន្តែ​ការប្រើប្រាស់​ជី​គីមី​តែមួយ​មុខ ដោយ​គ្មាន​ការលាយ​ផ្សំ​ពី​ជី​ធម្មជាតិ ឬ​ជី​សរីរាង្គ​ផ្សេង​ទៀត ចំពោះ​វិស័យ​កសិកម្ម មិន​ត្រឹមតែ​ធ្វើ​ឱ្យ​ខូច​សុខភាព​មនុស្ស សត្វ​នៅ​ពេល​អនាគត និង​ប៉ះពាល់​ដល់​ជីវៈ​ចម្រុះប៉ុណ្ណោះទេ លើសពី​នេះ​ ដោយសារ​ការប្រើប្រាស់​ជី​គី​មី​ ​ទើប​ធ្វើ​ឱ្យ​ដី​កាន់​តែ​ខ្សត់​ជី​ជាតិ កសិករ​ចាំបាច់​ត្រូវ​បង្កើន​បរិមាណការ​​ប្រើប្រាស់​ជីគីមី​នៅ​​ឆ្នាំ​បន្ទាប់​ដើម្បី​រក្សា​ទិន្នផល​ឱ្យ​នៅ​ថេរ។

កំពុង​អង្គុយ​​ជជែក​ជា​មួយ​កសិករ​ផ្សេង​ទៀត​លើ​កញ្ចុះ​​​ខាង​ក្រោយ​ផ្ទះ ក្នុង​ឃុំ​បាស្រែ ស្រុក​អង្គរបុរី ខេត្ត​តាកែវ លោក លេង សេម ​ដែល​​​ជា​​កសិករ​​ធ្វើ​ស្រែ​ម្នាក់​និយាយ​ថា លោក​មាន​​​​ដី​ស្រែ​៨០​អា និង​មាន​​សត្វគោ​ពី​រ​ក្បាល។ លោក​​​ថា​ លោក​តែង​ប្រើ​ជីគីមី​ដើម្បី​ដាក់​ស្រែ ដោយសារ​លាមក​​ដែល​​បាន​​ម​ក​ពី​សត្វគោ​ទាំងពីរ​​របស់​លោក​​តិ​ច​ពេក។

លោក សេម បន្ថែម​​ថា ដោយបារម្ភពីបញ្ហាសុខភាព លោកមាន​បំណង​ងាក​មក​ប្រើ​ជី​ធម្មជាតិ​វិញ​ដែរ ប្រសិន​បើ​តម្លៃ​នៅ​​តាមទីផ្សារ​ថោកសមរម្យ។

លោកថា៖ «ចង់ងាកមកប្រើជីធម្មជាតិដែរ តែដឹងធ្វើម៉េចបើទីផ្សារមានលក់ទៅ ចេះតែរក (ទិញ) តែ​យើងមានតែជីអាចម៌សត្វបន្តិចហ្នឹង»។

កសិករមួយរូបទៀតអង្គុយជាប់​លោក លេង សេម គឺ​ លោក កូវ គឿន និយាយ​ថា ការប្រើប្រាស់​​ជី​​គីមី​​មាន​​ផល​​ប៉ះពាល់​​ដល់​​ដំណាំ​​ស្រូវ ធ្វើ​​ឱ្យ​​ដើម​​ស្រូវ​​ពុក​​គល់ ដង្កូវ​​ចាក់​​ដើម ឬ​អុច​ស្លឹក​ជាដើម ប៉ុន្តែ​លោកថា បើ​​ទោះដឹងថា​ការប្រើប្រាស់​ជី​គីមី​​នាំ​ឱ្យ​មាន​ផល​ប៉ះពាល់​ច្រើន​យ៉ាងណា​ក៏​ដោយ ប៉ុន្តែ​​លោក ក៏​ដូចជា​កសិករ​ផ្សេង​ទៀត​មិន​មាន​ជម្រើស។​ លោក​ថា ដើម្បីបង្ការជំងឺ​លើ​ដំណាំ​ស្រូវ​របស់​លោក លោក​បាន​បាញ់​ថ្នាំគីមី​បន្ថែម។​

លោក​ថា៖ «ប្រើជា​គីមី វាមាន​ជំងឺ វា​បណ្តាល​ឱ្យមា​នដង្កូវ​ចាក់ដើម អុច​ស្លឹក។ ហើយ​យើង​បាញ់​ថ្នាំ​បាញ់​អី​​អញ្ចឹង​​ទៅ ​(ថ្នាំគីមី) ដើម្បី​ការពារ​កុំ​ឱ្យ​មាន​ជំងឺ។ ហើយ​ពេល​ប្រមូល​ផល​បាន​ផលចំ​ណេញតិច»។

ទោះជាយ៉ាងនេះ​ក្តី កសិករ​ទាំងពីរ​​រូប​​បញ្ជាក់​ថា ពួកគេ​ក៏​ចង់​ងាក​មក​ប្រើ​ជី​ធម្មជាតិ​វិញ​ដែរ ប៉ុន្តែ​ទីផ្សារ​ជី​ធម្មជាតិ​​មិន​​ទូលំ​ទូលាយ​នៅ​តំប​ន់​របស់​គាត់ ធ្វើ​ឱ្យ​ពួកគាត់​ពិបាក​រក​យក​មក​ប្រើ​ឱ្យ​បាន​ជាប់លាប់។

អ្នក​ជំនាញ​ខាង​កសិកម្ម​ពន្យល់​ថា ការប្រើប្រាស់​ជី​គីមី​ធ្វើ​ឱ្យ​ដំណាំ​ស្រូវ​បាន​ទិន្នផល​ល្អ​ប្រសើរ និង​ឆាប់​រហ័ស តែ​​ក៏​មាន​ហានិភ័យ​រយៈពេល​​យូរ​អង្វែង​ផង​ដែរ ដោយ​ដី​ស្រែ​កាន់តែ​បាត់បង់​ជីជាតិ​បន្តិច​ម្តងៗ ទិន្នផល​ស្រូវ​ថយ​ចុះ ​ដុះ​ស្មៅ​ច្រើន​ប្រជ្រៀត​គុម្ព​ស្រូវ​ ចំណែក​អង្ករ​មាន​រសជាតិ​​មិន​សូវ​ឆ្ងាញ់ ​រក្សា​ទុក​​មិន​បាន​​យូរ​។

លោក ថេង សាវឿន ប្រធាន​សម្ព័ន្ធ​សហគមន៍​កសិករ​កម្ពុជា មាន​ប្រសាសន៍​តាម​ទូរសព្ទ​ថា កាប្រើប្រាស់​ជី​គីមី​កាន់​តែច្រើន ផល​ប៉ះ​ពាល់​នឹង​កើត​មាន​ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ប្រើ ដោយ​កើត​ជា​ដង្កូវ​ស៊ី​ដើម និង​ស្លឹក​ស្រូវ ស្មៅ​ដុះ​ច្រើន ហើយ​ដើម្បី​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​នេះ កសិករ​ត្រូវ​តែ​ទិញ​ថ្នាំ​គីមី​យក​មក​បាញ់​ថែម​ទៀត ធ្វើ​ឱ្យ​ដំណាំស្រូវ​ពោរពេញ​ដោយ​ជាតិ​គីមី។

លោក​ថា​៖ «ប្រើជីគីមី​យូរ​ទៅ​ធ្វើឱ្យ​ដី​សឹក​រិច​រិល និង​មាន​សត្វ​ល្អិត យើង​ត្រូវ​ប្រើប្រាស់​ថ្នាំបាញ់​សម្លាប់​​ស្មៅ និង​សត្វ​ល្អិត​ថែមទៀត។ អញ្ចឹងវាធ្វើឱ្យអង្ករឬស្រូវហ្នឹងពោពេញដោយសារធាតុគីមី ឬ​សារធាតុ​ពុល។ ធ្វើឱ្យខាត និងប៉ះពាល់ដល់សុខភាពអ្នកប្រើប្រាស់ និងអ្នកបរិភោគផងដែរ»។

ប្រធាន​ក្រុមប្រឹក្សា​ឃុំ​បាស្រែ លោក មឿយ ហ៊ាង ​លើកឡើងថា ក្នុង​ឃុំ​នេះ​មាន​គ្រួសារ​សរុប​២,២៥៣ ហើយ​៩០​ភាគរយ​​​ជា​កសិករ។ លោកប្រាប់​ថា កសិករ​នៅ​ឃុំ​របស់​លោក បាន​ជ្រើសរើស​យក​ជី​គីមី​សម្រាប់​ជំនួយ​ដល់​ដំណាំ​ស្រូវ​មាន​ប្រភេទ​ជី​ដូចជា អ៊ុយរ៉េ និង​ DAP ជាដើម។

លោក​ប្រធានក្រុម​ប្រឹក្សា​​ឃុំ​រូប​នេះ​បន្ថែម​ថា ការប្រើប្រាស់​ជី​គីមី​នាំ​ឱ្យ​ដី​បាត់បង់​ជីជាតិ ដោយ​សារ​កសិករ​នៅ​ទីនោះ​ធ្វើ​ស្រែ​ញឹក​ញាប់ និង​ប្រើប្រាស់​ជីគីមី​ញឹកញាប់។

លោក​បញ្ជាក់​ថា៖ «ពី​មួយ​ឆ្នាំ​ទៅ​មួយ​ឆ្នាំ បើ​យើង​គិត​ទៅ (ជីគីមី) ចេះ​តែ​មាន​ការកើន​ឡើង​ម្តង​បន្តិចៗ។ ឬ​ក៏​យើង​គិត​ថា(បើ) មិន​ដាក់​ថែម (ជីគីមី) ច្រើន​ទេ​ធ្វើ​ឱ្យ​បាត់​ទិន្នផល​របស់​យើង»។

បើតាម​ក្រុម​កសិករ​ក្នុង​ឃុំ​ស្រែបា លើកឡើងថា ជីគីមី​មួយ​បាវ​ចំណុះ​៥០​គីឡូ​ក្រាម មា​នតម្លៃ​៧ម៉ឺន ទៅ​៨ម៉ឺន​រៀល ថោក​ជាង​ជី​ធម្មជាតិ​២ម៉ឺន​រៀល។ ក្នុង​នោះ ពួកគេ​​ប្រើប្រាស់​ជី​គីមី​ចន្លោះ​ពី​២៥០​ទៅ​៣០០​គីឡូក្រាម ស្មើ​នឹង​៥ ទៅ៦​បាវ​ក្នុង​ដី​ស្រែ​មួយ​ហិកតា ដោយ​បាច​ស្រែ​​បី​ដង រាប់​ចាប់​តាំង​ពី​ភ្ជួរ​រាស់​រហូត​ដល់​ប្រមូល​ផល។ កសិករ​ទាំង​នោះ​​ក៏​ស្នើ​សុំ​ឱ្យ​រដ្ឋាភិបាល និង​អង្គការ​ដៃ​គូ ​ជួយ​​ជំរុញ​​ឱ្យ​មាន​​ទីផ្សារ​​លក់​​​ជី​​ធម្មជាតិ​​ដែល​​មាន​តម្លៃ​ថោក និង​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ភូមិ​ឋាន​របស់​ពួក​គាត់។

រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​កសិកម្ម​លោក វេង សាខុន ប្រាប់ Newsroom Cambodia តាមបណ្តាញ​សង្គម​តេលេក្រាម​ថា នៅ​ឆ្នាំ​២០១៩​ កម្ពុជា​បាន​នាំ​ចូល​ជី​កសិកម្ម​ប្រមាណ​ជាង​១លាន​តោន និង​ថ្នាំ​កសិកម្ម​​៨ម៉ឺន​តោន ពី​ក្រុមហ៊ុន​ចំនួន​២២៦​ស្ថាប័ន មាន​ថ្នាំ​ជី​កសិកម្ម​១,១៩៦​មុខ និង​ថ្នាំ​កសិកម្ម​១៥,១៥​មុខ។ លោក​​រដ្ឋមន្ត្រី វេង សាខុន មិនបាន​ឆ្លើយតប​នឹង​សំណួរ​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​​ការស្នើ​ពី​សំណាក់​កសិករ​ដែល​ចង់​​ឲ្យ​ជី​ធម្មជាតិ​មាន​តម្លៃថោក និង​ងាយស្រួល​ទិញ​ក្នុង​តំបន់​ពួកគាត់​នោះ​ទេ​។

លោក ថេង សាវឿន បាន​ផ្តល់​​​ជា​​យោបល់​​ថា កសិករ​គួរ​ចងក្រង​គ្នា​ជា​សហគមន៍​ទៅ​តាម​តំបន់​នីមួយៗ ដើម្បី​ងា​យស្រួល​ទំនាក់ទំនង​ទៅ​ក្រុមហ៊ុន​ផ្គត់ផ្គង់​ជី​ធម្មជាតិ និង​ស្នើឱ្យ​បង្កើត​ដេប៉ូ​នៅ​ក្នុង​តំបន់​ពួកគាត់ ព្រមទាំង​ជំរុញ​ឲ្យ​មាន​អន្តរាគមន៍​ធ្វើ​ជីធម្មជាតិនេះមានតម្លៃថោកផងដែរ៕​

ប្រជានេសាទនៅបឹងតាមោកបារម្ភពីជីវភាព ខណៈបឹងនេះត្រូវលុបជាបន្តបន្ទាប់

(ភ្នំពេញ): ខណៈ​ព្រះអាទិត្យ​កំពុង​ឡើង​កម្តៅ​នៅ​ម៉ោង​ប្រមាណ​ជិត​១១ថ្ងៃត្រង់​ទៅ​ហើយ បុរស​សម្បុរ​សណ្តែក​បាយ សក់រួញអង្គារដី​ម្នាក់ កំពុង​អង្គុយ​ពែន​ភ្នែន​និយាយ​លេង​ជាមួយ​អ្នក​ជិត​ខាងក្រោម​រោង​សង់​ពី​ឈើ និង​ឬស្សី ប្រក់​ថង់​កៅស៊ូ​នៅ​មាត់​ទឹក​នៃ​បឹង​ទំនប់​កប់​ស្រូវ ឬ​បឹង​តាមោក​ រាជធានី​ភ្នំពេញ​។

និយាយ​ដោយបន្ថើរ​សំដី​មួយៗ លោក យាំ ប្រុសពៅ ប្រាប់ថា លោក​ប្រកប​របរ​​នេសាទ​​នៅ​បឹង​ទំនប់​កប់​ស្រូវ​នេះ​អស់​​រយៈពេល​ជិត​៦ឆ្នាំ​មក​ហើយ ដោយ​ប្រើប្រាស់​មង និង​លប​ជា​ឧបករណ៍​។

លោកបន្តទាំង​ទឹក​មុខ​ស្រងូត​ស្រងាត់​ថា ដោយសារ​ជីវភាព​គ្រួសារ​របស់​លោក​មាន​ភាព​លំបាក និង​​មា​ន​​សមាជិក​ច្រើន​​ជា​ក្មេងៗ និង​ពិបាក​ក្នុង​ការរ​កការងា​ធ្វើ ទើប​លោក​បន្ត​ប្រកប​របរ​នេសាទ​​នេះ ទោះបីជា​ប្រឈម​នឹង​គ្រោះថ្នាក់​​។

លោក​ថា​៖ «​បើ​មាន​ការងារ​ផ្សេង​ធ្វើ អាច​ដោះស្រាយ​ជីវភាព​​ក្នុង​ក្រុម​គ្រួសារ​បាន ប្រហែល​ជា​ឈប់​រក​ហើយ ព្រោះអី​នៅ​ក្នុង​ទឹក​យើង​វា​មាន​ហានិភ័យ​ច្រើន ដោយសារ​កា​រចុះ(ទឹក) ដល់​ពេល​យើង​ចុះអី​ចឹង វា​មាន​ខ្យល់​រលក អញ្ចឹង​ភ័យ​ខ្លាច​លិច​ទូក»។

និយាយ​បណ្តើរ​យក​ដៃ​ជូត​ញើស​បណ្តើរ បុរសវ័យ​៣៤ឆ្នាំរូបនេះ​បន្ថែម​​ថា របរនេសាទនេះ​ជា​របរ​​ដែល​រក​ចំណូល​បាន​មិនទៀង ដោយ​ពេលខ្លះរក​បាន ហើយ​ពេល​ខ្លះទៀត​រក​ពុំ​សូវ​បាន​។

លោកថា៖ «​និយាយរួមទៅយើង​ពិបាក​ដែរ​ រកស៊ី​ក្នុង​ទឹក​ក្នុង​ភក់​អី​ចឹង។ មួយ​ថ្ងៃ​លក់​ត្រី​បាន​៧ ទៅ​៨ម៉ឺន ៤​ទៅ​៥ម៉ឺន វា​អត់​ទៀង ជួន​កាល​បាន​មួយ​ម៉ឺន​ក៏​មាន​ដែរ​»។

បឹងតាមោក​​មាន​ផ្ទៃទឹកដី​ចំនួន​៣២៣៩,៧ហិកតា ត្រូវ​បាន​រដ្ឋាភិបាល​កំណត់​​​ទុក​ជា​សម្បត្តិ សាធារណ:​របស់រដ្ឋ។ នេះ​តាមអនុក្រឹត្យរបស់រាជរដ្ឋាភិបាលចុះថ្ងៃទី០៣ ខែកុម្ភ: ឆ្នាំ២០១៦។​ ​ ចាប់​​តាំង​ពី​ចុង​ឆ្នាំ​២០១៨​មក រដ្ឋាភិបាល​បាន​ចេញ​អនុក្រឹត្យ ដោយ​សម្រេច​កាត់​ប្រគល់​ទៅ​ឱ្យ​វិស័យ​ឯកជន​ និង​សម្រាប់​រដ្ឋ​ជា​បន្ត​បន្ទាប់។

សំឡេងទឹករលក គួបផ្សំជាមួយនឹងសំឡេងខ្យល់​បក់​ពី​ទិស​ខាង​ត្បូង​ផ​ង​នោះ លោក​ យាំ ប្រុស​ពៅ បន្តថា លោក​មាន​ការព្រួយ​បារម្ភ​​ចំពោះកា​រ​ចាក់​ដី​លុប​បឹង​តាមោក ដែលជាកន្លែងលោក និង​ប្រជានេសាទ​ផ្សេង​ទៀត​ប្រកប​របរនេសាទ​នេះ​សម្រាប់ផ្គត់​ផ្គង់​​ជីវភាព​គ្រួសារ។

លោក​ថា៖ «បើសិនជា​​គេ​លុប​បឹង​នេះ​អស់ ប្រជាពលរដ្ឋ​ដូច​ពួក​ខ្ញុំ​អ្នក​ក្រីក្រ​នេះ ប្រហែល​ជា​គ្មាន​កន្លែង​រក​ទៀត​ទេ អត់​មាន​កន្លែង​រក​ [ត្រី] ទៀត​ទេ មិន​ដឹង​ទៅរ​កឯណាទៀតទេ មាន​តែ​ធ្វើ​សំណង់»។

ចំណែក​អ្នកស្រី​ យាំ ចាន់ណា ដែល​កំពុង​អង្គុយ​​ដណ្តប់​​ភួយ​​ក្នុ​ង​រោងប្រក់​ថង់​ផ្លាស្ទិក​​ ប្រាប់​ថា ស្វាមី​របស់​អ្នក​ស្រី​ជាអ្នកប្រកបរបរនេសាទ​នៅ​បឹង​តាមោក ឬបឹង​ទំនប់​កប់​ស្រូវ​​នេះ។ អ្នកស្រី​ថា បឹង​នេះ​បាន​ផ្តល់​ផល​ប្រយោជន៍​ជាច្រើន​ដល់​គ្រួសារ​របស់​អ្នកស្រី និង​អ្នក​នេសាទ​ឯ​ទៀត ​តាម​រយៈ​ការ​ផ្តល់​ផល​ត្រី និងបន្លែ​ដែល​អាច​ជួយ​សម្រួល​ជីវភាព​​។

ស្រ្តីវ័យ​៤៧​រូប​នេះ​​បន្ត​ថា អ្នកស្រី​មាន​ការព្រួយ​បារម្ភ​ពី​ជី​វភាព និង​ការរក​ចំណូល​ពី​​​ការនេសាទ ប្រសិនបើ​ការលុប​បឹង​ដើម្បី​អភិវឌ្ឍន៍​នៅ​តែ​បន្ត។

អ្នកស្រី​ថា៖ «ដល់​គេ​លុប​បឹង​លុប​អី​ទៅ គិត​មើល​យើង​បាន​អី​រក​?​ ខ្ញុំ​ពិបាក​ចិត្ត​ណាស់ គេ​លុប​បឹង​ទៅ​មិន​ដឹង​ជា​ទៅ​រក​អី រាល់​ថ្ងៃ​បាន​បឹង​ហ្នឹង​ហើយ ថ្ងៃខ្លះ​ដក​ប្រលិត​លក់  ត្រី​ខ្លះ ប្រលិត​ខ្លះ»។

កំពុង​អង្គុយ​ធ្វើត្រី លោក​ ​អ៊ុន អេង ​ប្រាប់​ថា លោក​ប្រកប​របរនេសាទ​ត្រី និង​កំពិស​នៅ​បឹង​តាមោក​​​ដើម្បី​​យក​​ទៅ​លក់​នៅផ្សារដោយ​ខ្លួនឯង ក្រៅពីនេះ​លោក​ក៏​ទិញ​ត្រី​ពី​អ្នក​នេសាទ​ឯទៀត​ទៅ​លក់​ផង​ដែរ។ ​និយាយ​បណ្តើរ ដក​ដង្ហើម​ធំ និង​យក​ដៃ​ជ្រោង​សក់​បណ្តើរ  លោក អេង បន្ត​ថា របរ​នេសាទ​របស់​លោក​បច្ចុប្បន្ន​ពុំ​សូវ​ទទួល​បាន​ផល​ប៉ុន្មាន​​។

លោក អ៊ុន អេង បញ្ជាក់ថា៖ «ឥឡូវ​រក​លែង​សូវ​បាន​ហើយ អត់​ដូច​ពី​មុន​ទេ ពីមុន​ស្រួល​រក បើ​ដូច​ពី​ដើម ដាក់​មង​២ ឬ​៣ លើក​មិន​ឈ្នះ»។

អនុក្រឹត្យ​នានា បង្ហាញថា ផ្ទៃដី​ទំហំ​ជាង ៥០០ហិ​កតា​នៃ​ផ្ទៃ​បឹង​តា​មោក​ដែល​ជា​បឹង​ធម្មជាតិ​សម្រាប់​ស្តុក​ទឹក​ស្អុយ ស្ថិតនៅ​ភាគ​ខាងជើង​នៃ​រាជធានី​ភ្នំពេញ ត្រូវ​បាន​រដ្ឋាភិបាល​សម្រេច​កាត់​ប្រគល់​ទៅ​ឱ្យ​ស្ថាប័នរដ្ឋ​ចំនួន៣ សម្រាប់​សាងសង់​អគារ ឬហេ​ដ្ឋា​រចនា​សម្ព័ន្ធ​ផ្សេង​ៗ និង​ក្រុមហ៊ុន​ឯកជន​ចំនួន៣ទៀត។

ក្នុង​អនុក្រឹត្យ​ចុះ​ថ្ងៃទី២២ ខែមិថុនា​កន្លងមក​នេះ លោកនាយក​រដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន បានសម្រេច​កាត់​ដី​បឹង​តា​មោក​ទំហំ​ជិត ៣០០ហិ​កតា (២៩៨.៥៤​) ប្រគល់​ទៅ​ឱ្យ​ក្រសួងការពារជាតិ។ ការសម្រេច​​នេះ ត្រូវ​បាន​ធ្វើឡើង​ទៅតាម​ការ​ស្នើ​ឡើង​របស់​រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​រៀបចំ​ដែនដី នគរូប​នី​យក​ម្ម និង​សំណង់ លោក ជា សុផារ៉ា​។

កញ្ញា ឡុង គន្ធា យុវជន​មាតា​ធម្មជាតិ លើក​ឡើង​ថា បឹង​តាមោក ឬ​បឹង​ទំនប់​កប់ស្រូវ ជា​បឹង​ចុង​ក្រោយ​គេ​នៅ​ក្នុង​រាជធានី​ភ្នំពេញ ដែល​ត្រូវ​បាន​លុប និង​ចុះ​អនុក្រឹត្យ​ផ្តល់​ឲ្យ​ក្រុមហ៊ុន​ឯកជន។ កញ្ញា​បន្ត​ថា ការលុប​បឹង​នានា រួមទាំង​បឹង​តាមោក នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​រាជធានី​ភ្នំពេញ​ប្រឈម​នឹង​បញ្ហា​ទឹក​ជំនន់​នៅ​ពេល​មាន​ភ្លៀង​ធ្លាក់ និង​ធ្វើ​ឲ្យ​ប៉ះពាល់​ដល់​បរិស្ថាន និង​សុខភាព​របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ​។

កញ្ញាបន្ថែម​ថា​ ការលុបបឹង​ដើម្បី​អភិវឌ្ឍន៍ ពុំ​សូវ​ផ្តល់​អត្ថប្រយោជន៍​ដល់​ប្រជាពលរដ្ឋ​ប៉ុន្មាន​ទេ និងពេល​ខ្លះ​​អាច​ប៉ះពាល់​ដល់​ជីវភាព​ប្រជាពលរដ្ឋ​ដែល​អាស្រ័យ​ផល​​បឹង​នោះ​ទៅវិញ។​

កញ្ញា​ គន្ធា ថា៖ «បឹង​ទាំងអស់​ហ្នឹង​បម្រើ​ផល​ប្រយោជន៍​របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ​ខ្លាំង ពេល​លុប​ទៅ​វា​អត់​សូវ​បម្រើ​ផល​ប្រយោជន៍​ដល់​ប្រជាពលរដ្ឋ​ដែរ គឺ​បម្រើ​ឲ្យ​តែ​អ្នក​មាន​លុយ ឬ​ក៏​អ្នក​មាន​អំណាច​មួយ​ចំនួន​»។

លោក ឯម ខេមរា ប្រធាន​កម្មវិធី​នៃ​សមាគម​ធាងត្នោត លើក​ឡើង​ថា ក្រសួង​បរិស្ថាន និង​រាជ​រដ្ឋា​ភិបាល គួរ​តែ​សិក្សា​ពី​ផល​ប៉ះពាល់​បរិស្ថាន និង​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ ​ដោយសារ​​ការ​កាត់​បឹង​តាមោក​នោះ​។

លោកថា៖ «​ទាំងរដ្ឋាភិបាល និងក្រសួងបរិស្ថាន​ហ្នឹង មុន​នឹង​កាត់​ផ្ទៃ​បឹង​​​ ទោះបីជា​បម្រើ​ប្រយោជន៍​សាធារណៈ​ក៏ដោយ ឬ​ក៏​កាត់​ទៅ​ឲ្យ​ឯកជន​ក៏​ដោយ សំខាន់​ថា​តើ​ការ​កាត់​ហ្នឹង​ទៅ​តាម​នីតិវិធី ឬអត់។ ទាំង​រដ្ឋាភិបាល និង​ក្រសួង​បរិស្ថាន​ក៏​ដោយ គួរ​តែ​ធ្វើការ​សិក្សា​វាយ​តម្លៃ​ហេតុ​ផល​ប៉ះពាល់​បរិស្ថាន​ និង​សង្គម​នៅ​តំបន់​បឹង​តាមោក​ហ្នឹង បើសិន​ចង់​អភិវឌ្ឍន៍ ទោះបីជា​សាធារណៈ​ក៏ដោយ និង​ឯកជន​ក៏ដោយ​»។

បើតាម​របាយការណ៍របស់​​សមាគម​ធាងត្នោត​ ចេញ​កាលពី​ថ្ងៃទី២៦ ខែធ្នូ​ ឆ្នាំ២០១៩ បង្ហាញថា បឹង​ធម្មជាតិ​ទាំងអស់​នៅ​រាជធានី​ភ្នំពេញ ​កំពុង​ប្រឈម​នឹង​ការចាក់​ដី​លុប​អស់ទាំង​ស្រុង។ របាយការណ៍​បញ្ជាក់​ថា គិត​ចាប់ពី​ឆ្នាំ១៩៩០មក បឹង​ចំនួន១៦ ត្រូវ​បាន​ចាក់​ដី​លុប​ទាំងស្រុង ខណៈ​បឹង​ចំនួន១០ទៀត ត្រូវ​គេ​ចាក់​លុប​មួយ​ផ្នែក​ៗជា​បណ្ដើរ​ៗ។​

Newsroom Cambodia បានព្យាយាម​ទាក់​ទង​សុំ​ការ​អត្ថាធិប្បាយ​ពី​លោក សាយ សំអាល់ រដ្ឋមន្រ្តី​ក្រសួង​បរិស្ថាន និង​អ្នក​នាំពាក្យ​ក្រសួងបរិស្ថាន លោក នេត្រ ភក្រ្តា​ ប៉ុន្តែ​អ្នក​ទាំង​ពីរ​មិន​ ​ឆ្លើយ​តប។

លោក ផៃ ស៊ីផាន អ្នកនាំពាក្យ​រាជរដ្ឋាភិបាល​មានប្រសាសន៍​​ថា ការលើក​ឡើង​របស់​អង្គការ​សង្គម​ស៊ីវិល និង​​សមាគម​មួយ​ចំនួន​ដែល​ថា ការលុប​បឹង​តាមោក ឬ​បឹង​ទំនប់​កប់​ស្រូវ ធ្វើឲ្យ​មាន​ផល​ប៉ះពាល់ដ​ល់​បរិស្ថាន និង​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ទឹក​ជំនន់ គឺជា​ការលើក​ឡើងតាម​អារម្មណ៍។ លោក​ថា ​ក្រសួង​បរិស្ថាន​បាន​សិក្សា​​យ៉ាង​ត្រឹមត្រូវ​រួច​ទៅ​ហើយ។

លោក​ថា៖ «ខ្ញុំ​មើល​ទៅ​ដូចជា​មិនមាន​ប៉ះពាល់​ដល់​ទឹក​ជំនន់​អី​ទេ ពីព្រោះ​មាន​ការសិក្សា​ត្រឹមត្រូវ​បំផុត​ពី​ក្រសួង​បរិស្ថាន ហើយ​និង​រាជធានី​ភ្នំពេញ អាស្រ័យ​ហេតុ​ដូច្នេះ​ហ្នឹង​ ការ​លើក​ឡើង​គ្រាន់​តែ​ជា​ការ​តាម​អារម្មណ៍​របស់​ខ្លួន​ទេ ក៏ប៉ុន្តែ​ក្នុង​ន័យ​ជា​​សិក្សា គេ​បាន​ធ្វើ​គិត​រួច​ស្រេច​ទៅ​ហើយ​»។

បើ​តាម​លោក​ យាំ ប្រុសពៅ ​ដែល​ជា​អ្នក​នេសាទ​នៅ​បឹង​តាមោក​នោះ​​អះអាង​​ថា បឹង​តាមោក ឬ​បឹង​ទំនប់​កប់ស្រូវ​នេះ​មាន​សារៈ​ប្រយោជន៍​​ជាច្រើន​សម្រាប់​គ្រួសារ​លោក​ពឹង​អាស្រ័យ​ តាំង​ពី​យូរ​ណាស់​មក​ហើយ។​

លោក​ថា៖ «បឹង​នេះ​ផ្តល់​សារៈសំខាន់​ដល់​គ្រួសារ​ខ្ញុំ​ច្រើន​ណាស់ ដោយសារ​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ដើម្បី​រក​ត្រី​ហ្នឹង កុំ​អី​គ្រួសារ​ខ្ញុំ​ដាច់​បាយ​ដាច់​ទឹក​»៕​

សង្គមស៊ីវិល១៤១ស្ថាប័ន ទាមទារឱ្យតុលាការដោះលែងលោក រ៉ុង ឈុន

(ភ្នំពេញ): សង្គមស៊ីវិល​ចំនួន​១៤១ នៅ​សប្តាហ៍​នេះ បាន​ទាមទារ​​ឱ្យតុលាការ​​​ដោះលែង​​លោក រ៉ុង ឈុន ដែល​ជា​ប្រធាន​​សហភាព​សហជីព​កម្ពុជា​ បន្ទាប់​ពី​លោក​ត្រូវ​បាន​ចាប់​ខ្លួន​ទាំង​យប់ ​ពាក់​ព័ន្ធ​នឹង​ការ​អត្ថាធិប្បាយ​ជុំវិញ​បញ្ហា​ព្រំ​ដែន​កម្ពុជា-វៀតណាម។

ក្នុង​សេចក្តីថ្លែងការណ៍រួម​ចេញ​កាលពីថ្ងៃទី៣ ខែ​កក្កដា ដោយ​​អង្គការ​សង្គម​ស៊ីវិល​ចំនួន​១៤១​ស្ថាប័ន រូមមាន​មជ្ឈមណ្ឌល​សិទ្ធិ​មនុស្ស​កម្ពុជា អង្គការ​លីកាដូ និង​អង្គការ​អាដហុក​ជាដើម បាន​ស្នើ​ទៅ​កាន់​រដ្ឋាភិបាល និង​សាលា​ដំបូង​រាជធានី​ភ្នំពេញ ឱ្យ​ដោះលែង​ប្រធាន​សហភាព​សហជីព​កម្ពុជា លោក រ៉ុង ឈុន។ណ សេចក្តី​ថ្លែងការណ៍​នោះ​បន្ថែម​ថា ការចាប់ខ្លូន​នេះ​ជា​ការរំលោភ​សិទ្ធិ​សេរីភាព​ក្នុង​ការបញ្ចេញ​មតិ ដែល​ត្រូវ​បាន​ធានា​ដោយ​រដ្ឋធម្មនុញ្ញ​កម្ពុជា។

សេចក្តីថ្លែងការណ៍​រួម​នោះ​សរសេរ​ថា៖ «យើង​ខ្ញុំ​ជា​ក្រុម​សង្គម​ស៊ីវិល​ដែល​មាន​រាយ​នាម​ដូច​ខាងក្រោម​​​ សូម​សម្តែង​ការសោ​ក​ស្តាយ​ជា​ខ្លាំង​ ចំពោះ​ការចាប់ខ្លួន​លោក រ៉ុង ឈុន​នៅ​ពេល​យប់ និង​សង្ឃឹម​ថា រាជ​រដ្ឋាភិបាល និង​សាលា​ដំបូង​រាជ​ធានី នឹង​អាច​ទម្លាក់​ចោល​ការចោទ​ប្រកាន់​ទាំងអស់ និង​ដោះលែង​រូប​លោក​ពី​ការឃុំខ្លួន​បណ្តោះ​អាសន្ន រងចាំ​សវនាការ​ឱ្យ​បាន​ឆាប់»។

សេចក្តីថ្លែងការណ៍​ដដែលបញ្ជាក់​ថា លោក រ៉ុង ឈុន ត្រូវ​បាន​សាលា​ដំបូង​រាជធានី​ភ្នំពេញ​ចោទ​ប្រកាន់​ពី «បទ​ញុះញង់​​បង្ក​ឱ្យមា​ន​ភាព​វឹកវរ​​ធ្ងន់ធ្ងរ​ដល់​សន្តិសុខ​សង្គម»​ តាម​មាត្រា៤៩៤ និង ៤៩៥ នៃ​ក្រម​ព្រហ្មទណ្ឌ ហើយ​ត្រូវ​បាន​បញ្ជូន​ទៅ​ឃុំ​ខ្លួន​បណ្តោះ​អាសន្ន​នៅ​មណ្ឌល​អប់រំ​កែប្រែ​ទី១ កាល​ពី​ព្រឹក​ថ្ងៃទី៤ ខែកក្កដា។

ប្រធាន​សហភាព​សហជីព​កម្ពុជា​រូប​នេះ ត្រូ​វបានអាជ្ញាធរ​ចាប់​ខ្លួន​កាលពីយប់ថ្ងៃទី​៣១ ខែកក្កដា បន្ទាប់ពី​លោក​បាន​ផ្តល់​បទ​សម្ភាសន៍​ឱ្យ​វិទ្យុ​មួយ​ជុំវិញ​បញ្ហា​ព្រំដែន​កម្ពុជា-វៀតណាម។

អ្នកនាំពាក្យ​សមាគម​សិទ្ធិ​មនុស្ស​អាដហុក លោក ស៊ឹង សែន​ករុណា លើក​ឡើង​ថា ការចោទ​ប្រកាន់​របស់​តុលាការ​មក​លើ​លោក រ៉ុង ឈុន ជា​រឿង​មិន​ត្រឹមត្រូវ ដោយ​ថា លោក​ រ៉ុង ឈុន មិនបាន​ធ្វើ​សកម្មភាព​ណាមួយ ប៉ះពាល់​ដល់​ស្ថិរភាព​សង្គម​ដូចការ​ចោទ​ប្រកាន់​របស់​តុលាការ​​នោះឡើយ។ លោកថា ការចាប់​ខ្លួន​នេះប​ង្ហាញ​ពី​ការ​រឹតត្បិត សិទ្ធិ​សេរីភាព​របស់​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ទូទៅ ហើយ​ថា ស្ថាប័នតុលាការ​នៅ​កម្ពុជា​មិនមាន​ភាព​ឯករាជ្យ។

លោក​និយាយថា៖ «ខ្ញុំ​គិត​ថា​វា​ជារឿង​មួយ​កាន់​តែ​ធ្ងន់ធ្ងរ វា​ទៅ​ជា​ប៉ះពាល់​ទៅ​ដល់​សិទ្ធិ​សេរីភាព​របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ​នៅ​ក្នុង​ការចូលរួម​ទៅ​លើ​ជីវភាព​នយោបាយ សេដ្ឋកិច្ច​សង្គម​ហ្នឹង​ផង ។ ហើយ​ក៏​ការអនុវត្ត​ច្បាប់​របស់​ប្រទេស​កម្ពុជា​យើង​ក៏​កាន់​តែ​បង្ហាញ​ថា ជា​ការអនុវត្ត​ច្បាប់​មួយ​ដែល​គេ​មើលឃើញ​ថា​តែងតែ​ធ្វើ​ឡើង​តាម​បែប​ទំនើង​ចិត្ត»។

លោក​បន្តថា លោក រ៉ុង ឈុន គួរ​តែ​ត្រូវបាន​រដ្ឋាភិបាល​ លើកទឹកចិត្ត ព្រោះ​លោក​បាន​ព្យាយាម​ទៅ​រក​ព័ត៌មាន​ដើម្បី​ផ្តល់​ឱ្យ​សាធារណៈ​ជន​បាន​ដឹង​ស្តីពី​បញ្ហា​ព្រំដែន​នេះ។ លោកថា សង្គម​ស៊ីវិល​នឹង​បន្ត​ឃ្លាំមើល​នូវ​ការអនុវត្ត​ច្បាប់​របស់​រដ្ឋាភិបាល ហើយ​បន្ត​​ជួយ​លោក រ៉ុង ឈុន នូវ​ជំនួយ​ផ្នែក​ច្បាប់​ជាដើម។

លោក​និយាយ​ថា៖ «គឺ​យើង​គ្មាន​អី​ក្រៅ​ពី​ការឃ្លាំ​មើល និង​ធ្វើ​របាយការណ៍​តាម​វិជ្ជាជីវៈ​របស់​យើង។ យើងបន្ត​ប្រសិនជា​មាន​ការចោទ​ប្រកាន់​ផ្សេងៗ យើង​គ្មាន​អី​ក្រៅ​ពីការជួយ​ការផ្តល់​ពិគ្រោះ​យោបល់​ផ្នែក​ផ្លូវ​ច្បាប់ ឬ​ក៏​ជួយ​គាត់​តាម​ការផ្តល់​សេវាកម្ម​ផ្នែក​ផ្លូវ​ច្បាប់​ផ្សេងៗ ដើម្បី​ការពារ​តាម​ផ្លូវ​ច្បាប់​តែ​ប៉ុណ្ណឹងទេ»។

អ្នកនាំពាក្យក្រសួងយុត្តិធម៌ លោក ជិន ម៉ាលីន បាន​ប្រាប់ Newsroom Cambodia នៅថ្ងៃពុធ​នេះ​ថា ស្ថាប័ន​តុលាការ​នៅ​កម្ពុជា​ជា​ស្ថាប័ន​ឯករាជ្យ។ លោក​ថា ការទាមទារ​របស់​សង្គម​ស៊ីវិល​ឱ្យ​មាន​ការដោះ​លែង​លោករ៉ុង ឈុន គឺ​មិនមាន​ឥទ្ធិពល​នោះ​ទេ។

លោកថា៖ «ការ​ធ្វើ​ការ​រិះគន់ ការ​ដាក់​ញត្តិ ការទាមទារ​ឱ្យ​ដោះលែង គឺថា​មិនមាន​ឥទ្ធិពល​អ្វី​ទៅ​លើ​ការសម្រេច​របស់​តុលាការ​ដែល​ជា​ស្ថាប័ន​ឯករាជ្យ​នោះ​ទេ»។

អ្នកនាំពាក្យក្រសួងយុត្តិធម៌​រូបនេះ​បន្ថែម​ថា សមត្ថកិច្ច​បាន​ប្រើ​ច្បាប់​ដែល​មាន​មូលដ្ឋាន​ច្បាប់​ដើម្បី​ចាប់ខ្លួន​លោក រ៉ុង ឈុន ហើយ​ថា ប្រសិន​បើ​ ភាគី​ណាមួយ​មិន​ពេញចិត្ត​ចំពោះ​ការសម្រេច​របស់​តុលាការ អាច​ប្រើប្រាស់​វិធានការ​ច្បាប់​ដែល​មាន​ជា​ធរមាន ដើម្បី​ការពារ​ខ្លួន​បាន​។

លោកបញ្ជាក់​ថា៖ «បើ​ភាគី​ណាមួយ​មិ​ន​ពេញចិត្ត ឬក៍​មិន​ឯកភាព​ គឺ​អាច​ចូលរួម​ក្នុង​ដំណើរការ​នីតិវិធី​តុលាការ ហើយ​ធ្វើការ ការពារ​ខ្លួន​តាម​ផ្លូវ​ច្បាប់ ដើម្បី​បង្ហាញ​ថា ខ្លួនមិ​នមាន​ពិរុទ្ធ​ដូច​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​នោះ នេះ​ជា​វិធី​តែមួយ​គត់​ដែល​អាច​ធ្វើ​បាន នៅ​ក្នុង​សង្គម​ប្រជាធិបតេយ្យ នីតិរដ្ឋ»។

មេដឹកនាំ​សហជីពលោក រ៉ុង ឈុន ត្រូវ​បាន​តុលាការ​ឃាត់​ខ្លួន​ចំនួន​២ដង​រួច​មក​ហើយ។ ​លើក​ទី១ គឺ​កាល​ពី​ខែតុលា ឆ្នាំ២០០៥ ​ដោយ​តុលាការ​ចោទ​ប្រកាន់​ពី​បទ​«បរិហារកេរ្តិ៍» និង «បទ​ញុះញង់» ហើយ​ត្រូវ​បាន​ឃុំខ្លួន​​រយៈពេល​៣ខែ និង​កាល​ពី​ខែមករា ឆ្នាំ២០១៤ លោក​ត្រូវ​បាន​ឃាត់​ខ្លួន​ម្តង​ទៀត​ជាមួយ​មនុស្ស​១០នាក់​ផ្សេង​ទៀត ​ដែល​ពួកគាត់​កំពុង​អំពាវនាវ​ជា​សាធារណៈ​ឱ្យ​ដោះលែង​អ្នក​តវ៉ា​២០នាក់​ផ្សេង​ទៀត ក្នុង​អំឡុង​ពេល​បោះឆ្នោត​ជ្រើស​តាំង​តំណាងរាស្រ្ត កាលពី​ឆ្នាំ២០១៣៕​

Latest News