fbpx
Home Blog Page 76

សមាគម CYN ធ្វើយុទ្ធនាការនៅលើបណ្ដាញសង្គមលើកកម្ពស់សិទ្ធិការងារ និងប្រព័ន្ធគាំពារសង្គម

សមាគមបណ្ដាញយុវជនកម្ពុជា ដែលហៅកាត់ថា ស៊ីវាយអ៊ិន (CYN) បានរៀបចំយុទ្ធនាការតាមប​​ណ្ដាញសង្គមក្នុងរយៈពេល៧ខែ ស្ដីពីសិទ្ធិការងារ និងប្រព័ន្ធគាំពារសង្គម ដើម្បីបញ្រ្ជាបការយល់ដឹ​​ងដល់សាធារណជន និងជំរុញឱ្យរដ្ឋាភិបា​​លធានាបាននូវការសន្យារបស់ខ្លួន ដែលជាការ​​ឆ្លើយ​​ត​​បចំពោះតម្រូវជាក់ស្តែងឱ្យបានពេញលេញស​​ម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋគ្រប់រូប។

ប្រធានកម្មវិធីចងក្រង និងពង្រឹងសិទ្ធអំណាច នៃសមាគមបណ្ដាញយុវជនកម្ពុជា លោក ម៉ើ ចាន់ដារ៉ា ឱ្យដឹងថា យុទ្ធនាការនេះ គឺជាសកម្មភាពដំបូងដែលសមាគមបណ្ដាញយុវជនកម្ពុជា រៀ​​ប​​​ចំឡើងនៅតាមបណ្តាញសង្គម ដែលមានរយៈពេល៧ខែ ដោយគិតចាប់ពីខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២២ ដល់ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០២៣។ ប្រភពដដែលបន្តថា យុទ្ធនាការនេះធ្វើឡើង ក្នុងគោលបំណងដើម្បីបំផុសកា​​រយល់ដឹងទៅដល់សាធារណជន​ ជាពិសេសយុវជនឱ្យយល់ដឹងកាន់តែទូលំទូលាយបន្ថែមទៀត ស្តីពីច្បាប់ការងារ ច្បាប់បង្កើតសហជីព និងប្រព័ន្ធគាំពារសង្គម ជាដើម។

ជាមួយគ្នានេះ​ លោក ម៉ើ ចាន់ដារ៉ា អះអាងថា​ ក្នុងពេលធ្វើយុទ្ធនាការ ក៏មានលើកឡើងពីការយល់ឃើញ និងការព្រួយបា​​​​រម្ភរបស់យុវជន ទាក់ទងទៅនឹងច្បាប់ការងារ និងប្រព័ន្ធគាំពារសង្គមដែលនៅមានចន្លោះខ្វះខា​ត ដោយបានផ្សព្វផ្សាយនៅលើទំព័រហ្វេសប៊ុករបស់សមាគមបណ្ដាញយុវជ​​ន​កម្ពុជា (CYN) ដើម្បីរកដំណោះស្រាយពីរដ្ឋាភិបាលដែរ។  

លោកបន្តថា៖ «គោលបំណងដែលយើង Post Poster និងធ្វើវីដេអូហ្នឹង គឺយើងចង់ឱ្យពួកគាត់យ​​ល់​​​ដឹងបន្ថែមពីអត្ថប្រយោជន៍នៃការបង្កើតសហជីព ច្បាប់សហជីព ការគាំពារសង្គម ច្បាប់ការងារផ្សេងៗ​ ជាពិសេសឱ្យគាត់យល់ដឹងកាន់តែស៊ីជម្រៅទាក់ទងទៅនឹងច្បាប់នៅកន្លែងការងារ បទដ្ឋានគតិយុត្ត ច្បាប់អីផ្សេងៗ មុនពេលដែលគាត់អាចចូលបម្រើការងារបាន»។ 

ចំណែកយុវតី យ៉ឹង នីម វ័យ២៥ឆ្នាំ ជាបុគ្គលិកអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលក្នុងស្រុកមួយ សង្កេតឃើ​ញ​ថា ថៅកែ ឬនិយោជកមួយចំនួនមិនទាន់បានគោរពសិទ្ធិកម្មករដែលកំពុងបម្រើការងារក្នុងស្ថាប័ន​​របស់ពួកគេនៅឡើយទេ។ យុវតីដែលបានចូលរួមធ្វើយុទ្ធនាការយុវជនស្តីពីសិទ្ធិការងារ រូបនេះ សង្ឃឹមថា ភាគីពាក់ព័ន្ធ ជាពិសេសរដ្ឋាភិបាល នឹងគិតគូរដោះស្រាយបញ្ហានានាដែលកំពុងកើតមាននៅតាមស្ថាប័ន ឬសហគ្រាសនានានៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ដើម្បីឱ្យកម្មករនិយោជិតទទួ​​​លបានការគាំ​​ពារពេញលេញក្នុងអំឡុងពេលកំពុងធ្វើការ។

យុវតីបន្តថា៖ «ពាក់ព័ន្ធបញ្ហាសិទ្ធិការងារនាពេលបច្ចុប្បន្ន និងពេលកន្លងមក មិនទាន់មានដំ​​ណោះ​​ស្រាយ នៅតែបន្តកើតមាន ពាក់ព័ន្ធការរំលោភ[សិទ្ធិ]ទៅលើកម្មករ។ ភាគច្រើននៅស្រុ​​ក​ខ្មែរយើង គឺនៅតែមានរូបភាពក្នុងការរំលោភបំពានទៅដល់សិទ្ធិការងារ ជាពិសេសកម្មករ ដូចរឿង​​ណាហ្គាវើលដ៍ ដូចជារឿងកន្លែងការងារមួយចំនួន។ នៅមានស្ថាប័នមួយចំនួន គាត់ក៏នៅតែបន្តរំលោភសិទ្ធិរប​​ស់​​ពួកគាត់ដូចគ្នា»

កាលពីខែតុលា ឆ្នាំ២០២១ ការវាយតម្លៃមួយដែលធ្វើឡើងដោយអង្គការ អុកស្វាម (OXFAM) ទៅ​​​លើកម្រិ​​តនៃការយល់ដឹង និងការទទួលបានព័ត៌មាន ស្តីពីគម្រោងគាំពារសង្គម ក្នុងចំណោមប្រ​​ជា​​ពល​​រដ្ឋ​​​កម្ពុជា បង្ហាញថា ពួកគេមិនស្គាល់ជាទូទៅនូវកម្មវិធីគាំពារសង្គមសំខាន់ៗ ដូចជា ក​​ម្មវិធីឧបត្ថម្ភសាច់ប្រាក់ជូនស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ និងកុមារអាយុក្រោម២ឆ្នាំ និងមូលនិធិសុខាភិបាល​ឡើយ។

ការសិក្សាដដែលបង្ហាញថា ពលរដ្ឋកម្ពុជាប្រមាណ ៥៤% ក្នុងចំណោមពលរដ្ឋសរុប បានដឹងពីកម្មវិធីគាំពារសង្គ​​ម​ ដោយឡែកប្រមាណ ៤១% ផ្សេងទៀត ឆ្លើយថាដឹងអំពីមូលនិធិសមធម៌សុខាភិ​​បាល ក្រៅពីនេះ ពួកគេឆ្លើយថាមិនដែលបានដឹងអ្វីទាំងអស់។

យ៉ាងនេះក្តី អនុប្រធានការិយាល័យផែនការ នៃនាយកដ្ឋានគោលនយោបាយសន្ដិសុខសង្គម លោ​​ក ឡាយ សុវង្ស បានបដិសេដក្នុងការផ្តល់បទសម្ភាសឱ្យអ្នកសារព័ត៌មាន ជុំវិញយុ​ទ្ធ​នាការរបស់ក្រុមយុ​​​វជ​ន​​ស្តីពីសិទ្ធិការងារ ដែលរៀបចំឡើងដោយ សមាគមបណ្ដាញយុវជនកម្ពុជា ដោយតម្រូវឱ្យ​​មា​​ន​លិ​​ខិត​សម្ភាសជាផ្លូវការជាមុនសិន។

ទោះបីជាយ៉ាងណា យុវជន សាន បូរី វ័យ២៣ឆ្នាំ ជានិស្សិតផ្នែកសង្គមវិទ្យា នៃសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ បានប្រាប់ថា មូលហេតុដែលខ្លួនសម្រេចចិត្តចូលរួមក្នុងយុទ្ធនាការនេះ ដោយសារចង់ផ្លា​ស់​ប្តូរផ្នត់គំនិតរបស់ពលរដ្ឋឱ្យងាកមកចាប់អារម្មណ៍ពីអត្ថប្រយោជន៍នៃការបង្កើតសហជីព ដោ​​យ​​ថា ការចូលរួមជាមួយសហជីព វាគឺជាសិទ្ធិរបស់កម្មករនិយោជិតគ្រប់រូបដែលមា​​នចែងក្នុងច្បាប់​​។

​​ជាងនេះទៅទៀត យុវជនរូបនេះមើលឃើញថា ក្រុមសហជីពត្រូវបានថៅកែរោងចក្រមួយចំនួនលាបពណ៌ថាជាក្រុមបះបោរដែលបង្កអសន្តិសុខនៅកន្លែងកាងារ​​។

បន្ថែមពីលើនេះ លោក សាន បូរី អះអាងថា ប្រសិនមិនមានសហជីពនៅកន្លែងការងារនោះទេ នោះ​​កម្មករនិ​​យោជិ​ត​នឹងជួបការប្រឈមខ្លាំង ក្រោមរូបភាពនៃការគាបសង្កត់សិទ្ធិបុគ្គលិកពីសំ​​ណាក់​​ថៅកែ ឬផា​​​​ត់ចេ​ញ​​នូវការផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍ផ្សេងៗដែលមានចែងនៅក្នុងច្បាប់ការងារ។

លោកបន្តថា៖ «ខ្ញុំគិតថា ប្រសិនបើសហជីពមិនមាន ដោយសារយើងផ្តល់តម្លៃថាសិទ្ធិសហជីពជា​​​​​សិទ្ធិមនុស្ស ពីព្រោះសហជីពជាយន្តការនៃការតស៊ូ ការតវ៉ា ដើម្បីឱ្យមានសិទ្ធិនៅកន្លែងការងារ ប្រសិនបើមិនមានសិទ្ធិសហជីពទេ ដូចជាមិនមានសិទ្ធិមនុស្សអ៊ីចឹង ដោយសារតែកម្មករនិយោជិត គាត់ចំណាយពេលជាច្រើននៅកន្លែងការងាររបស់គាត់។ ១ភាគ៣ នៃពេលវេលារបស់គាត់ គឺនៅកន្លែងការងារ »។

មាត្រា​៦​ នៃច្បាប់ស្តីពីសហជីព បានចែងថា កម្មករនិយោជិត ឬនិយោជកទាំងអស់ ដោយមិនប្រ​​កាន់​ពីពូជសាសន៍ ពណ៌សម្បុរ ភេទ ជំនឿ សាសនា ទស្សនៈនយោបាយ សញ្ជាតិ ដើមកំ​​ណើត​សង្គម ឬស្ថានភាពសុខភាព មានសិទ្ធិចូលជាសមាជិកសហជីព ឬសមាគមនិយោជក ដោយសេរីតាមជម្រើសរបស់ខ្លួន។ គ្មានបុគ្គលណា រួមទាំងសហជីពផង អាចរារាំងដល់សិទ្ធិនេះបានឡើយ។ 

យ៉ាងណាក្តី អង្គការឃ្លាំមើលសិទិ្ធមនុស្សអន្តរជាតិ Human Rights Watch បានចេញរបាយកា​​រណ៍​មួយកាលពីថ្ងៃទី២១ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២២ ដោយ​លើកឡើង​ថា នៅកម្ពុជាមានតែសហជីពដែ​​ល​ស្និទ្ធជាមួយថៅកែនោះទេ ទើបអាចបន្តរស់រានមានជីវិតបានល្អប្រសើរ ខណៈសហជីពឯករាជ្យ​ក្នុ​ងវិស័យកាត់ដេរ​សម្លៀក​បំពាក់ និង​ទេស​ចរណ៍ ត្រូវទទួលរងការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញឥតស្រាកស្រាន្តពីសំ​​ណា​ក់ថៅកែ និងរដ្ឋាភិបាល។​

អង្គការអន្តរជាតិមួយ​នេះបាន​ជំរុញទៅរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាអនុវត្តឱ្យពេញលេញនូវកាតព្វកិច្ចជាអន្តរជាតិរបស់កម្ពុជា ក្រោមអនុសញ្ញាអង្គការពលកម្មអន្តរជាតិ ហើយត្រូវធ្វើវិសោធនកម្ម ឬលុបចោលមាត្រាច្បាប់ទាំងឡាយណាដែលរឹតត្បិត​សិទ្ធិសេរីភាពបង្កើតសមាគម និង​រំលោភសិទ្ធិសេរីភាពប​​ញ្ចេ​​ញ​មតិ ដូចជា «បទញុះ​ញង់» «បទបរិហារកេរ្តិ៍» «បទ​បរិហារ​​ជា​សាធារណៈ» ឬ​ «បទបរិហារកេ​​រ្តិ៍​​មន្ត្រីសាធារណៈ» ដើម្បី​ធានា​ដល់​ការ​ការ​ពារ​សិទ្ធិមនុស្សនៅកម្ពុជា។

អ្នកនាំពាក្យក្រសួងការងារ លោក ហេង សួរ មិនអាចសុំការអត្ថាធិប្បាយបានទេ នៅថ្ងៃនេះ ដោ​​យ​​សា​​​​រទូរសព្ទចូលជាច្រើនដង ប៉ុន្តែមិនមានអ្នកទទួល។

យ៉ាងនេះក្តី លោក កាំង ម៉ូនីកា អគ្គលេខាធិការរង​សមាគម​រោងចក្រ​កាត់ដេរ​កម្ពុជា បានឆ្លើយតបយ៉ាងខ្លីថា មិនមានការរឹតត្បិតសេរីភាពឥតស្រាកស្រាន្តពីសំណាក់ថៅកែ និងរដ្ឋាភិបាល ចំពោះស​​ហ​ជីព ដូចការរកឃើញរបស់អង្គការឃ្លាំមើលសិទិ្ធមនុស្សអន្តរជាតិ Human Rights Watch នោះទេ។

លោកបន្តថា៖ «ពិតណាស់ គឺល្អប្រសើរជាងមុន [ស្ថានភាពសហជីព]។ នេះជាគោលដៅចុងក្រោយដែលយើងចង់បាន ហើយក៏បានឆ្លុះបញ្ចាំងពីសេរីភាពសហជីពដែរ»

ទោះជាបែបណាក្តី សម្រាប់ប្រធានកម្មវិធីចងក្រង និងពង្រឹងសិទ្ធអំណាច នៃសមាគមបណ្ដាញយុ​​វ​​ជនកម្ពុជា លោក ម៉ើ ចាន់ដារ៉ា  មានក្តីសង្ឃឹមថា ក្រោយពេលបញ្ចប់យុទ្ធនាការដែលក្រុមរបស់លោ​​​កបានធ្វើរយៈពេល៧ខែនេះ ប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួននឹងបាន យល់ដឹងបានកាន់តែច្បាស់ប​​ន្ថែ​ម​​ទៀតពីច្បាប់ ឬសិទ្ធិនៅកន្លែងការងារ និងប្រព័ន្ធគាំពារសង្គមនេះ ដោយថាពិតជាសំខាន់ស​​ម្រា​​ប់​​ប្រជាពលរដ្ឋទូទៅ មិនមែនសំខាន់ចំពោះតែបុគ្គលណាម្នាក់នោះទេ។

លោកបន្តថា៖ «យើងរំពឹងទុកថា យ៉ាងហោចណាស់ក៏មានយុវជនដឹងឮ សាធារណជនទូទៅ ៥០ភាគរយ ដែលគាត់អាចយកបញ្ហាទាំងអស់នេះយកទៅជជែកបន្ថែម ឬមួយក៏ចូលរួមសកម្មនៅក្នុងយុទ្ធនាការរបស់យើង។ ផ្សារភ្ជាប់នឹងយុទ្ធនាការនេះ យើងក៏មានសកម្មភាពផ្សេងៗទៀតដែរ សម្រាប់ចូលរួមការលើកកម្ពស់ច្បាប់ការងារ ច្បាប់សហជីព និងប្រព័ន្ធគាំពារសង្គម »

ពលរដ្ឋខ្មែរក្រោមដង្ហែរូបសំណាកលោកឧកញ៉ា សឺន គុយ ដើម្បីរម្លឹកពីវីរភាពស្នេហាជាតិ

ព្រះសង្ឃនិងពលរដ្ឋខ្មែរក្រោម រស់នៅលើទឹកដីកម្ពុជាក្រោម បានប្រារព្ធពិធីដង្ហែរូបសំណាកលោកឧកញ៉ា សឺន គុយ ក្នុងគោលបំណងបណ្ដុះការចងចាំ និងដឹងគុណចំពោះអ្នកស្នេហាជាតិរូបនេះ ដែលបានពលីកាយថ្វាយជីវិតដើម្បីថែរក្សាវប្បធម៌សម្រាប់ជាតិសាសន៍ខ្មែរនៅកម្ពុជាក្រោម។

លោក ថាច់ ថា វ័យ៥៨ឆ្នាំ ជាតំណាងពលរដ្ឋដែលបានរៀបចំពិធីដង្ហែរូបសំណាកឧកញ៉ា សឺន គុយ មានប្រសាសន៍ថា មានព្រះសង្ឃ និងប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរក្រោម ប្រមាណ៤០អង្គ/នាក់ បានដង្ហែរូបសំណាកលោកឧកញ៉ា សឺន គុយ ក្នុងខេត្តព្រះត្រពាំង កាលពីថ្ងៃទី២៨ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០២៣។ លោកថា គោលបំណងនៃការដង្ហែក្បួននេះ គឺដើម្បីបំផុសស្មារតី​របស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរទាំងអស់ ជាពិសេសយុវជនជំនាន់ក្រោយ ឱ្យបានស្គាល់វីរបុរសជាតិរបស់ខ្លួនដែលបានបូជាជីវិតដើម្បីជាតិមាតុភូមិ។

លោកបន្ថែមថា៖ «បើសិនជាយើងទាំងអស់គា្ន យើងមិនចំណាប់អារម្មណ៍! តើវីរបុរសខ្មែរ របស់យើង លោកបានពលីកាយ ពលីជីវិត ឈាមស្រស់ សាច់ស្រស់ ដើម្បីជាថ្នូរ ដូរយកវត្តអារាម អក្សរសាស្រ្ត វប្បធម៌សម្រាប់កូនខ្មែរទាំងមូល ទាំងរាប់លាននាក់ ប៉ុន្តែកូនខ្មែរអត់ស្គាល់គាត់។ ចំណុចនេះមួយ យើងទាំងអស់គ្នាហៅថា កូនរមិលគុណ ជាចៅរមិលគុណហ្មង!»

បើតាមលោក ថាច់ ថា ដែលជាអ្នកខេត្តព្រះត្រពាំង ឱ្យដឹងថា រូបលោកសំណាកឧកញ៉ា សឺន គុយ ត្រូវបានតម្កល់ទុកជា​បណ្ដោះអាសន្ន​នៅផ្ទះ​របស់លោក នៅក្នុងភូមិ​បន្ទាយ​ក្រ ស្រុក​ថ្កូវ ខេត្តព្រះត្រពាំង នឹងត្រៀមធ្វើពិធី​អភិសេក នៅ​ថ្ងៃទី៨ ខែមីនា ខាងមុខនេះ។ លោកថា នៅថ្ងៃដដែលនោះ ​រូបសំណាកឧកញ៉ា សឺ​ន គុយ នឹងត្រូវដង្ហែចេញពីផ្ទះរបស់លោកជាបន្តទៀត ដើម្បីដាក់តម្កល់ទុកនៅ​វត្ត ​អរុណរង្សី​ចាក​អា​គ្រោង នៅខេត្ត​ព្រះ​ត្រពាំង ដើម្បីទុកជាទី​គោរពបូជាសម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋទូទៅ។​

យ៉ាងណាក្តី លោក ថាច់ ថា បន្ថែមថា គម្រោងបន្ទាប់គឺ រូបលោក និងព្រះសង្ឃ មានគំនិតសាងសង់រូបលោកឧកញ៉ា សឺន គុយ ឱ្យបានច្រើន ដាក់តម្កល់នៅតាមទីវត្តអារាមនានាក្នុងទឹកដីកម្ពុជាក្រោម ក្នុងគោលដៅជំរុញឱ្យយុវជនជំនាន់ក្រោយបានដឹងពីប្រវត្តិសាស្រ្តជាតិរបស់ខ្លួនឯង។

ជាមួយគ្នានេះ ពលរដ្ឋខ្មែរក្រោមម្នាក់ទៀតគឺ លោក​ ថាច់ កឿង វ័យ៣៦ឆ្នាំ ដែលបានចូលរួមពិធីនេះដែរ បានបង្ហាញក្តីរំភើបចំពោះសកម្មភាពនៃការដង្ហែរូបសំណាកលោកឧកញ៉ា សឺន គុយ ដោយថា នេះជាលើកដំបូងក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តសម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរក្រោម​ ដែលបានរៀបចំពិធីនេះឡើង។ មួយវិញទៀត លោកបានសាទរចំពោះអាជ្ញាធរវៀតណាម ដែលមិនមានការហាមឃាត់ចំពោះសកម្មភាពនៃការដង្ហែក្បួននេះ។

លោកបន្តថា៖ «ខ្ញុំធ្វើហ្នឹងដើម្បីចង់បានឱ្យបងប្អូនកូនចៅខ្មែរកម្ពុជាក្រោមយើងហ្នឹងដឹងទាំងអស់ពីវីរបុរសជាតិខ្មែរក្រោម គឺលោកតា ឧកញ៉ា សឹន គុយ ហ្នឹង! ហើយអារម្មណ៍ខ្ញុំរំភើប ហើយនិងសប្បាយ ព្រោះខ្ញុំបានធ្វើការបានជោគជ័យ​ក្នុងថ្ងៃដែលដង្ហែក្បួនវីរបុរសជាតិ មិនមានការរារាំងពីអាជ្ញាធរវៀតណាម។ ពួកខ្ញុំសប្បាយ»។  

ពលរដ្ឋខ្មែរក្រោម ដែលកំពុងរស់នៅខេត្តព្រះត្រពាំងរូបនេះ បានបង្ហាញក្តីគោរពចំពោះការលះបង់របស់លោកឧកញ៉ា សឺន គុយ ដែលហ៊ានបូជាជីវិតដើម្បីការពារវប្បធម៌ ប្រពៃណី សិល្បៈ អក្សរសាស្រ្ត ដើម្បីឱ្យនៅគង់វង្សក្នុងទឹកដីកម្ពុជាក្រោមរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន។ លោកថា ការពលីរបស់វីរបុរសជាតិរូបនេះ​បានបន្សល់ទុកនូវការចងចាំដែលមិនអាចបំភ្លេចបាន ដែលជនជាតិខ្មែរគ្រប់ៗរូបគួរតែចងចាំទុក។

លោកថា៖ «បើសិនជាគាត់ [ឧកញ៉ា សឺន គុយ] មិនថ្វាយជីវិតឱ្យយួនកាត់កនោះទេ គឺខ្មែរក្រោមរបស់យើងហ្នឹង គឺរលាយតាំងពីឆ្នាំ១៨៤១ម៉្លេះ!»  

បើតាមឯកសារប្រវត្តិសាស្រ្តជាច្រើនបានបង្ហាញថា ឧកញ៉ា សឺន គុយ គឺជាអតីតចៅហ្វាយខេត្តព្រះត្រពាំង។ លោកបានពលីជីវិត ដោយឱ្យអណ្ណាមកាត់កក្នុងឆ្នាំ១៨៤១ ជាថ្នូរនឹងការថែរក្សា​ប្រពៃណី សិល្បៈ អក្សរសាស្រ្ត វប្បធម៌ និងព្រះពុទ្ធសាសនា សម្រាប់ជនជាតិដើមខ្មែរក្រោមទាំងមូលនៅក្នុងទឹកដីកម្ពុជាក្រោម ដែលអណ្ណាមចូលមកទន្រ្ទានគ្រប់គ្រងនាសម័យកាលនោះ និងក្រោយពេលដែលអណ្ណាមដើរកាប់សម្លាប់ពលរដ្ឋខ្មែរក្រោមនៅតាមភូមិឋានដើម្បីបង្ខំចិត្តឱ្យឧកញ៉ា សឺន គុយ ចេញប្រគល់ខ្លួនឱ្យពួកគេ។ លោកបានសម្រេចចិត្តចរចាជាមួយអាជ្ញាធរអណ្ណាម ដោយសុខចិត្តស្លាប់ ប៉ុន្តែតម្រូវឱ្យភាគីអណ្ណាម (វៀតណាមបច្ចុ​ប្បន្ន) រក្សាទុកនូវប្រពៃណីវប្បធម៌ខ្មែរឱ្យបានគង់វង្ស។

អគ្គលេខាធិការសមាគមខ្មែរកម្ពុជាក្រោម ដើម្បីសិទ្ធិមនុស្ស និងអភិវឌ្ឍន៍ បណ្ឌិត សឺន ជុំជួន សង្កេតឃើញថា ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរក្រោមបច្ចុប្បន្ននៅតែមិនទាន់ទទួលបានសិទ្ធិសេរីភាពពេញលេញ ដូចប្រជាពលរដ្ឋវៀតណាមនោះទេ។ លោកថា ពួកគេកំពុងប្រឈមបញ្ហាមួយចំនួន ដូចជា ការរឹតត្បិតសេរីភាពក្នុងការបញ្ចេញមតិ ការហាមប្រាមមិនឱ្យសិក្សាប្រវត្តិសាស្រ្តខ្មែរ និងការបិទសិទ្ធិសេរីភាពក្នុងការទទួលបានព័ត៌មានពិត ជាដើម។ យ៉ាងណា លោកបានលើកទឹកចិត្តឱ្យពលរដ្ឋខ្មែរក្រោម បន្តបេសកកម្មរបស់ខ្លួនឱ្យស្របតាមច្បាប់ជាតិ និងអន្តរជាតិនានាដើម្បីថែរក្សាអត្តសញ្ញាណជាតិខ្មែរឱ្យបានគង់វង្ស សម្រាប់យុវជនជំនាន់ក្រោយ។

លោកថា៖ «ខ្ញុំសង្ឃឹមថា គំនិតនេះ [ការសង់រូបសំណាកលោកឧកញ៉ា សឺន គុយ] នឹងមានការ​បង្កើតបន្ថែមទៀតសម្រាប់វីរបុរសយើងដទៃៗទៀត មិនមែនត្រឹមតែ​វីរបុរសឧកញ៉ា សឺន គុយ ទេ នៅមាន​ជាហូរហែតមកទៀត! មានការកសាងបដិមាដូចបែបនេះដែរ»

ចំណែកសាស្រ្តាចារ្យផ្នែកប្រវត្តិសាស្រ្ត លោក​ សំបូរ​ មាណ្ណារ៉ា​ បានសាទរចំពោះសកម្មភាពរបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរក្រោម ដែលបានរម្លឹកពីវីរភាពស្នេហាជាតិលោកឧកញ៉ា សឺន គុយ ដោយថាជាសិទ្ធិសេរីភាពក្នុងការគោរពវីរបុរសជាតិរបស់ខ្លួន ទោះបីជាពួកគេកំពុងរស់នៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ប្រទេសវៀតណាមក៏ដោយ។ លោកថា ទឹកចិត្តស្នេហាជាតិរបស់លោកឧកញ៉ា សឺន គុយ ចំពោះជាតិមាតុភូមិ រហូតពលីជិវិតបែបនេះ គឺជាទឹកចិត្តដ៏ល្អ និងគួរឱ្យគោរពជាទីបំផុតសម្រាប់មនុស្សគ្រប់ៗរូប។

លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «គេអាចនិយាយបានថា លោក [សឺន គុយ] បូជាជីវិតដើម្បីប្តូរជាមួយនឹងការមិនធ្វើអ្វី ដែល[អាជ្ញាធរវៀតណាម]ប៉ះពាល់ទៅដល់សង្គមខ្មែរយើងនាពេលនោះ។ នោះគឺជាការលះបង់ធំណាស់សម្រាប់ជីវិតរបស់លោកផ្ទាល់»

នៅសម័យអាណានិគមបារាំង ទឹកដីខ្មែរកម្ពុជាក្រោម ត្រូវបានរដ្ឋាភិបាលបារាំងចុះហត្ថលេខាប្រគល់ទៅឱ្យប្រទេសវៀតណាមត្រួតត្រាបន្ត កាលពីថ្ងៃទី៤ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៤៩ ដែលមានផ្ទៃដីទំហំ ៦៧ ៧០០គីឡូម៉ែត្រការ៉េ ឬមានចំនួន២១ខេត្ត-ក្រុង។

យ៉ាងណាក្តី ព្រះអង្គម្ចាស់ ស៊ីសុវត្ថិ ធម្មិកោ ធ្លាប់មានព្រះរាជបន្ទូលថា ចាប់តាំងពីឆ្នាំ១៩៤៩ រដ្ឋាភិបាលដឹកនាំដោយព្រះបរមរតនកោដ្ឋ រហូតដល់រដ្ឋាភិបាលរបស់លោក លន់ នល់ ឆ្នាំ១៩៧០ ដល់ឆ្នាំ១៩៧៥ និងរដ្ឋាភិបាលក្រោមការដឹកនាំរបស់ ប៉ុល ពត ពីឆ្នាំ១៩៧៥ ដល់១៩៧៩ គឺគ្មានរដ្ឋាភិបាលខ្មែរណាមួយទទួលស្គាល់ការកាត់ទឹកដីកម្ពុជាក្រោមទៅឱ្យវៀតណាមនោះឡើយ។ ដូច្នេះ ព្រះអង្គបញ្ជាក់ថា ការមិនទទួលស្គាល់នេះបង្ហាញថា ទឹកដីកម្ពុជាក្រោមនៅតែជាទឹកដីរបស់ខ្មែរដដែល៕

បទយកការណ៍៖ សកម្មជនមូលដ្ឋានបារម្ភការរឹតត្បិតផ្សាយពីបញ្ហាព្រៃឈើ ក្រោយរដ្ឋាភិបាលបិទប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយឯករាជ្យ

ប្រជាសហគមន៍នៅមូលដ្ឋានដែលសកម្មក្នុងការឃ្លាំមើលពីការកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើ បង្ហាញការព្រួយបាម្ភពីការធ្លាក់ចុះនៃការផ្សព្វផ្សាយករណីកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើក្នុងតំបន់ព្រៃអភិរក្ស ក្រោយពេលរដ្ឋាភិបាលបានបិទស្ថាប័នព័ត៌មានឯករាជ្យជាបន្តបន្ទាប់។

តំណាងសហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចកួយ លោក ខាក់ ភារិទ្ធម៉ាស៊ី និយាយថា ការកាប់បំផ្លាញដើមឈើប្រណិតៗនៅតំបន់ព្រៃអភិរក្ស នៅតែមានជាបន្តបន្ទាប់។ លោកសង្កេតឃើញថា នាពេលកន្លងមក សារពត៌មាន វីអូឌី តែងតែសកម្មក្នុងការចុះផ្សាយពីការកាប់ដើមឈើក្នុងតំបន់ព្រៃព្រះរកា ដោយថា លោកមិនសូវឃើញមានស្ថាប័នព័ត៌មានផ្សេងៗទៀតចុះផ្សាយពីបទល្មើសព្រៃឈើនោះទេ។

លោកថា៖ «ព្រៃឈើនៅតែមានការកាប់បំផ្លាញ ហើយណាមួយខាងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយវីអូឌីត្រូវបិទអ៊ីចឹង ខាងពួកខ្ញុំសហគមន៍ព្រួយបារម្ភយ៉ាងខ្លាំង ព្រោះសារព័ត៌មានវីអូឌីបានផ្សព្វផ្សាយតែរឿងពិត! ដល់តែបិទអ៊ីចឹង ខាងសហគមន៍ខ្ញុំមិនដឹងថាផ្តល់ព័ត៌មានទៅខាងណាទៀតទេ ព្រោះមានតែវីអូឌីមួយទេ ដែលផ្សាយរឿងពិត មិនគិតពីខាងបក្សឬក៏ពួកណាទេ»

លោកបន្ថែមថា៖ «ឥលូវការកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើនៅតែមាន ហើយណាមួយសារព័ត៌មានផ្សេងក៏អត់សូវមានអ្នកដែលមកចុះយកព័ត៌មានតាមសហគមន៍ដែរឥលូវ»។

វិទ្យុសំឡេងប្រជាធិបតេយ្យវីអូឌី ដែលជាប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយឯករាជ្យមិនរកប្រាក់ចំណេញ បានដំណើរការ២០ឆ្នាំមកហើយនោះ ត្រូវបានក្រសួងព័ត៌មាន សម្រេចដកអាជ្ញាបណ្ណក្នុងពេលថ្មីៗនេះ។ ការបិទនេះធ្វើឡើងបន្ទាប់ពីមានការបញ្ជាពីលោកនាយករដ្ឋមន្រ្តី ហ៊ុន សែន ដោយលោកច្រានចោលការផ្សាយអត្ថបទមួយដែលថាលោក ហ៊ុន ម៉ាណែត បានចុះហត្ថលេខាផ្តល់ជំនួយដល់ប្រទេសតួកគីដែលរងគ្រោះរញ្ជួយដី។

សហគមន៍ព្រៃឡង់ ខេត្តព្រះវិហារ រកឃើញបទល្មើសការកាប់បំផ្លាញ់ព្រៃឈើខេត្តព្រះវិហារ កាលពីថ្ងៃទី២៦ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០២៣។ (ផ្តល់ឲ្យ)

លោក ខាន់ ភារិទ្ធម៉ាស៊ី មានវ័យ២៤ឆ្នាំ ជាអ្នកខេត្តព្រះវិហាររូបនេះ បានរៀបរាប់ថា វិទ្យុវីអូឌី គឺជាស្ថាប័នឯករាជ្យ ដូច្នេះបើត្រូវបានដកអាជ្ញាបណ្ណ មិនឱ្យធ្វើសកម្មភាពលើវិស័យព័ត៌មានបែបនេះ គឺជារូបភាពមួយបង្ហាញពីការធ្លាក់ចុះនៃសេរីភាពសារព័ត៌មាននៅកម្ពុជា។

លោកថា៖ «កាលនៅវីអូឌី ល្អ! ព្រោះខាងសារព័ត៌មានវីអូឌីផ្សព្វផ្សាយតែរឿងពិតនិងជាក់លាក់ព័ត៌មានដែលបានពីសហគមន៍ អំពីព្រៃឈើអ៊ីចឹង»។

លោកបន្ថែមថា៖ «សារព័ត៌មានវីអូឌីហ៊ានទៅផ្សាយផ្ទាល់ ឬក៏ហ៊ានមកសួរនាំក្នុងនាមជាអ្នកសារព័ត៌មាន សម្ភាសផ្ទាល់និងខលតាមទូរសព្ទ ដើម្បីសួរជាក់ស្តែងអំពីការបាត់បង់ព្រៃឈើ»។

វិទ្យុសំឡេងប្រជាធិបតេយ្យ វីអូឌី ​ត្រូវបានបង្កើតឡើ​​ងកា​​ល​ពីឆ្នាំ២០០៣ ក្រោមការគ្រប់គ្រងពីមជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា។ នៅឆ្នាំ២០០៧ ក្រោ​​យ​​​​ពីមជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា បានបំបែកខ្លួនចេញ ស្ថាប័ន វីអូឌី បានរៀនរស់បន្ត​ក្រោម​​ឆ័​​ត្រ​​នៃមជ្ឈមណ្ឌលកម្ពុជាដើម្បីប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយឯករាជ្យវិញម្តង រហូតដល់ថ្ងៃទី១៣ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០២៣ ដែល​​ជា​​ថ្ងៃរដ្ឋាភិបាលបិទការផ្សាយជាស្ថាពរ។

ស្រដៀងគ្នានេះដែរ តំណាងសហគមន៍ព្រៃឈើម្នាក់ទៀត គឺលោក ងន់ ហ៊ីម និយាយថា លោកតែងតែតាមដានព័ត៌មានដែលចុះផ្សាយដោយសា្ថប័ន​វីអូឌី​ជាប្រចាំ។ លោកចាត់ទុកថា វិទ្យុសំឡេងប្រជាធិបតេយ្យវីអូឌី គឺជាសំឡេងដែលបង្ហាញការពិតជាក់ស្តែង មិនលម្អៀង។​

លោកថា៖ «វីអូឌី ជាសារព័ត៌មានមួយដែលអាចជឿទុកចិត្តបាន។ ទាំងខ្ញុំដែរ តែងតែស្តាប់ជារៀងរាល់ព្រឹក នៅពេលដែលខ្ញុំគិតថាចង់ស្តាប់ព័ត៌មានសង្គមនិងព្រៃឈើ គឺខ្ញុំតែងតែរកមើលវិទ្យុព័ត៌មានវីអូឌីមុនគេ ដោយខ្ញុំគិតថាជាព័ត៌មានដែលឯករាជ្យ»។

តំណាងសហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចកួយវ័យ២៥ឆ្នាំ និងជាអ្នកខេត្តព្រះវិហាររូបនេះ បានបង្ហាញការព្រួយបារម្ភថា សំឡេងប្រជាសហគមន៍នៅមូលដ្ឋាននឹងមិនត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយជាសាធារណៈនោះទេ ហើយថាបទល្មើសព្រៃឈើនឹងបន្តកើតមានជាបន្តបន្ទាប់ បើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ​ឯករាជ្យមិនមានក្នុងសង្គមប្រជាធិបតេយ្យបែបនេះ។

លោក ងន់ ហ៊ីម និយាយថា៖ «បើមិនមានសំឡេងសារព័ត៌មានវីអូឌីទេ អ៊ីចឹងសំឡេងប្រជាពលរដ្ឋ សំឡេងសហគមន៍ ដែលធ្លាប់រំពឹងថានឹងមានដំណោះស្រាយការពារការអភិរក្សព្រៃឈើនោះនឹងទៅជាយ៉ាងណា? ព្រួយបារម្ភណាស់ហើយបង»

តំណាងសហគមន៍ព្រៃឈើម្នាក់ទៀត គឺលោក ស្រី ទីន ថ្លែងថា ការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ប្រជាសហគមន៍ក្នុងការការពារបរិស្ថាននឹងក្លាយជាអសារបង់ ព្រោះតែខ្វះប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយពាំនាំបញ្ហានៅមូលដ្ឋានទៅកាន់អាជ្ញាធរ ដើម្បីរកដំណោះស្រាយពីបញ្ហាកាប់ព្រៃឈើ។ លោកថា​បានស្នើឱ្យគ្រប់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយក្នុងស្រុក លាតត្រដាងពីភាពពិតជាក់ស្តែងក្នុងតំបន់ព្រៃអភិរក្ស ដោយលោកថាកំពុងមានបទល្មើលកាប់ឈើជាច្រើនករណី។ 

លោក ស្រី ទីន ស្នើថា៖ «ចង់ឱ្យអ្នកសារព័ត៌មានជួយផ្សព្វផ្សាយអំពីការបញ្ឈប់ការជួញដូរឈើចេញពីព្រៃឡង់ទៅប្រទេសក្រៅ ឬក៏បញ្ឈប់ការដឹកឈើចេញពីតំបន់ព្រៃឡង់ តំបន់អភិរក្ស ហើយបញ្ឈប់ការរឹតត្បិតអ្នកការពារហើយទៅជួយអ្នកមិនបានការពារទៅវិញ ដោយសារមួយរយៈនេះឃើញថាការរឹតត្បិតសហគមន៍អ្នកការពារ តែអ្នកបំផ្លាញវាលើសលុបជាងអ្នកការពារទៅទៀត»

យ៉ាងណាក្តី កាលពីថ្ងៃទី២០ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០២៣ ក្នុងពិធីចែកសញ្ញាបត្រជូននិស្សិតជ័យលាភី នៃសាកលវិទ្យាល័យធនធានមនុស្ស នៅរាជធានីភ្នំពេញ លោកនាយករដ្ឋមន្រ្តី ហ៊ុន សែនអះអាងថា វិទ្យុសំឡេងប្រជាធិបតេយ្យ វីអូឌី មិនអាចដំណើរការឡើងវិញបាននោះទេ។

លោកថ្លែងថា៖ «សារព័ត៌មាន VOD គ្មានថ្ងៃរស់ឡើងវិញនោះឡើយ ហើយការបិទនេះក៏មិនធ្វើឱ្យស្លាប់ប្រជាធិបតេយ្យនៅកម្ពុជានោះដែរ»។

ពាក់ព័ន្ធនឹងការព្រួយបារម្ភរបស់សហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចកួយ នាយក​ប្រតិ​បត្តិ​សមាគម​សម្ព័ន្ធ​អ្នក​សារ​ព័ត៌​មាន​កម្ពុជា (ខាមបូចា) លោក ណុប វី យល់ឃើញថា ការបិទប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយឯករាជ្យវីអូឌី អាចបង្កផលប៉ះពាល់ដល់សហគមន៍រស់នៅជុំវិញតំបន់ព្រៃឡង់ ជាពិសេសករណីសហគមន៍ចង់រាយការណ៍អំពីបទល្មើសព្រៃឈើ និងករណីទន្រ្ទានយកដីព្រៃសហគមន៍ជាដើម ត្រូវការសារព័ត៌មានឯករាជ្យជួយផ្សព្វផ្សាយ។

បន្ថែមពីនេះ នាយកប្រតិបត្តិសមាគមសម្ព័ន្ធអ្នកសារព័ត៌មានកម្ពុជារូបនេះ អំពាវនាវដល់រដ្ឋាភិបាលគួរបើកសារព័ត៌មានឯករាជ្យមួយនេះឡើងវិញ ដើម្បីចូលរួមផ្សព្វផ្សាយព័ត៌មានពិតអំពីបញ្ហាសង្គម និងបញ្ហាការបាត់បង់ព្រៃឈើ ជាដើម។

លោកថា៖ «យើងទាមទារឱ្យរដ្ឋាភិបាល លោកពិចារណាឡើងវិញ ជុំវិញរឿងការបិទវីអូឌីហ្នឹង សូមឱ្យបើកសារព័ត៌មាននេះដំណើរការឡើងវិញ ដើម្បីជួយបម្រើទៅដល់អ្វីដែលជាតម្រូវការនិងការជួយពាំនាំបញ្ហាអវិជ្ជមានផ្សេងៗនៅក្នុងសហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចហ្នឹង ជូនទៅដល់រដ្ឋាភិបាលគាត់បានដឹង»

ពលរដ្ឋនៅខេត្តកោះកុងស្នើឱ្យបង្កើតអនុវិទ្យាល័យក្នុងភូមិ ដើម្បីឱ្យសិស្សអាចបន្តការសិក្សា

ពលរដ្ឋរស់នៅភូមិពោធិ៍បឹង ឃុំដងពែង ស្រុកស្រែអំបិល ខេត្តកោះកុង ស្នើឱ្យបង្កើតអនុវិទ្យាល័យមួយនៅក្នុងភូមិ ដើម្បីឱ្យកូនៗរបស់ពួកគេអាចបន្តការសិក្សា។

​ពលរដ្ឋនិងអាជ្ញាធរមូលដ្ឋាន ឱ្យដឹងថា នៅភូមិពោធិ៍បឹងនេះមានពលរដ្ឋសរុបជិត១ ៥០០នាក់ ដែលក្នុងនោះក្មេងៗភាគច្រើនបានបោះបង់ការសិក្សាត្រឹមថ្នាក់បឋមសិក្សា ដោយសារតែឪពុកម្ដាយរបស់ពួកគេពុំមានលទ្ធភាពបញ្ជូនកូនទៅរៀននៅឯអនុវិទ្យាល័យដែលមានចម្ងាយជាង៦០គីឡូម៉ែត្រពីភូមិរបស់ពួកគេ។

លោក សៅ សារឹទ្ធ ​អាយុ៤៤ឆ្នាំ ជាកសិករមួយរូប រស់នៅភូមិពោធិ៍បឹង និយាយថា កាលពីពីរឆ្នាំមុន លោកបានសម្រេចចិត្តឱ្យកូនប្រុសដែលសិក្សាទទួលបានចំណាត់ថ្នាក់ល្អក្នុងការសិក្សា ឈប់រៀនត្រឹមថ្នាក់ទី៦ ដោយសារពុំមានប្រាក់ក្នុងការបញ្ជូនកូនទៅរៀនបន្តនៅអនុវិទ្យាល័យដែលមានចម្ងាយ៦៧គីឡូម៉ែត្រពីភូមិ។
លោក សារឹទ្ធ បន្ថែមថា ការបញ្ជូនកូនទៅសិក្សាបន្តនៅឯអនុវិទ្យាល័យ គឺត្រូវចំណាយលើការជួលបន្ទប់ស្នាក់នៅក្បែរសាលា និងការចាយវាយផ្សេងៗ។ ដោយឡែក​ លោកក៏មានការព្រួយបារម្ភផងដែរចំពោះកូនស្រីរបស់លោកម្នាក់ដែលកំពុងរៀនថ្នាក់ទី៦ និងគ្រោងបន្តរៀននៅអនុវិទ្យាល័យនៅឆ្នាំក្រោយ។

លោក សារឹទ្ធ និយាយថា៖ «យើងចេះតែមានអារម្មណ៍នេះដែរ នៅឆ្ងាយពីភ្នែកពីច្រមុះយើង ព្រួយបារម្ភដែរហ្នឹង។ យើងចេះតែខ្លាចកូនវាអត់ខំរៀនខ្ញុំចង់សំណូមពរខាងអង្គការណា គាត់អាចជួយជាអនុវិទ្យាល័យ»

រីឯអ្នកភូមិម្នាក់ទៀតគឺ អ្នកស្រី សឹម វ៉ុន វ័យ៦៦ឆ្នាំ ដែលមានកូនចំនួន៦នាក់រៀនត្រឹមថ្នាក់បឋមសិក្សា បានលើកឡើងពីការព្រួយបារម្ភពីចៅៗរបស់អ្នកស្រីថាអាចនឹងបោះបង់ការសិក្សាត្រឹមថ្នាក់បឋម ដូចទៅនឹងឪពុកម្ដាយរបស់ពួកគេដែរ។

អ្នកស្រី វ៉ុន និយាយថា៖ «អត់បានរៀនទេ ផ្ទះនៅឆ្ងាយសាលាពេក [ចុះបឋម កូនរៀនថ្នាក់ទីប៉ុន្មាន?] រៀនបានត្រឹមថ្នាក់ទី២ ទី៣ អីបានរៀន! ដល់ថ្នាក់ទី៦ ទី៧ វាអត់មានសាលារៀន។ [ហេតុអ្វីបានមិនបញ្ជូនទៅវិទ្យាល័យ?] យើងផ្លូវវាពិបាកពេក ផ្លូវវាឆ្ងាយ ហើយក៏អត់លុយអត់កាក់ទៅរៀនផង ក៏វាយើងអ្នកអត់ អ្នកក្រីក្រ។ [ចៅៗ] វានៅតូចៗនៅឡើយ [អនុវិទ្យាល័យ] ឆ្ងាយណាស់ ផ្លូវក៏ពិបាកវេទនា។

ភូមិពោធិ៍បឹង ឃុំដងពែង ស្រុកស្រែអំបិល ខេត្តកោះកុង ត្រូវបានអ្នកភូមិរស់នៅទីនោះ ប្រាប់ថា ទាំងអនុវិទ្យាល័យ មណ្ឌលសុខភាព និងសាលាឃុំ នៅចម្ងាយឆ្ងាយពីភូមិច្រើនជាង៦០គីឡូម៉ែត្រ។ ការណ៍នេះបានបណ្ដាលឱ្យពលរដ្ឋរស់នៅទីនោះត្រូវចំណាយពេលវេលាយូរក្នុងការទៅទទួលសេវាសាធារណៈផ្សេងៗ។

អាជ្ញាធរមូលដ្ឋានបានកត់សម្គាល់ថា ប្រជាពលរដ្ឋនៅភូមិពោធិ៍បឹងនេះដែលមានចំនួនសរុប១ ៤៥៥នាក់ ក្នុងនោះ អាយុចាប់ពី៣០ឆ្នាំឡើង ពុំសូវមានអ្នកចេះអានអក្សរឡើយ ខណៈឈប់រៀនត្រឹមថ្នាក់បឋមសិក្សា បណ្ដាលឱ្យក្មេងៗទាំងនោះរស់នៅធ្វើការជាមួយឪពុកម្ដាយ និងធំឡើងធ្វើកម្មករ។

លោក យ៉ែម ឃឿន មេភូមិពោធិ៍បឹង និយាយថា ការមិនចេះអានអក្សរ បានបណ្ដាលឱ្យពលរដ្ឋទាំងនោះពិបាកក្នុងការបំពេញបែបបទនានាទាក់ទិននឹងសេវាសាធារណៈ។ ដោយឡែក កុមារដែលរៀនចប់ត្រឹមថ្នាក់បឋមទាំងនោះ ពួកគេត្រូវទៅធ្វើស្រែចម្ការ និងកាប់ដើមឈើ ជាដើម។

លោក ឃឿន និយាយថា «រៀនត្រឹមថ្នាក់ទី៦ធ្វើការងារអ្វី? មុខរបរគាត់អត់ទៀងទេ នៅព្រៃ ជួនកាលគាត់ទៅរកជ័រចុងទៅ ជួនកាលទៅបេះផ្កា ជួនកាលគាត់ទៅរកកាប់ផ្ដៅ ជួនកាលទៅកាប់ធាងផ្អាវអ៊ីចឹងទៅ វាអត់ទៀងទេមុខរបរ គាត់ធ្វើស្រូវធ្វើអីអ៊ីចឹងទៅ»

លោក ឃឿន បន្ថែមថា៖ «ពួកគាត់អត់សូវចេះអក្សរអ៊ីចឹង យើងក៏ពិបាកពន្យល់ពួកគាត់។ ពេលបំពេញបែបបទ ពួកគាត់ពឹងឱ្យពួកខ្ញុំធ្វើអីៗអ៊ីចឹង។ ខ្ញុំមានខាងឃុំ ឬខាងខ្ញុំជួយបន្ថែមគាត់ ពួកខ្ញុំជួយបន្ថែមអ៊ីចឹងទៅ ទាក់ទងនឹងគាត់ធ្វើសំបុត្រអាពាហ៍ពិពាហ៍ ឬក៏ធ្វើអត្រានុកូលដ្ឋាន ឬក៏ធ្វើសំបុត្រមរណភាព ខ្ញុំចេះតែជួយបំពេញគាត់អ៊ីចឹងទៅ។ រឿងលំបាក លំបាកហើយ តែមិនដឹងធ្វើម៉េច យើងអ្នកបម្រើប្រជាពលរដ្ឋ»

មេឃុំដងពែង លោក ទី យោង ឱ្យដឹងថា លោកបានស្នើសុំឱ្យបង្កើតអនុវិទ្យាល័យនៅភូមិពោធិ៍បឹងនេះ ទាំងទៅកាន់មន្ទីរអប់រំខេត្តកោះកុង និងក្រសួងអប់រំ ជាច្រើនលើករួចមកហើយ។ ចំណែក ភូមិពោធិ៍បឹងនេះ ជាភូមិមួយដែលមានសាលាបឋមសិក្សាចំនួន៤កន្លែងច្រើនជាងគេ ក្នុងចំណោមភូមិទាំង៧ នៃឃុំដងពែង ស្រុកស្រែអំបិល ដោយសារពលរដ្ឋនៅទីនោះរស់នៅចម្ងាយដាច់ៗពីគ្នាជាច្រើនគីឡូម៉ែត្រ។

លោក ទី យោង និយាយថា៖ «ខ្ញុំស្នើមិនដឹងជាប៉ុន្មានសិបដងទៅក្រសួង ប៉ុន្តែគេមិនឱ្យទៅមន្ទីរ[អប់រំខេត្តកោះកុង]ហ្នឹងរហូត គេមិនទាន់ឱ្យ គេគ្រាន់តែប្រាប់ថាត្រៀមដីបម្រុងទុក»

ឆ្លើយតបទៅនឹងការស្នើសុំនេះ ប្រធានមន្ទីរអប់រំ យុវជន និងកីឡា ខេត្តកោះកុង លោក ង៉ែត ឡឹង មានប្រសាសន៍ថា លោកនឹងពិនិត្យមើលសាជាថ្មី ចំពោះការស្នើសុំឱ្យមានអនុវិទ្យាល័យនៅភូមិពោធិ៍បឹង។

លោក ឡឹង បញ្ជាក់ថា៖«វាសំខាន់នេះទេ មិនមែនគាត់ចេះតែស្នើសុំទេ សំខាន់មើលទិន្នន័យសិស្សដែរ ជួនកាលសិស្សតិច យើងបើកអនុវិទ្យាល័យទៅ អត់មានសិស្សរៀន។ ចាំមើលខ្ញុំសិក្សា ខ្ញុំសួរអាជ្ញាធរ ហើយនឹងសិក្សាឡើងវិញ។ ស្នើច្រើនដង ចាំមើលខ្ញុំពិនិត្យឡើងវិញ»

លោក សន ជ័យ ប្រធាន​អង្គការ​សម្ព័ន្ធ​គណនេយ្យ​ភាព​សង្គម​កម្ពុជា យល់ឃើញថា ប្រជាពលរដ្ឋគួរស្នើសុំដោយផ្ទាល់ទៅកាន់មន្ទីរអប់រំខេត្តកោះកុង ដើម្បីសាងសង់អនុវិទ្យាល័យមួយនៅក្នុងភូមិ។

លោក ជ័យ និយាយថា៖ «ជាដំណោះស្រាយ ខ្ញុំគិតថា ប្រជាពលរដ្ឋ ឬអាណាព្យាបាល គាត់អាចលើកឡើងជាសំណើមួយដាក់មករដ្ឋបាលថ្នាក់ក្រោមជាតិ ដាក់មកការិយាល័យអប់រំស្រុក និងតាមមន្ទីរអប់រំខេត្ត ពេលហ្នឹងរដ្ឋបាលខេត្តអាចពិនិត្យមើលសំណើហ្នឹងហើយ តាមខ្ញុំយល់»

បទយកការណ៍៖ អំពើពុករលួយក្នុងវិស័យបរិស្ថានបង្កក្ដីបារម្ភមហន្តរាយព្រៃនៅតំបន់អភិរក្ស

ប្រជាសហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចកួយ នៅភូមិប្រមេរុ ខេត្តព្រះវិហារ នៅតែបន្តបង្ហាញក្តីព្រួយបារម្ភអំពីបញ្ហាបាត់បង់ព្រៃឈើនៅដែនជម្រកសត្វព្រៃព្រះរកា ដោយពួកគេអះអាងថា មានករណីដឹកឈើចេញពីតំបន់មួយនេះជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងការស៊ីសំណូកពីជនល្មើស ជាថ្នូរនឹងការបើកដៃឱ្យមានការកាប់បំផ្លាញដើមឈើប្រណិតៗដោយសេរី។

រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា កាលពីថ្ងៃទី៩ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០១៦ បានដាក់ព្រៃព្រះរកា ជាដែនជម្រកសត្វព្រៃ ដែលមានទំហំ៩៦ ០០០ហិកតា នៅភូមិសាស្ត្រក្នុងស្រុកចំនួន៣ គឺស្រុកជាំក្សាន្ត ស្រុកត្បែងមានជ័យ និងស្រុកឆែប ខេត្តព្រះវិហារ។

បើទោះបីជារដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា បានសម្រេចដាក់បញ្ចូលជាតំបន់ដែនជម្រកសត្វព្រៃយ៉ាងណាក្ដី ក៏ប្រជាសហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចកួយ នៅឃុំប្រមេរុ ស្រុកត្បែងមានជ័យ នៅតែព្រួយបារម្ភថា ព្រៃព្រះរកា នៅតែរងការទន្ទ្រាន និងមានការកាប់បំផ្លាញពីសំណាក់ឈ្មួញ ក្រោមរូបភាពសូកប៉ាន់ទៅឱ្យមន្រ្តីមូលដ្ឋាន ដែលប្រជាសហគមន៍បានរកឃើញករណីកើតមានជាក់ស្តែងជាបន្តបន្ទាប់។

តំណាងសហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចកួយម្នាក់ គឺលោក ថី ហុន បានរៀបរាប់អំពីបញ្ហាព្រៃព្រះរកាថា​ បច្ចុប្បន្នព្រៃព្រះរកា​​កំពុង​​រ​ង​​ការ​​ទន្ទ្រាន​ និងការ​​កាប់បំផ្លាញ​​ ដោយហេតុថាមានជនល្មើសលបលួចចូលទៅកាប់ និងដឹកឈើចេញពីតំបន់ការពារនេះជាហូរហែ តាម​គោយន្ត​ជាច្រើនគ្រឿង ដោយពុំមាន​ការទប់ស្កាត់ណាមួយពីអាជ្ញាធរ​ ឬមន្ត្រីឧទ្យានុរក្សនៅតំបន់នោះ​ឡើយ។

លោកបន្តថា ការដឹកឈើយ៉ាងគគ្រឹកគគ្រេងបែបនេះ ភាគច្រើនចេញពីច្រកដំរីប៊ូត នៃដែនជម្រកសត្វព្រៃព្រះរកា ស្ថិតនៅជិតប៉ុស្តិ៍មន្រ្តីអភិរក្សតែម្តង។ លោកបន្ថែមថា បើករណីកាប់ទន្រ្ទាន និងដឹកជញ្ជូនឈើទាំងនេះនៅតែបន្តកើតមានឡើង នោះជោគវាសនាអនាគតដែនជម្រកសត្វព្រៃការពារមួយនេះនឹងជួបមហន្តរាយជាក់ជាមិនខាននៅថ្ងៃខាងមុខ។

លោកថា៖ «ខាង [មន្រ្តី] អភិរក្សគេយាមឱ្យ! [ឈ្មួញ] គេបង់ឱ្យ គឺថាមួយខែពីរ [ទៅ] បីពាន់ដុល្លារ គេបង់ឱ្យអភិរក្ស ដូចថាអ្នកទិញជ័រ អ្នកទិញដើមច្បោះ ដើមអី គេអារចេញមកពីព្រៃ គេយាមឱ្យទាំងប៉លីសសេដ្ឋកិច្ច គេយាមឱ្យ! គេ[ឈ្មួ]បង់ឱ្យពួកហ្នឹងទាំងអស់»

លោកបន្ថែមថា៖ «ក្នុងមួយថ្ងៃ វាអាច២០គូប ទៅ៣០គូប មិនដឹង! បើគេដឹកតាមគោយន្ត ហើយបើតាមខ្ញុំមើល វាដឹកឈើអាចដល់ ១០ ទៅ ២០ គោយន្ត មិនដឹង! ខ្ញុំឃើញរាល់ថ្ងៃ គេដឹកគគ្រឹក! យើងមិនហ៊ានចូលទេ ដោយសារមានអ្នកយាម ដូចអភិរក្ស អ្នកយាម ប៉ូលិស សមត្ថកិច្ច គេមើលផ្លូវឱ្យ! ពេលយើងទៅថត គេហាមយើងមិនឱ្យថតគោយន្តគេទេ យើងក៏មិនហ៊ានថតគេដែរ ព្រោះគេមានអ្នកយាមឱ្យ»

បុរសសម្បុរខ្មៅស្រអែមមានវ័យ៣៩ឆ្នាំរូបនេះ បារម្ភថា ការបាត់បង់ព្រៃឈើ ឬជីវចម្រុះ គឺបានបង្កឱ្យមានគ្រោះមហន្តរាយធម្មជាតិកើតមានដូចជា ការប្រែប្រួលអាកាសធាតុមិនទៀងទាត់ បញ្ហាគ្រោះទឹកជំនន់ និងគ្រោះរាំងស្ងួត ជាដើម។ លោកបន្តថា ការបណ្ដែបណ្ដោយឱ្យមានករណីលួចកាប់ឈើប្រណិតបែបនេះនៅក្នុងតំបន់ព្រៃការពារទាំងខុសច្បាប់ បណ្តាលមកពីការធ្វេសប្រហែសរបស់មន្ត្រីថ្នាក់ក្រោម ហើយការអនុវត្តច្បាប់នៅមានកម្រិតនៅឡើយ។

លោក ថី ហុន និយាយថា៖ «ខ្ញុំព្រួយបារម្ភមែនទែន រឿងធនធានធម្មជាតិ ដែលសហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចយើង ដែលថែរក្សាតាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ វាកំពុងរងការបាត់បង់ បាត់ៗទៅ បើវាបាត់ទៅ តើខ្ញុំពឹងពាក់ទៅលើអី? សព្វថ្ងៃនេះ ខ្ញុំពឹងពាក់តែលើធនធានធម្មជាតិហ្នឹង ដូចខ្ញុំដងជ័រច្បោះអ៊ីចឹង ខុសពីនេះ ខ្ញុំរកអីបាន!»

ស្រដៀងគ្នានេះដែរ តំណាងសហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចកួយ រស់នៅភូមិប្រមេរុម្នាក់ទៀតគឺលោក ងន់ ហ៊ីម បានឱ្យដឹងដែរថា មន្ត្រីដែលមានភារកិច្ចការពារតំបន់ព្រៃព្រះរកា តែងតែព្យាយាមរារាំងសកម្មជនបរិស្ថាន និងពលរដ្ឋដែលស្រឡាញ់ព្រៃឈើ ដោយមិនអនុញ្ញាតឱ្យពួកគេចុះល្បាតដើម្បីជាផ្នែកមួយជួយទប់ស្កាត់បទល្មើសព្រៃឈើនោះទេ។ លោកថា ករណីនេះផ្ទុយពីរដ្ឋធម្មនុញ្ញកម្ពុជា ដែលបានចែងពីសិទ្ធិសេរីភាពរបស់ពលរដ្ឋក្នុងការចូលរួមស្ម័គ្រចិត្តក្នុងសកម្មភាពសង្គម។

លោកថា៖ «គេ[ខាងមន្រ្តីបរិស្ថាន]ព្យាយាមហាមឃាត់សហគមន៍មិនចុះល្បាតការពារព្រៃ ហើយគេថាយើងខុសច្បាប់ ប៉ុន្តែបទល្មើសកើតឡើងជាហូរហែទៅវិញ នេះជាអ្វីដែលយើងព្រួយបារម្ភ»

លោកបន្ថែមថា៖ «សម្រាប់សហគមន៍យើងមានច្បាប់ យើងគិតថាអាហ្នឹងគឺជាកាតព្វកិច្ចរបស់យើង ព្រោះក្នុងច្បាប់បានចែងច្បាស់ហើយថាកិច្ចការងារអភិរក្សហ្នឹងត្រូវការសហគមន៍មូលដ្ឋានចូលរួមការពារនិងអភិរក្សទាំងអស់គ្នា មិនមែនតែមន្រ្តីឧទ្យានុរក្សនោះទេ»

មាត្រា ៣៥ នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញ ចែងថា ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរទាំងពីរភេទ មានសិទ្ធិចូលរួមយ៉ាងសកម្មក្នុងជីវភាពនយោបាយ សេដ្ឋកិច្ច សង្គមកិច្ច និងវប្បធម៌របស់ប្រទេសជាតិ។ សេចក្តីស្នើទាំងឡាយរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ ត្រូវបានទទួលការពិនិត្យ និងដោះស្រាយយ៉ាងហ្មត់ចត់ពីអង្គការរដ្ឋ ។

មិនខុសគ្នានេះដែរ តំណាងជនជាតិដើមភាគតិចកួយម្នាក់ទៀត លោក ខាក់ ភារិទ្ធម៉ាស៊ី បានលើកឡើងថា អនាគតព្រៃព្រះរកានឹងរងការបាត់បង់ នោះជារឿងត្រឹមត្រូវ ព្រោះសកម្មភាពបទល្មើសកាប់បំផ្លាញព្រៃកើតមានជារៀងរាល់ថ្ងៃ។

លោកបន្តថា លោកពិតជាមានការព្រួយបារម្ភខ្លាចបាត់បង់ដែនជម្រកសត្វព្រៃនេះនាពេលដ៏ខ្លីខាងមុខ ដោយលោកសង្កេតឃើញថា មន្ត្រីបរិស្ថានហាក់ធ្វេសប្រហែស និងបណ្តែតបណ្តោយឱ្យបទល្មើសព្រៃឈើនៅតែបន្តកើតមានជាហូរហែនៅក្នុងតំបន់អភិរក្សមួយនេះ។

លោកថា៖ «ការបាត់បង់ព្រៃព្រះរកា គឺមកពីមានការគប់គិតគ្នាជាមួយអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធ ដែលពួកគាត់តែងតែស៊ីសំណូកជាមួយអ្នកកាប់ឈើ ឬជនល្មើសដែលលួចទៅកាប់បំផ្លាញព្រៃ។ បាទ! ទាំងអស់នេះហើយដែលបណ្តាលឱ្យព្រៃព្រះរកាចេះតែបាត់បង់ទៅៗជាហូរហែ»។

លោកបន្ថែមថា៖ «រឿងទាំងអស់នេះ [ករណីគប់គិតគ្នា] ជាការមើលឃើញផ្ទាល់នឹងភ្នែករបស់សហគមន៍ទាំងមូលនៅក្នុងភូមិឃុំតែម្តង»។

យុវជនវ័យ២៤ឆ្នាំ ជាអ្នករស់នៅភូមិប្រមេរុរូបនេះ បានស្នើទៅដល់រាជរដ្ឋាភិបាលគួរចុះពង្រឹងការអនុវត្តច្បាប់ដល់មន្រ្តីរាជការ ក្នុងកិច្ចការពារបរិស្ថាន ជាពិសេសមន្រ្តីឧទ្យានុរក្ស ដោយលោកថា ពួកគេបានសហការជាមួយឈ្មួញ និងជនល្មើស ជាហេតុនាំឱ្យកើតមានអំពើពុករលួយ រហូតមានការលួចកាប់ព្រៃឈើ និងដឹកជញ្ជូនឈើ យ៉ាងអនាធិបតេយ្យបែបនេះ។

លោកថា៖ «ស្នើឱ្យរដ្ឋាភិបាលពង្រឹងច្បាប់នៃតំបន់ការពារព្រៃធនធានធម្មជាតិឱ្យរឹងមាំជាងមុន ព្រោះឥលូវការពារតំបន់ធនធានធម្មជាតិ ដូចជាខ្សោយ ហើយនិងណាមួយបិទសិទ្ធិមិនឱ្យសហគមន៍ពួកខ្ញុំចូលរួមល្បាត។ ចង់ឱ្យបើកឱ្យទូលាយទាំងអស់គ្នា ដើម្បីចូលរួមការពារព្រៃទាំងអស់គ្នា»។

ក្នុង​សន្ទស្សន៍​អំពើ​ពុក​រលួយ​ឆ្នាំ​២០២២ ដែលចេញផ្សាយដោយអង្គការតម្លាភាពអន្តរជាតិ នៅថ្ងៃទី៣១ ខែមករា ឆ្នាំ២០២៣ បានឱ្យដឹងថា ​កម្ពុជាបាន​ជាប់​ចំណាត់​ថ្នាក់​លេខ​១៥០ ​ដែល​មាន​អំពើ​ពុក​រលួយ​ប្រសើរ​ជាង​ឆ្នាំ​មុន​ តែ​នៅ​ស្ថិត​ក្នុង​ស្ថានភាព​ធ្ងន់ធ្ងរ​គួរ​ឱ្យ​ព្រួយ​បារម្ភ។​

​អង្គការដដែលបានបញ្ជាក់ថា កម្ពុជាទទួល​បាន​ពិន្ទុ​ចំនួន​២៤ ​ស្ថិត​នៅ​លេខ​រៀង​ទី​១៥០ ក្នុង​ចំណោម​ប្រទេស​១៨០​ លើពិភពលោក។ ចំណាត់ថ្នាក់នេះបាននាំឱ្យកម្ពុជាប្រសើរជាងឆ្នាំមុន បន្តិច ខណ:ដែលឆ្នាំ២០២១ កម្ពុជាទទួលបានចំណាត់ថ្នាក់ទី១៥៧ និងទី១៦០ កាលពីឆ្នាំ២០២០។

ពាក់ព័ន្ធនឹងបញ្ហាអំពើពុករលួយក្នុងវិស័យបរិស្ថាននេះ ប្រធានមន្ទីរបរិស្ថានខេត្តព្រះវិហារ លោក សុង ច័ន្ទសុជាតិ មិនអាចសុំការបំភ្លឺបានទេ ដោយទូរសព្ទចូល មិនមានអ្នកទទួល។

ចំណែកអ្នកនាំពាក្យក្រសួងបរិស្ថាន លោក នេត្រ ភក្ត្រា ក៏មិនអាចសុំការឆ្លើយតបបានដែរដោយទូរសព្ទចូលជាច្រើនលើក មិនមានការឆ្លើយតប ខណៈសំណួររបស់អ្នកសារព័ត៌មានតាមប្រព័ន្ធតេឡេក្រាមក៏មិនអាចសុំការឆ្លើយបំភ្លឺបានដែរ។

ទោះជាបែបនេះក្តី មន្ត្រីសម្របសម្រួល​គម្រោង​ នៃ​​សមាគម​បណ្តាញ​យុវជន​កម្ពុជា​ (CYN) ​លោក ​អូត ឡាទីន បានជំរុញឱ្យរាជរដ្ឋាភិបាលយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការអនុវត្តច្បាប់ឱ្យបានម៉ឺងម៉ាត់ ដោយបំពេញតួនាទីរបស់ខ្លួនក្នុងកិច្ចការពារមរតកធនធានធម្មជាតិដែលជាទ្រព្យសម្បត្តិជាតិឱ្យបានខ្ជាប់ខ្ជួន ដោយលោកថា កុំចាំដល់ពេលបាត់បង់អស់ទើបស្ដាយក្រោយ។

លោកថា៖ «បើមន្រ្តី ឬអាជ្ញាធរ អសកម្ម ហើយយើងមិនអើពើទាំងអស់គ្នាថែមទៀត នោះបញ្ហានឹងកើតមានកាន់តែធំ នៅទីបំផុតយើងនឹងទទួលរងគ្រោះទាំងអស់គ្នា។ ព្រៃឈើជាមរតកដ៏មានតម្លៃបំផុត មិនអាចកាត់ថ្លៃបាន សម្រាប់ជីវិតមនុស្ស និងសត្វ។ បើវាបាត់បង់ យើងប្រាកដជារងផលប៉ះពាល់ជាមិនខាន។ ការពារព្រៃឈើ គឺការពារជីវិតនៅលើផែនដី»។

យ៉ាងណាក្តី លោកនាយករដ្ឋមន្រ្តី ហ៊ុន សែន ធ្លាប់ថ្លែងដាក់ជីវិត ដើម្បីទប់ស្កាត់បទល្មើសព្រៃឈើមិនឱ្យកើតមានក្នុងប្រទេសកម្ពុជានោះទេ ប៉ុន្តែសកម្មជនព្រៃឈើដែលល្បាតក្នុងតំបន់ព្រៃព្រះរកា និងព្រៃឡង់ ដែលជាតំបន់ត្រូវបានអភិរក្សហើយនោះ បានរកឃើញថា បទល្មើសកាប់ឈើប្រណិតក្នុងព្រៃទាំងនោះមានជារៀងរាល់ថ្ងៃ។

អង្គការ​លើកលែង​ទោស​អន្តរជាតិ (Amnesty International) បាន​ចេញ​របាយការណ៍​មួយ​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២៨ ខែ​មករា ឆ្នាំ​២០២២ បានបង្ហាញថា ព្រៃឈើ​ចំនួន៦ ២៧១​ហិកតា ​ត្រូវ​​បាន​​កាប់​បំផ្លាញ​​នៅ​ក្នុង​ដែន​ជម្រក​សត្វព្រៃ​ចំនួន​ពីរ ក្នុង​នោះ​មាន​ដែន​ជម្រក​សត្វ​ព្រៃឡង់ និង​ដែន​ជម្រក​សត្វ​ព្រៃព្រះរកា ដោយ​ការ​កាប់​ឈើ​​ខុសច្បាប់​យ៉ាង​ច្រើន​សន្ធឹកសន្ធាប់​កំពុង​ប៉ះពាល់​ធ្ងន់ធ្ងរ​ដល់​សិទ្ធិ និង​វប្បធម៌​របស់​ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច។

លើសពីនេះ អង្គការ Amnesty International បានរកឃើញទៀតថា អាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធ ជាពិសេសមន្ត្រីក្រសួងបរិស្ថាន មិនបានអើពើ និងមិនខ្វល់ចំពោះការរាយការណ៍របស់ប្រជាពលរដ្ឋពាក់ព័ន្ធបទល្មើស ខណៈសកម្មភាពចុះទៅស៊ើបអង្កេតខ្លះរបស់មន្ត្រីក្រសួងបរិស្ថាន ធ្វើឡើងដើម្បីទទួលលុយក្រោមតុពីជនល្មើសតែប៉ុណ្ណោះ៕

យុវតីដែលស្ម័គ្រចិត្តបង្រៀនមិត្តរួមថ្នាក់ក្នុងខេត្តព្រះសីហនុកំពុងទទួលបានការគាំទ្រនៅលើបណ្ដាញសង្គម

យុវតីដែលមកពីគ្រួសារក្រីក្រនៅខេត្តព្រះសីហនុម្នាក់ កំពុងទាក់ទាញការចាប់អារម្មណ៍​​ពីសាធា​​រ​​ណជន តាមរយៈឃ្លីបវីដេអូរបស់នាងត្រូវបានគេចែកចាយជាបន្តបន្ទាប់នៅលើបណ្តាញសង្គម ទា​​ក់​ទងសកម្ម​​ភាព​​នៃកា​​​​រ​​ប​​​​ង្រៀនសិស្សជំនួសគ្រូបន្ទុកថ្នាក់ ពេលគ្រូអវត្តមាន ដែលកត្តានេះត្រូវគេ​​ចាត់ទុកថាជាគំរូដល់សិស្សដទៃទៀតគួរពង្រឹងសមត្ថភាពឱ្យគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីផ្តល់ឱកាស​​សម្រា​​ប់​​ខ្លួនឯងផង និង​​ជួយដល់សិស្សរួមថ្នាក់ផ្សេងទៀតផង។

កញ្ញា ណុប គន្ធា ដែលមានវ័យទើប១៦ឆ្នាំនៅឡើយ នៅពេលនេះ នាងកំពុងដើរតួជា​​គ្រូបង្រៀ​ន​​ផង និងជាសិស្សឆ្នើមប្រចាំថ្នាក់ទី៨សេ ផង។ ជាកូនទី២ នៅក្នុងគ្រួសារដែលមានបងប្អូន៣នាក់ គន្ធា និយាយថា រូប​​​គេ​តែងតែចំណាយពេលបង្រៀនមិត្ដរួមថ្នាក់របស់ខ្លួន ក្នុងគោលបំណងចែករំលែ​​​​កគ្នាជាប្រចាំ។ មួយវិញទៀត នេះអាចរាប់បានជាកា​​រពង្រឹងសមត្ថភាពខ្លួនឯងបន្ថែមផង និងជួ​​យ​​​​​គ្រូពេលអវត្តមាន ដូចជាប្រជុំម្ដងម្កាល ជាដើម។

ប្រភពបន្ដថា៖ «ខ្ញុំចង់ក្លាយជាធនធានមួយសម្រាប់សង្គមជាតិ និងឱ្យយុវជនផ្សេងទៀតកុំចំណាយពេ​​លធ្វើរឿងឥតប្រយោជន៍ ដោយមកផ្ដោតលើការសិក្សាវិញ»។​

គន្ធា បន្ដថា បើនិយាយពីជីវភាពមិនសូវជាធូរធារប៉ុន្មាននោះទេ​ ប៉ុន្ដែដោយសារក្តីស្រឡាញ់ការសិ​​ក្សា ​​ទោះ​​បី​​យ៉ាងណាក៏ត្រូវខំប្រឹងដែរ។ បើតាម ណុប គន្ធា មុខវិជ្ជាដែលខ្លួនតែងតែបង្រៀនដល់មិត្ដរួមថ្នាក់ ​គឺពិជគណិត ជាមុ​​​​ខវិជ្ជាដែលខ្លួនពូកែជាងគេ។ យ៉ាងណា យុវតីរូបនេះបានបង្ហាញក្ដីស្រមៃថា ខ្លួនចង់ក្លាយជាគ្រូប​​ង្រៀ​​​​នម្នាក់ ដើម្បីបន្ដសកម្មភាព និងផ្ដល់ចំណេះដឹងដល់យុវជនក្នុងសង្គមស​​ម្រាប់ថ្ងៃអនាគត។

យុវតី ណុប គន្ធា អាយុ១៦ឆ្នាំ រៀនថ្នាក់ទី៨ នៃវិទ្យាល័យវាលរេញ ពេលបង្រៀនមិត្តរួមថ្នាក់ ស្ថិតនៅភូមិវាលមាស ឃុំវាលរេញ ស្រុកព្រៃនប់ ខេត្ដព្រះសីហនុ។
យុវតី ណុប គន្ធា អាយុ១៦ឆ្នាំ រៀនថ្នាក់ទី៨ នៃវិទ្យាល័យវាលរេញ ពេលបង្រៀនមិត្តរួមថ្នាក់ ស្ថិតនៅភូមិវាលមាស ឃុំវាលរេញ ស្រុកព្រៃនប់ ខេត្ដព្រះសីហនុ។ (ផ្ដល់ឱ្យ)

ប្រភពបន្ដថា៖ «ខ្ញុំចង់ក្លាយជាគ្រូបង្រៀន ពីព្រោះសង្គមយើងកំពុងខ្វះធនធានមនុស្ស។ ខ្ញុំបង្រៀនពួ​​ក​គាត់ ពេលថ្ងៃណាខ្ញុំរវល់ ពួកគាត់អាចជួយបង្រៀនជំនួសខ្ញុំបាន»។

កាលពីថ្ងៃទី២១ ខែមករា ឆ្នាំ២០២៣ មន្ទីរអប់រំ យុវជន និងកីឡា ខេត្ដព្រះសីហនុ បាន​​បង្ហោះ​​រូប​​ភាព​​ជាឃ្លីបវីដេអូ ដែ​ល​បង្ហាញពីសកម្មភាពនៃការបង្រៀនរបស់យុវតី ណុប គន្ធា ទៅដល់មិត្ដរួមថ្នាក់ ហើយឃ្លីបវីដេ​​អូនោះ​​កំពុងទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍ពីមហាជន និងសរសើរពីការលះបង់របស់នាង។

វិទ្យាល័យវាលរេញ ដែលស្ថិតនៅភូមិវាលមាស ឃុំវាលរេញ ស្រុកព្រៃនប់ ខេត្ដព្រះសីហនុ គឺ​​ជា​​វិទ្យា​ល័យមួយដែលគេចាត់ទុកថាជាគ្រឹះស្ថានសិក្សាមានស្តង់ដារ និងបរិស្ថានល្អ។ កញ្ញា ណុប គន្ធា ឱ្យ​​ដឹងថា រាល់ថ្ងៃ រូបគេត្រូវធ្វើដំណើរមកសាលារៀនដោយម៉ូតូ ក្នុងចម្ងាយផ្លូវប្រមាណ១គី​​ឡូ​​ម៉ែ​​ត្រ​​។

របាយការណ៍របស់ក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា បានបង្ហាញថា នៅក្នុងឆ្នាំសិក្សា២០២១-២០ ២​២ អត្រាសិស្សដែលបោះបង់ការសិក្សានៅកម្រិតមធ្យមសិក្សាទុតិយភូមិ ឬកម្រិតវិទ្យាល័យ មានប្រមាណ ១៨,៥% និងអត្រាត្រួតថ្នាក់ ១,១%។

ចំណែកអត្រាសិស្សបោះបង់ការសិក្សានៅក​​ម្រិ​​តម​ធ្យ​មសិក្សាបឋមភូមិ ឬកម្រិតអនុវិទ្យាល័យ មានចំនួន ១៦,៦% និងអត្រាសិស្សត្រួតថ្នាក់មា​ន ​​​១,​​២​​%​​​។ ចំណែកមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ក្រសួងអប់រំ បញ្ជាក់ថា ការបោះបង់ការសិក្សារបស់សិស្សនេះ គឺបណ្ដាលមកពីកត្តាបុគ្គល និងកត្តាមួយចំនួនទៀត​​ដែ​​ល​​រួមផ្សំ។

នាយកវិទ្យាល័យវាលរេញ ក្រុងព្រះសីហនុ លោក ងៀម ស៊ីតារា លើកឡើងថា យុវតី គន្ធា គឺជា​​ម​​នុ​​ស្សម្នាក់មានអត្ដចរិតស្លូតបូត និងឧស្សាហ៍ព្យាយាមក្នុងការសិក្សា ទោះបីជាជីវភាពមិនសូវជា​ធូរធារក៏ដោយ បញ្ហានេះមិនមែនជាឧបសគ្គដល់នាងឡើយ។

លោកបន្តថា ក្រោយពីសាលាបានរៀបចំកម្មវិធីមួយដែលតម្រូវឱ្យសិស្សរៀនពូកែ ត្រូវបង្រៀនមិត្ដរួមថ្នាក់រៀនមិនសូវពូកែ លោកក៏បា​​ន​មើលឃើញពីសកម្មភាពរបស់យុវតីវ័យ១៦ឆ្នាំរូបនេះ ជាសិ​​ស្ស​ល្អ ដោយបានបង្រៀនមិត្ដរួមថ្នាក់ ទើ​​បលោកសម្រេចឱ្យយុវតីនេះបន្ដបង្រៀនបន្ថែមទៀត។

លោកបន្ដថា៖ «ខ្ញុំសប្បាយចិត្ដនៅពេលឃើញកូនៗបានក្លាយជាធនធានមនុស្សដ៏សំខាន់សម្រាប់សង្គមជាតិ។ ខ្ញុំចង់ឱ្យយុវជនផ្សេងទៀត យកគន្ធាធ្វើជាគំរូសម្រាប់អភិវឌ្ឍន៍ខ្លួនឯង»

ណុប គន្ធា កើតក្នុងគ្រួសារដែលមានជីវភាពមិនសូវជាធូរធារប៉ុន្មាន រូបគេបានត្អូញត្អែថា នៅ​​ចំ​​ពោះ​​​​​​​មុខនេះ អ្វីដែល គន្ធា បារម្ភបំផុតនោះ គឺខ្លាចរៀនមិនបានចប់ចុ​ងចប់ដើម។ ​​ដោយឱពុក​​ជាទា​​ហា​​នចូលនិវត្តន៍ និងជាជនដែលមានពិការភាពដោយសារបាន​​បន្សល់ស្លាកស្នាមតាំងពីសម័យ​​សង្រ្គា​​ម​​​​មកផង យុវតីរូបនេះលើកឡើងថា សព្វថ្ងៃនេះ គឺមានតែម្ដាយម្នាក់គត់ដែលជាអ្នករកចំណូលដើ​​ម្បី​​​​ផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារ តាមរយៈការលក់ដូរបន្តិចបន្តួចនៅនឹងផ្ទះ។ 

កញ្ញាបន្តថា៖ «ខ្ញុំខ្លាចតែខ្ញុំរៀនអត់ចប់ថ្នាក់ទី១២ ព្រោះគ្រួសារខ្ញុំអត់សូវធូរធារអីប៉ុន្មានទេ។ តែខ្ញុំចប់ថ្នាក់ទី១២ មិនដឹងថាខ្ញុំអាចរៀនបន្ដបានអត់? ខ្ញុំព្រួយបារម្ភចំណុចអស់ហ្នឹង»។

ដោយឡែក អ្នកស្រី ផាន់ សុខុម ដែលមានវ័យ៥២ឆ្នាំទៅហើយ និងមានកូនក្នុងបន្ទុកចំនួន៣នាក់ ឱ្យដឹងថា ណុប គន្ធា គឺជាកូនទី៣ នៅក្នុងគ្រួសារ និងជាសិស្សដែលរៀនពូកែនៅក្នុង​​ថ្នាក់​​ទៀត​​ផង​​។ អ្នកស្រីបន្ថែមថា តាំងពីកុមារភាព គន្ធា មិនដែលធ្វើឱ្យឱពុកម្តាយពិបាកចិត្តព្រោះតែ​​ឥ​​រិយា​​បថ​​រ​ប​ស់នាងនោះឡើយ។ ជាកូនស្រីដែលតែងស្តាប់បង្គាប់ ការទូន្មានជាដរាប។ ជាងនេះទៀត ក្នុងនាម​​ជា​​​​​​ឪពុកម្តាយមានតែបារម្ភទៅវិញ នៅពេលដែលឃើញកូនប្រឹងរៀនសូត្រ ដោយមិនយក​​ពេល​​ទំ​​នេ​​រសម្រាប់ធ្វើកិច្ចការដែលគ្មានប្រយោជន៍ដូចក្មេងដទៃទៀត។

បើតាមអ្នកស្រី ផាន់ សុខុម ដោយមើលឃើញពីការប្រឹងប្រែងរបស់កូន បើទោះជាត្រូវលំ​​បាក​​ដោ​​​យ​​​ការខ្វះមុខខ្វះក្រោយបែបណាក្តី ក៏អ្នកស្រីក្នុងនាមជាបង្អែកដ៏ធំក្នុងគ្រួសារសម្រាប់រកចំណូល ក៏​​ត្រូវប្តេជ្ញាឱ្យកូនរៀន និងសម្រេចក្តីសុបិនរបស់គេដែរ។

អ្នកស្រីបន្ដថា៖ «ខ្ញុំបានរៀបចំកម្មវិធីនេះ ដើម្បីជំរុញឱ្យសិស្សៗប្រឹងរៀន និងចេះចែករំលែកគ្នា។មិ​ន​​មែនយើងខ្វះគ្រូទេបង គ្រាន់ពេលខ្លះពួកគាត់ជាប់ប្រជុំអ៊ីចឹងទៅ ដើម្បីត្រៀមពេលអវត្ដមានគ្រូ។ ខ្ញុំស​​ង្ឃឹមថា យុវជនផ្សេងអាចក្លាយជាធនធានល្អសម្រាប់សង្គមជាតិយើង»

ប្រធានមន្ទីរអប់រំ យុវជន និងកីឡា ខេត្តព្រះសីហនុ អ្ន​កស្រី អ៊ុច សោភា ថ្លែងថា សកម្មភាពទាំងអស់នេះជាការមើលឃើញរបស់មន្ទីរអប់រំខេត្ដ ក្នុងគោលបំណងចង់ឱ្យយុវជនចេះជួយគ្នា និងចែករំលែកចំណេះដឹងឱ្យគ្នាទៅវិញទៅមក។

អ្នកស្រីបន្តថា ការអនុញ្ញាតឱ្យយុវតី ណុប គន្ធា បង្រៀនជំនួសគ្រូបន្ទុកថ្នាក់នេះ មិនមែនមានន័យ​​ថា សាលាខ្វះគ្រូទេ ប៉ុន្តែនេះជាការបង្កើតសកម្មភាពសម្រាប់សិស្ស​​ដែលរៀនពូកែ ជួយសិស្ស​​ដែល​​មាន​​ការយល់ដឹងមិនទាន់បានទូលំទូលាយ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ការអនុវត្តដូច្នេះ ក៏ជាផ្តល់ឱកាស​​សម្រា​ប់សិស្សទទួលបាននូវបទពិសោធ មុននឹងឈានទៅរកជំនាញមួយដ៏ពិតប្រាកដសម្រាប់​​ថ្ងៃ​​អនាគតបន្ត។

អ្នកស្រីបន្តថា៖ «ចង់ឱ្យយុវជនផ្សេងទៀតគួរតែអភិវឌ្ឍខ្លួនដូចយុវតី គន្ធា នេះដែរ។ អ្នកស្រីបានប​​ញ្ជាក់ថា មិនមែនគ្រូបង្រៀននៅវិទ្យាល័យហ្នឹងខ្វះគ្រូទេ គឺមានគ្រប់គ្រាន់ តែពេលខ្លះគ្រូបង្រៀនអា​​ច​រវល់ប្រជុំ និងមានកម្មវិធីផ្សេងៗទៀត ទើបខាងមន្ទីរបានរៀបចំកម្មវិធីសិស្សបង្រៀនសិស្សនេះឡើ​​ង ណាមួយវាក៏បង្កើតចំណេះដឹងពួកគាត់បន្ថែមទៀ​​ត​ដែរ»។

​ឆ្លើយតបរឿងនេះ អ្នកនាំពាក្យក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា លោក រស់​ សុវាចា បញ្ជាក់ថា ក្នុងនាម​​ស្ថា​​​​ប័នអប់រំ ពិតជាមានចិត្តសោមនស្ស ពេល​ដែលឃើញយុវជនចេះជួយគ្នា តាមរយៈការចែក​​រំលែ​​ក​​​​ចំណេះដឹងបែបនេះ ហើយនេះក៏ជាការបង្កើនឱ្យមានធនធានមនុស្សកាន់តែច្រើននៅក្នុងសង្គម​។ ប្រភពដដែលបន្ថែមថា សព្វថ្ងៃនេះ កម្ពុជាកំពុងត្រូវការធានមនុស្សបែបនេះច្រើនទៀត ហេតុនេះ យុវជនគួរពង្រឹងសមទ្ធភាពរបស់ខ្លួនបន្ថែមទៀត ក្រៅពីជួយខ្លួនហើយ ក៏អាចជួយដល់​​សិស្ស​​ផ្សេង​​ទៀ​​ត​ដែរ។

លោកបន្ដថា៖ «ខ្ញុំសប្បាយចិត្ដ ក្នុងនាមជាក្រសួងអប់រំ ពេលឃើញយុវជនរីកចម្រើនដូច្នេះ។ ខ្ញុំសង្ឃឹ​​ម​​ថា ពួកគាត់នឹងក្លាយជាធនធានមនុស្សដ៏ល្អ»

ចំណែកប្រធានសមាគមគ្រូបង្រៀនកម្ពុជាឯករាជ្យ លោកស្រី អ៊ុក ឆាយយ៉ាវី មានប្រសាសន៍​ថា ក្នុ​ង​នាមជាអង្គការសង្គមស៊ីវិល សាទរចំពោះសកម្មភាពរបស់សិស្សដូចយុវតី ណុប គន្ធា នេះជា​​ដើម​​។ ប៉ុន្តែលោកស្រីនៅតែទទូចឱ្យយុវជនដែលមានសមត្ថភាព និងធនធានចំណេះដឹង គួរបន្តជួយ​​អភិ​​​​វឌ្ឍប្រទេស ដោយផ្អែកលើគោលការណ៍ និងមនសិការជាតិជាមូលដ្ឋាន។

លោកស្រីបន្ដថា៖ «ខ្ញុំគាំទ្រគ្រប់សកម្មភាពរបស់យុវជនក្នុងវិស័យអប់រំ។ តែកុំអាងច្រើន ខ្លួនរៀនបានខ្ព​​ស់ ​​ហើយមិនបានយកមកបម្រើសង្គមជាតិ អាហ្នឹងក៏វាមិនល្អដែរ។ រៀនចប់ឪបណ្ឌិតក៏ដោយ ក៏គ្មា​​ន​បានការអីដែរ»។ វិលមករកយុវតី ណុប គន្ធា ឯណេះវិញ បើទោះជានៅពេលនេះ គន្ធា អះអាងថា រូបគេជាសិស្ស​​ដែ​​ល​​រៀនបាននិទ្ទេសអេ និងជាសិស្សដែលពូកែជាងគេនៅក្នុងថ្នាក់ក្តី ក៏ក្តីបារម្ភថាអាច​​នឹង​​រៀ​​នមិ​ន​​ច​ប់​​​​​​ចុងចប់ដើមព្រោះតែជីវភាព នៅតែ​​ដក់ជាប់​​នៅ​​ក្នុង​​អារម្មណ៍របស់នាងជានិច្ច៕

យុវជនចាប់ផ្ដើមស្រឡាញការតែងនិពន្ធដោយចង់រក្សាអក្សរសិល្ប៍និងស្នាដៃកវីនិពន្ធជំនាន់ដើម

យុវជនមួយចំនួនចាប់អារម្មណ៍លើការតែងនិពន្ធ ទោះបីជាមានភាពលំបាកបន្តិចក្ដី ក៏ពួកនៅបន្ត​​ជម្នះភាពស្មុគស្មាញនេះ ​​ព្រោះចង់រក្សាមត៌កអក្សរសិល្ប៍ និងវណ្ណកម្មជំនាន់ដើមឱ្យបានគង់វង្ស ខណៈ​​​​​ក្រសួងវប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្បៈ យល់ឃើញថា យុវជនគួរចូលរួមលើកកម្ពស់​ឱ្យបានច្រើនគ្នា លើ​​វិថីតែងនិពន្ធនេះ។

មានសម្បុរខ្មៅស្រអែម យុវជន ខន ម៉ាណែត រៀបរាប់ថា រូបគេចាប់អារម្មណ៍លើការតែងនិពន្ធ​​នេះ តាំងពីតូចមក ហើយកន្លងទៅ ខ្លួនតែងអានសៀវភៅ និងមើលសាច់រឿងដែលផ្សាយតាមបណ្ដាញសង្គម និងតាមទូរទស្សន៍ ហើយស្នាដៃទាំងនោះសុទ្ធសឹងតែជារឿងអ្នកនិពន្ធវ័យក្មេងបាននិពន្ធឡើ​​ង។

មានស្រុកកំណើតមកពីខេត្តព្រៃវែង និងជាគ្រូបង្រៀនផ្នែកអក្សរសាស្រ្តខ្មែរនៅ​​វិទ្យាល័យមួយក្នុ​​ង​​ខេ​​​ត្ត​​មួ​យ​​នេះផង លោក ខន ម៉ាណែត បញ្ជាក់ថា ក្នុងនាមជាយុវជនគួររួមចំណែកតាមរយៈការ​សិ​​ក្សា​​​​​ពី​​រ​​បៀ​​បតែងនិពន្ធ ដើម្បីកសាងស្នាដៃសម្រាប់មនុស្សជំនាន់ក្រោយៗទៀត។

ស្ថិតក្នុងវ័យ២៧ឆ្នាំ ដោ​​យ​​ស្លៀ​​កខោជើងវែង ពាក់អាវពណ៌ស យុវជនរូបនេះបានបង្ហាញពី​​អា​​រម្មណ៍​​របស់ខ្លួនថា គ្រប់គ្នាគួរចូលរួមរក្សាស្នាដៃរបស់បុព្វបុរសខ្មែរដែលខិតខំប្រឹងប្រែងបន្សល់ទុកស្នា​​ដៃ​​ជាច្រើន ដូចជា រឿងខ្លី កំណាព្យ ប្រលោមលោក ភាពយន្ដបែបអប់រំ និងចម្រៀងផ្សេងៗទៀត ជា​​ពិសេសសារអប់រំរបស់លោកព្រឹទ្ធាចារ្យ អ្នកភារម្យភាសាអ៊ូ ហៅង៉ុយ និងបិតាអក្សរសាស្ដ្រខ្មែរ គឺសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ជាដើម។

លោកបន្ដថា៖ «ខ្ញុំមករៀនវិជ្ជាតែងនិពន្ធនេះ ព្រោះចង់ចូលរួមថែរក្សាក្នុងនាមជាយុវជនម្នាក់។ ខ្ញុំស្រ​​លឡាញ់ ទើបខ្ញុំឆ្លៀតមករៀន។ នៅនេះ គេ[សមាគមអ្នកនិពន្ធខ្មែរ]មានបង្រៀនច្រើនមុខ ប៉ុន្តែតា​​ម​​វគ្គ។ ខ្ញុំចង់ក្លាយជាអ្នកនិពន្ធវ័យក្មេង១រូបដែរបង»

ហាក់មិនខុសគ្នាប៉ុន្មាននោះទេ យុវជន សេង ផេងកូវ អាយុ២២ឆ្នាំ លើកឡើងថា ​រូបគេមាននិស្ស័យក្នុងការសរសេរ និងអានសៀវភៅ ជាពិសេសលោកថាក៏ចង់ក្លាយជាអ្នកនិពន្ធរឿង និងស​​រសេររឿ​​ងជាច្រើនដែរ ដើម្បីរួមចំណែកក្នុងការថែរក្សាមត៌ករបស់អ្នកជំនាន់មុន ដែលចង់ឱ្យមានអ្នកបន្ដវេន។ ជានិស្សិតឆ្នាំទី២ នៃសាកលវិទ្យាល័យមួយក្នុងក្រុងភ្នំពេញ និងមានស្រុកកំណើតមកពីខេ​​ត្ដ​ត្បូ​ងឃ្មុំ យុវជនរូបនេះលើកឡើងថា ការតែងនិពន្ធនេះជាមុខវិជ្ជាមួយដែលអាចនឹងលំបាក ប៉ុន្ដែវាក៏​​ជារឿងល្អដែរ ប្រសិនបើយុវជនអាចជម្នះបញ្ហាទាំងនេះបាន។

លោកបន្ដថា៖ «ក្នុងនាមយើងជាយុវជន យើងគួរតែសិក្សានូវអក្សរសិល្ប៍យើងឱ្យបានច្រើន។ ដូចខ្ញុំអ៊ីចឹង ពេលសរសេរដំបូង គឺនូវខ្វះខា​​ត​​​​អក្សរសិល្ប៍ច្រើន ដូចជាអក្ខរាវិរុទ្ធអី ខ្ញុំសរសេរអត់ត្រូវ។យុវជន បើអាចមានពេល យើងត្រូវស្រាវ​​ជ្រា​វមកសិក្សាបន្ថែមពីវិជ្ជាតែងនិពន្ធនេះ»

ជុំវិញរឿងនេះដែរ ប្រធានសមាគមអ្នកនិពន្ធខ្មែរ លោក ព្រឿង ប្រណិត មានប្រសាសន៍ថា ជា​ការ​​ស​​​​ង្កេ​​​​តមើលឃើញពីសន្ទុះយុវជន ហាក់ចាប់អារម្មណ៍លើវិជ្ជាតែងនិពន្ធ ហាក់មានការកើនឡើង។​​លោ​​​​​ក​​បន្តថា ពីមុនគេអាចនឹងមើលឃើញការតែងនិពន្ធនេះមិនទទួលបា​​ន​​ការគាំទ្រ ជាពិសេស​​ខ្វះ​​ទី​​ផ្សា​​រ​​។

បើតាមលោក ព្រឿង ប្រណិត យល់ឃើញថា ក្នុងរយៈពេលចុងក្រោយនេះ ឃើញមានយុវជន យុ​​វតី និងអ្នកស្រឡាញ់​ការតែងនិពន្ធ នាំគ្នាមករៀនសូត្រច្រើននៅសមាគមអ្នកនិពន្ធខ្មែរ ដែ​​ល​​​​ជាចល​​ក​​រមួយដើម្បីថែរក្សាអក្សរសាស្ដ្រខ្មែរ និងបន្ដវេនតទៅមុខទៀត។

លោកបន្ដថា៖ «យើងឃើញចំនួនយុវជនក៏មានការកើនឡើង។ តាមពិព័រណ៍សៀវភៅរបស់អ្នកនិពន្ធថ្មីច្រើន និងការអានសៀវភៅ ឃើញថាមានកំណើនច្រើនជាងពេលមុនៗ»

ចំណែកអ្នកនាំពាក្យក្រសួងវប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្បៈ លោក ​ឡុង ប៉ុណ្ណាស៊ីរីវត្ថ មានប្រសា​​សន៍ថា ក្នុ​​​​ង​​នាមស្ថាប័នសាម៉ី ដែលជាសេនាធិការរបស់រដ្ឋាភិបាល ស្វាគមន៍និងគាំទ្រសកម្មភាពរបស់​​យុវ​​​ជ​ន​ដែលចាប់អារម្មណ៍លើការតែងនិ​​ពន្ធ​​នៅពេលនេះ។ លោកបន្តថា ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ក្រសួងតែងតែរៀ​​ប​​ចំកម្មវិធីប្រកួតប្រជែង ដើម្បីលើកទឹកចិត្ដដល់អ្នកដែលខិតខំប្រឹងឈ្វេងយល់លើមុខវិជ្ជាតែង​​និ​​ពន្ធ​​នេះ។

លោកបន្តថា៖ «ខ្ញុំសប្បាយចិត្ដពេលឃើញយុវជនបានចាប់អារម្មណ៍លើវិជ្ជាតែងនិពន្ធនេះ។ យ៉ាងណា ​​ខ្ញុំសង្ឃឹមថា ពួកគាត់នឹងខិតខំប្រឹងប្រែងបន្ដទៀតក្នុងវិស័យហ្នឹង»។  

ប្រធានសមាគមអ្នកនិពន្ធខ្មែររូបនេះ ឱ្យដឹងថា ក្នុងមួយឆ្នាំៗ កំណើនរបស់យុវជនមករៀនពីរបៀបតែ​​​​ង​និពន្ធនៅស​​​មាគមជាហូរហែ ប៉ុន្ដែក្រសួងពុំទាន់មានតួលេខច្បាស់លាស់នៅឡើយទេ។

ជារួម លោក ព្រឿង ប្រណិត អះអាងថាមានអ្នកនិពន្ធជាច្រើនដែលកំពុងតែប្រកបអាជីពនៅតា​​ម​​ផ​​​​​​លិត​​កម្មក្នុងស្រុក គឺសុទ្ធតែបានឆ្លងកាត់ការសិក្សាពីរបៀបតែងនិពន្ធពីសមាគមអ្នកនិពន្ធខ្មែរ ហើ​​​​​​យវណ្ណកម្មរបស់ពួកគេកំពុងទទួលបានគាំទ្រនៅលើកញ្ចក់ទូរទស្សន៍ ទាំងមុន និងក្នុងពេលប​​ច្ចុ​​ប្ប​​ន្ន​​​។ ក្រៅពីនេះ ក៏មានអ្នកខ្លះអាចមានលទ្ធភាពបើកផលិតកម្មដោយខ្លួន​​គេបានថែម​​ទៀតផ​​ងក៏​​មា​ន​​ដែរ៕

យុវជនក្នុងគ្រួសារក្រីក្រខេត្តកំពង់ចាមប្រឹងរៀនជំនាញដើម្បីរកប្រាក់ផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារ

ព្រោះតែកត្តាជីវភាព យុវជន២រូបមកពីមកគ្រួសារក្រីក្រ ក្នុងខេត្តកំពង់ចាម បានសម្រេច​​​ចិ​ត្ត​​ជ្រើសរើសជំនាញវីជ្ជាជីវៈផ្នែកកាត់សក់ រហូតជំរុញឱ្យពួកគេមានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ ដែល​អា​ច​​​​​​បើកអាជីវកម្ម រកស៊ីដោយខ្លួន​ឯង ដោយមិនពឹងផ្អែកការជួយពីឪពុកម្ដាយដូចមុនទៀតឡើយ ហើ​​យ​ថែមទាំងអាចជួយទំនុកបម្រុងត្រលប់ទៅគ្រួសារវិញ​បានទៀតផង។

លោ​​ក វឹង រត្ននៈ ជាយុវជនម្នាក់ក្នុងចំណោមយុវជនពីរនាក់ដែលធ្លាប់តែដើរលែង និងសុំលុយម្ដាយ​​ចា​យ តែបានកែខ្លួន រហូត​​ក្លាយ​​​ជាជាងកាត់សក់ដែលមានស្នាដៃល្អម្នាក់ បានលើកឡើងថា ជំ​​នា​​​​ញ​​​ដែល​​លោកមាន​​ដូចសព្វ​​ថ្ងៃ​​នេះ គឺ​​រូបគេត្រូវចំណាយពេលជាងកន្លះឆ្នាំ ទើបអាចសម្រេចក្តី​​សុ​​បិ​ន​​មួយនេះបាន។ លោកបន្តថា ពី​​​​មុ​ន ​​​​​រូបគេជាមនុស្សដែលគ្មានគោលដៅច្បាស់លាស់ទេ ហើ​យ​​តែ​ង​​​​ពឹងផ្អែកទាំងស្រុងនូវការចាយ​​​វា​​​​​​​យ​ប្រចាំថ្ងៃពី​​​ឪ​ពុក​ម្តាយ​​។ ប៉ុន្តែនៅពេលនេះ ​​មិនដូច្នេះ​​ឡើយ គឺរូប​​គេ​​អាចមានលទ្ធភាព​​បើកហាង​​កាត់​​​​សក់​​ដោយ​ខ្លួ​​នឯងបាន។

មានដើមកំណើតនៅស្រុកកោះសុទិន ខេត្តកំពង់ចាម រត្ននៈ និយាយថា មុននឹងក្លាយជាជាងកាត់​​សក់​​ដ៏ប៉ិនប្រសប់ម្នាក់នៅពេលនេះ ស្ថិតក្នុងភាពជាយុវវ័យ រូបគេគិតតែពីសប្បាយជាមួយមិត្តភក្តិ ទាំងក្រុមគ្រួសារមានភាពក្រីក្រ មានពេលខ្លះសឹងថារកអង្ករច្រកឆ្នាំងគ្មានផង។ តែពេលនេះ អ្វីៗ​​បា​​​នផ្លាស់ប្តូរ ហើយរូបគេក៏សប្បាយចិត្តណាស់ដែរ ដែលជីវិតបានកែប្រែមកដូចសព្វថ្ងៃ ដោយ​​កា​រ​​ប្រឹងប្រែង និងកើតចេញពីសមត្ថភាពផ្ទាល់របស់ខ្លួន។

លោកបន្តថា៖ «ព្រោះតែគ្រួសារខ្ញុំខ្សត់ខ្សោយ អ៊ីចឹងទៅធ្វើឱ្យខ្ញុំរៀនលែងកើត ក៏ឈប់រៀន។ ស្រ​​ឡា​​ញ់ខាងហ្នឹងដែរយូរ ក៏អ៊ីចឹងទៅសុំម៉ែមករៀន ទៅក៏ម៉ែស្គាល់សាលារៀនហ្នឹងទៅ ក៏ម៉ែជួយម​ករៀន ស៊ីសងខ្លួនឯងខំរៀនដែរ រយៈពេល៤ ទៅ ៥ខែ ទើបអាចបើកខ្លួនឯងបាន។»

លោកបន្តថា៖ «សុំលុយអ្នកផ្ទះរាងពិបាក រកលុយអត់សូវបាន អ៊ីចឹងទៅយើងរកការងារធ្វើខ្លួនឯងអ៊ីចឹង​​ស្រួ​​​ល អ្នកផ្ទះជួយគាត់បានជួយ។ លោកក៏បានសំណូមពរឱ្យពួកគាត់ កុំដើរលេង កុំអី រកមុខរប​រអីមួយ ច្បាស់លាស់ ចំណេះខ្លួនឯង អាចធ្វើការបាន អ៊ីចឹបង»។

ហាក់មិនខុសគ្នាទេ ជាយុវតីកំពុងសិក្សាឆ្នាំទី៤ និងមិនទាន់មាន​​ការងារធ្វើ កញ្ញា ឆុង គីកឈៀក លើកឡើងថា ដោយមើ​​លឃើញទីផ្សារការងារកាន់តែចង្អៀត និងពិ​​បាកស្វែងរកការងារធ្វើ​​ផង​​នោះ​ រូបគេសម្រេចចិត្តចូលរៀនជំនាញសហគ្រិនវ័យក្មេងវិញម្តង ដើម្បីអាចមានទុនសម្រាប់​​បន្ត​​ដំ​​ណើ​​រជីវិតទៅមុខទៀត។

មានទីលំនៅ ឃុំអំពិល ស្រុកកំពង់សៀម ខេត្តកំពង់ចាម កញ្ញា ឆុង គីកឈៀក បន្ថែមថា វគ្គសិ​​​ក្សា​សហគ្រិនវ័យក្មេងនេះ គឺបណ្តុះបណ្តាលយុវជនឱ្យចេះជំនាញគ្រប់គ្រង ហិរញ្ញវត្ថុ និងរដ្ឋបាល។ ការសិក្សានេះទៀតសោត ក៏មិនតម្រូវឱ្យសិស្សបង់ថវិកាដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ វគ្គអប់រំនេះ គឺដើម្បី​​លើ​កកម្ពស់ឱ្យយុវជនមានជំនាញមួយដោយពិតប្រាកដសម្រាប់ថ្ងៃអនាគត។

កញ្ញា ឆុង គីកឈៀក
កញ្ញា ឆុង គីកឈៀក។ (សុខ ហេង)

កញ្ញាបន្តថា៖ «ដោយសារតែខ្ញុំចូលរួមវគ្គបណ្តុះបណ្តាលទាក់ទងសហគ្រិនវ័យក្មេង ដោយសារតែខ្ញុំឃើញថាវគ្គនេះពិតជាល្អ មែនទែន ដោយសារតែអ្វីខ្ញុំចង់បាន ហើយគឺវគ្គនេះចូលមក បង្រៀនយុ​វជនយើង ដោយមិនគិតថ្លៃអីទេ ចាស៎! បន្ទាប់ពីក្រុមរបស់ខ្ញុំដែលចូលរួមរួចហើយមានការរីកចម្រើន រួមទាំងខ្ញុំផងដែរ។ ទាក់ទងទី១ ចេះចាត់ចែងថវិកា ចាស៎! ដោយសារតែការលក់ដូរ គឺថាយើងរាងក្មេង មិនទាន់មានបទពិសោធច្រើន អ៊ីចឹងយើងអាចវ៉ល់ជាមួយថវិកា លុយទុកដាក់ រៀ​​បរយល្អអ៊ីចឹង»។

ជុំវិញរឿងនេះ លោក ឃ្លាំង ប៊ុនចាន់ ប្រធានការិយាល័យទំនាក់ទំនងទីផ្សារស្រាវជ្រាវ និងការអភិវឌ្ឍ នៃវិទ្យាស្ថានពហុបច្ចេកទេស ខេត្តកំពង់ចាម បានឆ្លើយតបថា នៅវិទ្យាស្ថានបណ្តុះបណ្តា​​លវិជ្ជាជីវៈខេត្តកំពង់ចាម មានការបណ្តុះបណ្តាលជំនាញបច្ចេកទេសទៅដល់យុវជនដោយឥតគិតថ្លៃ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ គ្រឹះស្ថានសិក្សាមួយនេះក៏បានជួយស្វែងការងារ ដោយមានទីកន្លែងស្នាក់នៅ និងដោះស្រាយជីវភាពជាអាហារប្រចាំថ្ងៃផង។

លោកបន្តថា៖ «សម្រាប់វិទ្យាស្ថាន ជួយពួកគាត់ ទី១ ឱ្យមានជំនាញច្បាស់លាស់ ទី១ បាទ! និយាយថា​​ នៅពេលគាត់ដាក់ពាក្យចូលរៀននៅវិទ្យាស្ថាន គឺពួកគាត់ទទួលបានជំនាញវិជ្ជាជីវៈមួយដ៏ច្បាស់​​លាស់ ពិតប្រាកដ។ បើថារៀនចប់ អាចធ្វើការងារបាន។ ទី២ វិទ្យាស្ថានជួយរកការងារឱ្យគាត់ធ្វើ ក្នុងករណីដែលពួកគាត់រៀនចប់ មិនទាន់មានការងារធ្វើ វិទ្យាស្ថានជួយ។ ចំពោះខ្ញុំដែលជាអ្នកធ្វើកា​​រងារក្នុងវិស័យអប់រំបច្ចេកទេសបណ្ដុះបណ្ដាលវិជ្ជាជីវៈ សូមអំពាវនាវដល់ប្អូនៗដែលមិនទាន់មានជំនាញ និងប្អូនៗដែលប្រលងធ្លាក់សញ្ញាបត្របាក់ឌុប អ្នកជាប់ក៏បាន ទទួលបានទាំងអស់ អ៊ីចឹងសូមប្អូនមកទទួលអាហារូបករណ៍ ១០០%»

បើតាមលោក ឃ្លាំង ប៊ុនចាន់ កាលពីឆ្នាំ២០២១ វិទ្យាស្ថានបច្ចេកទេសខេត្តកំពង់ចាម បានបណ្តុះបណ្តាលឱ្យយុវជនមានជំនាញ វិជ្ជាជីវៈ បានប្រមាណ ៣៦០នាក់ ក្នុងនោះមានអ្នកធ្លាក់មធ្យម​​សិ​​​ក្សា​​ទុតិយភូមិ ជាង៦៥នាក់ ក្នុងនោះមានស្រី៣៩នាក់ ក៏បានមកសិក្សាក្នុងកម្រិតបរិញ្ញា​​បត្រ​​រង លើ​​មុខជំនាញដូចជា ព័ត៌មានវិទ្យា អគ្គិសនី និងជំនាញសំណង់ស៊ីវិល ជា​​ដើម។ ចំពោះការសិក្សា​​នៅ​​​​ទី​​នេះ គឺសាលាមិនតម្រូវពួកឱ្យគេបង់លើថ្លៃសិក្សាអ្វីនោះទេ។

លោកបន្តថា ទិសដៅរបស់សាលាធ្វើយ៉ាងណា ជំរុញឱ្យយុវជនទទួលបានកម្រិតជំនាញ​​មួយ​​ដ៏​​ពិត​​ប្រាកដ។ ហើយសាលាក៏បានបានតម្រង់ទិស តាមរយៈការផ្តល់អាហារូបករណ៍ ១០០ភាគរយ ដល់​​យុវជនដែលមានបំណងបង្កើនជំនាញវិជ្ជាជីវៈ សម្រាប់ទុកធ្វើជាទុននៅថ្ងៃខាងមុខដែរ។

ដោយឡែក នាយករង នៃអង្គការអភិវឌ្ឍន៍សមាគម ដែលហៅកាត់ថា ណាស់ (NAS) លោក ហា​​​​ន សេងហួរ ឱ្យដឹងដែរថា ក្នុងនាមស្ថាប័នមិនមែនរដ្ឋាភិបាល គាំទ្រឱ្យយុវជនចាប់យកជំនា​ញវិជ្ជាជី​​វៈឱ្យបានច្រើនគ្នា ទោះ​​ប្រ​​​ឡ​ង​​​​ជាប់ និងអ្នកដែលប្រឡងធ្លាក់មធ្យមសិក្សាទុតិយភូមិក្ដី។

លោកបន្តថា ការទទួលបានកម្រិតជំនាញវិជ្ជាជីវៈមួយដោយពិតប្រាកដ វានឹងជួយឱ្យពួកគេងាយ​​នឹង​​ទទួលបានការងារធ្វើ និងដោះបន្ទុកទាំងគ្រួសារផង និងរដ្ឋផង។ លើសពីនេះទៀត តាម​​រយៈ​​គោ​​​លនយោបាយបាយផ្តល់​​អា​​ហារូបករណ៍ ១០០ភាគរយ ដល់សិស្សក្រក្រី ការជួយនេះគួរផ្តល់​​ឱ្យ​​​​បានចប់ចុងចប់ដើមដល់ពួកគេ វាកាន់តែជាមធ្យោបាយមួយដ៏ប្រសើរ ថែមទាំងបូករួមទាំង​​ទីក​ន្លែ​ងស្នាក់នៅ និងអាហារហូបចុកផង។

លោកបន្តថា៖ «នៅមណ្ឌលនេះ គេមានអាហារូបករណ៍សម្រាប់ពួកគាត់ អ៊ីចឹងខ្ញុំគិតថា យ៉ាងណា​​ៗ វាគឺជាចំណុចមួយល្អ ដើម្បីទី១ យើងលើកកម្ពស់ធនធានមនុស្សដែរ។ ហើយទី២ យើងជួយស​​ម្រា​​លដល់ក្មេងដែលគាត់មិនមានលទ្ធភាពស្វែងរកការសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យផ្សេងៗ គាត់អាចមានលទ្ធភាពដើម្បីបន្តអនាគតគាត់បានអ៊ីចឹងណា។ តាមខ្ញុំដឹង ការគាំទ្រមិនទាន់មានច្រើនប៉ុន្មានទេ អ៊ីចឹងបើសិនជាអាច គួរតែបន្ថែមការគាំទ្រផ្នែកថវិកាមួយចំនួនទៀត ដើម្បីឱ្យពួកគាត់មានលទ្ធភាព ព្រោះថា នៅក្នុងនោះ គេឱ្យតែអាហារូបករណ៍ និងកន្លែងស្នាក់នៅអីទេ ប៉ុន្មានទេ អ៊ីចឹងទេណា! សម្រាប់ហូបចូក ចុះធ្វើការកន្លងមក អាហារហូបចូក ជាដើម អត់មានទេ»។ 

សេចក្ដីប្រកាសរបស់វិទ្យាស្ថានពហុបច្ចេកទេសខេត្តកំពង់ចាម សម្រាប់ឆ្នាំសិក្សា២០២២ និង២​​០​​២​៣ បញ្ជាក់ថា វិទ្យាស្ថានពហុបច្ចេកទេស ត្រូវការជ្រើសរើសសិស្សជាប់បាក់ឌុប ធ្លាក់បាក់ឌុប ឬអ្នកបោះបង់ការសិក្សា ឱ្យចូលរៀនចំនួន៥១០នាក់ សម្រាប់បង្កើនជំនាញវិជ្ជាជីវៈ ទាំងការផ្តល់​​អា​​​ហា​​​រូបករណ៍សុទ្ធ១០០ភាគរយ និងផ្តល់ទីកន្លែងស្នាក់នៅផង។

វិលមកកាន់លោក វឹង រត្ននៈ វិញ ក្នុងនាមជាយុវជនដែលទទួលបានជោគជ័យក្នុងជីវិត តាមរ​​យៈ​​ការ​​​​កែ​​ប្រែ​​ខ្លួន រូបគេអំពាវនាវ ឱ្យយុវជនផ្សេងទៀតដែលកំពុងតែជួបបញ្ហាក្នុងជីវិត ឬអ្នក​​ដែ​ល​​គ្មានទីពឹងអ្វីសោះ អាចជ្រើសរើសយកជំនាញណាមួយឱ្យប្រាកដ ដូចជារូបគេជាដើម វាមិន​​ត្រឹ​​ម​​ក​​សាងខ្លួនឱ្យទៅជាពលរដ្ឋល្អម្នាក់ទេ ថែមទាំងអាចជួយដោះបន្ទុកក្នុងគ្រួសារ និងជំរុញឱ្យសង្គ​​ម​​សម្បូរទៅដោយធនធានមនុស្សកាន់តែច្រើន៕

អត្ថបទដោយលោក សុខ ហេង

យុវជនមួយក្រុមនៅស្រុកឈូក ខេត្តកំពត ស្ម័គ្រចិត្តបង្រៀនអង់គ្លេសដល់កុមារក្នុងសហគមន៍

យុវជនវ័យក្មេងមួយក្រុមស្ម័គ្រចិត្តបង្រៀនភាសាអង់គ្លេស និងចំណេះដឹងទូទៅផ្សេង​ទៀត ដល់កុមា​​​​​​រតូចៗនៅមូលដ្ឋានរបស់ខ្លួន ក្នុងគោល​​បំណងឱ្យកុមារទាំងនោះ​​បានចេះភាសាបរទេ​សពី​​ថ្នា​ក់​មូលដ្ឋាន ជាពិសេសចង់បង្ហាញគំរូឱ្យយុវជនផ្សេងទៀត និងកុមារដែលកំពុងរៀន បានឃើញ ដើ​​ម្បី​​​​​បន្ត​​សកម្មភាពទាំងនេះនៅពេលពួកគេធំឡើង។

យុវជនវ័យក្រោម១៨ឆ្នាំ ចំនួន១៣នាក់ នៃសមាគម«ទុកចិត្ត» ដែលស្ថិតក្នុងភូមិអង្គឃ្លៃ ឃុំត្រមែង ស្រុកឈូក ខេត្តកំពត កំពុងបង្រៀនថ្នាក់ភាសាអង់គ្លេស កំព្យូទ័រ និងចំណេះដឹងទូទៅ​​មួយ​ចំនួ​​ន​​ទៀ​តដល់កុមារតូចៗប្រមាណជាង១០០នាក់ ដែលសុទ្ធសឹងតែមានអាយុក្រោម១០ឆ្នាំ។

ការបង្រៀនដោយស្ម័គ្រចិត្តនេះ ដោយពួកគេមានគោលបំណងផ្ទេ​រចំណេះដឹង​ទៅឱ្យ​​កុមារតូចៗនៅក្នុងមូលដ្ឋានរបស់ខ្លួនដែលពុំមានឱកាសរៀន ខណៈមុខវិជ្ជាភាសាអង់​​គ្លេសពុំសូវ​​មា​ន​​​សាលាបើកបង្រៀន ជាពិសេសពួកគេចង់បង្កើតជាគំរូមួយ ដើម្បីឱ្យយុវជនផ្សេង​​ធ្វើសកម្មភា​​ព​​បែប​​នេះដែរ។

គ្រូបង្រៀនស្ម័គ្រចិត្តនៃសមាគមដែលមានឈ្មោះថា«ទុកចិត្ត» វ័យ១៤ឆ្នាំម្នាក់ ដែលកំពុងសិក្សាថ្នាក់​​​ទី៨ គឺយុវតី ឌឿន យៀងលីង បានឱ្យដឹងថា គិតមកទល់បច្ចុប្បន្ននេះ នាងចូលបង្រៀន​​ភាសាអង់​​គ្លេ​​ស​​​​ស្ម័គ្រចិត្តនេះ​​អ​ស់​​​រយៈពេលជិតកន្លះឆ្នាំមកហើយ ដោយទទួលខុសត្រូវបង្រៀន​​សិស្សសរុប​​ប្រ​​មាណជា​​ង​​២០​​នា​ក់​​​។​

យុវជនដែលជាគ្រូបង្រៀនស្ម័គ្រចិត្តនៃសមាគម«ទុកចិត្ត» ឈរជុំគ្នានៅស្នាក់ការរបស់សមាគម ក្នុងស្រុកឈូក ខេត្តកំពត ថ្ងៃទី២៨ ខែមករា ឆ្នាំ២០២៣។
យុវជនដែលជាគ្រូបង្រៀនស្ម័គ្រចិត្តនៃសមាគម«ទុកចិត្ត» ឈរជុំគ្នានៅស្នាក់ការរបស់សមាគម ក្នុងស្រុកឈូក ខេត្តកំពត ថ្ងៃទី២៨ ខែមករា ឆ្នាំ២០២៣។ (ប៉ា តុងចិន)

យុវតីដដែលបានរៀបរាប់ថា ការសម្រេចចិត្តចូល​​បង្រៀនជាគ្រូស្ម័​​គ្រ​​ចិត្ត​​នេះ​ ក្នុងគោលបំ​​ណង​​ច​ង់​​ចែករំលែកចំណេះដឹងដែលខ្លួនបានរៀនពីសាលា ក្នុងនាមជាសិស្សច្បង មកឱ្យក្មេងៗ​ក្នុង​​ស​​ហ​​គ​​​​ម​​ន៍​​បានចេះដឹងផ្នែកភាសាអង់គ្លេសនេះដែរ​ ស្របពេលដែលសាលាប​​ង្រៀនភាសាអង់​​គ្លេស​​​នៅ​​ឆ្ងា​​យ ​​ដែលកុមារតូចៗទាំងនោះមិនទាន់មានឱកាសរៀននៅឡើយ។

កញ្ញាបន្តថា៖ «ខ្ញុំចង់ឃើញពួកគាត់ចេះពាក្យភាសាអង់គ្លេសហ្នឹងតាំងពីតូចទៅ ពីព្រោះអីកាលពីខ្ញុំ ខ្ញុំ​​ត់​​​ចេះ​​ភាសាអង់គ្លេសដូចពួកគាត់អ៊ីចឹងទេ។ កាលខ្ញុំនៅតូច ខ្ញុំចង់រៀន ប៉ុន្តែអត់ដឹងរៀន​​​នៅ​​សា​​លា​​​ណា»។

យុវតីដដែលបានលើកឡើងដែរថា ការបង្រៀនដោយស្ម័គ្រចិត្តនេះក៏មាន​​គោលបំណងចង់ឃើញ​​កុ​​មារ​​តូច​ៗ​​ក្នុង​​មូលដ្ឋានរបស់នាងមានអនាគតល្អ ពោលគឺរៀនបានជ្រៅជ្រះ និងបានការងារ​​ធ្វើ​​ស​ម​​រម្យ ជាពិសេសចូលរួមជួយការងារសង្គមដូចនាងដែរ។

កញ្ញាបន្តថា៖ «ខ្ញុំចង់ឃើញអនាគតពួកគាត់ភ្លឺស្វាងទៅមុខទៅ ហើយឱ្យគាត់ចេះ​​ជួ​​​​​​សង្គមបាន ហើយចង់ឱ្យពួកគាត់បន្តតំណែងពីពួកខ្ញុំដែលជាគ្រូស្ម័គ្រចិត្ត»។

ស្រដៀងគ្នានេះដែរ គ្រូបង្រៀនស្ម័គ្រចិត្តម្នាក់ទៀត ដែលសព្វថ្ងៃរៀននៅថ្នាក់ទី១០ គឺយុវតី សាត លី​​​​ហ្សា បានឱ្យដឹងថា ការសម្រេចចិត្តធ្វើជាគ្រូបង្រៀនស្ម័គ្រចិត្តនេះ គឺដើម្បី​​ចែករំ​​លែ​​ក​​​ចំ​​ណេះ​​ដឹង​​ដែលខ្លួនចេះទាំងប៉ុន្មានឱ្យប្អូនៗ ទោះបីជានាងដឹងថាខ្លួនពុំទាន់ចេះដឹងជ្រៅជ្រះក្ដី។

ក្រៅពីចង់ចែករំលែកចំណេះដឹង គ្រូបង្រៀនស្ម័គ្រចិត្តវ័យ១៦ឆ្នាំរូបនេះ បន្តថា គោលបំណ​ងធំ​​មួ​យ​ទៀត គឺចង់បង្ហាញជាគំរូដល់យុវ​​ជនផ្សេងៗទៀតឱ្យចូលរួមការងារស្ម័គ្រចិត្តដូចនាងដែរ ព្រោះ​​​​​​​យុ​​វតីរូបនេះចាត់ទុកថា ការចែករំលែកចំណេះដឹង គឺជាកត្តាសំខាន់ដែលជំរុញ​​ឱ្យមាន​​ការអភិវឌ្ឍ​​​​ស​​ហ​គ​​មន៍ និងប្រទេសជាតិ។

កញ្ញាបន្តថា៖ «ខ្ញុំចង់ឱ្យយុវជនទូទៅធ្វើជាគ្រូស្ម័គ្រចិត្តដូចខ្ញុំ ឬក៏ទោះបីជាមិនបាន​​ធ្វើជាគ្រូស្ម័​​គ្រ​​ចិត្ត ប៉ុន្តែចង់ឱ្យពួកគាត់ជួយចែករំលែក​​នូវចំណេះដឹងដែល​​​គាត់មានខ្លះៗហ្នឹងឱ្យទៅប្អូន​​ៗដែល​​គា​​ត់​​អត់ចេះអី»។

មិនខុសគ្នាទេ គ្រូបង្រៀនស្ម័គ្រចិត្តម្នាក់ទៀត វ័យ១៥ឆ្នាំ គឺយុវជន ឆិល ពុទ្ធិវិសាល ដែលកំពុង​​ប​​ង្រៀ​​​ន​​ផ្នែកភា​​សា​អង់គ្លេស និង​កុំព្យូទ័រ បានចាត់ទុកថា ការស្ម័គ្រចិត្ត​​បង្រៀននេះមិនត្រឹម​​តែជួយ​​ដល់​​​​ក្មេ​​ង​​ៗក្នុ​ងមូ​​​ល​ដ្ឋាន​​ទេ ប៉ុន្តែក៏ជាការដុះខាត់សមត្ថភាព និងក្រេបយកបទពិសោធបង្រៀន ព្រោះ​​​​រូប​គេ​​ចង់ក្លាយ​​ជា​​គ្រូ​​ប​​ង្រៀនម្នាក់នៅពេលធំឡើង។

លោកបន្តថា៖ «ការបង្រៀនក្មេងៗហ្នឹង គឺជាបទពិសោធមួយ ដែលថ្ងៃអនាគ​​តខ្ញុំ​​​​ង់​​ធ្វើ​​ជា​​គ្រូប​​ង្រៀ»។

គោលនយោបាយជាតិ ស្តីពីការអភិវឌ្ឍយុវជនកម្ពុជា បានបញ្ជាក់ថា រដ្ឋាភិបាលត្រូវគាំទ្រ​​គំនិតផ្តួច​ផ្តើម​​របស់ក្រុមយុវជនស្ម័គ្រចិត្តមូលដ្ឋាន ឬអង្គការដែលពាក់ព័ន្ធនឹងការងារស្ម័គ្រចិត្ត ដោយត្រូវ​​ឱ្យ​​ត​ម្លៃ និងផ្តល់រង្វាន់លើកទឹកចិត្តចំពោះយុវជនដែលបំពេញការងារស្ម័គ្រចិត្ត។ ជាពិសេ​ស គឺត្រូវ​​ប​​ង្កើ​ត​​យន្តការសម្របសម្រួល និងបង្កើនកិច្ចសហប្រតិបត្តិការឱ្យមានប្រសិទ្ធភាពរវាងរដ្ឋាភិបាល អង្គ​​កា​​រជាតិ-អន្តរជាតិ និងវិស័យឯកជន ដើម្បីជួយអ្នកស្ម័គ្រចិត្ត។

ស្ថាបនិកសមាគម«ទុកចិត្ត» លោក ផាន់ ណារ័ត្ន បានបញ្ជាក់ថា ការស្ម័គ្រចិត្តបង្រៀន​​របស់​​យុ​វ​​ជន​​ក្នុងសមាគមរបស់លោក មិនត្រឹមតែបានជួយ​​បណ្តុះបណ្តាលកុមារ​​តូចៗក្នុងមូល​​ដ្ឋានប៉ុ​​ណ្ណោះ​​ទេ វាក៏បានផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍ដល់ពួកគេផងដែរ។ ជាក់ស្តែង លោកថា ពួកគេក៏នឹង​​ងាយ​​រក​បានកា​​រ​​ងា​​​​រធ្វើ នៅពេលដែលទៅបន្តការសិក្សានៅរាជធានីភ្នំពេញ ក្រោយទទួល​​បានលិខិត​​បញ្ជាក់​​ពី​​​កា​រ​​ងា​រស្ម័គ្រចិត្ត ដូចអ្នកស្ម័គ្រចិត្តជំនាន់មុនៗ។

លោកបន្តថា៖ «បានជាសម្បូរអ្នកស្ម័គ្រចិត្ត ខ្ញុំគិតថាឃើញអត្ថប្រយោជន៍ដែរ ដោយសារអ្នក​​ស្ម័គ្រ​​ចិត្ត​​ជំនាន់មុន អ្នកដែលថ្នាក់ទី១១ ឬថ្នាក់ទី១២ គាត់ស្ម័គ្រចិត្តហ្នឹងឯង […] គាត់ទៅរៀននៅភ្នំពេញ ឆ្នាំ​​ទី១ ឬឆ្នាំទី២ គាត់ត្រូវការការងារធ្វើ! ដល់ពេលគាត់ទៅរកការងារធ្វើ គាត់ត្រូវការ Recommend​​a​​t​​ion ​​[ក្រដាសបញ្ជាក់ពីសមាគម] អ៊ីចឹងទៅ ខ្ញុំធ្វើឱ្យគាត់ ហើយគាត់យកទៅងាយនឹងបានការ​​ងារ​​»​។

ជុំវិញរឿងនេះ រដ្ឋលេខាធិការក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា លោក​ សិរី ជំនះ ចាត់ទុកថា ការងា​​រស្ម័​​គ្រ​​ចិត្ត គឺ​​ជាការងារដែ​​លមាន​​តម្លៃ​​មិន​​អាចកាត់ថ្លៃបាន ព្រោះជាឱកាសក្នុងការរៀនសូត្រ និងជាការ​​ប​​ណ្តុះ​​សាមគ្គីភាពផងដែរ។ លោកក៏​​បាន​ជំរុញឱ្យយុវជនបង្កើនការចូលរួមការងារស្ម័គ្រចិត្ត ខណៈ​​លោ​​​​កថា ការងារនេះមិនត្រឹមតែជួយប​​ង្កើននូវសាមគ្គីភាពប៉ុណ្ណោះទេ កត្តានេះ លោកចាត់ទុកថា អ្នកស្ម័​​គ្រ​​ចិត្ត គឺ​​ជាកាតាលីករយ៉ា​​ងសំ​​ខាន់​​ក្នុង​ការរួមចំណែកជួយអភិវឌ្ឍនៅសហគមន៍ និងសង្គមជា​​តិ​ទាំងមូល។

លោកបន្តថា៖ «អ្នកស្ម័គ្រចិត្តជាឆ្អឹងខ្នង និងជាប្រតិបត្តិករជួរមុខ ដែលពុំអាចខ្វះខាតបានឡើយនៅក្នុងសង្គមជាតិនីមួយៗ»។

ចំណែក ប្រធានមជ្ឈមណ្ឌលប្រជាពលរដ្ឋ ដើម្បីការអភិវឌ្ឍ និងសន្តិភាព លោក យង់ គិមអេង ចាត់​​ទុក​​ថា​​ សកម្មភាពបង្រៀនស្ម័គ្រចិត្តរបស់យុវជននេះ គឺជាគំរូដ៏ល្អ​​មួយ​​សម្រាប់យុ​​វជន​ផ្សេង​​ទៀ​ត។ លោកបន្ថែមថា សកម្មភាពទាំងនោះក៏គួ​​រតែត្រូវបានលើក​​ទឹកចិត្តពីសំ​​ណាក់អាណា​​ព្យា​​បា​​ល អា​​ជ្ញា​​​ធរមូលដ្ឋាន និងរដ្ឋាភិបាល តាមរយៈការផ្តល់កម្លាំងចិត្ត និងសម្ភារប្រើ​​ប្រាស់​​ចាំបាច់​ផ្សេ​ងៗ ចៀ​​សវាងការរំខានឬរារាំងដល់សកម្មភាពរបស់ពួកគេ ក្រោមហេតុផលនយោបាយ ឬហេតុផ​​ល​​​​ផ្សេងទៀត។

លោកបន្តថា៖ «ត្រូវតែមានការលើកទឹកចិត្តពីអាណាព្យាបាល ពីអាជ្ញាធរ ពីរដ្ឋាភិបាល សម្រា​​ប់កា​​រផ្តួ​​​​​​​​ចផ្តើម​​បែបហ្នឹង។ ជាមួយគ្នានោះទៀតសោត ក៏គួរតែមានការគាំទ្រដល់ពួកគាត់ដែរ។ គាំទ្រទាំង​​ខា​​​​​​ផ្នែ​​​​កស្មារតី ទាំងមធ្យោបាយផ្សេងៗ ដែលគាត់អាចបន្តហើយពង្រឹងសមត្ថ​​ភាពពួកគា​​ត់តទៅ​​មុខ​​ថែ​​មទៀត»។

ងាកមកក្រុមយុវជនដែលជាគ្រូស្ម័គ្រចិត្ត នៃសមាគម«ទុកចិត្ត»វិញ ពួកគេ​​បានប្តេជ្ញាបន្តសកម្ម​​ភា​​ព​​​​​ការងា​​ររ​​ប​​ស់​​​ពួកគេឱ្យកាន់តែបានច្រើនថែមទៀត ដើម្បីរួមចំណែកជួយកុមារក្នុងមូលដ្ឋាន រួមនឹង​​ស​ង្គម​​​​​​ជាតិ​​ទាំង​មូល។ ជាក់ស្តែង យុវតី ឌឹម សុខណា វ័យ១៦ឆ្នាំ ដែល​​ជាគ្រូស្ម័គ្រ​​ចិត្តម្នាក់ អស់​​រ​​យៈ​​​​ពេ​ល៣ឆ្នាំមកហើយ នៅ​​ក្នុង​​សមាគមនេះបានប្តេជ្ញាចិត្តក្នុងការជួយ​​សហគមន៍​​របស់​​ខ្លួន​​ឱ្យ​​អ​​ស់​​លទ្ធភាពដែលខ្លួន​អាច​​ធ្វើ​​​​​បាន។

កញ្ញាបន្តថា៖ «ខ្ញុំប្តេជ្ញាចិត្តថានឹងខិតខំប្រឹងប្រែងឱ្យបានលើសជាងនេះ ហើយខ្ញុំនឹងធ្វើ​​អ្វី​​ដែ​​​​​លខ្ញុំ​​អា​​​​​​ធ្វើបាន ដើម្បីឱ្យភូមិឃុំរបស់ខ្ញុំ ក៏ដូចជាប្រទេសជាតិមួយនេះមានការរីកចម្រើន»​៕

ព្រះសង្ឃនៅស្ទឹងត្រែងអំពាវនាវរកជំនួយក្រោយអគ្គិភ័យឆាបឆេះកុដិ

ព្រះសង្ឃគង់នៅវត្តសិលារតនារាម ស្ថិតនៅក្នុងស្រុកសៀមប៉ាង ខេត្តស្ទឹងត្រែង កំពុងអំពាវនាវរកស្បៀងអាហារសម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ចង្ហាន់ប្រគេនព្រះសង្ឃក្នុងវត្តដែលប្រឈមការខ្វះខាតខ្លាំង និងថវិកាដើម្បីសាងសង់កុដិថ្មី ក្រោយពេលមានអគ្គិភ័យឆេះកុដិ ដោយសារឆ្លងចរន្តអគ្គិសនី។

ចៅអធិការវត្តសិលារតនារាម ព្រះតេជព្រះគុណ ឈូ វាសនា ព្រះជន្ម ២៥ព្រះវស្សា មានថេរដីកាថា អគ្គិភ័យបានលេបត្របាក់កុដិដែលព្រះសង្ឃធ្លាប់តែគង់អាស្រ័យ នៅវេលាម៉ោងប្រមាណជិត ៨យប់ ថ្ងៃទី៥ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០២៣ ពោលគឺនៅថ្ងៃដែលព្រះសង្ឃ និងពុទ្ធបរស័ទ កំពុងប្រារព្ធពិធីបុណ្យមាឃបូជាក្នុងវត្តនេះ។ ព្រះអង្គបន្តថា មូលហេតុនៃការឆេះកុដិនេះ ដោយសារឆ្លងចរន្តអគ្គិសនី ហើយក្នុងនោះមានថវិកាសុទ្ធចំនួន១៦លានរៀល និងសម្ភារផ្សេងៗ ដូចជា ស្បង់ ចីវរ​  រូបគំនូរព្រះពុទ្ធជាច្រើន ស្បៀងអាហារ ជាដើម ត្រូវបានភ្លើងឆាបឆេះទាំងស្រុង។ ព្រះអង្គបន្ថែមថា ក្នុងវត្តនេះ គឺមានតែសាលាឆាន់ ១ខ្នង និងមានតែកុដិ១ខ្នងប៉ុណ្ណោះដែលជាទីស្នាក់អាស្រ័យរបស់ព្រះសង្ឃចំនួន ៧អង្គ គង់នៅវត្តនេះផ្ទាល់។

ព្រះតេជព្រះគុណ ឈូ វាសនា មានថេរដីកាបន្តថា ក្រោយពេលដែលភ្លើងបានឆេះកុដិរួចមក ព្រះសង្ឃក្នុងវត្តនេះកំពុងជួបការលំបាកខ្លាំង ព្រោះមិនមានទីសម្រាប់គង់អាស្រ័យ ខណៈស្បៀងអាហារក៏មិនមានគ្រប់គ្រាន់នោះដែរ។

ព្រះតេជព្រះគុណ ឈូ វាសនា មានថេរដីកាថា៖ «ទី១ អត់មានបច្ច័យសម្រាប់ធ្វើចង្ហាន់ លោកឈឺ អាពាធអី អត់មាន! ហើយសម្ភារ ដូចជាស្បង់ចីវរ គឺអត់មានទេ ឆេះអស់ មានតែមួយសម្រាប់ព្រះកាយព្រះអង្គ មួយអង្គមួយៗ តែប៉ុណ្ណឹង។ ភួយអី កន្សែងអី ឆេះអស់! ហើយស្បៀង ​ដូចជា មី ត្រីខ អីនៅលើកុដិហ្នឹង ឆេះអស់។ ប្រឈមមុខការខ្វះខាតចង្ហាន់ និងរបស់ប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃ»

ជាមួយគ្នានេះ លោក លឹម សាន វ័យ៧២ឆ្នាំ​ ជាអាចារ្យប្រចាំវត្តសិលារតនារាម បានប្រាប់វីអូឌីថា វត្តនេះ​បានសាងសង់ក្នុងឆ្នាំ២០២១ ដែលមានទីតាំងស្ថិតនៅក្នុងភូមិឡាកាយ ឃុំថ្មកែវ ស្រុកសៀមប៉ាង ខេត្តស្ទឹងត្រែង ជាប់ព្រំដែនប្រទេសលាវ។ លោកថា មូលហេតុដែលមានការកសាងវត្តក្នុងពេលថ្មីៗនេះ ​ដោយសារតែប្រជាពលរដ្ឋនៅតំបន់នោះ ចង់បានវត្តអារាម និងព្រះសង្ឃ ជាជនជាតិខ្មែរ ព្រោះតំបន់នោះជាប់ព្រំដែនប្រទេសលាវ ហេតុដូច្នេះមិនមានវត្តអារាមជារបស់ខ្មែរនោះទេ។ លោកថា ព្រះសង្ឃបាននិមន្តពីខេត្តផ្សេងៗ បានមកគង់នៅក្នុងវត្តមួយនេះ។ បន្ថែមលើនេះ លោកថា វត្តដែលទើបកសាងថ្មីនេះ​ ស្ថិតនៅតំបន់ដាច់ស្រយាល ហើយផ្លូវដែលចូលទៅកាន់វត្តក៏ជាបញ្ហាប្រឈមផងដែរ ដោយសារតែពិបាកធ្វើដំណើរ មានជង្ហុក និងភក់ជ្រាំ ក្នុងរដូវវស្សា។

លោកបន្តថា៖ «កសាង [វត្ត] ខ្វះខាតណាស់! អូនឯងមកមើលផ្ទាល់បានដឹង! មានតែសាលាបុណ្យមួយល្ហល្ហេវ អត់ទាន់មានជញ្ជាំង! បើមើលរូបបង្ហោះ [ផ្សព្វផ្សាយតាមបណ្ដាញសង្គម] ដឹងហើយ! អត់មានទេ កំសត់ណាស់ ទើបកសាង។ ព្រះអង្គទើបមកគង់បាន[មិនដល់]២វស្សាទេ! បើបូកសរុបទៅ ទើបបាន១ឆ្នាំកន្លះទេ»

លោក លឹម សាន លើកឡើងថា ស្របពេលដែលមានករណីអគ្គិភ័យកើតឡើងបែបនេះ បណ្តាលឱ្យព្រះសង្ឃកាន់តែជួបការលំបាកបន្ថែមទៀត ហើយថា អាជ្ញាធរខេត្តមិនទាន់ផ្តល់ជំនួយដល់វត្តដែលជួបគ្រោះអគ្គិភ័យនេះនៅឡើយទេ។ លោកបានអំពាវនាវឱ្យសប្បុរសជនជួយឧបត្ថម្ភជាជំនួយប្រគេនព្រះសង្ឃ សម្រាប់កសាងកុដិថ្មី ដោយលោកបារម្ភថា រដូវវស្សាមកដល់ ព្រះសង្ឃនឹងមិនមានទីសម្រាប់គង់អាស្រ័យនោះទេ។​

លោកថា៖ «ខ្ញុំសូមអំពាវនាវដល់សប្បុរសជនទាំងអស់នៅទូទាំងប្រទេស ដើម្បីជួយកសាងកុដិ ឱ្យព្រះអង្គបានគង់នៅស្រួល ព្រោះអីនៅរដូវស្សានោះមានភ្លៀងផ្គរធ្លាក់។ ហើយបើយើងមានព្រះសង្ឃគង់ប្រថាប់ដល់៧អង្គ អត់មានកុដិហ្នឹង មកគង់នៅតែលើសាលា[ឆាន់] ពេលបុណ្យទាន ក៏មានផលលំបាកដែរ»

បើតាមលោក លឹម សាន ផ្ទៃដីវត្តសិលារតនារាម មានទំហំប្រមាណ៦ហិកតា ហើយចម្ងាយផ្លូវពីទីរួមខេត្តស្ទឹងត្រែង ទៅកាន់វត្តមានចម្ងាយប្រមាណ ១៥០គីឡូម៉ែត្រ។

យ៉ាងណាក្តី ពាក់ព័ន្ធករណីនេះ ប្រធានមន្ទីរធម្មការ និងសាសនា ខេត្តស្ទឹងត្រែង លោក មៀច អ៊ាង មានប្រសាសន៍ថា លោកទទួលបានព័ត៌មាននៃការឆាបឆេះកុដិព្រះសង្ឃនេះរួចហើយ ប៉ុន្តែលោកថា ក្នុងនាមអាជ្ញាធរខេត្ត គឺមិនទាន់មានថវិកាជាតិ ដែលតម្រូវឱ្យជួយករណីអគ្គិភ័យនេះទេ។

លោកថា៖ «យើងកំពុងតែគិតគូរការងារហ្នឹងដែរ! យើងដឹងហើយថា វត្តអារាមនៅលើសទ្ធារបស់ពុទ្ធបរិស័ទ។ យើងគ្មានកញ្ចប់ថវិកាជាតិណាសម្រាប់ទៅកសាងទេ! គ្រប់សាសនាទាំងអស់ គឺមានតែសប្បុរសជន ជាពិសេសបរិស័ទនៃសាសនានីមួយៗហ្នឹងហើយជាអ្នកជួយ»។

ទោះជាយ៉ាងណាក្តី ប្រធានមជ្ឈមណ្ឌលប្រជាពលរដ្ឋ ដើម្បីការអភិវឌ្ឍ និងសន្ដិភាព លោក យង់ គិម​អេង ថ្លែងថា នៅពេលដែលប្រជាពលរដ្ឋជួបគ្រោះមហន្តរាយណាមួយកើតឡើងនោះ រដ្ឋាភិបាលគឺជាអ្នកទទួលខុសត្រូវ ផ្តល់ជំនួយដល់ជនរងគ្រោះដើម្បីធានាពីសិទ្ធិជាមូលដ្ឋានរបស់ប្រជាពលរដ្ឋគ្រប់ៗរូបដែលពួកគេត្រូវការ ដូចជា ស្បៀងអាហារ ទីជម្រក សម្ភារប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃ ជាដើម។

បន្ថែមលើនេះ លោកបានជំរុញទៅអាជ្ញាធរគួរផ្តល់ជំនួយប្រគេនព្រះសង្ឃដែលកំពុងរងគ្រោះដោយសារភ្លើងឆេះកុដិ ក្នុងវត្តសិលារតនារាមនេះ ឱ្យបានឆាប់រហ័ស ​ដោយមិនគួរទុកឱ្យព្រះសង្ឃចាំតែជំនួយពីសប្បុរសជននោះទេ។ លោកថា ការអូសបន្លាយពេលយូរក្នុងការជួយបែបនេះ គឺជាការគេចវេះ មិនទទួលខុសត្រូវរបស់អាជ្ញាធរក្នុងតំបន់ដែលកើតហេតុនោះ។

លោកបន្ថែមថា៖ «អ៊ីចឹងទេ ជុំវិញបញ្ហាហ្នឹង ខ្ញុំថាព្រះសង្ឃក៏ជាមនុស្ស ហើយក៏ជាពលរដ្ឋដូចគ្នាដែរ! ទាល់តែមានការជួយដោះស្រាយពីអាជ្ញាធរ អ៊ីចឹងដែរ។ បើសិនជាអាជ្ញាធរមិនអើពើ មិនជួយដោះស្រាយទេ នឹងធ្វើឱ្យព្រះសង្ឃនឹងមានការលំបាកសម្រាប់ការផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ ព្រោះអីយើងទៅពឹងពុទ្ធបរិស័ទណាទាន់! រឿងអស់ហ្នឹង អាជ្ញាធរត្រូវតែដោះស្រាយហើយ»។

ច្បាប់ស្តីពីការបង្ការ និងការពន្លត់អគ្គីភ័យ មាត្រា២៥ ចែងថា៖ «រដ្ឋទទួលខុសត្រូវដោះស្រាយទីកន្លែង ជម្រកស្នាក់នៅបណ្តោះអាសន្ន និងដោះស្រាយជីវភាពសង្គម ដោយសារអគ្គិភ័យ»៕

ក្រុមយុវជនយល់ឃើញខុសៗគ្នាក្រោយរដ្ឋាភិបាលបានបិទវិទ្យុសំឡេងប្រជាធិបតេយ្យវីអូឌី

យុវជនលើកឡើងខុសៗគ្នា ជុំវិញការបិទវិទ្យុសំឡេងប្រជាធិបតេយ្យ វីអូឌី ដោយពួកគេចាត់​​ទុក​​ថា ​ការបិទប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយមួយនេះ វាហាក់ដូចជាការបំបាត់សំឡេងពលរដ្ឋដែលរងគ្រោះ​​នៅ​​តា​​ម​ស​ហគមន៍នានាជាច្រើន ហើយក៏ធ្វើឱ្យវិស័យសារព័ត៌មាននៅកម្ពុជា ដែលឈរនៅកណ្ដាល ត្រូវ​បា​ត់​សំឡេងដែរ ខណៈក្រុមអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលលើកឡើងពីការខាតប្រយោជន៍​​ដែល​​រដ្ឋា​​ភិ​​បា​​លត្រូវ​ទទួលបានពីជ្រុងម្ខាងទៀត នៃដំណឹងក្នុងការកែលម្អសម្រាប់អនុវត្តទៅ​​លើគោល​​ន​​យោ​​បា​​យ​​រ​ប​​​ស់ខ្លួន។

យុវតី ដាំ ស្រីនាង យល់ឃើញថា ក្នុងនាមជាយុវជនម្នាក់ដែលរស់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា នៅពេ​​ល​​ដែលដឹងថា រដ្ឋាភិបាលសម្រេចបិទស្ថាប័ន វីអូឌី ពិតជាមានការសោកស្តាយ។ ស្ថិតក្នុងវ័យប្រ​​មា​​ណ​​​​២២ឆ្នាំ យុវតីរូបនេះ​​បន្ដថា ស្ថាប័ន វីអូឌី បានមានតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការផ្សព្វផ្សាយព័ត៌មាននៅ​​​មូ​​លដ្ឋាន ដែលរដ្ឋាភិបាលមិនបានដឹង ដូចជា បញ្ហាដីធ្លី និងបញ្ហាអសកម្មរបស់មន្រ្ដីមួយ​​ចំ​​នួ​ន​​។​​ មិ​ន​​តែ​​ប៉ុណ្ណោះ វីអូឌី បានដើរតួនាទីក្នុងការរួមចំណែកផ្ដល់ព័ត៌មានពិតអំពីបញ្ហាសង្គមទៅដល់​​រដ្ឋា​​ភិ​​បា​​ល ដើម្បីបានជាធាតុចូលក្នុងការពិចារណាដែរ។

កញ្ញាបន្តថា៖ «សម្រាប់ខ្ញុំជាយុវជនម្នាក់ ក៏ដូចជាពលរដ្ឋម្នាក់ និងជាម្ចាស់សំឡេងឆ្នោតនៅពេលខាងមុខឆាប់ៗនេះ ខ្ញុំចង់ឱ្យរដ្ឋាភិបាលផ្ដល់អាជ្ញាបណ្ណជូនវិទ្យុ វីអូឌី វិញបង​ ​ដោយសារតែខ្ញុំចង់ឃើញសំឡេងរបស់ប្រជាពលរដ្ឋនៅតែមាន និងដំណោះស្រាយផ្សេងៗតាមរយៈវីអូឌី»

កាលពីថ្ងៃទី១៥ ខែកុម្ភៈ កន្លងទៅនេះ លោកនាយរដ្ឋមន្រ្តី ហ៊ុន សែន បានសម្រេចចិត្តបិទ វិ​​ទ្យុ​​​​​​​​សំ​​ឡេងប្រជាធិបតេយ្យ វីអូឌី ក្រោយពីស្ថាប័ននេះរងការចោទប្រកាន់ពីរដ្ឋាភិបាល បន្ទាប់ពីបានផ្សា​​យព័ត៌មានពាក់ព័ន្ធនឹងជំនួយប្រ​​មា​​ណ​​១០ម៉ឺ​​​​ន​​​ដុល្លារអាមេរិក ដែលរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាផ្ដល់ទៅ​​ដល់ប្រទេសតួកគី អំពីគ្រោះរញ្ជួយដី​​។​​ ការដែលរដ្ឋាភិបាល​​ផ្ត​ល់​​​​សិទ្ធិឱ្យ​​ក្រ​​សួង​​ព័ត៌មាន ដក​​អា​​ជ្ញា​បណ្ណវិទ្យុសំឡេ​​ងប្រ​​​ជា​​ធិបតេយ្យ វីអូឌី នេះ ដោយលោក​​នា​យក​រដ្ឋ​មន្រ្តីចាត់ទុកថា ស្ថាប័នព័ត៌មា​​ន​​មួយនេះបានផ្សាយដំណឹងដែលនាំដល់ការប្រេះឆាផ្ទៃក្នុង និងប៉ះពា​​ល់​​​កិត្តិ​​យ​​ស​​​​របស់លោក ហ៊ុន ម៉ា​​​​ណែ​ត ដែលជាកូនប្រុសច្បងរបស់លោក។

ស្រដៀងគ្នានេះដែរ យុវជនម្នាក់ទៀតគឺ លោក គឹម ជីលីន ដែលមានវ័យ២៣ឆ្នាំ និងជាយុវជនម្នា​​ក់​​​ដែលតែងតែចូលរួមកិច្ចការសង្គម រិះគន់ថា ការបិទវិទ្យុ វីអូឌី នេះ វាជារឿងមួយដែលមិនត្រឹមត្រូវនោះ​​ទេ វាគួរដោះស្រាយតាមនីតិវិធីច្បាប់ និងជាជំហានៗវិញ ទើបអាចចាត់ទុកថាបាន​​ផ្តល់​​យុត្តិ​​ធ​ម៌​​​សម្រាប់ស្ថាប័នព័ត៌មានមួយនេះខ្លះ។ ជាងនេះទៀត គួរទុកឱ្យអង្គភាព វីអូឌី កែតម្រូវ និងចេញ​​លិ​​ខិ​​ត​ឆ្លើយតប ប្រសិនបើពិតជាមានកំហុសពិតមែន។

បើតាមយុវជន គឹម ជីលីន ស្ថាប័ន វីអូឌី គឺជាស្ថាប័នមួយដែលផ្សាយព័ត៌មានឯករាជ្យ និងយុត្ដិធម៌ និងបានផ្សាយសំឡេងជនរងគ្រោះ ជាដើម។

លោកបន្ដថា៖ «ខ្ញុំពិតជាមានការសោកស្ដាយនៅពេលបិទវីអូឌីបែបហ្នឹង ព្រោះវីអូឌីបានដើរតួយ៉ាងសំ​ខាន់ក្នុងការជំរុញលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យនៅកម្ពុជា។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា វីអូឌីគួរត្រូវបានរដ្ឋាភិបាលពិចា​​រ​​​ណា​​ឡើងវិញ និងគិតពីគុណតម្លៃរបស់វីអូឌី ហើយអនុញាតឱ្យវីអូឌីនៅតែបន្ដ ដើម្បីជំរុញអ​​ភិ​​បាលកិ​​ច្ចរបស់រដ្ឋាភិបាលឱ្យកាន់តែប្រសើរឡើង»

វិទ្យុសំឡេងប្រជាធិបតេយ្យ វីអូឌី ជាស្ថាប័នផ្សព្វផ្សាយមិនរកប្រាក់កម្រៃ ហើយ​ត្រូវបានបង្កើតឡើ​​ងកា​​ល​ពីឆ្នាំ២០០៣ ក្រោមការគ្រប់គ្រងពីមជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា។ នៅឆ្នាំ២០០៧ ក្រោ​​យ​​​​ពីមជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា បានបំបែកខ្លួនចេញ ស្ថាប័ន វីអូឌី បានរៀនរស់បន្ត​ ក្រោម​​ឆ័​​ត្រ​​នៃមជ្ឈមណ្ឌលកម្ពុជាដើម្បីប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយឯករាជ្យវិញម្តង រហូតដល់ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០២៣ ដែល​​ជា​​ថ្ងៃត្រូវបិទទ្វារជាស្ថាពរ។

​នាយកប្រតិបត្តិសមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្ស អាដហុក លោក នី សុខា ថ្លែងថា អង្គភាពព័ត៌មាន គឺជា​​ស្ថាប័នសំខាន់ ជាពិសេសស្ថាប័នព័ត៌មានឯករាជ្យ ដែលមិនចំណុះឱ្យរដ្ឋ ឬក៏គណបក្សនយោបា​​យ​​​។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ វាក៏ជាកន្លែងដែលផ្ដល់ព័ត៌មានពិតដល់សាធារណជន និងយុវជនដែលត្រូវ​​ទ​​ទួ​ល​បានពីការផ្សព្វផ្សាយ ដោយឈរលើគោលការណ៍ឯករាជ្យ និងជឿទុកចិត្ត។ លើសពីនេះទៀត​ លោកបន្តថា ពួកគាត់ក៏ចង់បានព័ត៌​​មានពិត ក្នុងគោលបំណងដើម្បីយកទៅថ្លឹងថ្លែង និងតាមដានស្ថា​​​ន​ភាពសង្គម គឺជារឿងសំខាន់សម្រាប់យុវជន។

លោកបន្ដថា៖ «ខ្ញុំគិតថា ការបិទ វីអូឌី នេះ វាអាចនឹងប៉ះពាល់ទៅដល់វិស័យការទទួលបានព័ត៌មានមួ​​យ​​​​ ដែលគេហៅថាព័ត៌មានពិត។ ក្រោយពីបិទសារព័ត៌មានឯករាជ្យមួយចំនួន យើងឃើញថា នៅស​ល់​​​តែ វីអូឌី មួយនេះទេ នៅតែបន្ដការផ្សព្វផ្សាយដល់យុវជន និងសាធារណជនឱ្យបានដឹងពីបញ្ហា​​​​ដែ​​លកំពុងកើតឡើងរាល់ថ្ងៃ»

បើតាមលោក នី សុខា ការបិទវិទ្យុ វីអូឌី នេះ វាស្របពេលនៅសល់​តែប៉ុន្មានខែទៀតខាងមុខនេះ រដូវកាលនៃការបោះឆ្នោតជ្រើស​​​តាំង​តំណាងរាស្រ្ត សម្រាប់នីតិកាលទី៧ ក៏ឈានមកដល់។ លោក​​បន្ត​​ថា ពលរដ្ឋត្រូវការស្ថាប័នព័ត៌មានដែលឯករាជ្យ ជួ​​យ​ផ្តល់ដំណឹងពីដំណើរការបោះឆ្នោត​​នោះ ហើ​​​​​យ​​ប្រ​​សិ​ន​​បើ​គ្មានវិទ្យុ វីអូឌី ទេ ដូច្នេះមានន័យថា ប្រ​​ភ​​​​ពព័ត៌មានអំពីដំ​​ណើរការបោះឆ្នោតនោះ​ក៏​​​​​​​​ត្រូវ​​បា​​ត់​​​បង់ដែរ​​។

លោកបន្ដថា៖ «ក្នុងនាមជាអង្គការសង្គមស៊ីវិល សង្ឃឹមថារដ្ឋាភិបាលនឹងពិចារណាឡើងវិញ ជាពិ​​សេ​ស​​​បើកឱ្យស្ថាប័ន វីអូឌី ដំណើរការក្នុងពេលឆាប់ៗ»

បើទោះជាបែបណា លោកនាយករដ្ឋមន្រ្តី ហ៊ុន សែន បានចេញមុខ​​ថ្លែងការពារម្តង​​ជាពីរ​​ដង​​ហើយ​​ថា ការ​​បិទវិទ្យុសំឡេងប្រជាធិបតេយ្យ វីអូឌី នេះ មិនធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ទៅដល់លំហសេរីភាព​​សារ​​ព័ត៌​​មា​​ននៅកម្ពុជាទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ការបិទស្ថាប័នមួយនេះ វាបានជួយពង្រឹងផ្នែកវិជ្ជាជីវៈសាព៌តមានកា​​ន់​​តែល្អជាងមុនថែមទៀតផង។

ក្រោយស្ថាប័នព័ត៌មាននេះបិទ ស្ថានទូតនានាប្រចាំកម្ពុជាបានចេញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍បន្តបន្ទាប់​គ្នា រិះគន់ និងថ្កោលទោសរដ្ឋាភិបាល ដោយចាត់ទុកថា នេះជាចេតនាធ្វើឱ្យលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យនៅកម្ពុជាដើរថយក្រោយ និងស្នើឱ្យរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាបើកវិទ្យុ វីអូឌី នេះឡើងវិញ។

ស្របពេលជាមួយគ្នានេះ ក្រុមអង្គការសង្គមស៊ីវិលប្រមាណ៤០ស្ថាប័នផ្សេងទៀត ក៏បានសេចក្ដីថ្លែ​​ង​ការណ៍រួមគ្នា ដោយចាត់ទុកការបិទស្ថាប័ន វីអូឌី នេះថា គឺជាការរឹតត្បិតសិទ្ធិសេរីភាព។

ប្រធានអង្គការតម្លាភាពកម្ពុជា លោក ប៉ិច ពិសី មានប្រសាសន៍ថា រាល់បញ្ហាសង្គមជាតិ គឺយុវជនគួរមានតួនាទីក្នុងការរួមចំណែក និងតាមដានសិក្សាឈ្វេងយល់។ លោកបន្តថា មិនត្រឹមតែយុវជននោះទេ ដែលត្រូវឈឺឆ្អាលនឹងកិច្ចការសង្គម សូម្បីពលរដ្ឋដែលជាម្ចាស់ឆ្នោត ក៏មានសិទ្ធិតាមដាន និង​​ឃ្លាំមើលអំពីដំណើរពីភាពអសកម្មមួយចំនួនក្នុងសង្គមកម្ពុជាដូចគ្នាដែរ។

លោកបន្តថា៖ «រាល់បញ្ហាសង្គមទាំងអស់ គឺយុវជនត្រូវតែចូលរួមតាមដានក្នុងនាមជាធនធានរបស់សង្គមប្រជាធិបតេយ្យ ដូចជាការបិទវិទ្យុ វីអូឌី ជាដើម។ អានេះ វាបញ្ហាទាំងអស់គ្នា។ ការបិទ វីអូឌី គឺជាការបាត់បង់ព័ត៌មានមួយយ៉ាងធំដល់ប្រជាពលរដ្ឋដែលចង់ទទួលបានព័ត៌មានឯករាជ្យមួយផងដែរ»

សម្រាប់លោក ប៉ិច ពិសី ក្នុងនាមស្ថាប័នមិនមែនរដ្ឋាភិបាល លោកចង់ឱ្យស្ថាប័នមួយនេះរស់ឡើងវិញ និងអាចប្រតិបត្តិការផ្សាយព័ត៌មានដូចដើមឡើងវិញ ដើម្បីបានជាប្រយោជន៍​​សម្រាប់​​សា​​ធារណជន។

ស្របពេលដែលលោក ហ៊ុន សែន ប្រកាសពីការបើកទ្វារស្វាគមន៍ឱ្យអតីតបុគ្គលិកវិទ្យុសំ​​ឡេង​​ប្រ​​​ជា​ធិបតេយ្យ វីអូឌី បានចូលបម្រើការងារនៅក្នុងក្របខណ្ឌរដ្ឋ សហគមន៍ជាតិ និងអន្តរជាតិ​​ បា​​ន​​រិះ​គន់​​ថា ចំណាត់ការរបស់រដ្ឋាភិបាលនេះ គឺជាការរុញឱ្យសេរីភាពសារព័ត៌មានឯករាជ្យនៅកម្ពុជា កា​​ន់​​​តែបន្តធ្លាក់ចុះបន្ថែមទៀត នៅក្នុងដំណាក់កាលចុងក្រោយនេះ៕

សមាគមផ្នែកការពារបរិស្ថានជំរុញឱ្យយុវជនយល់ដឹងពីសារៈសំខាន់នៃព្រៃឈើ

សមាគមសម្ព័ន្ធនិស្សិតបញ្ញវន្តខ្មែរ (KSILA) បានបង្កើតកម្មវិធីសម្រាប់ដំណើរទស្សនកិច្ចសិក្សានៅតំបន់ដែលកំពុងរងការគំរាមគំហែង ក្នុងគោលដៅបណ្ដុះស្មារតីយុវជនឱ្យគិតគូរពីបញ្ហាជាតិដែលកំពុងកើតមាន។

ប្រធានសមាគមសម្ព័ន្ធនិស្សិតបញ្ញវន្តខ្មែរ (KSILA) លោក កើត សារ៉ាយ បានប្រាប់ថា ការរៀបចំដំណើរទស្សនកិច្ចនេះ គឺដើម្បីបំផុសស្មារតីរបស់យុវជនឱ្យបានយល់ដឹងពីបញ្ហាដែលកំពុងកើតមានក្នុងសង្គមកម្ពុជា ដោយតម្រូវឱ្យពួកគេទៅសិក្សាពីតំបន់ដែលកំពុងកើតមានបញ្ហាដោយផ្ទាល់។ លោកបន្តថា ក្នុងពេលកន្លងទៅ តំបន់មួយចំនួនដែល​ក្រុមយុវជនធ្វើទស្សនកិច្ច ដូចជា តំ​​​បន់ព្រៃសហគមន៍នៅស្រុករវៀង ខេត្តព្រះវិហារ, ព្រៃមេត្តាធម្មជាតិ ក្នុងខេត្តកំពង់ស្ពឺ, ព្រៃសហគមន៍ក្បាលខ្លា ក្នុងខេត្តកំពង់ធំ និងតំបន់អារ៉ែង ក្នុងខេត្តកោះកុង ជាដើម។

លោកបន្តថា៖ «[ចង់ឱ្យយុវជនយល់ដឹងពី] អ្វីទៅហៅថា កាតព្វកិច្ចតាមរយៈផ្លូវច្បាប់របស់ខ្លួនឯង ក្នុងការចូលរួមរិះគន់ដើម្បីស្ថាបនាសង្គម។ ទី២ យើងចង់ឱ្យយុវជនហ្នឹងចាប់ផ្តើមចេះវិភាគ ចេះពិចារណាព្រឹត្តិការណ៍សង្គមដែលកើតឡើង។ ទី៣ គឺយើងចង់ឱ្យយុវជនទៅឃើញតំបនដែលប្រឈមផ្ទាល់ៗ ជាពិសេសតំបន់ព្រៃ តំបន់សហគមន៍រងគ្រោះដីធ្លី ផ្សេងៗ»

បើតាមលោក កើត សារ៉ាយ សិក្ខាកាមដែលត្រូវបានជ្រើសរើសឱ្យចូលរួមក្នុងមួយវគ្គៗមានប្រ​​មាណ ១៣នាក់ ហើយក្នុងមួយខែ មានផែនការចុះសហគមន៍ប្រមាណ ២ដង។ យ៉ាងណាក្តី លោកមានក្តីរំពឹងថា ការដឹកនាំក្រុមយុវជន​ទៅទស្សនានៅតំបន់ប្រឈមទាំងនោះ នឹងជួយជំរុញឱ្យពួកគេចេះស្រឡាញ់ព្រៃឈើ ស្រឡាញ់ធនធានធម្មជាតិ ស្រឡាញ់ប្រទេសរបស់ខ្លួន​ ជាពិសេសគឺជាការបណ្តុះមនសិការជាតិសម្រាប់យុវជនជំនាន់ក្រោយ។

លោកបន្តថា៖ «យើងរំពឹងថា សង្គមយើងនឹងមានការផ្លាស់ប្តូរនៅពេលខាងមុន នៅពេលដែលយុវជនយើងត្រូវបានលាងសម្អាត។ លាងសម្អាតមិនមានន័យថាលាងសម្អាតខួរអីទេ! គឺយើងមានការអប់រំត្រឹមត្រូវ មានការបណ្តុះបណ្តាលមនសិការជាតិត្រឹមត្រូវ។ គាត់នឹងក្លាយជាធនធានសំខាន់សម្រាប់ប្រទេសជាតិនៅពេលខាងមុខ»។

ប្រភពដដែលបានឱ្យដឹងថា ការចូលរួមរបស់ក្រុមយុវជនទាំងនោះ គឺមិនតម្រូវឱ្យមានការបង់ថវិ​​កា​​នោះទេ គឺខាងសមាគមរបស់លោកជាអ្នកទទួលបន្ទុកដោះស្រាយរាល់ការចំណាយផ្សេងៗទាំងអស់​​ក្នុងពេលធ្វើដំណើរទស្សនកិច្ចនេះ។

សកម្មភាពក្រុមយុវជនបំពេញទស្សនកិច្ចសិក្សានៅតំបន់ព្រៃសហគមន៍ក្បាលខ្លា ស្ថិតនៅភូមិក្បាលខ្លា ឃុំសណ្ដាន់ ស្រុកសណ្ដាន់ ខេត្តកំពង់ធំ កាលពីថ្ងៃទី០៦ ខែមករា ឆ្នាំ២០២៣។
សកម្មភាពក្រុមយុវជនបំពេញទស្សនកិច្ចសិក្សានៅតំបន់ព្រៃសហគមន៍ក្បាលខ្លា ស្ថិតនៅភូមិក្បាលខ្លា ឃុំសណ្ដាន់ ស្រុកសណ្ដាន់ ខេត្តកំពង់ធំ កាលពីថ្ងៃទី០៦ ខែមករា ឆ្នាំ២០២៣។ (ផ្ដល់ឱ្យ)

គេហទំព័រ សមាគមសម្ព័ន្ធនិស្សិតបញ្ញវន្តខ្មែរ (KSILA) បានឱ្យដឹងថា នាពេលកន្លងមក សមាគមមួ​យនេះធ្លាប់បានរៀបចំវគ្គខ្លីៗជាច្រើន ដូចជា ការបណ្តុះបណ្តាលពីសេរីភាពបញ្ចេញមតិជាសាធា​​​រ​ណៈ ការប្រើប្រាស់បណ្តាញសង្គមដោយសុវត្ថិភាព កិច្ចពិភាក្សាពីតួនាទីពលរដ្ឋក្នុងសង្គមប្រជាធិបតេយ្យ និងការគិតពិចារណាបែបស៊ីជម្រៅ ជាដើម។ ប្រភពដដែលបញ្ជាក់ថា បេសកកម្មទាំងនេះរៀបចំឡើង ​​​​ក្នុងទិសដៅជំរុញឱ្យនិស្សិតបញ្ញវន្តខ្មែរ បានចូលរួមក្នុងសកម្មភាពនានា ដើម្បីបម្រើផលប្រ​​​យោជន៍រប​​ស់​​សង្គម និងការរីកចម្រើនរបស់ប្រទេសជាតិ តាមរយៈការអប់រំ បណ្ដុះប​​ណ្ដា​​ល​​ចំ​​ណេះ​​ដឹង និង​ជំនាញ ដែលរៀបចំឡើងដោយសមាគមផ្ទាល់។

ចំណែកយុវតី ហេង គឹមសួ វ័យ២២ឆ្នាំ ជានិស្សិតផ្នែកច្បាប់ នៅសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទនីតិសាស្ត្រ និងវិទ្យាសាស្ត្រសេដ្ឋកិច្ច បានប្រាប់ថា ខ្លួនធ្លាប់បានចូលរួមដំណើរទស្សនកិច្ចសិក្សាជា​​មួ​យសមាគមសម្ព័ន្ធនិស្សិតបញ្ញវន្តខ្មែរ (KSILA) នៅតំបន់ព្រៃសហគមន៍ភ្នំដែកចំបក់ហោះ ស្ថិតនៅ​​​ភូមិ​ភ្នំ​ដែក ឃុំ​រមណីយ នៅស្រុករវៀង ខេត្តព្រះវិហារ បានម្តងរួចមកហើយ។ យុវតីរូបនេះសង្កេ​​ត​​ឃើញថា ព្រៃសហគមន៍មួយនេះត្រូវរងការកាប់បំផ្លាញជាបន្តបន្ទាប់ ដែលពីមុនមក កញ្ញាមិនធ្លាប់បាន​ដឹងទាល់តែសោះថាមានការកាប់បំផ្លាញដើមឈើប្រណិតៗនៅតំបន់ព្រៃអភិរក្សមួយនេះទេ។

យុវតីរូបនេះបន្តថា៖ «នៅពេលដែលយើងនៅទីក្រុង ខ្ញុំអត់បានចុះ ក្នុងចិត្តខ្ញុំមួយគិតថា ព្រៃដែលគេអភិរក្សមានសន្តិភាពហើយ គ្មានអ្នកណាទៅប៉ះពាល់ទេ តែជាក់ស្តែង គឺវាអត់អ៊ីចឹងទេ! ពេលខ្ញុំចុះទៅ​ ឮសូរសំឡេងអារឈើទាំងកណ្ដាលយប់ក៏មានដែរ»

ប​ន្ថែមពីលើនេះទៀត និស្សិតជំនាញនីតិសាស្រ្ត រូបនេះ ប្រាប់ថា ការចុះទៅតំបន់ប្រឈមបែបនេះ ក៏តែងតែមានការឃ្លាំមើលពីអាជ្ញាធរមូលដ្ឋាននៅតំបន់នោះដោយផ្ទាល់ដែរ ដោយពួកគេជិះម៉ូតូទៅវិ​​ញទៅមកជាប្រចាំ។ ទោះជាបែបនេះក្តី យុវតី ហេង គឹមសួ ជំរុញឱ្យយុវជនគ្រប់រូបគួរចូលរួមដំ​​ណើរទស្សនកិច្ចបែបនេះឱ្យបានផុសផុលបន្ថែមទៀត ដើម្បីជាផ្នែកមួយក្នុងការចូលរួមរកដំ​​​ណោះ​ស្រាយទៅលើបញ្ហាប្រទេសជាតិដែលកំពុងកើតមាន ដោយថា ការចូលរួមនេះគឺជាសិទ្ធសេរីភាពរបស់ប្រជាពលរដ្ឋគ្រប់ៗរូប ដូចមានបញ្ញត្តិនៅក្នុងច្បាប់។

កញ្ញាបន្តថា៖ «ខ្ញុំសង្ឃឹមថា កម្មវិធីហ្នឹងនៅតែអាចបន្តធ្វើឡើងពីខេត្តមួយទៅខេត្តមួយ ហើយសង្ឃឹមថាយុវជនយើងបានចូលរួមបានផុសផុលច្រើន ដោយសារពេលដែលខ្ញុំទៅហ្នឹង យុវជនយើងរាងស្ទាក់ស្ទើរច្រើន។ អ៊ីចឹងខ្ញុំសង្ឃឹមថា យុវជនកុំខ្លាច ហើយកុំស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការដែលយើងស្វែងរកការពិតជួយសង្គមជាតិយើង»។

រដ្ឋធម្មនុញ្ញ មាត្រា៣៥ ចែងថា ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរទាំងពីរភេទ មានសិទ្ធចូលរួមយ៉ាងសកម្មក្នុងជីវភាពនយោបាយ សេដ្ឋកិច្ច សង្គមកិច្ច និងវប្បធម៌របស់ប្រទេសជាតិ។ សេចក្តីស្នើទាំងឡាយរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ ត្រូវបានទទួលការពិនិត្យ និងដោះស្រាយយ៉ាងហ្មត់ចត់ពីអង្គការរដ្ឋ។

ជាមួយគ្នានេះ យុវតីម្នាក់ទៀត យុវតី ស៊ន ចាន់នេត និស្សិតឆ្នាំទី២ នៅសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទក​​សិ​​កម្ម បានឱ្យដឹងថា កញ្ញាធ្លាប់បានទៅទស្សនាតំបន់រុករករ៉ែនៅស្រុករវៀង ក្នុងខេត្តព្រះវិហារ ជា​​មួយសមាគមសម្ព័ន្ធនិស្សិតបញ្ញវន្តខ្មែរ (KSILA) បានម្តងដែរ។

កញ្ញាសង្កេតឃើញថា ប្រជាពល​​រដ្ឋនៅតំបន់នោះកំពុងប្រឈមនឹងការបណ្តេញចេញពីភូមិ ដោ​​យ​សា​​រ​​ក្រុមហ៊ុនឯកជនដែលធ្វើអាជីវកម្មជីករ៉ែនៅទីនោះបានទន្រ្ទានយកដី មិនឱ្យអ្នកភូមិប្រកបរបរជីករ៉ែតាមបែបប្រពៃណីនោះទេ។ ប្រភពបញ្ជាក់បន្ថែមទៀតថា ការចូលរួមសកម្មភាពសង្គមមួ​​​យនេះបានបង្ហាញការពិត ដែលកញ្ញាមិនដឹងពីបញ្ហានេះពីមុនមកទេ។

កញ្ញាបន្តថា៖ «ការបោះជុំរុំហ្នឹងពិតជាជួយដល់យុវជនជំនាន់ក្រោយខ្លាំងមែនទែន ព្រោះអីវាបានបង្ហាញអ្វីដែលជាការពិត អ្វីដែលយុវជនគួរតែដឹង ហើយគួរសិក្សាឈ្វេងយល់ពីវា»។

បើតាមយុវតី ស៊ន ចាន់នេត បញ្ហាកើតឡើងទាំងនោះមិនសូវបានឃើញប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយក្នុងស្រុ​​​ក​​ណាមួយហ៊ានចុះផ្សាយនោះឡើយ។

ឆ្លើយតបរឿងនេះ អ្នកសារព័ត៌មាននៅស្ថាប័នសារព័ត៌មានថ្មីៗ កញ្ញា ផាត ដាណេ វ័យ២២ឆ្នាំ ទ​​ទួ​ល​ស្គាល់ថា កញ្ញាមិនសូវបានផ្សាយផ្សាយពីបញ្ហាព្រៃឈើនោះទេ ដោយថា ការសរសេរអត្ថបទពីការកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើនេះ ត្រូវចំណាយពេលវេលាសា្រវជ្រាវ និងភស្តុតាងជាក់ស្តែងច្រើន ជាពិសេសត្រូវទៅទីតាំងផ្ទាល់ ដែលត្រូវប្រឈមពីសុវត្ថិភាពផ្ទាល់ខ្លួនផងដែរ។ មួយវិញទៀត ​កញ្ញាថា កង្វះឯកសារ ឬរបាយការណ៍ និងការចូលរួមរាយការណ៍ពីពលរដ្ឋនៅមូលដ្ឋានពីបញ្ហាព្រៃឈើ ក៏ជា​​ការរាំងស្ទះក្នុងការផ្សព្វផ្សាយបញ្ហាព្រៃឈើផងដែរ។

កញ្ញាបន្តថា៖ «គាត់ [ក្រុមយុវជន] លើកឡើងហ្នឹង វាអត់ខុសទេ! ហើយខ្ញុំក៏មើលឃើញថាវាអ៊ីចឹងដែរ។ ក្នុងនាមខ្ញុំជាអ្នកសារព័ត៌មានម្នាក់ ជាពលរដ្ឋមួយរូបដែរ ជារួម ខ្ញុំក៏ចង់ឱ្យមានការផ្សព្វផ្សាយពីព័ត៌មានហ្នឹងច្រើនដែរ»

យ៉ាងនេះក្តី ប្រធានមន្ទីរបរិស្ថានខេត្តព្រះវិហារ លោក សុង ច័ន្ទសុជាតិ បានប្រាប់ថា អាជ្ញាធរក្នុ​​ងមូលដ្ឋានតែងស្វាគមន៍ប្រជាពលរដ្ឋគ្រប់រូបដែលមានបំណងសិក្សាឈ្វេង​​យល់​បន្ថែមនៅតំ​​ប​ន់​​ព្រៃ ក្នុងខេត្តព្រះវិហារ។ លោកបន្តថា ប្រសិនបើព​​ល​​​​រដ្ឋមានចំណងចុះកម្មសិក្សាក្នុងតំបន់ព្រៃណា​​មួយក្នុងខេត្តព្រះវិហារ គួរមានការសហការជា​​មួ​​យ​​​​អាជ្ញាធរ ដើម្បីជាផ្នែកមួយបានចូលរួមទប់ស្កាត់បទល្មើសព្រៃឈើក្នុងមូលដ្ឋានរបស់លោកដែរ។

លោកបន្តថា៖ «យើងអត់មានយល់ទាស់អីផង សំខាន់ឱ្យតែគាត់មកចូលសួរមន្ទីរមក ហើយមានលិខិតត្រឹមត្រូវទៅ យើងសហការជាមួយគាត់ហើយ»។

ដោយឡែក ប្រធានសមាគមសម្ព័ន្ធនិស្សិតបញ្ញវន្តខ្មែរ (KSILA) លោក កើត សារ៉ាយ ប្រាប់ថា​ សមាគមក៏គ្រោងនឹង​រៀបចំផែនការដឹកនាំក្រុមយុវជន ដើម្បីធ្វើដំណើរទស្សនកិច្ចសិក្សាទៅកាន់តំ​​​បន់ដែលកំពុងប្រឈមនានានៅតាមបណ្តាខេត្តផ្សេងទៀត នៅទូទាំងប្រទេសកម្ពុជា ដើម្បីបណ្តុះមនសិការជាតិដល់យុវជនជំនាន់ក្រោយ។

លោកបន្តថា៖ «ដូច្នេះយើងនឹងមានគម្រោងនៅពេលខាងមុខ នាំយុវជនទៅមើលតំបន់ដែលប៉ះពាល់ មិនថារ៉ែ ព្រៃឈើ សិទ្ធិមនុស្ស ការទន្រ្ទាន ឬក៏ការរឹបអូសយកដីធ្លីអីសព្វបែបយ៉ាង គឺយើងព្យាយាមឱ្យអស់លទ្ធភាព ដើម្បីនាំយុវជនឱ្យបានទៅដល់ទីតាំងទាំងអស់នោះ ហើយឱ្យគាត់រៀនសូត្រពីទុក្ខលំបាក ហើយរៀនសូត្រពីអ្វីហៅថា ការរឹតត្បិត ការគាបសង្កត់ ការជិះជាន់របស់អ្នកមានអំណាច។»

បើទោះជាបែបណា និស្សិតវ័យប្រមាណ២០ឆ្នាំ កញ្ញា ស៊ន ចាន់នេត ប្រាប់ថា រូបគេក៏មានការព្រួ​​យ​បារម្ភពីសុវត្ថិភាពផ្ទាល់ខ្លួនដែរ នៅពេលបានទៅទស្សនាតំបន់ដែលកំពុងជួបបញ្ហាបែបនេះ។ ប៉ុ​ន្តែ​​កញ្ញាថា ការចូលរួមនេះ​ គឺជា​​កា​​​របំពេញកាតព្វកិច្ចក្នុងនាមជាប្រជាពលរដ្ឋមួយរូបដែលរស់នៅក្នុងសង្គមប្រជាធិបតេយ្យ៕

អង្គការផ្នែកប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយរួមគ្នាបញ្ជ្រាបអក្ខរកម្មព័ត៌មានទៅដល់ពលរដ្ឋ

ក្រុមអង្គការដែលធ្វើការក្នុងវិស័យប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ បានជួបជុំគ្នាដើម្បីបង្កើនកិច្ចសហការក្នុងគោលដៅបញ្រ្ជាបចំណេះដឹងផ្នែក អក្ខរកម្មប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ និងព័ត៌មាន ទៅដល់ប្រជាពលរដ្ឋឱ្យកាន់តែទូលំទូលាយបន្ថែមទៀតក្នុងយុគសម័យឌីជីថលថ្មីនេះ។

អ្នកសម្របសម្រួលគម្រោង នៃអង្គការ ឌីដាប់បល់យូ អាកាដេមី (DW Akademie) ប្រចាំប្រទេសកម្ពុ​ជា លោក ស ច័ន្ទដារ៉ា បានប្រាប់ថា នេះជាលើកទី២ហើយ ដែលអង្គការ DW Akad​​em​​ie​ បា​​នរៀបចំជំនួបជាមួយអង្គក្រៅរដ្ឋាភិបាល ព្រមទាំងមានតំណាងក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកី​​ឡា​​​​​​​​​។​ ជំ​នួបនេះ គឺដើម្បីពិភាក្សាគ្នាផ្ដោតលើចំណេះដឹងផ្នែកប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ។ ប្រភពបន្តថា ចំណេះដឹ​​ង​​ទាំ​ង​​នោះ រួមមាន ការចេះបែងចែកព័ត៌មានពិត និងក្លែងក្លាយ ការចេះសរសេរព័ត៌មាន និងសុវ​​ត្ថិភាពប្រ​​ព័ន្ធឌីជីថល ជាដើម។ មួយវិញទៀត លោកថា សន្និសីទលើកទី២នេះ ​គឺជាផ្នែកមួយ ដើម្បីរៀ​បចំ​​ផែនការបណ្តុះបណ្តាលជំនាញទាំងនេះបន្តទៀតទៅដល់ប្រជាពលរដ្ឋទូទៅនៅទូទាំងប្រ​​​ទេ​ស​​​​កម្ពុ​ជា​​ ក្នុងគោលដៅដើរឱ្យទាន់យុគសម័យបច្ចេកវិទ្យាថ្មីនេះ។

លោកបន្តថា៖ «[សន្និសីទនេះ] វាអាចជាបណ្តាញមួយឱ្យយើងដឹងពីផែនទីរួមមួយចុះនៅក្នុងខេត្តនេះ​ខេត្តនោះ អ្នកណាធ្វើអី!បើសិនជាយើងមានផែនទីរួមមួយ យើងស្រួលធ្វើ ស្រួលអនុវត្តគម្រោង ស្រួលសហការគ្នាទៀត។ អ៊ីចឹងការងារចំគោលដៅ ហើយមានប្រសិទ្ធភាព ចៀសវាងគម្រោងណាមួយជាន់គ្នាអ៊ីចឹងទៅ ជារួម!»

ការជួបជុំគ្នានេះធ្វើឡើងនៅថ្ងៃទី៧ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០២៣​ ដោយមានអ្នកចូលរួមភាគច្រើនជាយុវជនសរុបជាង៤០នាក់ ដែលរៀបចំឡើងដោយអង្គការ DW Akademie រយៈពេលមួយព្រឹក ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ។ ក្នុងកម្មវិធីនោះ គឺមានការដាក់បង្ហាញសកម្មភាព និងផែនការនាពេលកន្លមក លើការចែករំលែកចំណេះដឹងផ្នែក អក្ខរកម្មប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ និងព័ត៌មានរបស់សា្ថប័នក្រៅរដ្ឋាភិបាលចំនួន៣ ​រួមមាន អង្គការមណ្ឌលព័ត៌មានស្រ្តីកម្ពុជា (WMC), មជ្ឈមណ្ឌលកម្ពុជាដើម្បីប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយឯករាជ្យ (CCIM), សមាគមយុវជនខ្មែរ (KYA) រួមទាំងមានការចូលរួមពីតំណាងរបស់ក្រសួងអប់រំ យុវជន​ និងកីឡា ផងដែរ។

អ្នកស្រី គឹម សិទ្ធី ជាមន្រ្តីប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ នៃ​អង្គការមណ្ឌលព័ត៌មានស្រ្តីកម្ពុជា (WMC) ដែលបានចូលរួមក្នុងកិច្ចពិភាក្សានេះ មានប្រសាសន៍ថា​ អក្ខរកម្មប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ និងព័ត៌មាន ដើរតួនា​​ទីយ៉ាងសំខាន់សម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋគ្រប់ៗរូប ជាពិសេសក្នុងយុគសម័យដែលបណ្តាញសង្គមកំពុងតែមានការរីកចម្រើនយ៉ាងឆាប់រហ័សបែបនេះ។ អ្នកស្រីបន្តថា អ្នកប្រើប្រាស់បណ្តាញសង្គមមួយចំនួនមិនទាន់បានយល់ដឹងឱ្យបានច្បាស់ពីអ្វីជាព័ត៌មានពិត និងក្លែងកា្លយនោះទេ ដែលនាំឱ្យពួកគេបានចែករំលែកព័ត៌មានក្លែងក្លាយជាច្រើន​ទៅកាន់អ្នកផ្សេងៗទៀតជាបន្តបន្ទាប់ ដែលអាចបង្កផលប៉ះពាល់ដល់សង្គមជាតិ។​

អ្នកស្រីបន្តថា៖ «នៅពេលដែលប្រជាពលរដ្ឋរបស់យើង គាត់បែងចែកមិនដាច់រវាងព័ត៌មានពិត ព័ត៌មានក្លែងក្លាយ វាអាចប៉ះពាល់ ទី១ បង្កអសន្តិសុខក្នុងសង្គមរបស់យើង។ ពេលដែលឃើញពត៌មាន ឱ្យតែគេPost គាត់Like គាត់Share[ចែករំលែកបន្ត]។ អ៊ីចឹងវាបង្កភាពហានិភ័យនៅក្នុងសង្គមរបស់យើង»

អ្នកស្រីបន្ថែមថា៖ «មួយទៀត គឺគាត់បង្កហានិភ័យដល់ខ្លួនគាត់ផ្ទាល់ គាត់ឃើញពត៌មានហ្នឹង មិនដឹងថាពិត [] មិនពិតផងគាត់ចេះតែ Post ដោយសារឥឡូវរដ្ឋាភិបាលមានចំណាត់ការលើអ្នកដែល Share [ចែករំលែក] ព័ត៌មានមិនពិត ក៏មានទោសដែរ»

ជាមួយគ្នានេះ យុវជន​ ក្រេក សៅបញ្ញាស៊ី វ័យ២0ឆ្នាំ ប្រាប់ថា នេះជាលើកទីមួយហើយដែលខ្លួនបានចូលរួមសកម្មភាពជួបជុំគ្នាមួយនេះ​​ ដោយថា ពិតជាសំខាន់សម្រាប់យុវជនជំនាន់ក្រោយដូចជារូ​​ប​លោក។ យុវជនរូបនេះថា កម្មវិធីមួយនេះក៏បានភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងគ្នាចំពោះអ្នកធ្វើការក្នុងវិស័យប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយបានមួយចំណែកផងដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត លោកថា សន្និសីទនេះបានផ្តល់ចំណេះដឹ​​ង​ដល់រូបលោកពីការចេះបែងចែកព័ត៌មានពិត និងក្លែងក្លាយ ជាពិសេសបានជំរុញឱ្យលោកចេះតា​​ម​​​ដានព័ត៌មានដែលមានប្រយោជន៍នៅលើបណ្តាញសង្គមនានា។ បន្ថែមលើនេះ លោកបានជំ​​រុ​ញ​ឱ្យយុវជនផ្សេងទៀត ជាពិសេសយុវជនដែលធ្វើការលើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ គួរចំណាយពេលចូលរួមវគ្គបណ្តុះបណ្តាលដែលផ្តោតលើចំណេះដឹងផ្នែកប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយនេះឱ្យបានកាន់ច្រើនបន្ថែមទៀត។

លោកបន្តថា៖ «តាមពិតអាហ្នឹងវា [អក្ខរកម្មប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ និងព័ត៌មាន] សំខាន់ទាំងអស់គ្នា គ្រាន់ថាយុវជនសំខាន់ជាងគេ ដោយសារទី១ យល់ដឹងព័ត៌មាន គាត់ជាអ្នកបង្កើត[ព័ត៌មាន] ហើយក៏គាត់ជាអ្នកចែករំលែកព័ត៌មានទាំងអស់ហ្នឹងដែរ។ អ៊ីចឹងបានន័យថា វាសំខាន់សម្រាប់ពួកគាត់ ក្នុងការយល់ដឹងថាពត៌មានហ្នឹងវាគួតែ Deliver [បញ្ជូនបន្ត] បែបណា! គួរតែសរសេរបែបណា! បញ្ចេញបញ្ចូលបែបណាដើម្បីផ្សព្វផ្សាយ»។

ចំណែកអនុប្រធាននាយកដ្ឋាន នៃនាយកដ្ឋានបច្ចេកវិទ្យាព័ត៌មាន ក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា អ្នកស្រី សេង ស៊ីណែត បានសាទរចំពោះការរៀបចំឱ្យមានជំនួបរវាងក្រុមដែលកំពុងធ្វើការលើការអប់រំផ្នែកប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយនេះឡើង។ អ្នកស្រីលើកឡើងថា ក្រសួងអប់រំបានសហការជាមួយអង្គការ DW Akademie ចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០១៥ ដោយផ្តោតលើការអប់រំផ្នែកប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ទៅកាន់សិស្សានុសិស្ស និងគ្រូបង្រៀន ដើម្បីឱ្យពួកគេទទួលបានចំណេះដឹងបន្ថែមទៀត។

អ្នកស្រីបន្តថា៖ «យើងមានឱកាសចែករំលែកអ្វីដែលក្រសួង ស្ថាប័ន ក៏ដូចជាដៃគូរមួយចំនួនដែលគាត់បានធ្វើការក្នុងការងារតែមួយ។ វាជាវេទិការួមមួយសម្រាប់យើងបានស្គាល់គ្នា ការងារផ្សេងៗគ្នា ប៉ុន្តែក្នុងគោលដៅតែមួយគត់ គឺលើកកម្ពស់អក្ខរកម្មប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ និងព័ត៌មានទៅដល់គោលដៅយុវជន ក៏ដូចជា Target audience [ក្រុមគោលដៅ] ផ្សេងៗគ្នា របស់អ្នកធ្វើការក្នុងវិស័យនេះ»

កាលពីថ្ងៃទី១៥ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០២២ ក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា បានចេញសេចក្តីប្រកាសដាក់ឱ្យប្រើប្រាស់​ជាផ្លូវការសៀវភៅ «អក្ខរកម្មឌីជីថល ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ និងព័ត៌មាន» សម្រាប់ប្រើប្រាស់នៅតាមគ្រឹះស្ថាន បណ្ដុះបណ្ដាលគ្រូ គ្រឹះស្ថានឧត្ដមសិក្សា និងនៅតាមសាលារៀនចំណេះទូទៅ និងបច្ចេកទេស។

បើតាមអ្នកស្រី សេង ស៊ីណែត សៀវភៅស្តីពី អក្ខរកម្មឌីជីថល ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ និងព័ត៌មាន នេះ គឺជាយន្តការមួយជំរុញឱ្យយុវជនបានយល់ដឹងកាន់តែស៊ីជម្រៅបន្ថែមទៀតពីចំណេះដឹងទូទៅផ្នែ​កប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ដែលនេះជាការបញ្ជ្រាបការយល់ដឹងទៅដល់យុវជនជំនាន់ក្រោយក្នុងវិស័​យ​​អប់​​រំ ដែលក្រសួងអប់រំបានធ្វើនាពេលកន្លងមកនេះ។

អ្នកស្រីបន្តថា៖ «សៀវភៅនេះ វាដើរតួនាទីសំខាន់ ឱ្យពួកគាត់ចេះវិភាគ ចេះវែកញែក ចេះចែករំលែកព័ត៌មានដែលប្រកបដោយសារប្រយោជន៍ មិនឱ្យចាញ់បោកអ្នកដែលមានជនឱកាសនិយមផ្សេងៗ ដែលអាចទាក់ទងធ្វើការបោកប្រាស់បាន តាមរយៈប្រព័ន្ធអនឡាញ»

បើតាមក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា បានឱ្យនិយមន័យ អក្ខរកម្មប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ និងព័ត៌មាន (​​M​​edia and Information Literacy) គឺសំដៅដល់សំណុំនៃចំណេះដឹង ជំនាញ អាកប្បកិរិយា ដែលជួយកសាងសមត្ថភាពប្រជាពលរដ្ឋអាចប្រើប្រាស់បណ្តាញសង្គម ប្រកបដោយសុវត្ថិភាព ការ​​ទទួលខុសត្រូវ និងភាពឈ្លាសវៃ។

ឌីដាប់បល់យូ អាកាដេមី (DW Akademie) គឺជាអង្គការរបស់ប្រទេសអាល្លឺម៉ង់សម្រាប់ការអភិ​​វឌ្ឍ​​​ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយអន្តរជាតិ។ អង្គការនេះគាំទ្រប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសេរី និងតម្លាភាព ដោយព​​​ង្រឹ​​ង​គុណភាព និងសមត្ថភាពផ្នែកប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ហើយបានចូលរួមយ៉ាងសកម្មនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុ​​ជា​ ដើម្បីអភិវឌ្ឍប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយរយៈពេលប្រមាណ១០ឆ្នាំមកហើយ។

បើតាមលោក ស ច័ន្ទដារ៉ា បានឱ្យដឹងថា នៅកម្ពុជា មានអង្គការជាតិ និងអន្តរជាតិ មួយចំនួនបានចូលជារួមជាមួយ DW Akademie លើកិច្ចការប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយរួចមកហើយ រួមមានដូចជា អង្គការយូណេស្កូ (UNESCO), ទីភ្នាក់ងារ​សហរដ្ឋអាមេរិក​សម្រាប់​ការ​អភិវឌ្ឍអន្តរជាតិ​ (USAID), អង្គការមណ្ឌលព័ត៌មានស្រ្តីកម្ពុជា (WMC), មជ្ឈមណ្ឌលកម្ពុជាដើម្បីប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយឯករាជ្យ (CCIM) និងសមាគមយុវជនខ្មែរ (KYA)​ ជាដើម។

ប្រភពដដែលបន្តថា គោលដៅបន្ទាប់នឹងមានការប្រមូលផ្តុំអង្គការផ្សេងៗទៀតដែលមានចំណាប់អារម្មណ៍ និងកំពុងធ្វើសកម្មភាពទៅលើផ្នែកអក្ខរកម្មប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ឱ្យបានជួបជុំពិភាក្សាគ្នាដើ​​ម្បី​​ជំរុញឱ្យផែនការនៃការបណ្តុះបណ្តាលស្តីពី អក្ខរកម្មប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ និងព័ត៌មាន កាន់តែមានប្រសិទ្ធភាពបន្ថែមទៀត។

ព្រះសង្ឃ និងយុវជន បំបួសដើមឈើដើម្បីការពារនិងអភិរក្សព្រៃឈើសេសសល់ចុងក្រោយ

ព្រះសង្ឃ និងយុវជន នាំគ្នាបំបួសដើមឈើ ដើម្បីការពារនិងអភិរក្ស ក្រោយពីមើលឃើញថា ព្រៃឈើមួយចំនួនត្រូវបានរងការកាប់បំផ្លាញស្ទើរទាំងស្រុង និងមានការសោកស្ដាយ ក្នុងគោលបំណងដើម្បីឱ្យយុវជន និងពលរដ្ឋចូលរួមទប់ស្កាត់ព្រៃឈើដែលនៅសេសសល់ចុងក្រោយ។

បើតាមតេជគុណ លឹម  ប៊ុនថាត ជាអ្នកស្រឡាញ់បរិស្ថាន និងការពារធម្មជាតិ មានថេរដីកាថា ក្រោយទំនេរពីការសិក្សា ចង់ចូលរួមសកម្មភាពផ្សេងៗពីបញ្ហាព្រៃឈើ ដោយរយៈពេលចុងក្រោយនេះឃើញថាមានករណីកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើច្រើន ទើបតេជគុណមានចិត្ដថា ក្នុងនាមជាយុវជនម្នាក់ដែរ ថាតើអាចធ្វើសកម្មភាពអ្វីខ្លះក្នុងការ​ការពារព្រៃឈើដែលនៅសល់បន្ដិចបន្ដួច។ តេជគុណបន្ដថា ការបំបួសដើមឈើនេះ ដើម្បីឱ្យអ្នកដែលតែងតែកាប់បំផ្លាញ មានការញញើត និងមិនហ៊ានកាប់បន្ដ ពេលឃើញមានស្បង់ជាប់ដើមដូច្នេះ។ តេជគុណបន្ដថា ការបាត់បងព្រៃឈើពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ មានការកើនឡើងខ្ពស់ ជាហេតុធ្វើឱ្យតេជគុណមានការសោកស្ដាយ រហូតមានទឹកចិត្ដការពារព្រៃឈើដែលនៅសេសសល់ចុងក្រោយទាំងអស់ហ្នឹង។

តេជគុណថា៖ «ក្នុងន័យថា បំបួសដើមឈើដើម្បីអភិរក្សនិងថែរក្សា និងដើម្បីកុំឱ្យអ្នកកាប់ គាត់បន្ដកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើទៀត»

កាលពីថ្ងៃ២៨ខែមករាឆ្នាំ២០២៣ ព្រះសង្ឃ និងយុវជនប្រមាណ៣០នាក់អង្គ បាននាំគ្នាធ្វើសកម្មភាពបំបួសដើមឈើមួយចំនួនដោយមើលឃើញអំពីបញ្ហាកាប់បំផ្លាញជាច្រើន ទើបនាំគ្នាធ្វើពិធីនេះឡើង ក្នុងចេតនាមិនចង់ឱ្យមានការកាប់បំផ្លាញព្រៃសេសសល់ចុងក្រោយបន្ដទៀត។ ការបំបួសប្រារព្ធឡើងនៅតំបន់ព្រៃសង្ឃសហគមន៍រុក្ខាវ័ន នៅខេត្ដឧត្ដរមានជ័យ មានទំហំ៣ ០២៥ហិកតា ក្នុងផ្ទៃដីសរុប៦ ០០០ហិកតា កំពុងរងការកាប់បំផ្លាញពីជនខិលខូច។

ស្រដៀងគ្នានេះដែរ យុវតី សុខ លិកា និងជាអ្នកបានចូលរួមសកម្មភាពយុវជន និងកិច្ចការសង្គម បាននិយាយថា សិទ្ធិមួយចំនួនត្រូវបានរឹតត្បិត ចំណែកការកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើមានច្រើន ទើបធ្វើឱ្យខ្លួនស្ម័គ្រចិត្ដចូលរួមក្នុងកិច្ចការមួយ ដើម្បីថែរក្សា ​និងការពារព្រៃឈើទាំងនោះ។ ស្ថិតក្នុងវ័យ១៩ឆ្នាំ បានមើលឃើញពីតម្រូវការដើមឈើក្នុងការរស់ ដោយខ្យល់អុកស៊ីសែនដើម្បីដកដង្ហើម កាលណាដើមឈើបាត់បង់អស់ វាទាក់ទងនឹងបញ្ហាប្រឈមផ្សេងៗដែលមនុស្សនឹងជួប។

យុវតីរូបនេះបន្ដថា៖ «សម្រាប់ខ្ញុំ ខ្ញុំតែងតែចូលផ្សព្វផ្សាយពីបញ្ហាព្រៃឈើ ដើម្បីឱ្យយុវជនផ្សេងបានចូលរួមថែរក្សាក្នុងនាមជាយុវជន។ ខ្ញុំចង់[ឃើញ]យុវជនខ្វាយខ្វល់ ក៏ដូចជាតាមដានពីបញ្ហាសង្គម ផ្សព្វផ្សាយ និងការពារទាំងអស់គ្នា»

បើតាម​របាយការណ៍របស់សាកលវិទ្យាល័យ Copenhagen នៃប្រទេសដាណឺម៉ាក កាលពីឆ្នាំ២០២២​ រកឃើញថា ទំហំគម្របព្រៃឈើប្រមាណ ១៤ម៉ឺនហិកតា នៅក្នុងតំបន់ព្រៃការពារចំនួនបី រួមមាន តំបន់ព្រៃឡង់ ព្រៃព្រះរការ និងព្រៃសហគមន៍សង្ឃរុក្ខាវ័ន​ ត្រូវបានបាត់បង់។ ការបាត់បង់នោះ ដោយសារគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍របស់រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ដែលបានផ្ដល់សិទ្ធិដល់ក្រុមហ៊ុនអភិវឌ្ឍន៍នៅជុំវិញតំបន់ព្រៃការពារទាំងនោះនៅក្នុងឆ្នាំ​២០២១​ ហើយ​ក្រុមហ៊ុនដែលជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងការកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើនេះ រួមមាន ក្រុមហ៊ុន Think Biotech ក្រុមហ៊ុនវៀតណាម PNT និងក្រុមហ៊ុន Thy Nga

មន្ត្រីសម្របសម្រួល នៃសមាគមអាដហុកប្រចាំខេត្ដឧត្ដរមានជ័យ លោក ស្រី ណារ៉េន បានលើកឡើងថា ការបាត់បង់ព្រៃឈើជារឿងគួរឱ្យសោកស្ដាយណាស់ ព្រោះវាអាចនឹងជះផលអាក្រក់ត្រលប់មកមនុស្សវិញ ដូចជាបានដឹងស្រាប់ហើយ មួយរយៈចុងក្រោយនេះមានបញ្ហាទឹកជំនន់កើតឡើងច្រើន អានេះក៏ជាកត្ដាមួយដែរ ក្រោយពីបាត់បង់ព្រៃឈើ។ លោកថា សកម្មភាពបំបួសដើមឈើ វាជាការរួមចំណែកមួយសម្រាប់ការពារដែរ។ លោកជំរុញឱ្យយុវជនគួរតែចូលរួមសកម្មភាពទាំងអស់ហ្នឹងឱ្យបានច្រើន​ ដើម្បីការពារព្រៃឈើនៅសល់។

មន្ដី្ររូបនេះបន្ដថា៖ «សកម្មភាពនេះជាសារមួយដ៏ល្អផ្ញើទៅដល់យុវជនទាំងអស់ឱ្យងាកមកចូលរួមជាមួយនឹងការអភិរក្សព្រៃឈើ ពីព្រោះព្រៃឈើ វាចេះតែបាត់បង់ម្ដងបន្ដិចៗ។ ធនធានហ្នឹង ក៏វាទាក់ទងនឹងអាយុជីវិតមនុស្សយើងដែរ»

កាលពីថ្ងៃទី២៨ ខែមករា ឆ្នាំ២០២២ អង្គការលើកលែងទោសអន្តរជាតិ (Amnesty International) បានចេញរបាយការណ៍ ដោយបង្ហាញថា ក្នុងឆ្នាំ២០២១ ព្រៃឈើជាង៦ ០០០ហិកតា នៅតំបន់ជម្រកសត្វព្រៃ «ព្រៃឡង់» និង «ព្រៃព្រះរការ» ត្រូវបានកាប់បំផ្លាញ ដោយមានការទទួលសំណូក និងការប្រព្រឹត្តអំពើពុករលួយរបស់អាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធ។ ទំហំនៃការបាត់បង់ផ្ទៃដីព្រៃឈើនៅតំបន់ការពារទាំង២នេះ អង្គការលើកលែងទោសអន្តរជាតិ អះអាងថា មានទំហំស្មើនឹងទីលានឬតារាងបាល់ទាត់ចំនួនជិត ១ម៉ឺនទីតាំង (៨ ៧៨៤ទីតាំង)។

ឆ្លើយតបរឿងនេះ អ្នកនាំពាក្យក្រសួងបរិស្ថាន លោក នេត្រ ភក្ដ្រា បញ្ជាក់ថា លោកមានការគាំទ្ររាល់សកម្មភាពរបស់យុវជនដែលមានបំណងចង់ចូលរួមសកម្មភាពការពារព្រៃឈើ ឱ្យតែសកម្មភាពទាំងនោះស្របច្បាប់។

លោកថ្លែងថា៖ «រាល់ការពារ និងអភិរក្សធនធានធម្មជាតិ គឺយើងស្វាគមន៍រាល់ការចូលរួមសកម្មភាពទាំងអស់របស់បងប្អូនប្រជាពលរដ្ឋ របស់យុវជន ដើម្បីការពារ និងអភិរក្ស ឱ្យតែស្របច្បាប់ និងការគោរពច្បាប់ត្រឹមត្រូវដែរ»

ចំណែកប្រធានផ្នែកកម្មវិធីស្រាវជ្រាវ និងតស៊ូមតិ នៃសមាគមបណ្ដាញយុវជនកម្ពុជា (CYN) លោ​ក ហេង គឹមហុង ថ្លែងថា ទាំងយុវជន និងពលរដ្ឋ បានប្រើសិទ្ធិខ្លួនក្នុងកិច្ចការការពារ និងអភិរក្សព្រៃឈើ វាជារឿងល្អប្រសើរ និងស្របទៅតាមច្បាប់ដែលមានចែង។ លោកបន្ដថា លោកលើកទឹកចិត្ដឱ្យយុវជនបន្ដសកម្មភាពបែបនេះទៀត ដើម្បីជាការរួមចំណែកការពារធនធានដែលនៅសេសសល់។

លោកថា៖ «ស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធមួយចំនួនក៏បង្កភាពងាយសម្រាប់យុវជនក្នុងកិច្ចការការពារព្រៃឈើ។ កុំព្យាយាមយកកិច្ចការទាំងអស់ហ្នឹង ក្នុងចេតនារារាំងសកម្មភាពរបស់យុវជនឱ្យសោះ។ អាជ្ញាធររដ្ឋគួរបើកទូលាយសម្របសម្រួលបញ្ហាជូនផងដែរ»

បើតាម​​របាយការណ៍​បណ្ដាញសហគមន៍ព្រៃឡង់ ដែលចេញផ្សាយនៅ​ថ្ងៃ​ទី​១៦ ខែមករា ឆ្នាំ២០២៣​ បានរកឃើញ​បទល្មើសព្រៃឈើក្នុងតំបន់អភិរក្សមួយនេះ នៅភូមិសាស្រ្តឃុំធ្មា និងឃុំរៀបរយ ​ស្រុកជ័យសែន ដែលមានចំនួន ៧៣​ករណី ដោយក្នុងនោះ​ រកឃើញគល់ឈើដែលក្រុមជនល្មើសលួច​កាត់ចំនួន ៥៥ករណី។ គល់ឈើទាំងនោះមានមុខកាត់ពីកន្លះម៉ែត្រទៅមួយម៉ែត្រ និងរកឃើញឈើអារច្រៀកមិនទាន់ដឹកចេញចំនួន ៩ម៉ែត្រគូប ព្រមទាំង​ឈើក្ដារមួយចំនួនទៀតដែលជាប្រភេទឈើ គគីរ ត្រាច តៀក ផ្ចឹក ឈើទាល និង​ឈ្លីក ជាដើម​៕

ក្រុមយុវជនចលនាមាតាធម្មជាតិ ដាក់បាច់ផ្កានៅក្រសួងបរិស្ថានចំថ្ងៃទិវានៃក្ដីស្រឡាញ់១៤កុម្ភៈ

ក្រុមយុវជនចលនាមាតាធម្មជាតិ បានប្រមូលគ្នាធ្វើយុទ្ធនាកា​​រ​​យកបាច់ផ្កាទៅដាក់នៅក្រសួងបរិស្ថាន នៅចំថ្ងៃទិវានៃក្ដីស្រឡាញ់ ១៤កុម្ភៈ ជាការផ្ញើសារឱ្យស្ថាប័នជំនាញរបស់រដ្ឋមួយនេះ គួ​​​រ​ផ្ដល់ការការពារ និងអភិរក្សធនធានធម្មជាតិ ដែលនៅសេសសល់ចុងក្រោយរបស់ប្រទេសកម្ពុជា ស​​​ម្រា​ប់មនុស្សជំនាន់ក្រោយៗទៀត។

តំណាងក្រុមយុវជនចលនាមាតាធម្មជាតិ កញ្ញា ធួន ស្រីពៅ បានឱ្យដឹងថា ក្រុមយុវជនចលនាមាតាធម្មជាតិ ដែលមានគ្នាប្រមាណ ១២នាក់ បានធ្វើយុទ្ធនាការយកបាច់ផ្កាទៅដាក់នៅក្រសួងបរិ​​ស្ថាន សម្រាប់ទិវានៃក្តីស្រឡាញ់ ១៤កុម្ភៈ។ កញ្ញាបន្តថា ការជ្រើសរើស និងដាក់បាច់ផ្កា ឱ្យចំថ្ងៃ​​ទិ​​វា​​​​​នៃក្តីស្រ​​ឡាញ់​​នេះ​ ដើម្បីបង្ហាញពីសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះក្រសួងបរិស្ថានផ្ទាល់ ​និងការពារធ​​នធានធម្មជាតិ។ ប្រភពបន្តថា ការធ្វើយុទ្ធនាការនេះគ្រាន់តែចង់បង្ហាញអំពីការស្រឡាញ់ធនធានធម្មជាតិរបស់កម្ពុជាដែលនៅសេសសល់ប៉ុណ្ណោះ គឺគ្មានទិសដៅអ្វីផ្សេងពីនេះឡើយ។

កញ្ញាបន្តថា៖ «ពួកយើងចង់បង្ហាញពីក្តីស្រឡាញ់ ពួកយើងមិនត្រឹមតំណាងឱ្យកោះកុងក្រៅ និងធនធានធម្មជាតិនៃកោះកុងក្រៅទេ ប៉ុន្តែពួកយើងតំណាងធនធានធម្មជាតិទាំងអស់ មិនថាធនធានធម្មជាតិដែលបានបាត់បង់ហើយ ធនធានធម្មជាតិដែលកំពុងរងការបំផ្លាញ ឬធនធានធម្មជាតិដែលនៅសេសសល់ទេ។ ពួកយើងចង់បង្ហាញក្តីស្រឡាញ់នេះទៅកាន់មនុស្សគ្រប់គ្នា ជាពិសេសគឺក្រសួង រាជរដ្ឋាភិបាល ឱ្យគាត់យកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការថែរក្សាធនធានធម្មជាតិបរិស្ថាន ព្រោះធនធានធម្មជាតិស្រឡាញ់ពួកយើង ហើយពួកយើងក៏ត្រូវស្រឡាញ់ធនធានធម្មជាតិវិញដែរ»

កញ្ញាបន្ថែមថា៖ «ធនធានធម្មជាតិជាអ្នកផ្តល់ខ្យល់ដកដង្ហើម ខ្យល់អុកស៊ីសែនដល់យើង អ៊ីចឹង យើងដែលជាអ្នកទទួលផល យើងគួតែស្រឡាញ់អ្នកដែលផ្តល់ដង្ហើមឱ្យយើងដូចគ្នា»

យុវតីដែលមកពីខេត្តសៀមរាប និងមានវ័យ២០​ឆ្នាំរូបនេះ បានបញ្ជាក់បន្ថែមថា ដើម្បី​កុំ​ឱ្យ​​ធ​ន​​​ធា​ន​​​​​ធម្មជាតិ​របស់​កម្ពុជាក្លាយទៅជាការដាក់បណ្តាសា ឬវិនាសដោយហេតុណាមួយនៅថ្ងៃខាងមុ​ខ​​​ពលរដ្ឋ និងមន្រ្តីពាក់ព័ន្ធ ត្រូវពង្រឹងការ​គ្រប់គ្រង​ ​និងថែរក្សាធនធាន​ធម្មជាតិ​ប្រកប​ដោយ​ការ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​ខ្ពស់។ ប្រភពបន្ថែមថា ទាំងនេះគឺជាកាតព្វកិច្ចចាំបាច់បំផុតសម្រាប់ក្រសួងបរិស្ថាននិងប្រជាជនខ្មែរទាំងមូល ចូលរួមថែរក្សា ការពារ និងអភិរក្ស ទាំងអស់គ្នា ដើម្បីចៀសវាងពីការ​​ប្រ​​ឈ​​ម​នានាសម្រាប់ថ្ងៃអនាគត។

កញ្ញាបន្តថា៖ «បរិស្ថានវាកាន់តែហិនហោចទៅៗ ព្រោះកន្លងមក ឬក៏មកដល់ឥលូវ មានតែការវិនិយោគ ការផ្តល់ដីសម្បទានអ្វីផ្សេងៗ […] មួយរយៈនេះឃើញថាមានការរំលោភយកដីឆ្នេរ សមុទ្រ ជាដើម ទាក់ទងនឹងបញ្ហាបរិស្ថានហ្នឹង វាច្រើនមែនទែន។ ហើយទាក់ទងនឹងបញ្ហាកោះ កោះទន្សាយ កោះផ្សេងៗ សុទ្ធតែគ្រប់កោះត្រូវបានផ្តល់ការវិនិយោគទៅឱ្យបុគ្គលឯកជន ផ្តល់សិទ្ធិទៅបុគ្គលឯកជនក្នុងការអភិវឌ្ឍ ដែលស្ទើតែអត់បានផ្តល់ប្រយោជន៍ឱ្យប្រជាពលរដ្ឋដែលជាម្ចាស់ប្រទេសទាំងអស់ហ្នឹង»

រដ្ឋបាលខេត្តកោះកុង បង្ហាញទិន្នន័យថា កោះនេះមានផ្ទៃដី​ប្រមាណ ៨០គ.ម២ និងកម្ពស់ប្រ​​​ហែ​​​​ល ៤១០ម៉ែត្រ ស្ថិតនៅលើផ្ទៃទឹកសមុ​​​ទ្រ​​ដ៏ធំល្វឹងល្វើយ ដែលមាន​ពណ៌ខៀវស្រងាត់។​​ ម្យ៉ា​​ង​​ទៀ​​​​​ត វាជាកោះដែលសម្បូរទៅដោយធ​​នធា​​​ន​ធម្ម​​ជាតិ សត្វព្រៃ មច្ឆា ផ្កាថ្ម និង​ជីវចម្រុះ​បាត​សមុទ្រ មានឆ្នេរខ្សាច់សម្រាប់កម្សាន្ត ០៦​កន្លែង។ សព្វថ្ងៃ តំបន់កោះកុងក្រៅនេះស្ថិតនៅ​ក្រោម​​ការគ្រប់​គ្រងរបស់​អង្គភាពយោធា​ជើងទឹក​ផ្នែក​​​លំហសមុទ្រ។

ក្រុមយុវជនចលនាមាតាធម្មតាជាតិ តែងតវ៉ាជាហូរហែ ដោយទាមទារឱ្យរដ្ឋាភិបាលដាក់តំបន់​​កោះ​​​​កុងក្រៅនេះ ទៅជាតំ​​ប​​ន់​​​​ឧទ្យានជាតិសមុទ្រ ក្រោយពីរដ្ឋា​​ភិបាលផ្តល់​​សិទ្ធិវិ​​និ​​យោ​​គ​​ឱ្យ​​ក្រុ​ម​​ហ៊ុ​​ន​​ឯកជនមួយឈ្មោះ កោះកុង អេស អ៊ី ហ្សិដ ខូអិលធីឌី (Koh Kong SEZ Co.Ltd) របស់លោ​ក​​ឧ​​​​ក​​ញ៉ា លី យ៉ុងផាត ដែលជាសមាជិកព្រឹទ្ធសភា កូតាមកពីគណ​​បក្សប្រជាជន​​កម្ពុជា ដើម្បីអ​​​ភិ​វឌ្ឍ​​​​​ន៍។

ស្រដៀងគ្នានេះដែរ យុវជនចលនាមាតាធម្មជាតិម្នាក់ទៀត គឺយុវជន ធី ថន បានឱ្យដឹងដែរថាលោ​​ក​​បានចូលរួមយុទ្ធនាការនេះផ្ទាល់ ក្នុងគោលបំណងបង្ហាញអំពីក្តីស្រឡាញ់ និងចង់ជំរុញឱ្យមន្រ្តីរដ្ឋា​​ភិ​​បាល ជាពិសេសក្រសួងបរិស្ថាន ដាក់តំបន់កោះកុងក្រៅជាឧទ្យានសមុទ្រ។ ប្រភពបន្តថា គោ​​ល​​បំណងនៃយុទ្ធនាការនេះ គឺចង់ដាក់កោះកុងក្រៅជាតំបន់ទេសចរណ៍ និងជាសម្បត្តិធនធានធ​ម្ម​​ជាតិរបស់ខ្មែរ ហើយតំបន់ទេសចរណ៍នៃកោះកុងក្រៅនេះនឹងក្លាយជាតំបន់ទេសចរណ៍ធម្មជាតិ ហើយក៏អាចរកប្រាក់ចំណូលចូលជាតិបាន។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ កោះកុងក្រៅនេះ​​ដែរ ​​វាក៏​​ជា​​ផ្នែ​​ក​​​​​​មួយដែល​អាចក្លាយជាតំបន់សេដ្ឋកិច្ចរីកចម្រើនឆាប់រហ័សនៅក្នុងតំបន់អាស៊ីថែមទៀត។

លោកបន្តថា៖ «យើងមានគោលបំណងបីសំខាន់ៗ ទី១ គឺយើងចង់ឱ្យរដ្ឋាភិបាល និងក្រសួងបរិស្ថាន ជំរុញឱ្យពួកគាត់ដាក់កោះកុងក្រៅជាឧទ្យានសមុទ្រឱ្យបានឆាប់រហ័យ។ ទី២ គឺយើងចង់ឱ្យក្រសួងបរិស្ថាន និងរដ្ឋាភិបាលហ្នឹង ឈប់លាបពណ៌សកម្មជនឬយុវជនថាបម្រើនូវគណបក្សនយោបាយណាមួយ។ ហើយទី៣ គឺយើងចង់បង្ហាញនូវក្តីស្រឡាញ់ចំពោះបរិស្ថាន ជាពិសេសគឺយើងចង់ប​​​ង្ហាញ​ថា យើងចង់ធ្វើកិច្ចសហការជាមួយក្រសួងបរិស្ថាន និងរដ្ឋាភិបាល ក្នុងការការពារបរិស្ថានយើងដែរ»។

បើតាមលោក ធី ថន ដែលមានដើមកំណើតមកពីខេត្តខេត្តកណ្តាល បង្ហាញការព្រួយបារម្ភថា បរិ​​ស្ថា​​ននៅប្រទេសកម្ពុជាកំពុងរងការប្រឈមនៃការបំផ្លិចបំផ្លាញពីសំណាក់អ្នកមានអំណាចមួយចំនួន យកធ្វើកម្មសិទ្ធិក្រោមរូបភាពវិនិយោគ។ ប្រភពបន្តថា បច្ចុប្បន្ននេះ ការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ កំ​​ពុង​​តែគំរាមកំហែងទាំងជីវិតសត្វ និងមនុស្ស តាមរយៈការកាប់បំផ្លាញធនធានធម្មជាតិ។

លោកបន្តថា៖ «បញ្ហាបរិស្ថាននាពេលបច្ចុប្បន្នរងការគំរាមកំហែង មានការកាប់បំផ្លាញយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរផងដែរ ដែលយើងឃើញហើយថា បរិស្ថានយើងពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ គឺមិនមានការកើនឡើងនោះទេ គឺមានតែថយចុះទៅវិញ។ នេះហើយជាកត្តាមួយដែលយើងឃើញថា បរិស្ថានយើងទៅថ្ងៃអនាគត នឹងមានការរងគ្រោះ និងមានការបំផ្លាញយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរពីសំណាក់មនុស្សមួយចំនួន»។

យ៉ាងណាមិញ លោកបានស្នើឱ្យរដ្ឋាភិបាល និងក្រសួងបរិស្ថាន ត្រូវបញ្ឈប់ការចោទប្រកាន់យុវជនថាជាក្រុមយុវជនបម្រើនិន្នាការនយោបាយឱ្យគណបក្សណាមួយតទៅទៀត ជាពិសេសក្រសួងបរិស្ថានគួរពន្លឿនការដាក់តំបន់កោះកុងក្រៅឱ្យទៅជាឧទ្យានសមុទ្រជាតិ។

លោកបន្តថា៖ «ក្រសួងបរិស្ថានឈប់លាបពណ៌យុវជនថាយុវជនហ្នឹងបម្រើផលប្រយោជន៍ឱ្យបក្សនយោបាយណាមួយទៅ។ ហើយសំណូមឱ្យក្រសួងបរិស្ថានហ្នឹង គាត់ធ្វើការឯករាជ្យ មិនលម្អៀងទៅខាងណា ហើយធ្វើការឱ្យសកម្មក្នុងការពារព្រៃឈើយើង ព្រោះអីព្រៃឈើយើងពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ គឺមានការបាត់បង់ជាកំហិត។ អ៊ីចឹងខ្ញុំសំណូមឱ្យក្រសួងបរិស្ថានធ្វើការដោយឯករាជ្យ។ អ្វីដែលពិសេសនោះ ខ្ញុំចង់ឱ្យក្រសួងបរិស្ថានហ្នឹង ដាក់កោះកុងក្រៅជាឧទ្យានសមុទ្រឱ្យបានឆាប់រហ័សផងដែរ»។

ពាក់ព័ន្ធនឹងរឿងនេះដែរ អ្នកនាំពាក្យក្រសួងបរិស្ថាន លោក នេត្រ ភក្ត្រា ប្រតិកម្មថា យុទ្ធនាការរបស់ក្រុមយុវជនចលនាមាតាធម្មជាតិ ដែលយកបាច់ផ្កាមកដាក់នៅខាងមុខក្រសួងបរិស្ថានកាលពី​ថ្ងៃទី១៤ ខែកុម្ភៈ កន្លងទៅនេះ វាគ្រាន់តែជាការបម្រើឱ្យបរទេស ​ហើយក៏ជាការបញ្ជាដោយផ្ទាល់ពីក្រោយដោយប​​​​រទេសដែរ។

លោកបន្តថា៖ «ថ្ងៃ១៤កុម្ភៈ ជាថ្ងៃនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ ខ្ញុំស្នើឱ្យប្អូនៗជាយុវជននៃចលនាមាតាធម្មជាតិ គួរលះបង់គំនិតទុច្ចរិត ឈប់ធ្វើសកម្មភាពនយោបាយជ្រកក្រោមស្លាកបរិស្ថាន និងកុំចាញ់បោកម្ចាស់ជំនួយដែលមានរបៀបវារៈនយោបាយ ត្រូវចេះរៀនធ្វើការដោយស្មោះត្រង់ចំពោះជាតិ ចេះស្រឡាញ់ជាតិដោយស្មោះត្រង់ និងកុំធ្វើសកម្មភាពទុច្ចរិតក្រោមបញ្ជាជនបរទេស ដូចជា អាឡិច ជាដើម ដែលជាមេគំនិតទុច្ចរិត ប្រឆាំងនឹងសន្តិភាព និងការអភិវឌ្ឍនៅកម្ពុជា។ ពួកគេគួរគិតពីអនាគតរបស់ខ្លួន កុំដើរផុងខ្លួនក្នុងឧបាយកលបរទេស បំផ្លាញជាតិ និងបំផ្លាញជីវិតរបស់ខ្លួន»។

ដោយឡែក មន្ត្រីសម្របសម្រួលគម្រោងសមាគមបណ្ដាញយុវជនកម្ពុជា (CYN) លោក អូត ឡាទីន ចាត់ទុកការធ្វើយុទ្ធនាការរបស់ក្រុមយុវជនចលនាមាតាធម្មជាតិ ដែលយកបាច់ផ្កាទៅដាក់នៅក្រ​​សួងបរិស្ថាននេះថា ជាការបង្ហាញក្តីស្រឡាញ់ចំពោះក្រសួងផ្ទាល់ពីក្រុមយុវជន និងស្របតាមច្បា​​​​ប់ដែរ។

លោកបន្តថា ក្នុងនាមជាអ្នកនាំពាក្យក្រសួងបរិស្ថាន មិនគួរណាភ្ជាប់សកម្មភាពរបស់ក្រុមយុវជន ទៅ​​ក្នុងហេតុណាមួយនោះទេ ក្នុងពេលដែលពួកគេធ្វើកិច្ចការទាំងនេះ ដើម្បីតែអភិរក្ស និងការពា​​រ​​ធ​​​​ន​​ធានធម្មជាតិប៉ុណ្ណោះ។

លោកបន្តថា៖ «វប្បធម៌ក្នុងការលាបពណ៌ វប្បធម៌ក្នុងការចោទប្រកាន់ថាជាការបម្រើបរទេស ជាការបម្រើក្រុមគណបក្សប្រឆាំងអ្វីជាដើមនោះ រាជរដ្ឋាភិបាលគួរតែលុបបំបាត់ ហើយងាកមកធ្វើការងារ សហការគ្នាដោយស្មើមុខស្មើមាត់ ធ្វើការងាររួមគ្នា ធ្វើការងារជាមួយគ្នា ដោយមិនប្រកាន់និន្នាការ»។

កោះកុង ឬ​អ្នក​ស្រុក​និយម​ហៅថា ​កោះកុង​ក្រៅ មាន​ទីតាំង​ស្ថិត​នៅ​ឃុំ​ជ្រោយប្រស់ ស្រុក​កោះកុង ដែលមាន​ចម្ងាយ​ប្រមាណ ៣០គីឡូម៉ែត្រ ពី​ក្រុង​ខេមរភូមិន្ទ។ សកម្មជន​បរិស្ថាន​អះអាង​ថា កោះ​នេះ​​មាន​ផ្ទៃដី ១០៣គីឡូម៉ែត្រ​ក្រឡា និង​សម្បូរ​ដោយ​ធនធាន​ធម្មជាតិ​ចម្រុះ ​រួម​មាន ​ព្រៃឈើ ឆ្នេរ​ខ្សាច់​សក្បុស ទឹក​សមុទ្រ​ថ្លា​ឈ្វេង កូន​ភ្នំ ទឹកជ្រោះ ព្រមទាំង​សត្វព្រៃ និង​សត្វ​សមុទ្រ​ជាច្រើន​ប្រ​​​ភេ​​​ទ​៕

Q&A៖ ​ការ​ជួញ​ដូរស្រី្ត​នៅ​តែមាន ដែល​ចាំបាច់​ត្រូវ​មានការ​ទប់ស្កាត់​បន្ថែម​

0

ការ​ជួញដូរស្រ្តី នៅ​តែជាបញ្ហា​ដែល​ធ្វើ​ឱ្យ​មាន​ផលប៉ះពាល់​​ដល់សាម៉ី​ខ្លួនរបស់ពួកគេ គ្រួសារ ក៏ដូចជាសង្គម ។ បញ្ហា​ទាំងនេះ​នៅតែ​បន្ត​កើតឡើង​ជា​ហេតុ​ដែល​ធ្វើឲ្យ​ខាង​រាជរដ្ឋាភិបាល ​និង​អង្គការ​ខាងស្រ្តី​និង​កុមារ​នៅ​តែ​បន្ត​ទប់ស្កាត់ ​និង​ចេញ​វិធានការ ​ក៏​ដូចជា​វគ្គបណ្តុះបណ្តាលជារឿយៗ​ក្នុង​រឿង​នេះ។

ខាងក្រោមនេះ​ជា​កិច្ចសម្ភាសន៍​រវាង​អ្នកស្រី ​មាស សាអ៊ីម អនុប្រធាន​ផ្នែក​សិទ្ធិ​ស្រ្តី ​និង​កុមារ​នៃសមាគមកាពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុក និងកញ្ញា អ៊ួក ចាន់ធីដា ​ដែល​ជា​សិក្ខាកាម Newsroom Cambodia  កាលពីថ្ងៃទី៧ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០២៣ អំពីការជួញ​ដូរ​ស្រ្តី​នៅកម្ពុជា៖

Q: ជម្រាបសួរ​ អ្នកស្រី​សាអ៊ីម!

A: ចា៎!​ ជម្រាបសួរ!

Q: តើ​ការ​ជួញដូរ​ស្រ្តី​នៅ​កម្ពុជា​ក្នុង​ពេល​បច្ចុប្បន្ន​មាន​ការ​កើនឡើង​ឬ​ថយចុះ? មូលហេតុ​អ្វី?

A: ដោយសារ​ខ្ញុំ​អត់​ទាន់​បាន​ផ្ទៀង​តួលេខ​ជាក់លាក់ ​ប៉ុន្តែ​យើង​ក៏​ឃើញ​មាន​រូបភាព​នៃ​ការ​បង្ខំ​រៀបការ​ទៅ​ចិន​ និង​រូបភាព​នៃ​ការ​កេងប្រវ័ញ្ច​កម្លាំង​ពលកម្ម​ទៅ​ប្រទេសម៉ាឡេស៊ី និង​ប្រទេសថៃ​​មួយ​ចំនួន​ដែរ។ នេះ​ជា​តួ​លេខ​ដែល​ខាង​ ADHOC យើង​ទទួលបាន ​និង​មាន​ចំនួន​ច្រើន​នៅឡើយ​សម្រាប់​ការ​បង្ខំ​រៀបការ​ទៅ​ចិន ​និង​ការ​កេងប្រវ័ញ្ច​កម្លាំង​ពលកម្ម​ទៅ​ប្រទេស​ម៉ាឡេស៊ី។

Q: តើ​ការ​ជួញដូរស្រ្តី​កើតឡើង​ក្នុង​ទម្រង់​ ឬ​រូបភាព​បែប​ណាខ្លះ?

A: ភាគច្រើន​ទៅ​ធ្វើការ​ជា​សេវាកម្ម​សម្អាត clinic service ឬ ធ្វើ​ការងារ​តាមផ្ទះ ​និង​ខាង​សេវាកម្ម​សម្អាត​នៅ​ក្នុង​ប្រទេសម៉ាឡេស៊ី។ ​ដោយឡែក​នៅ​ក្នុង​ប្រទេសចិន​យើង​ឃើញ​មាន​រូបភាព​នៃ​អ្នករៀបការ​ជាមួយ​បុរស​ជនជាតិចិន​ចាញ់បោក​មេខ្យល់​ ឬ​អ្នកជិតខាង​ដែល​ជា​បណ្តាញ​​របស់​មេខ្យល់។ ហើយ​ភាគច្រើន​គឺ​គាត់​ទៅ​រៀបការ​ជាមួយ​បុរស​ជាជនជាតិចិន​ដើម្បី​ពពោះ ​និង​បង្កើត​កូន​ឲ្យ​ជនជាតិចិន​បន្ត​ពូជពង្សវង្សត្រកូល​ ហើយ​នៅ​ក្នុង​នឹង​វា​មាន​រូបភាព​នៃ​ការ​រំលោភបំពាន​កេងប្រវ័ញ្ច ​និង​បង្ខំ​នៅ​ក្នុង​នឹង​ដែរ​ បិទ​សិទ្ធិ​សេរីភាព​ពួកគាត់ ​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួកគាត់​ពិបាក​ក្នុង​ការ​វិលត្រឡប់​មក​ស្រុក​វិញ។

Q : នៅពេល​ដែល​មាន​បញ្ហា​ជួញដូរស្រី្ត​នៅតែ​បន្ត​កើតឡើង វា​នឹង​នាំឱ្យ​មាន​ផលប៉ះពាល់​អ្វីខ្លះ​ចំពោះ​ពួកគេ និង​ចំពោះ​សង្គម?

A : ចា៎! នេះ​ជា​បញ្ហា​សង្គម​ដែល​រាជរដ្ឋាភិបាល ​និង​អង្គការ​សង្គមស៊ីវិល​មាន​ការ​ព្រួយបារម្ភ​ហើយ​នៅ​ក្នុង​ហ្នឹង​ដែរ ​វា​ជា​វិបត្តិ​សង្គម​មួយ​ដែល​យើង​ឃើញ​មាន​រូបភាព​ភាគ​ច្រើន​ ​ដែល​ភាគច្រើន​​ពេល​គាត់​ទៅ​គាត់​គិត​ថា​គាត់​នឹង​អាច​មាន​ជីវភាព​ប្រសើរ​ឡើង​ ​ប៉ុន្តែ​រូបភាព​ដែល​យើង​ឃើញ​ជាក់ស្តែង​គឺ​ពេល​គាត់​ត្រឡប់មក​វិញ​គឺ​គាត់​មាន​បញ្ហា​ដូចជា​សុខភាពផ្លូវកាយ ផ្លូវចិត្តអត់ល្អ​។ ហើយ​អ្នកខ្លះ​វិប្បល្លាស​ស្មារតី​ មាន​ការ​បាត់បង់​ការ​ចងចាំ ​ខ្លះ​ទៀត​សុខភាព​របស់​គាត់​បាក់ស្បាត​តែម្តង ​ឬ​មិន​អាច​ធ្វើ​ការងារ​ដោយ​កម្លាំង​ទៀត​តែម្តង។

ហើយ​បញ្ហា​ទាំងអស់​នេះ​ពេលខ្លះ​ទុក​កូនតូចៗ​ឲ្យ​រស់នៅ​ជាមួយ​ជីដូនចាស់ ​ហើយ​ខ្លះ​កូន​ចៅតូចៗ​ទាំងនោះ​អត់​បាន​ទៅ​សាលា។ ណាមួយ​ដូច​យើង​ឃើញ​ស្រាប់​ហើយ ​មួយ​រយៈ​មុនមាន​ក្មេងៗ​លង់ទឹក​ហើយ​ជីដូន​ចុះ​ទៅ​ជួយ​គាត់​ក៏​លង់ទឹក​ជាមួយ​ដែរ។ អ៊ីចឹង​វា​មាន​ការ​បាត់បង់​អាយុជីវិត​ក្មេង​ និង​អ្នក​នៅ​មើលថែ​ពួកគាត់។ ហើយ​នៅពេល​ដែល​គាត់​ត្រឡប់​មកវិញ​វា​ជា​បន្ទុក​សម្រាប់​សង្គម។ អ៊ីចឹង​វា​មាន​បញ្ហា​ជា​ច្រើនទៀត​ដែល​ក្មេងៗ​ខ្លះ​ត្រូវ​បាន​គេ​រំលោភ​បំពាន​​នៅ​មូលដ្ឋាន ​ខណៈ​ដែល​ម្តាយ​របស់​គាត់​ទៅ​ធ្វើ​ការ​ក្រៅប្រទេស​ដែល​ត្រូវ​បាន​គេ​ជួញដូរ ជួនកាល​សមាជិក​គ្រួសារ​របស់​ខ្លួនឯង​ហ្នឹង​រំលោភបំពាន​កូន​របស់​ខ្លួនឯងហ្នឹង​ទៀត។

 ហើយ​បញ្ហា​ខ្លះទៀត​គាត់​ថែម​ទាំង​ជាប់​បំណុល​ពីលើ​នឹង​ទៀត ខ្លះ​គាត់​ទៅ​គាត់​អត់​ដឹង​ថា​រក​មធ្យោបាយ​មកវិញ​របៀប​ណា​គាត់​ជួល​មេខ្យល់​នៅ​ក្នុង​តម្លៃ​ខ្ពស់ អ៊ី​ចឹង​ទាំងគាត់​ទាំងគ្រួសារ​ស្ថិត​នៅក្នុង​ស្ថានភាព​ជំពាក់​បំណុល​គេ​ អ៊ីចឹង​ប្រាក់ចំណូល​គាត់​អត់​រកបាន សុខភាព​ក៏​បាត់បង់​ថែម ទាំង​ជំពាក់បំណុល​គេ​ទៀត​ អ៊ីចឹង​វា​ជា​បញ្ហា​ធំ​មួយ​សម្រាប់​សង្គម​ដែរ ​ហើយ​ក៏​បញ្ហា​សម្រាប់​ខ្លួនគាត់ផ្ទាល់​ និង​គ្រួសារគាត់ទៀត។

Q: តើ​មាន​វិធីសាស្រ្ត​អ្វី​ដើម្បី​ជួយ​ជនរងគ្រោះ​ដែល​រងគ្រោះ​ដោយ​ប្រយោល ​និង​ដោយ​ផ្ទាល់​នឹង​ដែរ​ ឬ​យ៉ាង​ណា?

A: វិធីសាស្រ្ត​ដែល​ពួកខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​កន្លងមក យើង​មាន​ទាំងវគ្គផ្សព្វផ្សាយ វគ្គបណ្តុះបណ្តាល កម្មវិធីវិទ្យុ​ក្នុង​ការ​អប់រំ​ផ្សព្វផ្សាយ​សម្រាប់​ពួកគាត់។ យើង​មិន​ទប់ស្កាត់​មិន​ឲ្យ​ពួកគាត់​ធ្វើ​ចំណាក​ស្រុក​ទេ​តែ​យើង​ព្យាយាម​ឲ្យ​គាត់​ធ្វើ​ចំណាកស្រុក​ប្រកប​ដោយ​ទំនួលខុសត្រូវ និង​ព័ត៌មាន​គ្រប់ជ្រុងជ្រោយ​មុន​នឹង​សម្រេចចិត្ត​ធ្វើ​ចំណាកស្រុក។ ហើយ​យើង​ក៏​មាន​សកម្មភាព​តស៊ូមតិ ការ​ជួបប្រជុំ​ជាមួយ​អង្គការ​ដៃគូ​ទាំង​ក្នុងប្រទេស​និង​ក្រៅប្រទេស​និង​អាជ្ញាធរ​ដើម្បី​ឲ្យ​មាន​ដំណោះស្រាយ​សមស្រប​សម្រាប់​ពួកគាត់​។

ហើយ​ខាង​អាដហុក​យើង​ក៏​បាន​ជួបប្រជុំ​ជាមួយ​ស្ថានទូត ស្ថានកុងស៊ុល​ និង​ខាង​អង្គការ​នៅ​ក្រៅប្រទេស​ផងដែរ។ នៅ​ក្នុង​ហ្នឹង​យើង​ព្យាយាម​រក​មធ្យោបាយ​ក្នុង​ការ​សង្រ្គោះ ​និង​ផ្តល់​សេវា​ពាក់ព័ន្ធ​មួយ​ចំនួន​ដូចជា​សេវាប្រឹក្សា​ការពារ​ផ្នែក​ច្បាប់ ​ដូចជា​មាន​មេធាវី​ការពារ​ពួកគាត់។ ហើយ​​មាន​​សេវា​ក្នុង​ការបញ្ជូន​ពួកគាត់​ត្រឡប់​មកវិញ​ និងបុគ្គលិក​សង្គម​ក្នុង​ការ​ជូន​ពួកគាត់​ត្រឡប់​ទៅ​មូលដ្ឋាន ​និង​សិក្សា​ពី​តម្រូវ​ការ​ជាក់ស្តែង​របស់​ពួកគាត់។ បុគ្គលិកសង្គម​របស់​យើង​មាន​ការ​ផ្តល់​សេវា​ដូចជា​ការ​ជូន​គាត់​ទៅ​ពេទ្យ​ព្យាបាល​​សុខភាព​ ហើយ​បើសិន​ជា​គាត់​មាន​បញ្ហា​សុខភាព​ផ្លូវចិត្ត​ យើង​នឹង​បញ្ជូន​ពួកគាត់​ទៅ​ពេទ្យ ​ឬ​អ្នកជំនាញ​សុខភាព​ផ្លូវចិត្ត។

យើង​ក៏​ជួយ​គាំទ្រ​ដល់​គ្រួសារ​របស់​ពួកគាត់​ទៀត បាន​ន័យ​ថា​យើង​មាន​សេវាកម្ម​តាំង​ពី​បើក​រហូត​ដល់​ចប់​ករណី និង​ព្យាយាម​កុំ​ឲ្យ​គាត់​ទៅ​ចំណាក​ស្រុក ​ឬ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ទាំង​ប្រថុយ​ដែល​អាច​រងគ្រោះ​កម្លាំងពលកម្ម​ ឬ​ការ​រំលោភបំពាន​ដោយ​ប្រការ​ណាមួយ។

Q: តើ​រដ្ឋាភិបាល​គួរ​ធ្វើ​បែបណា​ដើម្បី​ទប់ស្កាត់ និង​លុបបំបាត់​ការ​ជួញដូរស្រ្តី?

A: ចា៎! ចំពោះ​បញ្ហា​ជួញដូរ​នេះ​គឺ​ទាក់ទង​ទៅ​នឹង​បញ្ហា​រាជរដ្ឋាភិបាល​នៃ​ប្រទេសដើម។ បាន​ន័យ​​ថា​ប្រទេស​យើង​នេះ​ជា​ប្រទេសសាម៉ី ហើយ​​និង​ប្រទេស​ដែល​ទទួល ឬ​ក៏​ប្រទេស​ដែល​ជន​រងគ្រោះ​គាត់​កំពុង​រងគ្រោះ។ អ៊ីចឹង តួនាទី​របស់​រដ្ឋាភិបាល​ធ្វើ​ម៉េច​ជំរុញ​ឱ្យ​មាន MOU (អនុស្សារណៈយោគយល់គ្នា) ដែល​អាច​ជួយ​គាំទ្រ​ប្រជាពលរដ្ឋ​ដែល​រងគ្រោះ និង​មាន​បុគ្គលិក​ដែល​ទទួលខុសត្រូវ​ក្នុង​ការ​ឆ្លើយតប សង្គ្រោះ និង​អន្តរាគនម៍​ជួយ​ជនរងគ្រោះ។

ឧទាហរណ៍​ថា បើ​ជនរងគ្រោះ​គាត់​កំពុង​រងគ្រោះ​នៅ​តំបន់​ណាមួយ​ច្រើន យើង​គួរ​មាន​បុគ្គលិក​ប្រចាំការ​ដែល​ទទួលខុសត្រូវ​ផ្ដល់​សេវាសង្គ្រោះ និង​ប្រឹក្សាយោបល់​ជូន​គាត់​ទាន់​ពេលវេលា។ ហើយ​រដ្ឋាភិបាល​ខ្លួនឯង​ត្រូវមាន​កញ្ចប់ថវិកា​ក្នុង​ការ​ជួយ​ជ្រោមជ្រែង និង​ជួយ​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​ទាំងអស់​ហ្នឹង ហើយ​ត្រូវ​ហ៊ាន​លើក​យក​បញ្ហា​ទាំងអស់ហ្នឹង​ដល់​ប្រទេស​គោលដៅ បានន័យថា ដល់​ប្រទេស​ដែល​ទទួល។

ហើយ​មួយទៀតដែរ គឺ​ជា​ការ​ជំរុញដែរ រដ្ឋាភិបាល​ត្រូវមាន​កញ្ចប់ថវិកា​ក្នុង​ការ​ផ្ដល់សេវា​ផ្លូវ​ច្បាប់​​ជូន​ពួកគាត់ និង​កញ្ចប់សំណង​របស់​រដ្ឋ​ដើម្បី​ជួយ​ពួកគាត់។ ប្រសិនជា​រដ្ឋាភិបាល​គាត់​មាន​កញ្ចប់ថវិកា​ហ្នឹង យើង​អាច​ផ្ដល់ជូននៅក្នុង​ករណី​ដែល​គាត់​ជា​ជនរងគ្រោះ​ក្នុង​អំពើ​ជួញ​ដូរ។ អ៊ីចឹង​រដ្ឋ​អាច​មាន​កញ្ចប់ថវិកា​ហ្នឹង​ដើម្បី​ជួយ​គាត់​នៅក្នុង​ការ​សម្រួល​ឱ្យ​គាត់​មាន​ការងារ​ធ្វើ មាន​ជីវភាព​សមរម្យ ប្រកបរបរ​នៅក្នុង​ស្រុក ។

ពេលខ្លះ​រដ្ឋាភិបាល​យើង​ក៏​មាន​ការ​ពិបាក ប៉ុន្តែ​យើង​គួរមាន​យន្តការ​ជាក់លាក់​នៅក្នុង​ការ​ចាត់​វិធានការ​ចំពោះ​ជនប្រព្រឹត្ត​ដែល​ក្រៅប្រទេស។ អ៊ីចឹង​រវាង​រដ្ឋ ​និង​រដ្ឋសហការ​គ្នា​ដើម្បី​វែកមុខ​ជនប្រព្រឹត្ត​នៅ​ខាងក្រៅប្រទេស​ដើម្បី​ចាប់​មេខ្យល់ និង​ជនសង្ស័យ​ទាំងអស់នោះ​មក​សួរ​ចម្លើយ និង​មក​ដាក់​ទោសទាន់ ហើយ​ប្រសិន​ជា​អត់មាន​វិធានការ​ទាំងអស់ហ្នឹងទេ ជន​រងគ្រោះ​នៅតែ​បន្ត​រងគ្រោះ និង​ការ​ជួញដូរ​នៅតែ​បន្ត​កើតមាន​ឡើង​ជាបន្តបន្ទាប់។

Q: ចាស៎! មកទល់ឥឡូវ តើ​រាជរដ្ឋាភិបាល​គាត់​បាន​សង្គ្រោះ​ការជួញដូរ​ស្រ្តី​​ប្រហែលជា​ប៉ុន្មាន​ករណីដែរ?

A: យើងឃើញ​មាន​ច្រើនដែរ តែ​ការ​ជួយ​ទាំងអស់នោះ ចង់​មិនចង់​វា​មាន​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​រដ្ឋាភិបាល​នៅក្នុង​ការ​ជួយ​ដែរ។ ប៉ុន្តែ​អ្វី​ដែល​ជា​ការ​ព្រួយបារម្ភ គឺ​កញ្ចប់ថវិកា​ទាំងអស់នោះ​គឺ​ចេញពី​អង្គការ​អភិវឌ្ឍ​ និង​សង្គមស៊ីវិល យើង​អត់ទាន់​ឃើញ​កញ្ចប់ថវិកា​មកពី​ខាង​រដ្ឋ​ក្នុងការ​ជួយ​ផ្ដល់​សេវា​ពេញលេញ ហើយនិង​មាន​ការ​ខ្វះ​ធនធាន​មនុស្ស​នៅក្នុង​ការ​ជួយសង្គ្រោះ និងអន្តរាគមន៍​សេវា​ពេញលេញ។

យើង​ចង់​ឃើញ បានន័យ​ថា​ជា​របស់​រដ្ឋ​តែម្ដង​ទាំងមណ្ឌល​ទាំងការជួយផ្ដល់​សេវា​អីផ្សេងទៀត ហើយនិង​ការប្រឹក្សាយោបល់​ដោយ​ក្រមសីលធម៌វិជ្ជាជីវៈហ្នឹង យើង​មិនទាន់​ឃើញ​មាន​ពេញ​លេញទេ។ ប៉ុន្តែ​យើង​ឃើញមាន​ការប្ដេជ្ញាចិត្ត​របស់​ពួកគាត់​ដែរ។ ប៉ុន្តែ​ការ​ប្ដេជ្ញាចិត្ត​វា​ត្រូវ​ឆ្លើយតប​នឹង​ការអនុវត្ត​ជាក់ស្ដែង មាន​ធនធាន និង​មាន​មនុស្ស​ក្នុង​ការ​ធ្វើ​ការ​ជាក់លាក់​ដែរ។

Q: ចា៎! អរគុណ​អ្នកស្រី ​សាអ៊ីម ​សម្រាប់​ការ​ផ្តល់​កិច្ចសម្ភាស!

A: ចា៎! អរគុណ​ច្រើន៕

Latest News